Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2020 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Dorota Goss-Kokot

Sędziowie: Wiesława Stachowiak

(del.) Renata Pohl

Protokolant: Alicja Karkut

po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2020 r. w Poznaniu

sprawy J. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.

o emeryturę

na skutek apelacji J. G.

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 19 grudnia 2018 r. sygn. akt VIII U 1714/18

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18.12.2018r. Sąd Okręgowy oddalił odwołanie J. G. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I oddział w P. z dnia 11.09.2018r. w której odmówiono wnioskodawcy prawa do renty w obniżonym wieku emerytalnym.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. G. urodził się w dniu (...), a więc 60 lat ukończył (...)

W okresie od dnia 10 listopada 1976r. do 31 października 1989r. odwołujący był zatrudniony w (...) Drukarni (...) (dawniej Drukarni (...) w P.). W umowie o pracę z dnia 09 listopada 1976r. określono, że w okresie próbnym – 7 dni powierza się mu obowiązki robotnika fizycznego transportu wewnętrznego. Po miesiącu wykonywania tej pracy został skierowany do wykonywania pracy odbijacza maszynisty. W dniu 28 maja 1981r. odwołujący zdał egzamin kwalifikacyjny na stanowisko odbijacza maszynisty.

W świadectwie pracy z dnia 31 października 1989r. wystawionym przez Drukarnię (...) w P. wskazano, że J. G. był zatrudniony w okresie od 10.11.1976r. do 31.10. 1989r. na stanowisku robotnik transportu wewnętrznego i jako odbijacz maszynista, przy czym ostatnio jako odbijacz maszynista. Wykonywał prace zecerskie i zajmował się też obróbką form typograficznych.

Z kolei w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 05 lutego 2002r. wskazano, że J. G. był zatrudniony w (...) Drukarni (...) (dawniej Drukarnia (...) w P.) w okresie od 10.11.1976r. do 31.10.1989r. i wykonywał wtedy prace według wykazu A dział XI pkt 1 – produkcja oraz obróbka materiału zecerskiego i form drukowych ze stopu drukarskiego na stanowisku: pomocnik ogólnowydziałowy w działach przygotowania i obróbki form typograficznych, odbijacz maszynista w przygotowalni form typograficznych, które to stanowisko jest wymienione w wykazie Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki dział XI poz. 1 pkt 27 i pkt 22 stanowiącego załącznik do zarządzenia nr 37 Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki z dnia 25.10.1983r. i zarządzenia nr 13 Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki z dnia 15.05.1985r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach resortu Ministerstwa Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Odwołujący obowiązki te wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Z dniem 02 listopada 1989r. odwołujący J. G. na zasadzie porozumienia między zakładami przeszedł do (...) 7 P. Oddział w P.. W świadectwie pracy w szczególnych warunkach wystawionym w dniu 05.12.2003r. przez (...) SA w P. wskazano, że o okresie od 06.11.1989r. do 27.11.1996r. odwołujący J. G. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace zbrojarskie i betoniarskie wskazane w wykazie A dział V pozycja 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. na stanowisku betoniarza wykonującego prace betoniarskie.

Decyzją z dnia 23 sierpnia 2018 roku, znak sprawy (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 03 sierpnia 2018 roku, na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270) oraz Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. nr 8, poz. 43, ze zm.), odmówił J. G. prawa do emerytury.

W uzasadnieniu Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że na dzień 01 stycznia 1999 roku przyjął za udowodnione 24 lata 6 miesięcy i 8 dni okresów składkowych i nieskładkowych
(w tym 22 lata 11 miesięcy i 5 dni okresów składkowych i 1 rok 7 miesięcy i 3 dni okresów nieskładkowych) zamiast wymaganych 25 lat. Nie został też przez ubezpieczonego udowodniony wymagany 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Zakład uznał za udowodniony staż pracy
w szczególnych warunkach w wymiarze 7 lat i 25 dni.

Decyzją z dnia 11 września 2018 roku, znak sprawy (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 03 sierpnia 2018 roku, na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270) oraz Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. nr 8, poz. 43, ze zm.), odmówił J. G. prawa do emerytury.

W uzasadnieniu Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że na dzień 01 stycznia 1999 roku przyjął za udowodnione 24 lata 6 miesięcy i 8 dni okresów składkowych i nieskładkowych (w tym 22 lata 11 miesięcy i 5 dni okresów składkowych i 1 rok 7 miesięcy i 3 dni okresów nieskładkowych) zamiast wymaganych 25 lat.

W decyzji z dnia 11 września 2018r. uwzględniono jako udowodnione na dzień 01 stycznia 1999r. 24 lata 6 miesięcy i 8 dni okresów składkowych i nieskładkowych tj.

1.  Okresy składkowe 22 lata 11 miesięcy i 5 dni:

-od 03.09.1973r. do 31.08.1976r.

-od 10.11.1976r. do 31.10.1989r.

-od 06.11.1989r. do 07.05.1995r.

-od 15.05.1995r. do 07.01.1996r.

-od 19.01.1996r. do 22.02.1996r.

-od 04.03.1996r. do 28.10.1996r.

-od 09.11.1996r. do 27.11.1996r.

2.  Okresy nieskładkowe 1 rok 7 miesięcy i 3 dni:

-od 08.05.1995r. do 14.05.1995r.

-od 08.01.1996r. do 18.01.1996r.

-od 23.02.1996r. do 03.03.1996r.

-od 29.10.1996r. do 08.11.1996r.

-od 28.11.1996r. do 26.05.1997r.

-od 27.05.1997r. do 21.05.1998r.

Nie został też przez ubezpieczonego udowodniony wymagany 15-letni okres pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Zakład uznał za udowodniony staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 6 lat 11 miesięcy i 23 dni. Uwzględniono okresy:

-od 06.11.1989r. do 07.05.1995r.

-od 15.05.1995r. do 07.01.1996r.

-od 19.01.1996r. do 22.02.1996r.

-od 04.03.1996r. do 28.10.1996r.

-od 09.11.1996r. do 27.11.1996r.

Do okresów pracy w szczególnych warunkach nie uwzględnia się okresów zasiłków chorobowych, opiekuńczych, pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, urlopów bezpłatnych i wychowawczych.

Zakład nie uwzględnił jako okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach czasu zatrudnienia odwołującego w (...) Drukarni (...) od 11.11.1976r. do 31.10.1989r., a to z uwagi na rozbieżności w nazwach stanowisk, na jakich miał być zatrudniony odwołujący J. G. w świetle treści świadectwa pracy i świadectwa pracy w szczególnych warunkach wystawionych przez pracodawcę.

Od 27.05.1997r. do 21.05.1998r.odwołujący pobierał świadczenie rehabilitacyjne, zaś od 01 października 1999r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W okresie od 22.05.1998r. odwołujący nie posiadał ubezpieczenia, nigdzie nie pracował, nie pobierał zasiłku dla bezrobotnych.

Na podstawie wyżej przedstawionych ustaleń Sąd Okręgowy uznał, że wnioskodawca legitymuje się 15 letnim okresem pracy w warunkach szczególnych, jednakże na dzień 1 stycznia 1999r. nie spełnia jednego z warunków wymaganych przepisem art. 184 ust.1 ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż nie legitymuje się 25 letnim okresem składkowym i nieskładkowym.

Tym samym Sąd Okręgowy zaaprobował stanowisko pozwanego, że okres zatrudnienia warunkujący prawo do świadczenia wynosi 24 lata 6 miesięcy i 8 dni.

Apelację od powyższego wyroku wniósł J. G..

Z treści pism które stanowią apelację (k.51 i k. 148) wynika, że apelujący wnosi o zmianę zaskarżonego wyroku i przyznanie spornego świadczenia.

Apelujący prezentuje fakty, które w jego ocenie pozwalają na uznanie, że legitymuje się
15 letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

Natomiast co do 25 letniego stażu pracy, reprezentuje pogląd, że ma przepracowane 25 lat pracy ale jednocześnie przyznaje, że nie spełnia tego warunku na dzień 1 stycznia 1999r. Wywodzi, że żaden przepis nie wymaga osiągnięcia 25 lat pracy na dzień 1 stycznia 1999r.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Wszystkie wywody apelującego dotyczące stażu pracy w warunkach szczególnych należy uznać za bezprzedmiotowe, gdyż Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku szczegółowo wyjaśnił, że wnioskodawca legitymuje się 15 letnim stażem pracy w warunkach szczególnych.

Zatem na obecnym etapie postępowania jest to okoliczność pozostająca poza zainteresowaniem Sądu Apelacyjnego.

Apelujący nie ma prawa do spornego świadczenia, gdyż nie spełnia warunku wymaganego przepisem art. 184 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Trzeba bowiem zaznaczyć, że wnioskodawca domaga się przyznania świadczenia szczególnego jakim jest emerytura w obniżonym wieku emerytalnym.

Przysługuje ona tym ubezpieczonym którzy legitymują się co najmniej 15 letnim stażem pracy w warunkach szczególnych, w przypadku mężczyzn mają ukończone 60 lat i na dzień wejścia w życie ustawy czyli 1 stycznia 1999r. legitymują się 25 letnim stażem pracy. Jest to okres składkowy i nieskładkowy określony w przepisie art. 27 powołanej ustawy emerytalnej.

Zatem nie ma racji apelujący, że 25 letni staż pracy jest wymagany w dowolnym terminie. Zaznaczyć przy tym należy, że apelujący nie kwestionuje ustaleń Sądu Okręgowego dotyczących stażu pracy na dzień 1 stycznia 1999r.

Wymóg spełnienia warunku stażowego na dzień 1 stycznia 1999r. wynika z redakcji przepisu art.184 ust. 1 powołanej ustawy emerytalnej.

Zapis jest jednoznaczny i niebudzący wątpliwości.

Ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32,33,39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy o którym mowa w art.27 ustawy, czyli w przypadku apelującego 25 lat.

Ustawa z dnia 17.12.1998r. weszła w życie 1 stycznia 1999r. a zatem nie ma żadnych wątpliwości, że stanowisko apelującego jest błędne.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie przepisu art. 385 k.p.c. oddalił apelację wnioskodawcy.