Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

SSA Gwidon Jaworski

Sędziowie

SSA Grzegorz Wątroba

SSA Wojciech Paluch (spr.)

Protokolant

Ewelina Polok

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 76/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 10 czerwca 2019 r. sygn. XXI K 60/12

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. D.

niekaralność oskarżonego

karta karna

3629

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

karta karna

dokument urzędowy, sporządzony przez uprawniony organ w ramach swych kompetencji, niekwestionowany przez strony

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Podniesiony w apelacji obrońcy oskarżonego P. D. zarzut bezwzględnej przyczyny odwoławczej w postaci przedawnienia karalności czynu przypisanego w pkt 62 wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

O bezzasadności zarzutu apelacji świadczy przede wszystkim to, że oskarżonemu w pkt 62 wyroku przypisano sprawstwo przestępstwa z art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Przepis ten, będący odpowiednikiem obecnie obowiązującej normy art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przewidywał, że sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od
6 miesięcy do lat 8. Zatem kwestie przedawnienia tego przestępstwa popełnionego w okresie od 1999 r. do 2001 r. należy rozpatrywać zgodnie z treścią przepisów art. 101 §1 pkt 2a kk
i art. 102 kk. Zgodnie z brzmieniem powołanych przepisów okres przedawnienia wynosi łącznie 25 lat, a zatem jeszcze nie upłynął.

Wprost nie wynika to z treści zarzutów apelacji, lecz z jej uzasadnienia można wywnioskować, że skarżący w pierwszej kolejności kwestionuje sprawstwo oskarżonego
w odniesieniu do tego zarzutu, a więc kwestionuje ustalenia faktyczne sądu meriti. Nie wnosi jednak o zmianę wyroku w tym zakresie i uniewinnienie P. D. – choć to byłoby rozstrzygnięciem oczywistym w razie przyjęcia, że do czynu zabronionego w ogóle nie doszło. Jednocześnie obrońca forsuje niejako alternatywny stan faktyczny, postulując przyjęcie kwalifikacji prawnej z art. 45 lub art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii. Zapewne takie rozstrzygnięcie byłoby korzystne dla oskarżonego, gdyż istotnie w takim przypadku należałoby rozważyć zmaterializowanie się ujemnej przesłanki procesowej w postaci przedawnienia. Zebrany w sprawie materiał dowodowy przeczy jednak możliwości takiego rozstrzygnięcia. Przestępstwa z art. 43 i 45 dawnej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, podobnie jak przestępstwa z art. 56 i 59 obecnie obowiązującej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, różnicuje jednak zamiar sprawcy. W pierwszym przypadku wprowadza do obrotu substancje psychotropowe lub środki odurzające lub bierze udział w takim obrocie, w drugim przypadku udziela je. Innymi słowy jedynie w drugim przypadku odbiorcą zakazanych substancji (narkotyków) jest ich konsument. Tymczasem z uznanych za wiarygodne przez Sąd Okręgowy i będących pod ochroną art. 7 kpk depozycji Ł. W. wynika jednoznacznie, że P. D. doskonale wiedział, że Ł. W. nie nabywał marihuany na własne potrzeby, lecz
z zamiarem dalszej odsprzedaży, zatem nie sposób przyjąć, by doszło do realizacji znamion występku z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Nie sposób też przyjąć, by doszło do realizacji znamion wypadku mniejszej wagi, czyli występku z art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, skoro transakcji było kilka, zaś sam oskarżony trudnił się handlem marihuaną niejako zawodowo.

Wniosek

Uchylenie wyroku i umorzenie postępowania w zakresie czynu przypisanego w pkt 62 wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nie doszło do przedawnienia karalności przestępstwa przypisanego oskarżonemu P. D. w pkt 62 wyroku

3.2.

Podniesiony w apelacji obrońcy oskarżonego P. D. zarzut obrazy przepisów postępowania, a to art. 4, art.7 w zw. z art. 5 § 2, art. 2 § 2, art. 170, art. 193 § 1, art. 175, art. 167 kpk i powiązany z tym zarzut błędu w ustaleniach faktycznych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszym rzędzie należy zauważyć, że Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku skrupulatnie przeanalizował okoliczności zarówno obciążające jak i łagodzące występujące po stronie oskarżonego i wpływające na przyjęcie zawinienia. Sąd Apelacyjny w pełni podziela zaprezentowane tam poglądy i aby się nie powtarzać odsyła do tegoż uzasadnienia. Sąd Okręgowy bezpośrednio zetknął się na rozprawie z materiałem dowodowym, z przeprowadzonych dowodów wyciągnął trafne wnioski, każdy z nich omówił, czemu dał wyraz w prawidłowo sporządzonym uzasadnieniu. Sąd Okręgowy prawidłowo
i zgodnie z obowiązującymi przepisami przeprowadził postępowanie dowodowe i trafnie uznał, że oskarżony P. D. dopuścił się przestępstw mu przypisanych w wyroku. Z kolei apelacja stanowiła jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami sądu meriti i w istocie do sprawy nie wniosła niczego nowego.

Niewątpliwie dowód z wyjaśnień oskarżonego, pomawiającego współoskarżonego o udział
w przestępstwie powinien być oceniany ze szczególną wnikliwością, gdyż pomawiający może być zainteresowany złożeniem określonych depozycji, niezgodnych z prawdą, by poprawić swoją własną sytuację procesową. Nie oznacza to jednak, że taki dowód a priori można uznać za dowód bezwartościowy. W realiach niniejszej sprawy sąd I instancji na rozprawie zetknął się bezpośrednio z oskarżonym oraz współoskarżonymi T. Ś., Ł. W., a także świadkami M. Ś., J. W., A. D. i Z. D.. Dokonana w pisemnym uzasadnieniu ocena zgromadzonych dowodów była zgodna z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego
i w żadnym razie nie naruszyła wyrażonej w art. 7 kpk zasady swobodnej oceny dowodów. Okoliczność, że sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego P. D. w świetle powyższej zasady nie może budzić żadnych zastrzeżeń sądu II instancji, skoro swe zdanie sąd meriti w sposób należyty i wyczerpujący uzasadnił, wskazując na szereg argumentów wyprowadzonych z analizy wersji T. Ś. i M. Ś.. „Nie dochodzi do naruszenia dyrektywy zawartej w art. 5§2 kpk wtedy, gdy wprawdzie istnieją dwie grupy przeciwstawnych sobie dowodów, ale ustalając przebieg wydarzeń sąd orzekający oprze się na dowodach, które wspierają przyjęty stan faktyczny z jednoczesnym przedstawieniem argumentacji przemawiającej za takim wyborem i wskazaniem dlaczego nie dał wiary dowodom przeciwnym” (post. SN, III KK 46/07, OSNwSK 2007/1/943). Sąd Okręgowy opisał wszelkie dowody dotyczące zdarzeń będących przedmiotem procesu. Wskazał dlaczego nie ma wątpliwości, co do sprawstwa oskarżonego. Jak zgodnie przyjmuje się w orzecznictwie, dyspozycja art. 5§2 kpk skierowana jest do sądu, a nie do uczestników postępowania. Przepis art. 5§2 kpk. nie ma odniesienia do wątpliwości, które ma w zakresie postępowania dowodowego któraś ze stron procesu karnego, natomiast przepis ten dotyczy wyłącznie wątpliwości, które mogły powstać po stronie sądu co do interpretacji zgromadzonego materiału dowodowego, i wskazuje, jak należy w takiej sytuacji postąpić (m.in. wyrok SA
w Katowicach, II AKa 389/08, Prok.i Pr.-wkł. 2009/10/37).

Kończąc tę część rozważań należy także zwrócić uwagę na wewnętrzną sprzeczność zarzutów apelacji, w których obrońca zarzuca wyrokowi jednocześnie naruszenie art. 5 k.p.k., w tym zasady in dubio pro reo i dowolną ocenę dowodów - art. 7 k.p.k. Skarżący może bowiem skutecznie powoływać się na treść art. 5 § 2 k.p.k. tylko wtedy, gdy sąd orzekający po przeprowadzeniu postępowania dowodowego dokona wszechstronnej oceny dowodów, zgodnie z wymogami art. 7 k.p.k. i mimo tego nie usunie wątpliwości, co do istotnych okoliczności sprawy. Nie można zatem skutecznie podnosić obrazy reguł przewidzianych
w tych dwóch normach prawnych. Co do zarzutu obrazy art. 4 kpk dodatkowo należy zauważyć, że ten przepis formułuje ogólną zasadę procesową i aby trafnie podnieść zarzut jego naruszenia, skarżący wskazać powinien na obrazę konkretnego przepisu (lub przepisów) postępowania gwarantujących przestrzeganie zasady obiektywizmu (post SN,
V KK 62/2018, LEX nr 2490938), a w niniejszej sprawie ten wymóg nie został spełniony. Powyższe stanowisko znajduje także zastosowanie w razie podniesienia zarzutu obrazy art. 2 § 2 kpk. Nie sposób też przyjąć, by sąd meriti dopuścił się błędu oddalając wnioski dowodowe obrony, not bene w części powielone w apelacji, gdyż z treści wniosków w sposób oczywisty wynikała ich bezzasadność. W tym zakresie Sąd Apelacyjny w pełni odsyła do treści postanowień o oddaleniu dowodu, zamieszczonych w protokołach rozpraw.

Wniosek

Zmiana wyroku poprzez przyjęcie w stosunku do czynów zarzucanych
w pkt XXXV i XXXVII kwalifikacji prawnej z art 56 ust. 2 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie przy zastosowaniu art 91 § 1 kk jednaj kary wolnościowej, uchylenie wyroku w pkt 61 i 63 w zakresie przepadku równowartości korzyści majątkowej lub uchylenie zaskarżonego wyroku w części odnoszącej się do oskarżonego P. D. i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi
I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W żądnym razie nie można przyjąć, by wprowadzenie do obrotu poprzez zbycie T. Ś. i M. Ś., odpowiednio 4 kg i 1 kg marihuany, spełniało warunki uznania takich zachowań za wypadki mniejszej wagi, skoro z powyższej ilości środka odurzającego można wytworzyć 8.000 i 1.000 działek konsumpcyjnych o wielkości 0,5 grama, zaś zgodnie z utrwalonym orzecznictwem za znaczną ilość środków odurzających bądź substancji psychotropowych powszechnie uznaje się ilość wystarczającą do wytworzenia kilkudziesięciu porcji konsumpcyjnych dla osób uzależnionych. W przypadku marihuany i osób nieuzależnionych porcja konsumpcyjna może wynosić nawet 0,1 grama. Więc w skrajnym przypadku z marihuany będącej przedmiotem przestępstw można było wytworzyć nawet odpowiednio 40.000 i 10.000 porcji. Na marginesie, nawet gdyby przyjąć za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego, że zbył T. Ś. i M. Ś., odpowiednio 500 g i 300 g marihuany, to i tak nie sposób byłoby przyjąć wypadku mniejszej wagi.

Co do zarzutu wadliwego określenia podlegającej obligatoryjnemu przepadkowi równowartości korzyści majątkowej odniesionej z przestępstwa, to przypomnieć należy,
że „podlegająca przepadkowi równowartość korzyści majątkowej, którą sprawca osiągnął
z popełnienia przestępstwa (stypizowanego w przepisach ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii) w rozumieniu przepisu art. 45 §1 k.k., to nie osiągnięty przez niego zysk łączący się z pomniejszeniem przysporzenia majątku o koszty jego uzyskania, a ekwiwalent wyrażony pieniężnie, odpowiadający kwocie, rzeczy lub prawu uzyskanych ze zbycia, precyzyjnie określonego w przypisanym mu czynie, środka odurzającego lub psychotropowego” (m.in. wyrok SA w Białymstoku, II AKa 28/18, LEX nr 2583966). Z kolei wysokość kwot będących przedmiotem przepadku, czyli 92.000,00 zł i 600,00 zł odpowiada wartości wprowadzonej do obrotu przez oskarżonego marihuany.

3.3.

Podniesiony w apelacji obrońcy oskarżonego P. D. zarzut rażąco niewspółmiernej kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie sposób uznać, by wymierzone wobec oskarżonego P. D. cechowały się rażącą surowością i to w stopniu niewspółmiernym – czyli takim widocznym na pierwszy rzut oka, oczywistym, skoro wymierzono je w wysokości bliskiej ustawowemu minimum, zaś karę łączną orzeczono stosując pełną absorpcję

Wniosek

Zmiana wyroku poprzez przyjęcie w stosunku do czynów zarzucanych
w pkt XXXV i XXXVII kwalifikacji prawnej z art 56 ust. 2 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie przy zastosowaniu
art 91 § 1 kk jednaj kary wolnościowej, uchylenie wyroku w pkt 61 i 63
w zakresie przepadku równowartości korzyści majątkowej lub uchylenie zaskarżonego wyroku w części odnoszącej się do oskarżonego P. D. i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi
I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak było podstaw do uwzględnienia wniosku z przyczyn opisanych powyżej. Wymierzone oskarżonemu kary cząstkowe, a także i kara łączna nie są rażąco niewspółmiernie surowe.

3.4.

Podniesiony w apelacji prokuratora zarzut rażąco niewspółmiernej kary za czyn przypisany w pkt 60 wyroku oraz kary łącznej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie sposób podzielić zarzutów apelacji oskarżyciela publicznego w odniesieniu do kar
i nawiązek orzeczonych wobec oskarżonego P. D.. Niewątpliwie orzeczone wobec oskarżonego kary nie są surowe, nie można jednakże przy tym uznać by były niewspółmiernie rażąco łagodne, w szczególności w odniesieniu do górnej granicy kar możliwych teoretycznie do wymierzenia w sytuacji oskarżonego. W przypadku ciągu przestępstw przypisanych mu w pkt 60 – górna granica kary wynosiła 15 lat pozbawienia wolności. Zatem różnica pomiędzy kara wymierzoną, a postulowaną nie spełnia wymogu art. 438 pkt 4 kpk. Brak jest też podstaw do podwyższania orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności. Przy wymiarze kar Sąd I instancji trafnie wziął pod uwagę, że oskarżony od lat prowadzi ustabilizowany tryb życia, jest sprawca niekaranym, zaś od popełnienia przestępstw minęło kilkanaście lat.

Wniosek

Wymierzenie kary za czyn przypisany w pkt 60 wyroku w wysokości 3 lat pozbawienia wolności oraz kary łącznej w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak było podstaw do uwzględnienia wniosku z przyczyn opisanych powyżej. Wymierzone oskarżonemu kary cząstkowe i kara łączna nie są rażąco niewspółmiernie łagodne.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie w zakresie winy oskarżonego P. D. i wysokości wymierzonych kar.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji trafnie ocenił materiał dowodowy w sprawie i uznał, że oskarżony dopuścił się przypisanych mu przestępstw. Z kolei wymierzone P. D. kary cząstkowe, kara łączna i nawiązki, biorąc pod uwagę istniejące w sprawie okoliczności łagodzące
i obciążające w żadnym razie nie mogą być uznane ani za rażąco niewspółmiernie łagodne, ani za rażąco niewspółmiernie surowe.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

oskarżonego P. D. po myśli art 424 § 1 kpk zwolniono od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa

PODPIS

SSA Wojciech Paluch SSA Gwidon Jaworski SSA Grzegorz Wątroba

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego P. D.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Nieuwzględnienie zarzutu przedawnienia w odniesieniu do czynu przypisanego w pkt 62 wyroku, kwalifikacja prawna czynów zarzucanych w pkt XXXV i XXXVII; orzeczenie rażąco niewspółmiernych kar cząstkowych i kary łącznej,

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator Regionalny w Katowicach

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie rażąco niewspółmiernych kar cząstkowych i kary łącznej,

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana