Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód J. L. złożył pozew przeciwko pozwanemu B. G. Firma (...) w K. o zapłatę zadośćuczynienia.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż wskutek wypadku przy pracy doznał uszkodzenia słuchu i lewej ręki. Mając na uwadze wynikające ze skutków wypadku przy pracy dolegliwości bólowe i ograniczenia w codziennym życiu powoda, zasadnym jest wypłacenie przez pozwanego stosownego zadośćuczynienia.

Pozwany B. G. Firma (...) wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany podniósł zbyt wysoką wysokość dochodzonego przez powoda roszczenia oraz o wezwanie w charakterze interwenienta ubocznego (...) SA w S. (art. 84 kpc) ze względu na posiadane w okresie wystąpienia wypadku umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Nadto pozwany kwestionował powództwo zarówno co do zasady, jak i co do wysokości.

Sąd ustalił co następuje:

Powód J. L. był zatrudniony u pozwanego od 16 czerwca 2006r. na podstawie umowy o pracę na stanowisku kierowca wulkanizator.

W dniu 16 lutego 2017r. samochodem serwisowym wyposażonym w komplet urządzeń do wymiany opon, w tym agregat prądotwórczy, powód wraz z drugim pracownikiem pozwanego A. K. udali się do klienta celem założenia opony do samochodu ciężarowego. Po napompowaniu koła przy użyciu kompresora i wyłączenia agregatu prądotwórczego powód zaczął zakręcać zawór na wentylu koła i wówczas doszło do wystrzału i rozerwania opony, która uderzyła powoda w głowę, lewą i prawą rękę oraz klatkę piersiową. Wezwane pogotowie zabrało powoda do szpitala, gdzie przeprowadzono operację lewej ręki. Nadto stwierdzono u powoda uraz głowy oraz uszkodzenie słuchu lewego ucha. Powód do 22 lutego 2017r. przebywał w szpitalu. Został wypisany z ranami w trakcie gojenia, z zaleceniem kontynuacji leczenia w warunkach ambulatoryjnych.

Powód po wypisaniu ze szpitala jeździł na zmiany opatrunków, a następnie żona zawoziła go do szpitala w S. na zaleconą terapię w komorze hiperbarycznej. Nadto powód leczył się w poradni ortopedycznej i otolaryngologicznej. Wskutek obrażeń odniesionych w związku z wypadkiem przy pracy powód przez pierwsze 3 miesiące po wypadku wymagał pomocy przy czynnościach higienicznych.

Powód rozpoczął również rehabilitację prywatną, gdyż terminy rehabilitacji refundowanej przez NFZ były bardzo odległe.

Powód nadal zmuszony jest zażywać środki przeciwbólowe, odczuwa bóle lewej ręki, ma niedosłuch.

Z uwagi na przeciwskazania medyczne i odczuwany ból powód nie może wykonywać czynności, które przed wypadkiem wykonywał (np. rąbanie drewna, palenie w piecu, wyrzucanie śmieci, koszenie trawy, remonty w domu, jazda na rowerze). Wskutek wypadku przy pracy powodowi przyznana została renta z tytułu częściowej zdolności do pracy oraz zaliczono powoda do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Ustalono 20% uszczerbku na zdrowiu powoda.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków D. L. (k. 151 akt), A. K. (k. 152 akt) oraz zeznania stron powoda J. L. (k. 155 akt) i pozwanego (k B. G. (k. 156 akt).

Sąd dopuścił także dowód z opinii medycznej (...) Instytutu (...) w R. (k. 164-180 akt).

Z opinii wynika, iż powód w wyniku zdarzenia w miejscu pracy w dniu 17 lutego 2017r. doznał na skutek wystrzału opony rozległego urazu nadgarstka i ręki lewej oraz urazu akustycznego. Mimo długotrwałego i intensywnego leczenia ortopedycznego oraz rehabilitacji nie udało się przywrócić prawidłowej funkcji lewej ręki oraz pierwotnych stosunków anatomicznych struktur nadgarstka i śródręcza tej kończyny, co potwierdzają opisy badań obrazowych ( (...), RTG i TK). Zdolność chwytna i manipulacyjna lewej kończyny powoda jest nadal znacznie ograniczona, a rokowanie wysoce niepewne, wręcz złe. Wskazane jest kontynuowanie leczenia ortopedycznego w ośrodku specjalizującym się w urazach ręki (UM w P. lub UM w W. – Kliniki (...)). Obecnie powód słyszy dobrze, a zgłaszane „szumy w uszach” mają charakter okresowy i ustępują samoistnie, nie wymaga to kontynuacji leczenia laryngologicznego.

Ogólny stan zdrowia powoda jest dobry. Stan laryngologiczny narządu słuchu jest również dobry – nie stwierdzono żadnych istotnych pourazowych patologii strukturalnych. Komunikacja werbalna jest dobra. Obecnie powód słyszy szept z odległości około 4 metrów. Natomiast zdolność chwytna i manipulacyjna ręki lewej (u powoda dominującej) jest znacznie ograniczona, a rokowanie odzyskania jej sprawności sprzed daty wypadku jest wysoce niepewne wręcz złe. Wskazane jest kontynuowanie leczenia ortopedycznego w ośrodku wyspecjalizowanym w rekonstrukcji po urazach kończyny górnej. Na złe rokowanie mają również wpływ rozległe zmiany zwyrodnieniowo – wytwórcze struktur nadgarstka i ręki, co potwierdzone jest badaniami obrazowymi.

Obecnie nie ma wskazań laryngologicznych i ortopedycznych do przyjmowania farmaceutyków. Wskazane jest kontynuowanie leczenia usprawniającego i ortopedycznego.

Istniejące pourazowe schorzenia oraz stopień ich nasilenia w istotny sposób ograniczają możliwość wykonywania zwykłych czynności życia codziennego i podjęcie pracy zarobkowej, zwłaszcza że prawa ręka powoda ma również ograniczoną zdolność chwytną i manipulacyjną spowodowaną przebytym w dzieciństwie urazem. Odnośnie aktywności życiowej, a w szczególności jazdy na rowerze – jest ona przeciwskazana.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków i stron uznając je za spójne i logiczne. W ocenie Sądu opinia medyczna została sporządzona w sposób rzetelny i wszechstronny, wskazuje na dokładną analizę dokumentacji medycznej. Sąd dał wiarę w całości opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 444 kc i 445 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, a ponadto może zostać przyznana poszkodowanemu odpowiednia suma tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W ocenie Sądu kwota jaka została zasądzona na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia jest adekwatna do rodzaju cierpień jakich doznał powód. W wyniku tego zdarzenia powód musiał poddać się niezbędnemu leczeniu i doznał dokuczliwych obrażeń. Przy czym złamanie jakiemu uległ ograniczyło jego dotychczasową sprawność.

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego zadośćuczynienie pieniężne powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego i powinno stanowić odczuwalną wartość.

W ocenie Sądu kwota zasądzona w wyroku stanowi wystarczającą rekompensatę za dolegliwości jakich doznał powód w wyniku wypadku.

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 21.985,50zł, a w pozostałym zakresie oddalił powództwo.

W ocenie Sądu uzasadnione jest zasądzenie od pozwanego odsetek od daty wydania wyroku, gdyż Sąd ustalił wysokość zadośćuczynienia według stanu na dzień wyrokowania. Taka możliwość została wskazana przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 września 1999r. (...) 477/98.

W kwestii kosztów Sąd uznał, iż zachodzą przesłanki do zastosowania przepisu art. 100 kpc.