Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2014 roku

Sąd Rejonowy w Wyszkowie II Wydział Karny

w składzie: SSR Magdalena Brzostek

Protokolant: st. sekr. sąd. Piotr Długoborski

przy udziale oskarżyciela publicznego ---------------

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2014 roku

na rozprawie

sprawy przeciwko A. K. s. L. i B., z domu W.

ur. (...) w W.

obwinionemu o to, że: w dniu 21 sierpnia 2013 r. o godz. 10:40 w msc. (...) pomimo obowiązku wskazania na żądanie uprawnionego organu odmówił wskazania komu powierzył pojazd m-ki C. o nr rej. (...) w dniu 08 maja 2013 r. godz. 17:49

tj. o wykroczenie z art. 96 § 3 k.w. w zw. z art. 78 ust. 4 Ustawy prawo o ruchu drogowym

orzeka:

1/ uniewinnia A. K. od popełnienia zarzucanego mu czynu;

2/ koszty postępowania w sprawie przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 08.05.2013 r. o godz. 17.49 w miejscowości W. gmina N. na ul. (...) urządzeniem radarowym do pomiaru prędkości typu INTEGRA B Nr (...) zarejestrowane zostało wykroczenie popełnione przez kierującego pojazdem marki C. o nr rej. (...) polegające na przekroczeniu dozwolonej prędkości jazdy. W/w pojazd stanowi współwłasność A. K. i jego matki. A. K. w dniu 21.08.2013 r. odmówił wskazania komu powierzył przedmiotowy pojazd 08.05.2013 roku.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujący materiał dowodowy: notatki urzędowe ( k. 2, 3, 4 ), raport (k. 5), częściowo wyjaśnienia obwinionego ( k. 8-9v, 22v ).

Obwiniony A. K. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i przed Sądem wyjaśnił, że jest współwłaścicielem pojazdu marki C., zaś drugim współwłaścicielem jest jego matka oraz że nie wie kto kierował tym pojazdem w dniu 08.05.2013r. o godz. 17.49. Podał, iż w tamtym okresie pojazdem kierowało wiele osób, przy czym mogły to być zarówno osoby z najbliższej rodziny, jak bracia (rodzony i przyrodni) i siostry, jak również pojazd mógł prowadzić także sam obwiniony. A. K. wskazał, iż użyczał ten pojazd również znajomym i nie jest w stanie powiedzieć, kto tym pojazdem wówczas kierował. Wskazał też, że gdyby na zdjęciu widział sylwetkę osoby, to mógłby się domyśleć, kto prowadził pojazd, ale na tym zdjęciu nie widać ani twarzy, ani sylwetki kierującego.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego jedynie częściowo. Za wiarygodne uznał twierdzenia, że obwiniony na podstawie zdjęcia z fotoradaru nie jest w stanie powiedzieć, kto kierował pojazdem w dniu 08.05.2013 r. oraz, że mógł to być on sam lub osoba dla niego najbliższa, nie dał natomiast wiary jego twierdzeniom, że użyczał ten pojazd tak wielu osobom, że nie był w stanie nawet przypuszczać kto faktycznie mógł prowadzić samochód stanowiący jego współwłasność.

W zakresie, w jakim Sąd uznał wyjaśnienia obwinionego za wiarygodne korelują one ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zwłaszcza z raportem z k. 5 akt, zawierającym zdjęcie pojazdu wykonane przez fotoradar, na którym nie widać ani twarzy, ani sylwetki osoby kierującej przedmiotowym pojazdem.

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych, dokonanych na podstawie analizy materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy, stwierdzić należy, że obwinionemu nie można przypisać sprawstwa zarzucanego mu wykroczenia. We wniosku o ukaranie A. K. obwiniono o to że w dniu 21.08.2013 r. o godz. 10:40 w msc. (...) pomimo obowiązku wskazania na żądanie uprawnionego organu odmówił wskazania komu powierzył pojazd m-ki c. o nr rej. (...) w dniu 08.05.2013 r. godz. 17:49.

Podkreślić należy, że mimo, iż w niniejszej sprawie ustalono ponad wszelką wątpliwość, że w dniu 08.05.2013 r. o godz. 17.49 w miejscowości W. kierujący pojazdem marki C. o nr rej. (...), stanowiącym współwłasność obwinionego, przekroczył dozwoloną prędkość jazdy, to nie udowodniono, że obwiniony wiedział, kto wówczas tym pojazdem kierował, a tylko w tym wypadku można byłoby przypisać mu winę za zarzucane wykroczenie. Sam fakt, że obwiniony jest współwłaścicielem przedmiotowego pojazdu nie stanowi dowodu na to, że posiadał on wiedzę na temat osoby kierującego autem, zwłaszcza, że na zdjęciu wykonanym przez fotoradar nie widać ani twarzy, ani sylwetki kierującego.

Zgodnie z treścią art. 8 k.p.w. do postępowania w sprawach o wykroczenia stosuje się odpowiednio przepis art. 5 k.p.k., którego § 2 stanowi, że nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego.

Sąd skazując obwinionego za wykroczenie nie może opierać się na przypuszczeniach, czy hipotetycznych możliwościach zaistnienia pewnych okoliczności.

Ponadto stosownie do treści art. 20 § 3 k.p.w. do obwinionego stosuje się odpowiednio art. 74 § 1 k.p.k., stanowiący, iż oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swej niewinności ani obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść.

Skoro zatem obwiniony mógł sam prowadzić w/w pojazd, nie miał obowiązku obciążania własnej osoby, ani obowiązku obciążania osób dla niego najbliższych.

Wobec braku jednoznacznych dowodów na sprawstwo obwinionego nie można było go uznać za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

O kosztach Sąd rozstrzygnął w oparciu o zasadę, zgodnie z którą w razie uniewinnienia obwinionego w sprawie, w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny, koszty postępowania ponosi Skarb Państwa (art. 118 § 2 k.p.w.).