Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2022r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 lutego 2022r. w Warszawie

sprawy E. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o ponowne ustalenie wysokości emerytury

na skutek odwołania E. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 4 marca 2021 roku, znak: (...)

oddala odwołanie.

sędzia Agnieszka Stachurska

UZASADNIENIE

E. K. w dniu 12 marca 2021r. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 4 marca 2021r., znak: (...), wnosząc o jej zmianę poprzez wypłatę wyrównania emerytury wraz z odsetkami od dnia 1 września 2017r.

Uzasadniając swe stanowisko ubezpieczona wskazała, że organ rentowy powinien był już w pierwotnej decyzji z dnia 1 września 2017r. zaliczyć do stażu pracy okres zatrudnienia od dnia 1 czerwca 1995r. do dnia 29 lutego 1996r. w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P., czego nie uczynił w wyniku błędnego nazwania „na oko”, bez żadnych mierników oryginału świadectwa pracy i umów jako kopii. Wówczas niezasadnie odmówił przeliczenia wysokości świadczenia, podczas gdy było to możliwe na podstawie ww. dokumentów. W związku z tym wystąpił błąd organu rentowego, o którym mowa w art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Ubezpieczona podniosła również, że płatnik składek przekazywał do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych deklaracje bezimienne, na co nie miała wpływu. Na podstawie posiadanych dokumentów Zakład Ubezpieczeń Społecznych był zobowiązany prowadzić postępowanie wyjaśniające we własnym zakresie, zamiast oczekiwać od niej przejęcia inicjatywy dowodowej. ZUS był zobowiązany do uzyskania informacji z Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) w P., na podstawie których mógł uwzględnić sporny okres zatrudnienia, ponieważ dysponował wiedzą o istnieniu dokumentów sporządzanych przez jej ówczesnego pracodawcę.

E. K. wskazała dodatkowo, że organ rentowy obarczył ją ciągłą potrzebą poszukiwania i wyjaśniania, co pociągnęło za sobą dodatkowe koszty, angażowanie opłacanych pracowników i prawników oraz utratę zdrowia. Wskutek postępowania organu rentowego zabrano jej godność zagwarantowaną w Konstytucji (odwołanie z dnia 11 marca 2021r., k. 3-7 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania, a uzasadniając swe stanowisko wskazał, że decyzją z dnia 21 marca 2019r. odmówił ubezpieczonej uwzględnienia okresu zatrudnienia w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P. od 1 czerwca 1995r. do 29 lutego 1996r., zaliczając począwszy od 1 grudnia 1995r. okres innego zatrudnienia. Decyzja ta stała się prawomocna, ponieważ Sąd Okręgowy w Radomiu VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z dnia 13 grudnia 2019r. odrzucił odwołanie, zaś Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z dnia 26 marca 2020r. oddalił zażalenie ubezpieczonej.

W dalszej części organ rentowy wyjaśnił, że zaskarżoną decyzją ponownie ustalił wysokość emerytury od 1 lutego 2021r., a więc od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczona złożyła wniosek z dnia 17 lutego 2021r., dołączając szereg nowych dokumentów. Powołując się na treść art. 133 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, organ rentowy ocenił, że zaskarżona decyzja została wydana prawidłowo, a odwołanie, jako bezzasadne, powinno zostać oddalone (odpowiedź na odwołanie z dnia 30 marca 2021r., k. 8 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. K. zatrudniona była w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P. w okresie od dnia 1 czerwca 1995r. do dnia 29 lutego 1996r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku inspektora (dokumentacja przekazana przez Urząd Marszałkowski województwa (...) w P., k. 236-251 akt emerytalnych).

Zatrudnienie u ww. pracodawcy w części okresu pokrywało się z zatrudnieniem w Fundacji (...) z siedzibą w W., w której E. K. pracowała od dnia 1 grudnia 1995r. do dnia 31 lipca 1997r., w wymiarze ½ etatu, na stanowisku głównego specjalisty ds. organizacyjnych i zarządzania (świadectwo pracy z dnia 31 lipca 1997r., k. 19 akt emerytalnych).

W dniu 11 września 2017r. ubezpieczona złożyła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek o emeryturę. Do wniosku dołączyła m.in. kopię świadectwa pracy z dnia 29 lutego 1996r. wystawionego przez Krajowy Sejmik Samorządu Terytorialnego w P. oraz w kserokopii umowy o pracę z ww. pracodawcą zawarte w dniach: 1 czerwca 1995r., 3 lipca 1995r. oraz 2 stycznia 1996r. (wniosek z dnia 11 września 2017r., k. 1-9 akt emerytalnych, świadectwo pracy z dnia29 lutego 1996r., k. 18 akt emerytalnych, umowy o pracę z 2 stycznia 1996r., z 3 lipca 1995r. i z 1 czerwca 1995r., k. 24-26 akt emerytalnych; opinia biegłego sądowego M. B., k. 58-65 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. decyzją z dnia 25 października 2017r., znak: (...), przyznał ubezpieczonej emeryturę w kwocie zaliczkowej od dnia 1 września 2017r. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład uwzględnił okresy składkowe wynoszące 38 lat, 2 miesiące i 24 dni oraz okresy nieskładkowe wynoszące 2 miesiące i 4 dni. Wśród okresów uwzględnionych znalazł się m.in. okres zatrudnienia ubezpieczonej w Fundacji (...) z siedzibą w W. od dnia 1 grudnia 1995r. do dnia 31 lipca 1997r. Natomiast, wedle informacji z decyzji, okres pracy w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P. od dnia 1 czerwca 1995r. do dnia 29 lutego 1996r. nie podlegał uwzględnieniu, ponieważ przedstawiona przez ubezpieczoną kserokopia świadectwa pracy oraz kserokopie umów o pracę nie stanowią środka dowodowego (ZUS Oddział w L. potwierdził, że Krajowy Sejmik Samorządu Terytorialnego w P. w w/w okresie rozliczał się na podstawie deklaracji bezimiennych). Dalej organ rentowy wskazał w treści decyzji, że wysokość kapitału początkowego i emerytury zostanie ponownie ustalona po przedstawieniu dodatkowych dokumentów wraz z informacją o zwolnieniach lekarskich dotyczących okresu zatrudnienia w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P. (decyzja z dnia 25 października 2017r., k. 87-88 akt emerytalnych).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. pismem z dnia 23 listopada 2017r. zwrócił się do Archiwum Zakładu (...) Urzędu Wojewódzkiego w P. o potwierdzenie okresu zatrudnienia ubezpieczonej od dnia 1 czerwca 1995r. do dnia 29 lutego 1996r. w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P. wraz z zapytaniem, czy przebywała na zasiłkach chorobowych i urlopach bezpłatnych, a jeśli tak, to w jakich okresach (pismo ZUS Oddział w R. z dnia 23 listopada 2017r., k. 110 akt emerytalnych). W odpowiedzi na ww. pismo (...) Urząd Wojewódzki w P. wskazał, że dokumentacja Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P., al. (...) nie została przekazana do jego archiwum zakładowego. Wśród dokumentów przechowywanych przez (...) Urząd Wojewódzki w P. przechowywane są dokumenty po Sejmiku Samorządowym Województwa (...), wśród których nie stwierdzono akt E. K. (pismo (...) Urzędu Wojewódzkiego z dnia 21 grudnia 2017r., k. 116 akt emerytalnych).

Decyzją z dnia 7 lutego 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wydał decyzję o przyznaniu ubezpieczonej emerytury. W decyzji organ rentowy ponownie wskazał, że nie uwzględnił okresu pracy w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P. w okresie od dnia 1 czerwca 1995r. do dnia 29 lutego 1996r., ponieważ przedstawiona przez ubezpieczoną kserokopia świadectwa pracy oraz kserokopie umów o pracę nie stanowią środka dowodowego (ZUS Oddział w L. potwierdził, że Krajowy Sejmik Samorządu Terytorialnego w P. w w/w okresie rozliczał się na podstawie deklaracji bezimiennych). Zarazem jednak organ rentowy wyjaśnił, że od dnia 1 grudnia 1995r. uwzględniono okres z tytułu drugiego zatrudnienia w Fundacji (...) z siedzibą w W. (decyzja z dnia 7 lutego 2018r., k. 121-122 akt emerytalnych).

W dniu 4 marca 2019r. E. K. złożyła do Prezesa ZUS pismo dot. nieuwzględnienia okresu jej zatrudnienia w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P. i domagała się wydania decyzji wraz z uzasadnieniem (wniosek z 28 lutego 2019r., k. 144 akt emerytalnych).

W dniu 21 marca 2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wydał decyzję odmawiającą przeliczenia emerytury E. K. z uwzględnieniem okresu zatrudnienia w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P. od dnia 1 czerwca 1995r. do dnia 29 lutego 1996r. (decyzja z dnia 21 marca 2019r., k. 148 akt emerytalnych). Ubezpieczona wniosła od tej decyzji odwołanie do Sądu Okręgowego w Radomiu, który postanowieniem z dnia 13 grudnia 2019r. odrzucił odwołanie. Natomiast Sąd Apelacyjny w Lublinie, po rozpoznaniu zażalenia ubezpieczonej na ww. postanowienie, oddalił je postanowieniem z dnia 26 marca 2020r. (odwołanie z dnia 10 września 2019r., k. 161-163 akt emerytalnych, postanowienie Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia 13 grudnia 2019r. wraz z uzasadnieniem, k. 219-222 akt emerytalnych, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 26 marca 2020r. z uzasadnieniem, k. 212, 213-217 akt emerytalnych).

Ubezpieczona w dniu 17 lutego 2021r. złożyła do organu rentowego wniosek o ponowne przeliczenie wysokości kapitału początkowego i emerytury poprzez uwzględnienie okresu zatrudnienia w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P. w okresie od dnia 1 czerwca 1995r. do dnia 29 lutego 1996r. Do wniosku dołączyła dokumenty dotyczące pracy w ww. okresie, a przedstawione przez Urząd Marszałkowski Województwa (...) w P., tj.: wydruk kartoteki wypłat wynagrodzeń za okres od lipca 1995r. do maja 1996r.; ręczne zestawienie pn.: ,,Zakładowy fundusz nagród za 1995r.” pracowników płatnika składek ze wskazaniem daty zatrudnienia i wysokości wynagrodzenia za 1995r.; listy wypłat za styczeń i luty 1996r.; wydruk listy wypłat za maj 1996r. - ekwiwalent za niewykorzystany urlop za lata 1995-1996 wraz z wnioskiem o jego wypłatę; ręczne zestawienie pn.: ,,Zakładowy fundusz nagród za 1996r.” pracowników płatnika składek za wskazaniem daty zatrudnienia i daty zwolnienia oraz wysokości wynagrodzenia za 1996r.; odpis wyroku Sądu Rejonowego w Poznaniu Wydział X Pracy z dnia 14 lutego 1997r. w sprawie X P 8733/96 z powództwa E. K. przeciwko ówczesnemu pracodawcy o odszkodowanie, nagrodę i nagrodę jubileuszową; listę wypłat za marzec 1997r. - wypłata zasądzonej nagrody jubileuszowej wraz z odsetkami (wniosek z dnia 17 lutego 2021r. wraz z załącznikami, k. 234-251 akt emerytalnych).

W oparciu o przedstawione przez ubezpieczoną dokumenty Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję z dnia 4 marca 2021r., znak: (...), w której ponownie ustalił wysokość emerytury E. K. od dnia 1 lutego 2021r., tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożyła wniosek. Do ustalenia wysokości świadczenia organ rentowy przyjął okres zatrudnienia odwołującej od dnia 1 czerwca 1995r. do dnia 29 lutego 1996r. w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P. oraz wynikające ze złożonych dokumentów wynagrodzenia wypłacone w tym czasie (decyzja z dnia 4 marca 2021r., k. 252 akt emerytalnych).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dokumentów, których strony sporu nie kwestionowały. Jedyne co budziło wątpliwości i było przedmiotem różnych stanowisk stron procesu, to dokumenty, jakie E. K. przedstawiła wraz z wnioskiem o emeryturę, tj. świadectwo pracy z dnia 29 lutego 1996r. wystawione przez Krajowy Sejmik Samorządu Terytorialnego w P. oraz umowy o pracę z tym pracodawcą zawarte w dniach: 1 czerwca 1995r., 3 lipca 1995r. oraz 2 stycznia 1996r. Wedle Zakładu stanowiły one kserokopie, czemu ubezpieczona zaprzeczała, wskazując iż są to oryginały. Z uwagi na okoliczność, że rozstrzygnięcie ww. kwestii w odniesieniu do świadectwa pracy i umowy o pracę z dnia 2 stycznia 1996r. było istotne w sprawie, to Sąd nie dysponując wiedzą specjalistyczną pozwalającą rozstrzygnąć wskazany spór, postanowieniem z dnia 9 września 2021r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego grafologa (postanowienie z dnia 9 września 2021r., k. 52 a.s.).

Biegły sądowy z ww. dziedziny M. B. wyjaśnił w opinii z dnia 18 października 2021r., że dokumenty przedstawione przez ubezpieczoną są kserokopiami. Wskazał, że świadectwo pracy poddane zostało badaniom mikroskopowym w celu przeprowadzenia analizy rozkładu środka kryjącego na podłożu, umożliwiającej określenie techniki jego wykonania. Widniejący w górnej lewej części świadectwa pracy obraz odcisku pieczątki firmowej z tekstem ,,Krajowy Sejmik Samorządu Terytorialnego (...)-(...) P. al. (...) Regon (...)” oraz w dolnej prawej części obraz odcisku pieczątki imiennej o treści: (...) nie stanowią odbitek pieczątek tuszowych. W ich obrębie widoczny jest toner wskazujący na technikę powstania obrazów pieczątek, który zaobserwowany jest również w obrębie podpisów na pieczątkach imiennych. W odniesieniu zaś do umowy o pracę przeprowadzono analizę mikroskopową, która wykazała, że tekst blankietu, pieczątka imienna i podpis naniesione zostały metodą kserograficzną. Wypełnienie druku nie nastąpiło pastą długopisową, tuszem ani atramentem, lecz proszkiem kserograficznym. Zatem świadectwo pracy i umowa o pracę są kopiami kserograficznymi wyróżniającymi się nieznaczną ilością defektów warstwy elektrofotoczułej bębna kopiarki, na której przedstawione są odbitki. Zarazem, według biegłego, na badanych dokumentach brak jest cech wskazujących na fałszerstwo polegające na montażu dokumentów z fragmentów innych pism. Brak cech świadczących o fałszerstwie nie daje jednak podstaw do uznania, że w obrębie dokumentów wyjściowych stanowiących podstawę do sporządzenia kopii nie dokonywano zabiegów fałszerskich (opinia biegłego sądowego M. B., k. 58-65 a.s.).

Wskazaną opinię Sąd ocenił jako rzetelną. Biegły sądowy wyjaśnił zastosowaną metodę badania oraz opisał, w jaki sposób badanie przebiegało, a zawarte w opinii wnioski uzasadnił w sposób niebudzący wątpliwości. Organ rentowy do opinii nie wniósł zastrzeżeń (k. 73 a.s.). Ubezpieczona natomiast, po zapoznaniu się z opinią, podtrzymała swoje stanowisko oraz wskazała na brak w opinii informacji kiedy mogła zostać wykonana kopia i na jakiej kserokopiarce (k. 74-75 a.s.). Poza tym nie sformułowała jakichkolwiek zarzutów wobec oceny, jakiej dokonał biegły sądowy grafolog, zatem Sąd nie miał podstaw, aby z uwagi na stanowisko stron opinię zdyskwalifikować. Opinia nie wymagała również uzupełnienia, gdyż biegły wyczerpująco odpowiedział na pytanie zawarte w postanowieniu Sądu, który zlecił biegłemu jedynie ocenę, czy dokumenty poddane badaniu są kopiami czy oryginałami. To zaś, kiedy kopie zostały wykonane i na jakim sprzęcie nie było przedmiotem oceny biegłego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie E. K. podlegało oddaleniu.

Spór w przedmiotowej sprawie dotyczył tego, od jakiej daty ZUS mógł i powinien do wyliczenia kapitału początkowego i emerytury uwzględnić ubezpieczonej okres zatrudnienia od dnia 1 czerwca 1995r. do dnia 29 lutego 1996r. w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P..

Sąd, rozstrzygając ww. kwestię, miał na uwadze treść art. 133 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jedn. Dz. U. z 2022r., poz. 504), zwanej dalej ustawą emerytalną, z którego wynika, że w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:

1.  od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3;

2.  za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Powołany przepis ustanawia ogólną zasadę, tj. wskazuje, że świadczenie przyznane lub podwyższone wypłaca się nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu. Regułę powyższą stosuje się odpowiednio również w razie ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości wskutek wznowienia postępowania albo wskutek wniesienia skargi kasacyjnej. Wyjątek od tej ogólnej zasady stanowi jedynie taka sytuacja, w której ponowne ustalenie prawa do świadczeń nastąpiło na skutek błędu organu rentowego lub odwoławczego. Jeżeli w tych warunkach organ rentowy lub odwoławczy przyzna lub podwyższy świadczenie, wypłaca się je od miesiąca złożenia pierwotnego wniosku lub wydania decyzji z urzędu, nie dłużej jednak niż za okres 3 lat wstecz, liczonych od daty zgłoszenia wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2005r., III UZP 1/05, OSNPUSiSP 2005, nr 24, poz. 395; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2002r., II UKN 116/01, OSNPUSiSP 2003, nr 24, poz. 599; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 9 września 1998r., III AUa 374/98, OSA 1999, z. 3, poz. 16; wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 20 czerwca 1995r., III AUa 549/95, OSA 1995, z. 7-8, poz. 64 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 czerwca 2009r., III AUa 3917/09, LEX nr 785489).

W przedmiotowej sprawie wniosek ubezpieczonej o ponowne przeliczenie kapitału początkowego oraz emerytury wraz z dokumentami powodującymi uwzględnienie spornego okresu, został złożony dopiero w dniu 17 lutego 2021r. Organ rentowy wyliczył więc na nowo kapitał początkowy, a następnie przeliczył świadczenie emerytalne od 1 lutego 2021r. Prawidłowo zastosował przy tym przepis art. 133 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej, który należy interpretować jako ustanowiony na korzyść ubezpieczonych, tzn. gwarantujący im prawo do świadczenia od miesiąca złożenia wniosku, niezależnie od daty wydania decyzji w tym przedmiocie, jeżeli sami wyraźnie nie wskazali daty późniejszej. Nie jest jednak możliwe przeliczenie świadczenia z datą sprzed złożenia wniosku. Ubezpieczony, jeśli jest to dla niego korzystne, może wskazać jedynie datę późniejszą przeliczenia świadczenia - po złożeniu wniosku ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 27 listopada 2014r., sygn. akt III AUa 106/14).

W analizowanym przypadku Sąd nie stwierdził okoliczności, które wskazywałaby na błąd popełniony przez organ rentowy w dacie wydania pierwotnej decyzji z dnia 25 października 2017r., skutkujący koniecznością wyrównania świadczeń za okres wsteczny. O tym, że do takiego błędu nie doszło świadczy to, iż dokumenty będące podstawą do przeliczenia kapitału początkowego i emerytury zostały przekazane przez Urząd Marszałkowski Województwa (...) w P. dopiero w dniu 10 lutego 2021r. Oczywiste jest zatem, że tymi dokumentami Zakład nie mógł dysponować wcześniej, a zatem nie uwzględniając ich do wyliczenia w okresie przed 1 lutego 2021r., nie popełnił błędu. Przy tym należy podkreślić, iż organ rentowy odpowiada jedynie za własne błędy, a nie za opieszałość i błędy innych organów, nawet jeśli są to przechowawcy dokumentacji koniecznej do wyliczenia świadczeń emerytalno-rentowych. W przedmiotowej sprawie wydaje się to tym bardziej oczywiste, że wbrew stanowisku ubezpieczonej, Zakład pismem z 23 listopada 2017r. zażądał od Archiwum Zakładu (...) Urzędu Wojewódzkiego w P. dodatkowych dokumentów potwierdzających okres pracy ubezpieczonej. W odpowiedzi nie uzyskał żadnych nowych dowodów, ponieważ w zasobie archiwum nie przechowywano wówczas żądanej dokumentacji. W tej sytuacji dopiero inicjatywa E. K. kilka lat później sprawiła, że ubezpieczona uzyskała dokumenty i zgodnie z obowiązkiem, który na niej spoczywa, udowodniła, iż w spornym czasie była zatrudniona i wykonywała pracę.

Jeśli chodzi zaś o dokumenty, które ubezpieczona złożyła wraz z wnioskiem o emeryturę, tj. świadectwo pracy z dnia 29 lutego 1996r. i umowy o pracę zawarte z Krajowym Sejmikiem Samorządu Terytorialnego w P., to stanowią one kserokopie i jako takie nie mogły być podstawą uwzględnienia przez ZUS okresu pracy od 1 czerwca 1995r. do 29 lutego 1996r. Wynika to ze sporządzonej w postępowaniu opinii biegłego sądowego, która jednoznacznie potwierdza, że poddane badaniu dokumenty, a więc świadectwo pracy z 29 lutego 1996r. oraz umowa o pracę z dnia 2 stycznia 1996r., są kserokopiami. Jeśli chodzi zaś o dwie pozostałe umowy – z 3 lipca 1995r. i 1 czerwca 1995r., to Sąd nie poddał ich oceny biegłego grafologa, gdyż po naocznej, pobieżnej analizie, nie wymagającej wiedzy fachowej, można było stwierdzić, że wymienione dokumenty są kopiami.

Ubezpieczona, nie zgłaszając zarzutów wobec oceny biegłego sądowego grafologa, podniosła że argument Zakładu dotyczący złożenia kserokopii nie pojawił się na początku, tylko po złożeniu odwołania. Tymczasem stanowisko organu rentowego, wskazujące iż dokumenty, których nie uwzględniono, są kserokopiami, pojawił się już w decyzji z dnia 25 października 2017r. Na drugiej jej stronie ZUS, wyjaśniając powody odmowy uwzględnienia okresu zatrudnienia w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P., wskazał na okoliczność, iż przedłożone przez ubezpieczoną świadectwo pracy i umowy o pracę są kopiami. Poza tym nie jest prawdziwa sugestia ubezpieczonej, którą zawarła w piśmie z dnia 19 listopada 2021r., jakoby do złożonych do ZUS dokumentów miało dostęp wiele osób zainteresowanych faktem, by obronić swe stanowisko, co można odczytywać jako zarzut próby ZUS ewentualnej podmiany czy usunięcia oryginałów dokumentów. Wprawdzie argument tak radykalny wprost w piśmie ubezpieczonej nie wybrzmiał, jednak ubezpieczona niejako zasugerowała możliwość wystąpienia takiego scenariusza. Odnosząc się do tego należy wskazać, iż na dokumentach, które E. K. złożyła wraz z pierwszym wnioskiem skierowanym do ZUS, znajdują się adnotacje o numeracji poszczególnych załączników i dopiski dokonane charakterem pisma, które widnieje w samym wniosku o emeryturę. Nie ma zatem podstaw, by czynić zarzuty, o jakich była mowa. Poza tym argumentacja tego rodzaju, poza przekonaniem ubezpieczonej i jej subiektywnym odczuciem związanym z pokrzywdzeniem przez ZUS, wymaga konkretnych dowodów, szczególnie jeśli zarzuty są tak daleko idące.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę wskazane okoliczności, Sąd nie znalazł podstaw, aby przyjąć, iż doszło do błędu organu rentowego, który uzasadniałby dokonanie przeliczenia świadczenia od 1 września 2017r. Skoro ubezpieczona złożyła kserokopie dokumentów, co słusznie stwierdził ZUS i co w toczącym się postępowaniu potwierdził biegły sądowy grafolog, to nie było podstaw, aby w oparciu o takie kserokopie dokumentów uwzględnić okres zatrudnienia w Krajowym Sejmiku Samorządu Terytorialnego w P.. Odnosząc się jeszcze do tego okresu zatrudnienia, dodatkowo trzeba wyraźnie podkreślić, że ZUS już w pierwotnej decyzji uwzględnił ubezpieczonej okres pracy od 1 grudnia 1995r. w związku z jej zatrudnieniem u innego pracodawcy. Tak naprawdę nieuwzględniony pozostał więc tylko okres od 1 czerwca 1995r. do 30 listopada 1995r. Oczywiście nie można zapomnieć, że w okresie od 1 grudnia 1995r. do 29 lutego 1996r. ubezpieczona miała dwóch pracodawców - Krajowy Sejmik Samorządu Terytorialnego w P. oraz Fundację (...) z siedzibą w W.. To nie oznacza jednak, że ten sam okres można zaliczyć do stażu pracy dwukrotnie. Zasadę w tym zakresie, tj. w przypadku pokrywania się okresów, reguluje art. 11 ustawy emerytalnej.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie E. K. jako bezzasadne.