Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Ubezpieczony B. W. (ur. w (...)r.) jest uprawniony
do emerytury od 22 listopada 2011r. (przyznanej wyrokiem Sądu Okręgowego
w Katowicach z 5 grudnia 2013r. (XI U 2105/13). Wysokość emerytury została ustalona w decyzji organu rentowego z 28 listopada 2014r. Emerytura została obliczona od podstawy wymiaru z wwpw 114,30% (przyjętym do obliczenia wysokości pobieranej do 2011r. renty z tytułu niezdolności do pracy).

Wysokość emerytury została ustalona również na podstawie art. 26 ustawy
o emeryturach i rentach w decyzji z 30 maja 2017r., począwszy od 1 lutego 2017r.
z zastosowaniem wartości kapitału początkowego ustalonego w decyzji z dnia
29 marca 2017r. (przy obliczeniu którego przyjęto wwpw kapitału 173,03% z lat
1979-1988).

Odwołanie ubezpieczonego od decyzji z 30 marca 2017r. oddalono prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z 14 czerwca 2017r.,
(XI U 655/17), od którego to wyroku została oddalona apelacja ubezpieczonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 21 czerwca 2018r. (III AUa 1329/17).

Zgodnie z pkt 2 wyroku Sądu Apelacyjnego, przekazano organowi rentowemu do rozpoznania wniosek ubezpieczonego z 30 listopada 2012r. o ponowne ustalenie kapitału początkowego.

Organ rentowy, po rozpoznaniu wniosku, wydał zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzję z 26 listopada 2018r. o odmowie przeliczenia wysokości emerytury z uwagi na to, że wartość kapitału początkowego (jako część składowa emerytury) została prawidłowo ustalona w decyzji z 29 marca 2017r. Organ rentowy stwierdził również brak podstaw dla wyrównania wysokości emerytury za okres od listopada 2011r.

Sąd Okręgowy w Katowicach wyrokiem z dnia 3 października 2019r. zmienił decyzję z 26 listopada 2018r. w ten sposób, że „ustalił wysokość kapitału początkowego ubezpieczonego z uwzględnieniem jego przychodów wykazanych
w załącznikach do wniosku z 30 listopada 2012r., stanowiących podstawę głównej opinii uzupełniającej biegłego, wydanej w sprawie prowadzonej przed tamtejszym Sądem o sygn. XI U 734/13”.

W uzasadnieniu tak sformułowanego rozstrzygnięcia Sąd podał, że prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 20 grudnia 2016r., sygn.
XI U 734/13, zmieniono decyzję organu rentowego z dnia 14 stycznia 2013r.
o odmowie przeliczenia wysokości emerytury i zobowiązano organ rentowy
do ustalenia wysokości renty z tytułu niezdolności do pracy, z przyjęciem do wyliczenia wwpw 125,86% (wynikającego z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych, tj. 1971-1974, 1977-1989, 1998, 2005, 2008). Wskaźnik został przyjęty po zaaprobowaniu obliczeń zawartych w opinii biegłego sądowego.

Sąd stwierdził, że bezspornie organ rentowy przyznał, że rozpoznając
w 2013 roku wniosek ubezpieczonego z 30 listopada 2012r. dysponował załączonymi do tego wniosku listami płacowymi za lata zatrudnienia 1982-1988, które
to dokumenty posłużyły następnie do obliczenia wwpw kapitału początkowego
w wysokości 173,03% (jak w decyzji o kapitale początkowym z 29 marca 2017r.), zamiast przyjętego wskaźnika 149,91% (jak w decyzji o kapitale początkowym
z 29 stycznia 2013r.).

Sąd wskazał, że wwpw kapitału 173,03%, rzutujący na wysokość emerytury ubezpieczonego, powinien być przedmiotem oceny w toku postępowania odwoławczego od skarżonej decyzji organu rentowego z 12 lutego 2019r. o odmowie przeliczenia wysokości emerytury za okres od 1 grudnia 2012r. do 31 stycznia 2017r. (k. 536 t. IV akt ZUS).

W apelacji od wyroku organ rentowy wnosił o zmianę wyroku poprzez uznanie, że wniosek ubezpieczonego z dnia 30 listopada 2012r. został rozpoznany decyzją
z dnia 29 stycznia 2013r. ( (...)), a w konsekwencji, że Zakład nie jest zobowiązany do wyliczenia wysokości kapitału początkowego z uwzględnieniem przychodów wykazanych w załącznikach do wniosku z dnia 30 listopada 2012r., stanowiących podstawę głównej i uzupełniającej opinii biegłego, wydanej w sprawie prowadzonej pod sygn. akt XI U 734/13.

Apelujący zarzucił wyrokowi naruszenie art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy
o emeryturach i rentach z FUS podnosząc, że zgodnie z treścią akt rentowych,
wniosek ubezpieczonego z dnia 30 listopada 2012r. o ustalenie wartości kapitału początkowego, do którego wnioskodawca dołączył kopię list płac za okres zatrudnienia od 1982-1988 w (...) S.A. został rozpoznany decyzją z 29 stycznia 2013r. o ponownym ustaleniu kapitału początkowego (t. VI k. 22 akt ZUS). Kapitał początkowy obliczono od podstawy wymiaru z wwpw 149,91% wynikającej
z podstawy wymiaru składek z 10 lat, tj. 1979-1988.

Decyzja z 29 stycznia 2013r. jest prawomocna, albowiem nie była przedmiotem postępowania odwoławczego, zakończonego wyrokiem Sądu z 20 grudnia
2016r. (XI U 734/13), które to postępowanie dotyczyło odwołań od decyzji
z 14 stycznia 2013r. i 11 lutego 2013r. o wysokości renty z tytułu niezdolności
do pracy. Organ rentowy wskazał, że kapitał początkowy ponownie ustalono w decyzji
z 29 marca 2017r., na wniosek z lutego 2017r. zawarty w treści odwołania od decyzji
o przeliczeniu renty z tytułu niezdolności do pracy.

Apelujący zaznaczył, że Sąd pierwszej instancji uwzględnił w stanie faktycznym powyższe okoliczności, stąd wykonanie zaskarżonego wyroku spowodowałoby konieczność powtórnego rozpoznania wniosku ubezpieczonego
z 30 listopada 2012r.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik (adwokat) ubezpieczonego wnosił
o oddalenie apelacji podnosząc, że wbrew stanowisku ZUS, wniosek z dnia
30 listopada 2012r. nie został rozpoznany przez organ rentowy w 2013 roku,
co potwierdza treść wyroku Sądu Apelacyjnego nakazującego rozpoznanie wniosku
z tej właśnie daty.

Sąd Apelacyjny uwzględnił apelację organu rentowego i orzekł o zmianie wyroku, zgodnie z art. 386 § 1 k.p.c.

Orzekając reformatoryjnie, Sąd miał na uwadze następujące okoliczności:

1.  rozpoznana sprawa została zainicjowana postanowieniem zawartym w pkt 2 wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 21 czerwca 2018r. (III AUa 1329/17) o przekazaniu do rozpoznania organowi rentowemu wniosku o ponowne ustalenie kapitału początkowego z dnia 30 listopada 2012r.;

2.  Sąd Apelacyjny wskazanym powyżej wyrokiem oddalił apelację ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 14 czerwca 2017r. (XI U 655/17) oddalającego odwołanie od decyzji z dnia 29 marca 2017r.
i 30 marca 2017r. o wysokości kapitału początkowego i wysokości emerytury oraz
o odmowie przeliczenia wysokości emerytury za okres przed 1 lutego 2017r. (tj. od 22 listopada 2011r.);

3.  Sąd Apelacyjny w uzasadnieniu wyroku z 21 czerwca 2018r. wyraźnie stwierdził, że żądanie wyrównania wysokości świadczenia za okres od 2011 roku jest bezpodstawne. Żądanie to ubezpieczony prezentował w apelacji, formułując zarzut naruszenia art. 133 ustawy o emeryturach i rentach wobec wyroku Sądu pierwszej instancji z 14 czerwca 2017r.;

4.  Sąd Apelacyjny stwierdzając w powołanym uzasadnieniu wyroku brak podstaw dla wypłaty podwyższonego świadczenia za okres przed 1 lutego 2017r.,
nie eksponował decyzji organu rentowego z dnia 29 stycznia 2013r., na którą
to decyzję powołał się apelujący organ rentowy w niniejszej sprawie;

5.  Zasadniczo należy zgodzić się w świetle treści akt rentowych ubezpieczonego, że wniosek ubezpieczonego z 30 listopada 2012r. został już rozpoznany przez organ rentowy wskazaną decyzją z 29 stycznia 2013r., która wobec jej niezaskarżenia stała się prawomocna.

Wobec powyższego, zawarte w tak nietypowo sformułowanej sentencji zaskarżonego wyroku Sądu pierwszej instancji rozstrzygnięcie, nie mogło się ostać, gdyż wysokość emerytury ubezpieczonego została prawidłowo ukształtowana,
z zastosowaniem kapitału początkowego obliczonego z wwpw 173,03% od właściwej daty, tj. 1 lutego 2017r.

/-/SSA W.Nowakowski /-/SSA M.Żurecki /-/SSA A.Kolonko

Sędzia Przewodniczący Sędzia