Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2022 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – sekr. sąd. Justyna Koleśnik-Matelak

w obecności oskarżyciela publicznego z KPP w G. - -----------

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2022 roku sprawy

M. L.

syna S. i B. zd. G.

ur. (...) w K.

obwinionego o to, że:

1.  W dniu 28.11.2021 roku o godz. 16:05 w miejscowości K. (gm. M.) na drodze krajowej nr (...) prowadząc samochód osobowy marki P. (...) o numerze (...) w obszarze zabudowanym przy ograniczeniu prędkości 50 km/h przekroczył dozwoloną prędkości jazdy o 38 km/h, a jadąc z prędkością 88 km/h

tj. o czyn z art. 92a kw

2.  W dniu 28.11.2021 roku o godz. 16:05 w miejscowości K. (gm. M.) na drodze krajowej nr (...) prowadził na drodze publicznej samochód osobowy marki P. (...) o numerze (...) znajdując się wstanie po użyciu alkoholu

tj. o czyn z art. 87§ 1 kw

1.  Obwinionego M. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 92a kw, 87§1 kw skazuje go, przejmując za podstawę wymiaru art. 92a kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw na karę grzywny w wysokości 500 (pięćset) złotych.

2.  Na podstawie art. 87§3 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześć) miesięcy.

3.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50,00 (pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 100,00 (sto) złotych tytułem pozostałych kosztów procesu.

II W 35/22

UZASADNIENIE

M. L. w dniu 28 listopada 2021 r. o godzinie 16:05 w miejscowości K. (gmina M.) na drodze krajowej numer (...) został zatrzymany do kontroli drogowej, ponieważ prowadził samochód osobowy marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w obszarze zabudowanym przy ograniczeniu prędkości do 50 km/h z przekroczeniem dozwolonej prędkość jazdy o 38 km/h, jadąc z prędkością 88 km/h oraz prowadził na drodze publicznej samochód osobowy marki P. (...) u numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu. Obwiniony nie przyjął proponowanego mu z tego tytułu mandatu, nie przyznając się stawianych mu zarzutów i wniósł o uniewinnienie.

Rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie zostało wydane na podstawie przedłożonych dokumentów oraz przesłuchanego na sporną okoliczność świadka.

Bezspornym w niniejszym postępowaniu jest, że w dniu zdarzenia obwiniony przekroczył dozwoloną prędkość jazdy w obszarze zabudowanym o 38 km/h i wyczerpał tym samym znamiona czynu określonego w art. 92 a kw. Zaświadczają o tym przedłożone w sprawie dokumenty (notatka urzędowa- k. 1-2, kopia świadectwa legalizacji ponownej- k.4, telegram k. 9-10, kopia certyfikatu kalibracji- k.18 ) oraz przesłuchany na tę okoliczność świadek S. P.- k. 19-20. Innego stanu rzeczy nie wykazał także w tym przedmiocie sam obwiniony.

M. L. nie przyznał się do drugiego ze stawianych mu zarzutów (k.13-14, pismo- k. 23-30), twierdząc, że w dniu zdarzenia nie pozostawał pod wpływem alkoholu, a dokonany analizatorem wydechu pomiar stanu trzeźwości jest na granicy błędu badania urządzenia. Odnosząc się do przedmiotowego stwierdzenia wskazać należy, że dokonany w dniu zdarzenia pomiar zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu wskazał odpowiednio wartości 0,13 mg/l o godzinie 16:38, a następnie 0,10 mg/l o godzinie 16:53 (protokół badania stanu trzeźwości- 5), co potwierdził także słuchany w sprawie świadek S. P.- k. 19-20.W ocenie Sądu jego zeznania były logiczne i spójne i brak było podstaw do uznania ich za niewiarygodne. O zdarzeniu zaświadcza także załączona do sprawy w/w dokumentacja. Do akt sprawy załączony został dokument w postaci świadectwa wzorcowania urządzenia pomiarowego (k. 17), który zawiera informację jaką niepewność pomiarową miało zastosowane w trakcie kontroli urządzenie (0,01 mg/l). Uwzględniając wskazaną niepewność pomiarową, z całą pewnością uznać należy, że w niniejszej sprawie nie ma możliwości jej interpretowania na korzyść obwinionego. Pierwszy pomiar wskazał ponad wszelką wątpliwość, że M. L. znajdował się w stanie po użyciu alkoholu (zgodnie z art. 46 ust. 2 pkt 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z dnia 26.10.1982 r. Dz.U.2021.1119 t.j. z dnia 2021.06.23 stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg w 1 dm ³), a dopiero drugi z dokonanych pomiarów, wskazał wartość na granicy błędu pomiarowego. Wskazana okoliczność ma zatem kluczowe znaczenie dla ustalenia wartości alkoholu w wydychanym powietrzu w trakcie badania obwinionego, zwłaszcza w kontekście przyznania się przez niego do faktu spożycia alkoholu, ok. 2,5 godziny przed rozpoczęciem kierowania pojazdem w dniu zdarzenia (k.46).

Analiza materiału dowodowego wskazała nadto, iż w momencie zdarzenia, zarówno pomiar prędkości, z jaką poruszał się obwiniony, jak i badanie stanu jego trzeźwości zostały wykonane przez funkcjonariusza policji prawidłowo, przeznaczonymi do tego urządzeniami.

Zgodnie z brzmieniem art. 92 a kw, odpowiedzialności za ten czyn podlega ten, kto prowadząc pojazd, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym. Przedmiotem ochrony jest w tym przypadku porządek na drodze, na której odbywa się ruch pojazdów i bezpieczeństwo w ruchu. Należycie zabezpieczony porządek ruchu, także pod względem prędkości poruszania się pojazdów na drogach, stanowi istotny warunek tego bezpieczeństwa. Co istotne, wskazany przepis obejmuje każde naruszenie ograniczenia prędkości, albowiem może ono polegać na działaniu i na przekroczeniu dozwolonej prędkości wynikającej z zasad ogólnych/ ustanowionego znaku albo też na zaniechaniu, gdy kierowca widząc ograniczenie prędkości, nie zwalnia tempa jazdy. Ograniczenie prędkości do 50 km/h w terenie zabudowanym wynika zaś wprost z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Przeprowadzona analiza materiału dowodowego wskazała, że fakt przekroczenia przez obwinionego prędkości o 38km/h jest w niniejszej sprawie oczywisty, czym naruszył on również zasadę zachowania bezpieczeństwa określoną w art. 3 ust. 1 w/w ustawy, która obowiązuje każdego z uczestników ruchu drogowego.

Stosownie zaś do brzmienia art. 87§1 kw odpowiedzialności w nim opisanej podlega ten, kto znajdując się w stanie po użyciu alkoholu prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, czego ponad wszelką wątpliwość dopuścił się obwiniony.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego opisanego w art. 92a kw oraz w art. 87§1 kw i za to na podstawie wskazanych przepisów, na zasadzie art. 33§ 1 i 2 kw w zw. z art. 24§3 kw Sąd wymierzył mu karę grzywny w kwocie w wysokości 500 zł. Na podstawie art. 87§3 kw Sąd orzekł obligatoryjny w tym przypadku zakaz prowadzenia pojazdów na okres 6 miesięcy. O kosztach postępowania orzeczono na zasadzie art. 119 §1 kpw.