Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2021r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2021 r. w K.

sprawy z powództwa A. N.

przeciwko R. S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego R. S. na rzecz powoda A. N. kwotę 1 314,88 (jeden tysiąc trzysta czternaście i 88/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 18.07.2019r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza od powoda A. N. na rzecz pozwanego R. S. kwotę 792,61 (siedemset dziewięćdziesiąt dwa i 61/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  zwraca tytułem niewykorzystanych zaliczek:

- powodowi kwotę 1000,00 (jeden tysiąc) złotych,

- pozwanemu kwotę 144,20 (sto czterdzieści cztery i 20/100) złote.

IC 1535/19

UZASADNIENIE

Powód A. N. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 4 171,47 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 18.07.2019r. do dnia zapłaty oraz zwrot kosztów procesu. Podniósł, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie naprawy pojazdów. Pozwany w dniu 10.06.2019r. przyprowadził do naprawy pojazd T. (...). Diagnoza pozwoliła ustalić, że przyczyną jest uszkodzenie turbiny po czym pozwany zlecił naprawę silnika. Po naprawie silnika, pozwany w dniu 10.07.2019r. odebrał samochód bez zastrzeżeń do wykonanej usługi. Uzyskał pełną informację o przebiegu naprawy, wymienionych częściach i czasie naprawy. Otrzymał fakturę Vat, na której potwierdził brak zastrzeżeń, termin zapłaty został ustalony na 17.07.2019r. Koszt robocizny wyniósł 1455,00 zł, koszt wymiany niezbędnych części po rabacie wyniósł 1455,66 zł. Strony ustaliły przy tym, że rabat warunkowany jest terminową płatnością i w przypadku opóźnienia może zostać cofnięty. Po upływie terminu do zapłaty pozwany zaczął kwestionować koszt usługi i akcentować niezadowolenie. Twierdził, że przedmiot naprawy nie był z nim konsultowany i nie znał przewidywanego kosztu. W dniu 12.09.2019r. powód wezwał pozwanego do zapłaty uprzedzając, że niedotrzymanie terminu zapłaty spowoduje cofnięcie rabatu i zapłatę kwoty 6 171,20 zł. Pozwany uregulował fakturę częściowo, tj. wpłacił 2000,00 zł.

Pozwany R. S. wniósł o oddalenie powództwa. Podniósł, że nie był informowany o zakresie prac wskazanych na fakturze oraz przewidywanym koszcie prac. Zaprzeczył by był informowany jakiego rodzaju usługi zostaną wykonane i jakiego rodzaju towary zastosowane. Wg powoda uznane roszczenie do kwoty 2000 zł jest adekwatne do kosztów przeglądu głowicy oraz demontażu i montażu turbosprężarki. Pozostały zakres usług w ocenie pozwanego nie został z nim uzgodniony i brak podstaw do zapłaty. Faktury z dnia 10.07.2019r. nie analizował przy odbiorze pojazdu, bo nie miał ze sobą okularów do czytania. Ponadto przy odbiorze nie otrzymał wymienionych części poza tłokiem. Po naprawie silnik był bardzo brudny, zaolejony, co budzi wątpliwości, co do faktycznie wykonanych usług przez powoda. Pozwany dwukrotnie zwracał się do powoda o wyjaśnienie spornych kwestii. W ocenie pozwanego, powód wykonał w pojeździe szereg prac bez poinformowania i zgody pozwanego. Stosownie do art. 630§2 k.c., jeżeli zaszła konieczność przeprowadzenia dodatkowych prac, przyjmujący zamówienie nie może żądać podwyższenia wynagrodzenia, jeżeli wykonał prace bez zgody zamawiającego. Pozwany nie widział potrzeby dalszej ingerencji w silnik pojazdu poza turbosprężarka i głowicą. Pozwany w 2017r. zlecał firmie powoda remont silnika oraz regenerację turbiny, wobec czego nie widział konieczności naprawy całego silnika w tak krótkim odstępie czasowym. W ocenie pozwanego, koszt naprawy silnika w przeliczeniu na jeden cylinder z 2019r. znacząco różni się od kosztu z 2017r. , pomimo braku wzrostu cen części. Zaprzeczył także jakoby w czasie rozmów z powodem był informowany o zakresie naprawy, ponadto nie miał świadomości oraz informacji o wysokości kosztów naprawy.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód A. N. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie naprawy pojazdów w K..

(d.: bezsporne)

W dniu 10.06.2019r. pozwany R. S. przekazał powodowi do naprawy samochód T. (...) nr rej. (...), zlecając usunięcie usterki silnika opisanej jako „dymi na czarno”. W dacie przekazania pojazdu do naprawy stan licznika wynosił 172368 km.

(d.: bezsporne, zlecenie 423/Z/SP/19 – k. 7)

W 2017r. pozwany zlecał powodowi naprawę silnika tego pojazdu w szerokim zakresie. Naprawa została wykonana przy stanie silnika (...). Podczas naprawy wykonano szlifowanie wału korbowego na wymiar naprawczy, honowania tulei cylindrowych na wymiar naprawczy, naprawy głowicy, naprawy turbosprężarki oraz naprawy korbowodu. Naprawa głowicy, szlifowanie wału korbowego, honowanie cylindrów oraz naprawa korbowodu została przeprowadzona przez firmy zewnętrzne. Regeneracja turbiny również została przeprowadzona przez firmę zewnętrzną. Serwis powoda wykonał wymontowania silnika i jego demontażu a następnie montażu.

(d.: bezsporne, faktura (...) – k. 43)

Po wykonaniu naprawy po około 8000 km na desce rozdzielczej miała zapalić się kontrolka awarii turbosprężarki oraz wystąpiło dymienie silnika. Pozwany zakupił turbosprężarkę i dokonał jej wymiany w innym warsztacie.

(d.: zeznania pozwanego – k.81)

W dniu 17.06.2019r. powód wykonał w samochodzie pozwanego diagnostykę komputerową dokonując analizy ciśnienia sprężania przy pomocy programu (...), z którego wynikało, że ciśnienie sprężania na jednym z cylindrów jest znacznie niższe od ciśnienia na pozostałych cylindrach. Po uzyskaniu takiej diagnozy, powód wraz z pracownikiem dokonali sprawdzenia ciśnienia sprężania każdego z cylindrów w sposób mechaniczny poprzez gniazdo świecy żarowej. W wyniku tego ustalono, że problem dotyczy czwartego cylindra. Wymontowana i sprawdzona została także głowica silnika, co do której ustalono, że nie posiada żadnych usterek. W wyniku tych działań podjęta została decyzja o wymontowaniu tłoka z czwartego cylindra. Po jego wymontowaniu okazało się, że pierścienie tłokowe są przypalone i widoczne są na nim ślady zatarcia. W związku z tym podjęta została decyzja o wymianie tego tłoka wraz z kompletem pierścieni.

W międzyczasie została wymontowana także na żądanie pozwanego turbosprężarka, którą ten następnie zareklamował i dostarczył ponownie przed montażem silnika.

(d.: zeznania świadka A. K. – k. 73-74, zeznania świadka M. N. – k. 77-77v, zeznania powoda – k. 78-80)

W dniu 10.07.2019r. samochód została wydany pozwanemu po naprawie. Została także przedłożona pozwanemu faktura za naprawę na kwotę 6010,66 zł, w której pozwanemu został udzielony 10% rabat na użyte do naprawy części poza uszczelką głowicy i opaskami zaciskowymi, na tłok został udzielony rabat w wysokości 20%. W fakturze zastrzeżono także, że udzielony rabat może być cofnięty w przypadku nieterminowej zapłaty. Termin zapłaty został określony na 17.07.2019r. Pozwany odebrał pojazd bez uwag.

(d.: bezsporne, faktura (...) – k. 10-11)

Po analizie faktury pozwany zaczął ją kwestionować dokonując zapłaty 2000,00 zł oraz odmawiając zapłaty pozostałej części, twierdząc, iż koszty naprawy są zawyżone i podnosząc , że nie zlecał powodowi części prac.

(d.: bezsporne)

Pismem z dnia 12.09.2019r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 6010,66 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia, złożył także oświadczenie o uchyleniu rabatu w razie uchybienia termu terminowi i wezwał do zapłaty kwoty 6 171,47 zł w terminie kolejnych 3 dni.

(d.: pismo – k. 15).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo, w ocenie Sądu, jest częściowo zasadne.

Mając na uwadze, iż rozstrzygniecie sprawy wymagało wiadomości specjalnych, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu (...) (opinia – k. 107-128, opinia uzupełniająca – k. 141-144). W ocenie Sądu, wydania opinia jest rzetelna, poparta wiedzą fachową i nie zawiera sprzeczności, w tym logicznych. Zastrzeżenia do tej opinii, zgłoszone przez powoda (k. 133), zostały szczegółowo wyjaśnione przez biegłego w opinii uzupełniającej (k. 141-144). Natomiast pismo pozwanego „Wnioski i uwagi dotyczące opinii technicznej B-06T/21 dotyczące sprawy o sygnaturze akt (...)” (k. 150), w istocie nie formułuje żadnych zarzutów do opinii, a jedynie precyzuje stanowisko pozwanego w zakresie oceny materiału dowodowego sprawy, w związku z czym nie wymagało odniesienia się do niego przez biegłego. Mając powyższe na uwadze, Sąd w całości podzielił wnioski opinii biegłego.

Sąd w zasadniczej części dał wiarę zeznaniom powoda (k. 78-80) oraz świadków A. K. (2) (k. 73-74) i M. N. (k. 77-77v). W ocenie Sądu, korelowały one ze sobą i okazały się być zgodnie z ustaleniami opinii biegłego oraz zasadami doświadczenia życiowego. Sąd odmówił wiary tym zeznaniom jedynie w zakresie „dostrzeżenia” po demontażu głowicy, iż przypieczone są pierścienie tłokowe na 4 tłoku, co miało być przyczyną jego demontażu i wymiany. Jak wynika z opinii biegłego, po samym demontaży głowicy, pierścienie nie są widoczne i nie jest możliwe wzrokowe stwierdzenie ich stanu bez wyjęcia tłoka z cylindra. Wobec tego, stwierdzenie tego stanu możliwe było dopiero po demontażu tłoka. W ocenie Sądu, nie jest to jednak okoliczność decydująca o zasadności powództwa czy też całkowicie dyskredytująca zeznania świadka A. K. (2), bądź oparte na nich zeznania powoda. Jak wynika z dalszej części opinii biegłego, tłok czwartego cylindra, którego one dotyczyły, rzeczywiście nosił ślady zatarcia oraz przypieczenia pierścieni tłokowych, a jednocześnie cylinder czwarty był tym, na którym stwierdzono nieprawidłowe wartości ciśnienia. Stąd wskazanego momentu stwierdzenia w/w śladów na tłoku, Sąd nie uznał za decydujący dla uznania wiarygodności pozostałej części zeznań.

Z kolei co do oceny zeznań pozwanego, należy wskazać, iż w znacznej części dotyczyły one kwestii pomiędzy stronami bezspornych, tj. okoliczności wstawienia pojazdu do warsztatu powoda czy okoliczności odbioru pojazdu. W pozostałej jednak części są one częścią stanowiska pozwanego w procesie i jego twierdzeń jakoby nie godził się na podejmowane przez powoda działania naprawcze i nie wiedział jakie czynności są dokonywane przez powoda w związku z naprawą jego pojazdu. Biorąc pod uwagę, iż pozwany pojawiał się w warsztacie powoda po odbiór turbosprężarki oraz przywożąc ją ponownie do zamontowania, rozmawiał z powodem przez telefon (zestawienie połączeń – k. 9), podejmował także decyzję co do sprawdzenia głowicy silnika, w ocenie Sądu, jego twierdzenia, co do braku zgody na dalsze działania powoda i niewiedzy co do nich, są sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. W ocenie Sądu, jest wysoce mało prawdopodobne, by powód dokonując naprawy, zarówno pracochłonnej jak też wiążącej się z zakupem części zamiennych, podejmował te decyzje bez poinformowania o nich pozwanego i uzyskania jego zgody. Mając to na uwadze, Sąd odmówił wiary twierdzeniom i zeznaniom pozwanego w tym zakresie. Z tych samych powodów, brak także podstaw do dania wiary twierdzeniom pozwanego, jakoby zlecił powodowi wyłącznie demontaż turbosprężarki, a na pozostałe działania nie wyraził zgody. Przeczy temu sam pozwany, wskazując, że wyrażał zgodę na sprawdzenie głowicy i demontaż silnika oraz wyrażając oczekiwanie, że silnik po takim demontażu powinien być jeszcze umyty. Wynika z powyższego, iż przedmiotem zlecenia nie był tylko wspomniany demontaż, ale również poszukiwanie przyczyny zgłoszonej początkowo usterki: „dymi na czarno” i jej usunięcie.

Odnosząc się do, podnoszonej przez pozwanego, kwestii nieprawidłowości sposobu naprawy i jego niezgodności z technologią producenta, Sąd oparł się na wnioskach opinii biegłego, z której wynika, iż zastosowany sposób naprawy, polegający na wymianie jednego tłoka, rzeczywiście nie jest zgodny z technologią naprawy przewidzianą przez producenta pojazdu. Stosownie do opinii biegłego (k. 121), powinno się dokonać wymiany pierścieni tłokowych wszystkich cylindrów, a w przypadku, gdy gładzie pozostałych cylindrów, powierzchnie tłoków i pierścienie tłokowe są bez uszkodzeń i nie wykazują zużycia, dopuszczalne było wykonanie naprawy częściowej przez wymianę pierścieni tłokowych czwartego cylindra. Biegły wskazał także, że z uwagi na niewielki przebieg silnika po wykonanej naprawie w szerokim zakresie (w 2017r.), przyjmując, że pozostałe tłoki, pierścienie i tuleje cylindrowe nie noszą oznak zużycia i w przypadku braku dostępności kompletu pierścieni nadwymiarowych, naprawę polegającą na wymianie jednego tłoka wraz z pierścieniami należy uznać za niezgodną z technologią producenta pojazdu, ale ze względów praktyki rzemieślniczej skuteczną i dopuszczalną pod warunkiem zastosowania tłoka o tej samej selekcji wagowej co tłok wymieniany.

W sprawie strony nie zaoferowały materiału dowodowego pozwalającego na bliższą ocenę stanu pozostałych tłoków, pierścieni tłokowych i cylindrów. Jednocześnie pozwany nie zaoferował żadnego materiału dowodowego świadczącego o braku skuteczności naprawy przeprowadzonej przez powoda, a z bezspornych okoliczności sprawy wynika, że z pojazdu korzysta cały czas do chwili obecnej i nie były w nim dokonywane żadne naprawy dotyczące silnika od czasu wykonania naprawy przez powoda. Mając to na uwadze, Sąd przyjął, iż naprawa, jakkolwiek niezgodna z technologią producenta, była dopuszczalna w praktyce rzemieślniczej i okazała się skuteczna.

Z kolei co do kwestii pracochłonności naprawy, w ocenie Sądu, należało podzielić zarzuty pozwanego. Sąd podzielił w tym zakresie wnioski opinii biegłego (opinia główna – k. 122-123, opinia uzupełniająca – k. 143-144) i przyjął łączną pracochłonność naprawy na 38,5 roboczogodziny. Sąd podzielił w całości stanowisko biegłego, iż mając na uwadze pracochłonność tej naprawy przewidzianą przez producenta na 34,5 roboczogodziny przy uwzględnianiu dalszych 2,0 roboczogodzin na sprawdzenie i naprawę kadłuba oraz 2,0 roboczogodziny na sprawdzenie silnika, brak jest podstaw do uznania dodatkowych 10 roboczogodzin. Sąd podzielił także stanowisko biegłego, iż pracochłonność naprawy dokonanej przez powoda w zakresie jednego cylindra nie może być wyższa niż pracochłonność naprawy dokonanej w 2017r., odnoszącej się do wszystkich 4 cylindrów.

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze wszystkie wskazane powyżej okoliczności, Sąd podzielił stanowisko biegłego, iż koszt naprawy dokonanej przez powoda powinien wynosić kwotę 3 314,85 zł (z VAT).

Roszczenie powoda o zapłatę wynagrodzenia za wykonaną naprawę znajduje oparcie w art. 627 k.c. i art. 642§1 k.c. Nie ma natomiast zastosowania w sprawie przywołany przez pozwanego w odpowiedzi na pozew art. 630 k.c. Przepis ten odnosi się bowiem do sytuacji, w której strony ustaliły wynagrodzenie kosztorysowe za wykonanie dzieła, co w sprawie nie miało miejsca.

Mając na uwadze, iż pozwany tytułem kosztów naprawy dokonał już zapłaty kwoty 2000,00 zł, Sąd uwzględnił powództwo do kwoty 1 314,88 zł. O odsetkach orzeczono od daty wskazanej w pozwie, mając na uwadze, iż znajduje ona uzasadnienie w określonym w fakturze terminie zapłaty oraz treści art. 481§1 i 2 k.c.

W pozostałej części Sąd oddalił powództwo jako nieuzasadnione.

O kosztach procesu pomiędzy stronami orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., stosunkowo je rozdzielając, zważywszy, iż powód utrzymał się w swoich żądaniach w 31,52 %, a koszty opinii biegłego zostały pokryte z zaliczki uiszczonej przez pozwanego.

O kosztach sądowych, tj. zwrocie części niewykorzystanej zaliczki pozwanego oraz zaliczki powoda orzeczono na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 755 z późn. zm.).