Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Ubezpieczona B. M. odwołała się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 12.07.2019r. znak: 370000/602/2019-ZAS ( (...)), którą odmówiono jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

W uzasadnieniu odwołania podniosła, że aktualny stan zdrowia nie pozwala jej na podjęcie jakiejkolwiek pracy, a leczenie nie przynosi poprawy, wyniki badań nie są dobre.

Organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. (ZUS) w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie na rzecz organu kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

Uzasadniając powyższe stanowisko wskazał, że Lekarz Orzecznik oraz Komisja Lekarska ZUS, po przeprowadzeniu badań lekarskich uznały, iż nie istnieją okoliczności uzasadniające ustalenie wobec B. M. świadczenia rehabilitacyjnego.

Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 7.12.2019r. (k. 21) o toczącym się postępowaniu zawiadomiono zainteresowanego – (...) S.A. z siedzibą w D..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. M. ma 57 lat. Ostatnio zatrudniona była w przedsiębiorstwie (...) S.A. z siedzibą w D. (poprzednio: (...) S.A.).

Od dnia 16.07.2018r. była niezdolna do pracy z powodu choroby. Okres zasiłkowy zakończył się z dniem 13.01.2019r., tj. po 182 dniach.

Bezsporne, a nadto: akta organu rentowego, wniosek o świadczenie rehabilitacyjne – ZNp-7 – k. 23-24.

Na mocy Decyzji (...) Oddziału w S. z dnia 14.02.2019r. przyznano B. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 14.01.2019r. do 13.04.2019r. w wysokości 90% podstawy wymiaru, od 14.04.2019r. do 12.07.2019r . w wysokości 75% podstawy wymiaru.

Dowód: akta organu rentowego – Decyzja ZUS z dnia 14.02.2019r. – k. 27.

W dniu 09.05.2019r. B. M. złożyła do ZUS wniosek o świadczenie rehabilitacyjne na dalszy okres.

Dowód: akta organu rentowego – wniosek o świadczenie rehabilitacyjne ZNp-7 – k. 29.

W treści Orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 11.06.2019r. ustalono wobec B. M. brak okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Dowód: akta organu rentowego – orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 11.06.2019r. – k. 31.

W treści Orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS Nr (...) z dnia 25.06.2019r. ustalono wobec B. M. brak okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Dowód: akta organu rentowego – orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS Nr (...) z dnia 25.06.2019r. – k. 32.

Na mocy Decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 12.07.2019r. odmówiono B. M. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Uzasadniając powyższe stanowisko organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 25.06.2019r. orzekła, iż stan zdrowia nie uzasadnia przyznania B. M. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Dowód: akta organu rentowego – Decyzja ZUS z dnia 12.07.2019, nr (...).

W treści zaświadczenia z dnia 08.05.2019r. o stanie zdrowia OL – 9, lekarz chirurg wskazał, że B. M. choruje na schorzenia przewlekłe, o dużym nasileniu,
a rokowanie określił jako niepomyślne.

Dowód: akta organu rentowego – OL-9 – zaświadczenie o stanie zdrowia – k. 45.

Z powodów neurologicznych B. M. była zdolna do pracy na dzień 17.07.2019r.

W badaniach neurologicznych dostępnych w aktach sprawy nie zostały stwierdzone istotne dla sprawności B. M., trwałe odchylenia od stanu prawidłowego. W wynikach badań neuroobrazujących metodą rezonans magnetyczny zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa zaawansowane stosownie do wieku.

Brak dokumentacji potwierdzającej systematyczne, aktywne leczenie neurologiczne. Leków z powodów neurologicznych przewlekle przyjmować nie musiała. N. nie konsultowana, do leczenia operacyjnego nie konsultowana.

Dowód: pisemna opinia z dnia 14.01.2020r. biegłego sądowego z zakresu neurologii – k. 29-30.

U B. M. rozpoznano:

1.  (...) ciężka obturacja;

2.  Przewlekłą niewydolność oddechową – zakwalifikowaną do domowego leczenia tlenem;

3.  P. niewydolność serca. Ciężka niedomykalność trójdzielna;

4.  P.;

5.  Otyłość;

6.  Nadciśnienie tętnicze;

7.  Nikotynizm w wywiadzie;

8.  Podejrzenie jatrogennego zespołu (...);

9.  Podejrzenie obturacyjnego bezdechu dennego.

Stopień zaawansowania przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, ciężka obturacja, niewydolność oddechowa, wtórna ciężka niewydolność krążenia, policytemia stwierdzona w czasie hospitalizacji w listopadzie 2019r. świadczą o długotrwałym
i bardzo ciężkim przebiegu choroby.

Dowody przewlekłej niewydolności oddechowej i krążenia, stwierdzonych w czasie hospitalizacji w listopadzie 2019r. świadczą o niezdolności do pracy również 4 miesiące wcześniej – na dzień 13.07.2019r.

B. M. choruje przewlekle na ww. choroby internistyczne prowadzące do przewlekłej niewydolności oddechowej i niewydolności krążenia – istniejące w dniu 13.07.2019r. i powodujące całkowitą niezdolność do pracy.

Ww. choroby internistyczne są schorzeniami przewlekłymi o następującym przebiegu. Leczenie i rehabilitacja mogą jedynie spowolnić przebieg tych chorób, cofnąć lub zmniejszyć następstwa zaostrzenia choroby.

Dalsze leczenie i rehabilitacja po dniu 12.07.2019r. nie rokują odzyskania przez B. M. zdolności do pracy. Brak jest przesłanek do przyznania prawa do dalszego świadczenia rehabilitacyjnego po dniu 12.07.2019r. Wymienione ww. schorzenia prowadzą do całkowitej niezdolności do pracy na stałe.

Dowód: pisemna opinia z dnia 30.09.2020r., sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych – k. 56-56 akt sprawy; pisemna opinia uzupełniająca z dnia 09.12.2020r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych – k. 71 akt sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie B. M. nie jest zasadne, a zatem zasługiwało na oddalenie.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 2005, Nr 31, poz. 267) świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie to przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

Oznacza to, że dla przyznania świadczenia rehabilitacyjnego konieczne jest łączne spełnienie trzech przesłanek: wyczerpanie zasiłku chorobowego, dalsza niezdolność do pracy oraz pozytywne rokowanie dotyczące odzyskania zdolności do pracy wskutek leczenia lub rehabilitacji zastosowanej po wyczerpaniu zasiłku chorobowego.

W przedmiotowej sprawie ubezpieczona bezspornie spełniła pierwszą przesłankę, albowiem wyczerpała okres pobierania zasiłku chorobowego (w wymiarze 182 dni). Analiza akt sprawy wskazuje nadto, że na mocy poprzedniej decyzji (...) Oddziału w S. z dnia 14.02.2019r. przyznano B. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 14.01.2019r. do 13.04.2019r. w wysokości 90% podstawy wymiaru, od 14.04.2019r. do 12.07.2019r . w wysokości 75% podstawy wymiaru (vide: akta organu rentowego – Decyzja ZUS z dnia 14.02.2019r. – k. 27). Nadto, w dniu 09.05.2019r. B. M. złożyła do ZUS wniosek o świadczenie rehabilitacyjne na dalszy okres (po dniu 12.07.2019r.).

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się zatem do ustalenia, czy ubezpieczona na dzień 13.07.2019r. odzyskała zdolność do pracy lub czy tej zdolności jednak nie odzyskała, natomiast stan jej zdrowia uzasadniał przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na dalszy okres (przy uwzględnieniu, że była uprawniona do świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 14.01.2019r. do 12.07.2019r.) – a jeśli tak, to jaki jest niezbędny okres dla przywrócenia ubezpieczonej zdolności do pracy.

Dla ustalenia tej kwestii niezbędne było posiadanie wiadomości specjalnych, dlatego też Sąd przeprowadził początkowo dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii, co uczynił w oparciu o przepis art. 278 k.p.c.

Opinia sądowo – lekarska sporządzona została przez lekarza specjalistę neurologa, w oparciu o dokumentację medyczną znajdującą się w aktach rentowych ZUS oraz aktach sprawy. Ubezpieczona na badanie nie stawiła się.

Z treści pisemnej opinii sporządzonej przez biegłego sądowego z zakresu neurologii wynika, że z powodów neurologicznych B. M. była zdolna do pracy na dzień 17.07.2019r. Biegły wskazał, że w badaniach neurologicznych dostępnych w aktach sprawy nie zostały stwierdzone istotne dla sprawności B. M., trwałe odchylenia od stanu prawidłowego. Zaznaczył, iż w wynikach badań neuroobrazujących metodą rezonans magnetyczny, zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa są zaawansowane stosownie do wieku. Biegły wskazał również na brak dokumentacji potwierdzającej systematyczne, aktywne leczenie neurologiczne. Biegły podał także, iż leków z powodów neurologicznych ubezpieczona przewlekle przyjmować nie musiała, przy czym neurochirurgicznie nie konsultowana, do leczenia operacyjnego nie kwalifikowana (vide: pisemna opinia z dnia 14.01.2020r. biegłego sądowego z zakresu neurologii – k. 29-30).

Z uwagi jednak na pisemne zarzuty do ww. opinii wniesione przez ubezpieczoną (k. 42-45), Sąd zmierzając do wnikliwego rozpoznania niniejszej sprawy, przeprowadził również dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych.

Jak wynika z treści tej opinii, u B. M. rozpoznano: (...) ciężka obturacja; przewlekłą niewydolność oddechową – zakwalifikowaną do domowego leczenia tlenem; prawokomorową niewydolność serca, ciężką niedomykalność trójdzielną; policytemię; otyłość; nadciśnienie tętnicze; nikotynizm w wywiadzie; podejrzenie jatrogennego zespołu (...); podejrzenie obturacyjnego bezdechu dennego.

Biegła wskazała, że stopień zaawansowania przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, ciężka obturacja, niewydolność oddechowa, wtórna ciężka niewydolność krążenia, policytemia stwierdzona w czasie hospitalizacji w listopadzie 2019r. świadczą o długotrwałym i bardzo ciężkim przebiegu choroby. Nadto, biegła opiniując zaznaczyła, że dowody przewlekłej niewydolności oddechowej i krążenia, stwierdzonej w czasie hospitalizacji w listopadzie 2019r. świadczą o niezdolności do pracy również 4 miesiące wcześniej – na dzień 13.07.2019r.

Odpowiadając na pytania Sądu biegła wskazała, że B. M. choruje przewlekle na ww. choroby internistyczne prowadzące do przewlekłej niewydolności oddechowej i niewydolności krążenia – istniejące w dniu 13.07.2019r. i powodujące całkowitą niezdolność do pracy.

Do ww. opinii pisemnej zarzuty wniósł organ rentowy podnosząc m.in., że biegła w opinii powołuje się na przesłanki zaistniałe w miesiącu listopadzie 2019r., a więc 4 miesiące po wydaniu zaskarżonej decyzji. Organ rentowy zaznaczył także, iż od dnia 13.07.2019r. ubezpieczona nie korzystała ze zwolnień lekarskich.

Z uwagi zatem na powyższe okoliczności, Sąd przeprowadził również dowód z opinii pisemnej uzupełniającej sporządzonej przez biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych.

Z treści opinii uzupełniającej wynika, że ww. choroby internistyczne są schorzeniami przewlekłymi o postępującym przebiegu. Leczenie i rehabilitacja mogą jedynie spowolnić przebieg tych chorób, cofnąć lub zmniejszyć następstwa zaostrzenia choroby.

Odpowiadając na pytania Sądu biegła opiniując jednoznacznie wskazała, iż dalsze leczenie i rehabilitacja po dniu 12.07.2019r. nie rokują odzyskania przez B. M. zdolności do pracy. W ocenie biegłej, brak jest przesłanek do przyznania prawa do dalszego świadczenia rehabilitacyjnego po dniu 12.07.2019r. Z opinii wynika, że wymienione ww. schorzenia prowadzą do całkowitej niezdolności do pracy na stałe (vide: pisemna opinia z dnia 30.09.2020r., sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych – k. 56-56 akt sprawy; pisemna opinia uzupełniająca z dnia 09.12.2020r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych – k. 71 akt sprawy).

W ocenie Sądu, ww. opinia (wraz z opinią uzupełniającą) – obu biegłych - spełnia wymogi fachowości, rzetelności i jest logiczna. Wnioski zawarte w opinii zostały uzasadnione w sposób szczegółowy, jasny i przekonywujący. Ponadto opinia została sporządzona przez lekarza specjalistę, a zatem zawarte w niej twierdzenia są poparte specjalistyczną wiedzą na wysokim poziomie. Opinia jest przy tym jednoznaczna i stanowcza. Wspomnieć należy, że opinia uzupełniająca biegłej z zakresu chorób wewnętrznych nie była przez strony kwestionowana. W tym stanie rzeczy przedmiotową opinię przyjąć należało za podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych, co do stanu zdrowia ubezpieczonej.

Zważyć też należy, że zgodnie z art. 233 § 2 k.p.c. opinia biegłych podlega ocenie sądu, ale w zakresie mocy przekonywującej rozumowania biegłych i logicznej poprawności wyciągniętych wniosków. Sąd natomiast nie może wchodzić w zakres merytorycznej wiedzy biegłych. Sąd nie może nie podzielać merytorycznych poglądów biegłego (biegłych), czy zamiast nich wprowadzać własne stwierdzenia. Stanowisko Sądu w tym zakresie zgodnie jest z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia19.12.1990r., I PR 149/90,OSP 1991, nr 11-12,poz. 300.

Wskazać również potrzeba, że w treści zaświadczenia z dnia 08.05.2019r. o stanie zdrowia OL – 9, znajdującego się w aktach organu rentowego, lekarz chirurg wskazał, że ubezpieczona choruje na schorzenia przewlekłe, o dużym nasileniu, a rokowanie określił jako niepomyślne ( k. 45 akt organu rentowego).

Sąd ustalił stan faktyczny również w oparciu o zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów, w szczególności dokumentację medyczną, w tym znajdującą się w aktach organu rentowego.

Wobec powyższych okoliczności uznać należało, że ubezpieczona nie wypełnia (ani też nie wypełniała – na dzień wydana zaskarżonej decyzji) jednej z podstawowych przesłanek warunkujących przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego (o czym mowa w uprzedniej części uzasadnienia), tj. pozytywnego rokowania dotyczącego odzyskania zdolności do pracy wskutek leczenia lub rehabilitacji zastosowanej po wyczerpaniu zasiłku chorobowego.

Zważywszy na okoliczności sprawy, fakt nadmiernego zagrożenia dla zdrowia osób uczestniczących i brak możliwości przeprowadzenia rozprawy na odległość, Sąd skierował sprawę do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym. Nadto, strony zawiadomione o skierowaniu sprawy na posiedzenie niejawne na podstawie art. 15 zzs ¹ pkt 2 ustawy z dnia 14 maja 2020r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa (...) 2 (Dz.U. 785.2020), nie wniosły sprzeciwu co do zarządzenia skierowania sprawy do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym i nie wniosły żądania skierowania sprawy do rozpoznania na rozprawie.

Na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.- z uwagi na ww. okoliczności oraz ustalenia - Sąd oddalił odwołanie B. M..

Nadto, w punkcie drugim części dyspozytywnej wyroku, czyniąc za podstawę przepis art. 102 k.p.c., zważywszy na niewątpliwie szczególnie trudną sytuację życiową i materialną ubezpieczonej, w szczególności jej poważne problemy zdrowotne, z jakimi boryka się, Sąd nie obciążył B. M. kosztami procesu.