Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	SSO Anna Maria Kowalik
Protokolant –	St. sekr. sąd. Joanna Preizner

po rozpoznaniu 25 kwietnia 2019 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. C.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z 27 grudnia 2016 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od A. C. rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmT 12/17

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej Prezes UKE, pozwany) Decyzją z 27 grudnia 2016 roku Nr (...) na podstawie art. 209 ust. 1 pkt 10 oraz art. 210 ust. 1, 2 w związku z art. 180a ust. 1 pkt 2 i art. 180c ust. 1 pkt 1 lit. a oraz pkt 2 lit. a ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1489 z późn. zm.) (dalej P.t.) oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 23 z późn. zm.), (dalej „Kpa"), w związku z art. 206 ust. 1 P.t., po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, wszczętego z urzędu w sprawie nałożenia na A. C. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w O. (dalej „powód”) kary pieniężnej za niewypełnienie obowiązku udostępnienia danych, o których mowa w art. 180a ust. 1 pkt 1 P.t., na żądanie Komendy Głównej Policji z 11 marca 2016 r. (sygn. L.dz. (...) z dnia 11 marca 2016 r.), co stanowiło naruszenie normy art. 180a ust. 1 pkt 2 P.t. nałożył na A. C. karę pieniężną w wysokości 13 000 zł płatną do budżetu Skarbu Państwa, za niewypełnienie obowiązku na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, o którym mowa w art. 180a ust. 1 pkt 2 P.t., poprzez nieudostępnienie danych, o których mowa w art. 180c ust. 1 pkt 1 lit. a oraz pkt 2 lit. a P.t., tj. nieudostępnienie danych niezbędnych do:

1)  ustalenia zakończenia sieci, telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, użytkownika końcowego inicjującego połączenie;

1)  określenia daty i godziny połączenia oraz czasu jego trwania,

żądanych przez Komendę Główną Policji, Biuro Służby Kryminalnej, Wydział do walki z Cyberprzestępczością.

Powyższą Decyzję zaskarżył w całości powód, który zarzucił w odwołaniu Prezesowi UKE wydanie Decyzji pomimo oczywistego braku jakichkolwiek podstaw faktycznych, merytorycznych, prawnych i każdych innych do jej wydania. W związku z powyższym wniósł o uchylenie Decyzji w całości i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

Pozwany złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o: oddalenie odwołania w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

A. C. jest wpisany do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych, prowadzonego przez Prezesa UKE pod numerem 843. Z rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych wynika, że powód jest uprawniony do dostarczania sieci telekomunikacyjnej m. in. sieci transmisji danych, oraz do świadczenia usług telekomunikacyjnych, takich jak usługa transmisji danych, czy usługa zapewnienia dostępu do sieci Internet.

Pismem z 11 marca 2015 r. Komenda Główna Policji zwróciła się do A. C. o przekazanie wszelkich informacji mogących pomóc w identyfikacji użytkownika, któremu został przydzielony adres IP (...), w dniu 16 listopada 2015 r. o godzinie 18:46. W powyższym piśmie podano także adres mailowy upoważnionego funkcjonariusza Policji podkom. Ł. S., na który to adres należało przesłać żądane informacje (pismo z 11/02/2016 r. k.20 akt adm.).

W odpowiedzi powód, pismem z dnia 30 marca 2016 r. wyjaśnił, że „(...) podane przez Państwo parametry to jest źródłowy adres IP wraz z datą połączenia, nie wystarczają do jednoznacznej identyfikacji miejsca połączenia z sieci wewnętrznej, w przypadku jednoczesnego użytkowania adresu IP przez wielu użytkowników i zastosowania translacji adresów tj. (...). " i poprosił jednocześnie o „... podanie docelowego adresu IP (docelowych adresów IP połączeń) i użytych portów sieciowych. ". Ponadto poinformował Komendę Główną Policji, że „ (...) pozyskanie danych w oparciu o analizę czasowo pakietową logów ruchu sieciowego naszych serwerów wiąże się z poniesieniem kosztów w wysokości 700,00 zł netto, stąd prosimy o przekazanie nam informacji na którą Prokuraturę/ Jednostki Policji mamy wystawić fakturę na powyżej wskazaną kwotę wraz ze wskazaniem co do sposobu i terminu jej zapłaty." wyjaśniając, że „Część Prokuratur/Jednostek Policji (...) wskazują na sposób i termin zapłaty należnej nam kwoty (...) ",czego w tym wypadku „(...) Komenda Główna Policji w W. nie określiła się w tym zakresie (...)" (pismo z 30/03/2016 r. k.22 akt adm.).

W ramach wykonywania ustawowych obowiązków KGP przekazała Prezesowi UKE informację o odmowie udostępnienia przez powoda danych określonych w art. 180c i 180d P.t. (wiadomość e-mail k.1 akt adm.).

W związku z powyższym, Prezes UKE pismem z 25 kwietnia 2016 r., wezwał powoda do udostępnienia KGP danych określonych w żądaniu z 11 marca 2016 r., nr (...), w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego wezwania informując jednocześnie, że w przypadku ich nieudostępnienia, wobec powoda zostanie wszczęte postępowanie administracyjne za niewypełnienie obowiązku, o którym mowa w art. 180a ust.l pkt 2 P.t. W wezwaniu Prezes UKE poinformował, że udostępnienie danych telekomunikacyjnych na wniosek KGP powinno nastąpić niezwłocznie, a żądanie zwrotu kosztów za ich pozyskanie nie znajduje podstaw w istniejących przepisach prawa. Ponadto Prezes UKE wezwał do wskazania przepisów na podstawie których nalicza należność za pozyskanie i udostępnienie żądanych danych oraz opisania przypadków udostępnienia danych i nazw uprawnionych podmiotów, które określiły sposób i termin zapłaty za ich przekazanie (pismo z 25/04/2016 roku k.23-24 akt adm.).

W odpowiedzi, powód przedstawił swoje stanowisko w sprawie. Wskazał w nim, że w zakresie wypełnienia obowiązku przekazania danych na wniosek Komendy Głównej Policji (t.j. pismo KGP z dnia 11 marca 2016 r.) udzielił odpowiedzi pismem z 30 marca 2016 r., w której „(...) poprosiliśmy Komendę Główną Policji w W. o przekazanie nam dalszych a niezbędnych danych do wykonania dokonanego przez Komendę Główna Policji w W. zapytania. ". Bez tych danych, w opinii powoda, udzielenie odpowiedzi na zapytanie KGP jest „ kompletnie niemożliwym ". Dodatkowo wyjaśnił, że do dnia 18 maja 2016 r. nie otrzymał odpowiedzi, pismem z dnia 17 maja 2016 r. ponowił prośbę o ich uszczegółowienie. Odnosząc się natomiast do przepisów na podstawie których nalicza należność za pozyskanie i udostępnienie żądanych danych Przedsiębiorca wskazał, że „ (...) podjętą przez Sad Najwyższy uchwalą firmy oferujące usługę poczty elektronicznej, mogą pobierać opłaty za udostępnianie na wezwanie np. Sądu czy Prokuratury, Policji danych swoich klientów." powołując się przy tym na problem „ (...) opłat za udostępnianie informacji o klientach usługi poczty elektronicznej po odwołaniu Grupy (...) S.A. (...)" w kontekście „Ustawy o świadczeniu usług elektronicznych (...)". Przedsiębiorca nie opisał natomiast przypadków udostępnienia danych i nazw uprawnionych podmiotów, które określiły sposób i termin zapłaty za ich przekazanie (pismo z 18/05/2016 roku k. 27-28 akt adm.).

W związku z powyższym, Prezes UKE pismem z 2 sierpnia 2016 r. zawiadomił powoda o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej za niewypełnienie obowiązku udostępnienia danych, o których mowa w art. 180a ust. 1 pkt 1 P.t., na żądanie Komendy Głównej Policji, co stanowi naruszenie art. 180a ust. 1 pkt 2 P.t. Jednocześnie, na podstawie art. 210 ust. 3 Pt, Prezes UKE wezwał powoda do dostarczenia, w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, danych o wielkości przychodu uzyskanego w 2015 r. Ponadto, Prezes UKE poinformował powoda, że w przypadku niedostarczenia danych dotyczących przychodu w 2015 r. lub gdy dostarczone dane uniemożliwią ustalenie podstawy wymiaru kary, Prezes UKE, na podstawie art. 210 ust. 3 P.t., może ustalić podstawę wymiaru kary w sposób szacunkowy, nie mniejszą jednak niż 500 000 zł (zawiadomienie k.6-7 akt adm.).

W odpowiedzi na zawiadomienie powód w piśmie z 12 września 2016 r. skierowanym do UKE i Prokuratora Generalnego wyjaśnił, że „(...) udzieliliśmy Komendzie Głównej Policji z W. wyczerpującej odpowiedzi wraz ze stosownymi prośbami. ". Jednocześnie wskazał, że prośby kierowane do KGP dotyczyły uszczegółowienia zapytania poprzez podanie docelowego adresu IP połączenia bez którego, w ocenie Przedsiębiorcy, przy wykorzystywaniu mechanizmów translacji adresów IP którą stosuje (tj. (...)), nie ma możliwości jednoznacznego ustalenia użytkownika. Na przesłane do KGP prośby nie uzyskał odpowiedzi i tym samym nie mógł „ (...) pytającemu nas Organowi... podać zupełnie przypadkową osobę czy zupełnie przypadkowy podmiot (...) tylko dlatego, że zaczął nas Urząd Komunikacji Elektronicznej zastraszać nałożeniem na nas kary pieniężnej. ". To w ocenie Przedsiębiorcy ukazuje „ogromną kuriozalność sytuacji w jakiej zostaliśmy postawieni przez Komendę Główną Policji w W. i Urząd Komunikacji Elektronicznej. ". W przesłanym piśmie stwierdził ponadto, że „Odpowiemy na każde pytanie, ale przynajmniej w minimalnym stopniu trzeba nam to umożliwić (...)". Jednocześnie wniósł do Prezesa UKE o umorzenie postępowania, a do Prokuratora Generalnego o udzielenie pomocy prawnej w niniejszej sprawie (pismo z 12/09/2016 roku k.45-50 akt adm.).

27 grudnia 2016 roku Prezes UKE wydał zaskarżoną Decyzję (k.50-68 akt adm.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych w trakcie postępowania administracyjnego, których autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Sąd oddalił wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków zgłoszony w odwołaniu i sprecyzowany w piśmie z 12 kwietnia 2019 roku na okoliczność „dlaczego w naszym konkretnym przypadku zdarzeniem absolutnie niemożliwym było wypełnienie przez nas treści wystąpienia Komendy Głównej Policji w W. w ramach pisma z dnia 11 marca 2016 r.”, ponieważ ustalenie tej okoliczności wymaga wiadomości specjalnych a zatem mogłaby być ustalona jedynie w oparciu o opinię biegłego sądowego. Tymczasem powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika nie zgłosił takiego wniosku dowodowego. Poza tym, zgodnie z przepisami prawa telekomunikacyjnego przedsiębiorca telekomunikacyjny jest zobowiązany tak zorganizować swoje przedsiębiorstwo, aby było możliwe spełnienie wymagań określonych w art. 180a ust. 1 P.t.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona Decyzja jest słuszna i ma oparcie w przepisach prawa a podnoszone przez powoda zarzuty nie są trafne, stąd nie mogą skutkować uchyleniem, czy też zmianą Decyzji.

Zgodnie z art. 180a ust. 1 P.t. „Z zastrzeżeniem art. 180c ust. 2 pkt 2, operator publicznej sieci telekomunikacyjnej oraz dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych są obowiązani na własny koszt:

1)  zatrzymywać i przechowywać dane, o których mowa w art. 180c, generowane w sieci telekomunikacyjnej lub przez nich przetwarzane, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia połączenia łub nieudanej próby połączenia, a z dniem upływu tego okresu dane te niszczyć, z wyjątkiem tych, które zostały zabezpieczone, zgodnie z przepisami odrębnymi;

2)  udostępniać dane, o których mowa w pkt 1, uprawnionym podmiotom, a także Służbie Celnej, sądowi i prokuratorowi, na zasadach i w trybie określonych w przepisach odrębnych;

3)  chronić dane, o których mowa w pkt 1, przed przypadkowym lub bezprawnym zniszczeniem, utratą lub zmianą, nieuprawnionym lub bezprawnym przechowywaniem, przetwarzaniem, dostępem lub ujawnieniem, zgodnie z przepisami art. 159-175a, art. 175ciart. 180e ".

Wynikający z powyższego przepisu obowiązek jest określany jako obowiązek retencji danych, obejmuje cztery rodzaje czynności: zatrzymywanie, przechowywanie, udostępnianie i ochronę danych. Zakres danych objętych obowiązkiem retencji nie jest jednak uzależniony od sposobu prowadzenia działalności przez przedsiębiorcę, gdyż jeżeli wykonuje on usługę określoną w przepisach o retencji, to jest on zobowiązany do zatrzymywania i przechowywania określonych danych. Przedsiębiorca nie może zatem ograniczać zakresu obowiązku retencji poprzez dobór technologii ograniczających generowanie lub przetwarzanie danych (St. Piątek, Prawo telekomunikacyjne, Komentarz, 3 wydanie, C. H. Beck, rok 2013, s. 1087.). Jednym ze wskazanych wyżej ustawowych obowiązków nałożonych na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego jest ujęty w art. 180a ust. 1 pkt 2 P.t. obowiązek udostępniania danych uprawnionym podmiotom, Służbie Celnej, sądowi i prokuratorowi.

Obowiązki dotyczące przechowywania danych przedsiębiorcy telekomunikacyjni wykonują na własny koszt (St. Piątek, Prawo telekomunikacyjne, Komentarz, 3 wydanie, C.H. Beck, rok 2013, s. 1087.).

Rodzaj danych, które przedsiębiorca telekomunikacyjny jest zobowiązany udostępnić uprawnionym podmiotom, Służbie Celnej, sądowi i prokuratorowi, normuje natomiast art. 180c ust. 1 P.t., zgodnie z którym: „obowiązkiem, o którym mowa w art. 180a ust. 1 [Pt], objęte są dane niezbędne do:

1)  ustalenia zakończenia sieci, telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, użytkownika końcowego:

a)  inicjującego połączenie,

b)  do którego kierowane jest połączenie;

2)  określenia:

a)  daty i godziny połączenia oraz czasu jego trwania,

b)  rodzaju połączenia,

c)  lokalizacji telekomunikacyjnego urządzenia końcowego.'".

Przepis określa zatem jakie kategorie danych dostępnych operatorowi publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, podlegają obowiązkom z art. 180a ust. 1 Pt. Natomiast szczegółową specyfikację danych objętych ww. obowiązkami zawiera rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 grudnia 2009 r. w sprawie szczegółowego wykazu danych oraz rodzajów operatorów publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych obowiązanych do ich zatrzymywania i przechowywania (Dz. U. Nr 226, poz. 1828), zwane dalej „Rozporządzeniem". Zgodnie z § 6 Rozporządzenia, „Danymi niezbędnymi w przypadku usługi dostępu do Internetu, usługi poczty elektronicznej i usługi telefonii internetowej:

1) do ustalenia zakończenia sieci, telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, użytkownika końcowego, inicjującego połączenie, są:

a) identyfikator użytkownika,

b) numer przydzielony użytkownikowi końcowemu, korzystającemu z dostępu dial-up,

c)  identyfikator użytkownika i numer przydzielony użytkownikowi końcowemu inicjującemu połączenie kierowane do publicznej sieci telekomunikacyjnej,

d)  adres IP

e)  imię i nazwisko albo nazwa oraz adres użytkownika końcowego, któremu w czasie połączenia przypisano adres IP, a także identyfikator użytkownika lub przydzielony mu numer w telefonii internetowej,

c)  identyfikator zakończenia sieci, w którym użytkownik końcowy uzyskał dostęp do Internetu, w szczególności identyfikator cyfrowej linii abonenckiej (...) ((...)), numer wykorzystywanego portu sieciowego lub adres (...) urządzenia końcowego inicjującego połączenie;

2) do ustalenia daty i godziny połączenia oraz czasu jego trwania są:

a)  data i godzina każdorazowego połączenia i rozłączenia z Internetem, zgodnie z czasem lokalnym, wraz z przydzielonymi dynamicznie lub statycznie adresami IP wykorzystywanymi w czasie trwania połączenia oraz identyfikatorem użytkownika,

b)  data i godzina zalogowania i wylogowania z usługi poczty elektronicznej i telefonii internetowej, zgodnie z czasem lokalnym. ".

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy należy wskazać, że powód jako przedsiębiorca telekomunikacyjny był zobowiązany do udzielenia informacji żądanych przez KGP. Rację ma przy tym Prezes UKE wskazując, że w przypadku usługi dostępu do Internetu, którą świadczy powód w taki sposób, że jeden publiczny adres IP (Internet Protocol - adres używany w sieci wykorzystującej protokół komunikacyjny IP — § 2 pkt 1 Rozporządzenia) przypisany do access pointa (punktu dostępowego) może być wykorzystywany przez wielu użytkowników (wykorzystanie translacji adresów IP, tj. (...) lub inaczej „maskarada sieci"), nie jest on zwolniony z obowiązku zatrzymywania, przechowywania i udostępniania uprawnionym podmiotom, o których mowa w art. 180a ust. 1 pkt 2 Pt, danych określonych w § 6 pkt 1 lit. a, d, e, f oraz pkt 2 lit. a Rozporządzenia, a zatem: identyfikatora użytkownika (§ 6 pkt 1 lit. a Rozporządzenia), adresu IP (§ 6 pkt 1 lit. d Rozporządzenia), imienia i nazwiska albo nazwy oraz adresu użytkownika końcowego, któremu w czasie połączenia przypisano adres IP (§ 6 pkt 1 lit. e Rozporządzenia), adresu (...) ( (...) sprzętowy adres karty sieciowej) urządzenia końcowego inicjującego połączenie (§ 6 pkt 1 lit. f Rozporządzenia) oraz informacji o dacie i godzinie każdorazowego połączenia i rozłączenia z Internetem, zgodnie z czasem lokalnym, wraz z przydzielonymi dynamicznie lub statycznie adresami IP wykorzystywanymi w czasie trwania połączenia oraz identyfikatorem użytkownika (§ 6 pkt 2 lit. a Rozporządzenia).

Ponadto Prezes UKE wskazał, że w celu ustalenia danych osobowych abonenta (oraz miejsca jego zamieszkania), który w określonym czasie wykorzystywał do połączenia się z Internetem jeden publiczny adres IP przydzielony mu dynamicznie (przez access point na czas połączenia) konieczne jest zestawienie danych dotyczących identyfikatora użytkownika inicjującego połączenie, adresu IP, adresu (...) urządzenia końcowego inicjującego połączenie oraz daty i godziny tego połączenia. Zatem za niezasadne należy ocenić stwierdzenie powoda , że „Bez dalszych danych o które poprosiliśmy Komendę Główną Policji a nieprzekazanych nam jeszcze (...) kompletnie niemożliwym jest wykonanie zapytania Komendy.".

Jednocześnie powód nie wykazał, że z punktu widzenia technicznego udzielenie odpowiedzi na zapytanie KGP było niemożliwe.

W literaturze przedmiotu podkreśla się, że w przepisie art. 180c P.t. chodzi o dane niezbędne do ustalenia zakończenia sieci, telekomunikacyjnego urządzenia końcowego i użytkownika końcowego inicjującego połączenie oraz do którego kierowane jest połączenie (art. 180c ust. 1 pkt 1). Będą to więc dane pozwalające na ustalenie zakończenie sieci rozumianego jako fizyczny punkt, w którym abonent otrzymuje dostęp do publicznej sieci telekomunikacyjnej. W przypadku sieci stosujących komutację lub przekierowywanie, zakończenie sieci identyfikuje się za pomocą konkretnego adresu sieciowego, który może być przypisany do numeru lub nazwy abonenta (art. 2 pkt 52). W wypadku danych niezbędnych do ustalenia zakończenia sieci chodzi o wybierany numer odbiorcy połączenia, a w przypadku dodatkowych usług, jak przekierowywanie lub przełączanie połączeń - numer, na który połączenie jest przekierowywanie. Kolejne dane muszą pozwolić na ustalenie telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, którym jest urządzenie telekomunikacyjne przeznaczone do podłączenia bezpośrednio lub pośrednio do zakończeń sieci (art. 2 pkt 43). Niezbędne są również dane pozwalające na ustalenie użytkownika końcowego, czyli podmiotu korzystającego z publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej lub żądającego świadczenia takiej usługi, dla zaspokojenia własnych potrzeb (art. 2 pkt 50). We wszystkich tych przypadkach chodzi o dane, które pozwolą na jednoznaczną identyfikację urządzeń lub podmiotów. Chodzi o dane urządzeń i podmiotów nie tylko inicjujących połączenie, ale także tych, do których kierowane jest połączenie. W przypadku podmiotów będzie chodziło o dane pozwalające na ustalenie konkretnej osoby, która zainicjowała połączenie lub do której zostało skierowane połączenie, co oczywiście nie oznacza, że osoba ta musi być tożsama z osobą abonenta lub użytkownika danego urządzenia końcowego (M. Rogalski. Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, Lex 2010).

W związku z powyższym, Prezes UKE prawidłowo uznał, że w zaistniałym stanie faktycznym doszło do wypełnienia dyspozycji art. 209 ust. 1 pkt 10 P.t., zgodnie z którym karze pieniężnej podlega ten, kto nie wypełnia lub nienależycie wypełnia obowiązki lub zadania na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na warunkach określonych w ustawie lub decyzjach wydanych na jej podstawie. Powód bowiem pomimo ciążącego na nim obowiązku udostępnienia informacji, o których mowa w przepisie art. 180a ust. 1 P.t. nie wykonał go. Jednocześnie nie przedstawił dowodów na okoliczność, że udzielenie odpowiedzi na pismo KGP z 11 marca 2016 roku nie było możliwe z przyczyn technicznych oraz że zorganizował swoje przedsiębiorstwo w taki sposób, iż możliwe jest wykonywania nałożonych na niego obowiązków ustawowych.

Stosownie do przepisu art. 210 P.t. karę pieniężną nakłada Prezes UKE, w drodze decyzji, w wysokości do 3% przychodu ukaranego podmiotu, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. Ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes UKE uwzględnia zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe.

W zaskarżonej Decyzji Prezes UKE nałożył na powoda karę pieniężną w wysokości (...)zł, co stanowi 87 % maksymalnej kary. Przedmiotowa kara jest adekwatna do zawinienia i stopnia szkodliwości popełnionego czynu, dotychczasowej karalności i możliwości finansowych powoda, toteż nie została wymierzona z naruszeniem w/w przepisu. Poza tym powinna zadziałać wychowawczo na ukarany podmiot, na tyle, aby uchybienia tego rodzaju nie powtarzały się w przyszłości. W szczególności, że powód był już karany dwukrotnie przez Prezesa UKE decyzjami z 23 lica 2008 roku i 17 września 2015 roku. Ponadto w toku prowadzonego postępowania nie współpracował z Prezesem UKE, jak również nie udzielił informacji odnośnie danych o wielkości przychodu uzyskanego w 2015 roku, które były niezbędne do ustalenia wysokości kary pieniężnej. W tej sytuacji Prezes UKE był zmuszony do ustalenia podstawy wymiaru kary na podstawie art. 210 ust. 3 pkt 2 P.t.

Biorąc powyższe względy pod uwagę Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, oddalił wniesione przez powoda odwołanie na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 1 kpc.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na mocy art. 98 i 99 kpc zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Stronie pozwanej jako wygrywającej spór Sąd przyznał więc od powoda zwrot kosztów wynagrodzenia pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalonego na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.).

SSO Anna Maria Kowalik