Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na mocy decyzji z dnia 13.03.2020r. oznaczonej numerem (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił A. T. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku z uwagi na ustalenie, że nie można dać wiary, iż do wypadku doszło w dniu 05.08.2019r. w okolicznościach opisanych przez zakład pracy.

Ubezpieczona A. T. wniosła odwołanie od ww. decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 13.03.2020r., nr (...), odmawiającej jej jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku. Zarzucała błędne ustalenia, wskazując, że w dniu 05.08.2019r. uległa wypadkowi przy pracy, który został zgłoszony kierownikowi oraz inspektorowi BHP. Podała, że zdarzenie zostało zarejestrowane w zapisie z kamer oraz potwierdzone przez współpracowników, jako świadków zdarzenia. Argumentując podała nadto, że na skutek nieporozumienia lub pomyłki lekarza, która dotyczyła daty wypadku, w komentarzu lekarskim została wskazana błędna data zdarzenia, co stało się podstawą odmownej decyzji organu rentowego.

Organ rentowy -Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. (ZUS), reprezentowany przez radcę prawnego, w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

Uzasadniając wskazał, że na podstawie zgromadzonych dokumentów wynika, iż w dniu 05.08.2019r. A. T. ok. godz. 21:45, podczas schodzenia z taboretu, po zakończonym układaniu towaru, źle stąpnęła nogą, w wyniku czego doznała skręcenia prawej nogi. Organ rentowy zaznaczył również, że z karty informacyjnej ze Szpitala (...) w C. z dnia 16.08.2019r. wynika, że do urazu stopy doszło 6 dni przed wizytą, a więc w dniu 10.08.2019r. Z uwagi na ww. rozbieżności, organ rentowy odmówił uznania zdarzenia za wypadek przy pracy i przyznania z tego tytułu jednorazowego odszkodowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. T. ma 60 lat. Na dzień 05.08.2019r. pozostawała w zatrudnieniu w przedsiębiorstwie H500 Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością G540 SKA z siedzibą w W., na stanowisku kasjer-sprzedawca w punkcie sprzedaży nr (...) w C..

Bezsporne.

W dniu 05.08.2019r. A. T. rozpoczęła pracę o godz. 14:00. Ok. godz. 21:45 znajdowała się w sali sprzedaży przy regale z kosmetykami i stojąc na taborecie na kółkach układała towar na regale. Po zakończeniu tych czynności układania, zeszła z taboretu. Schodząc źle stąpnęła na prawą nogę, w wyniku czego noga skręciła się, zaś A. T. upadła na prawą stronę ciała. Posadzka była wówczas cała, pełna, bez ubytków. Taboret był sprawny.

A. T. pomimo bólu nogi nadal wykonywała swe pracownicze obowiązki. Sądząc, że doznała tylko niegroźnego stłuczenia pracowała jeszcze przez dwa kolejne dni, tj. 6-7.08.2019r. Od dnia 08.08.2019r. rozpoczęła zaplanowany urlop wypoczynkowy (do 15.08.2019r.) i przebywała w domu.

Z uwagi na utrzymujące się dolegliwości oraz powstałe zasinienie kończyny, w dniu 16.08.2019r. A. T. udała się do szpitala, gdzie wykonano niezbędne badania i założono opaskę. Otrzymała zaświadczenie o niezdolności do pracy na okres od dnia 16.08.2019r. do 31.08.2019r. i od 01.09.2019r. do 20.09.2019r.

Powołany przez pracodawcę zespół powypadkowy uznał, że ww. zdarzenie jest wypadkiem przy pracy.

Dowód: akta organu rentowego – Protokół Nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy – k. 3-6; oświadczenie z dnia 24.02.2020r. – k. 15.

Niezdolność do pracy od dnia 01.09.2019r. pozostawała w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 05.08.2019r.

Dowód: zaświadczenie lekarskie z dnia 04.10.2019r. – k. 8 akt sprawy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. nie uznał ww. zdarzenia, jakiemu uległa A. T., za wypadek przy pracy, wobec ustalonej przez organ rozbieżności w datach zdarzenia wskazanych w dokumentacji medycznej oraz powypadkowej.

Dowód: akta organu rentowego – notatka w sprawie ustalenia uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego – k. 18; opinia – k. 18v., k. 27-27v.

Na mocy decyzji z dnia 13.03.2020r. oznaczonej numerem (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił A. T. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu ww. wypadku z uwagi na ustalenie, że nie można dać wiary, iż do wypadku doszło w dniu 05.08.2019r. w okolicznościach opisanych przez zakład pracy.

Dowód: akta organu rentowego: decyzja odmowna z dnia 13.03.2020r. – k. 19; k. 28.

U Androny T. rozpoznano: złamanie kości śródstopia prawego.

W wyniku wypadku w dniu 05.08.2019r. A. T. doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5% Stan ten najpełniej jest opisany w punkcie 167a tabeli procentowego uszczerbku na zdrowiu.

Istniejący obrzęk stawu skokowego prawego i ograniczenie jego ruchomości skutkują 5% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu.

Dowód: pisemna opinia z dnia 03.11.2020r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii – k. 21-21v. akt sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. jest zasadne, a zatem zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie sporna między stronami była kwestia, czy w okolicznościach wskazanych w protokole ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy (k. 5-7), ubezpieczona mogła w dniu 05.08.2019r. doznać urazu, konsekwencją którego było złamanie kości śródstopia, czy też schorzenie to było bez związku z tym urazem.

W dalszej kolejności wyjaśnić należało, czy ubezpieczona doznała uszczerbku na zdrowiu, jeśli tak, to na czym polega, ile procent wynosi, czy jest stały czy długotrwały.

Zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. 2009 r. Nr 167, poz. 1322) – zwanej dalej „Ustawą wypadkową” – ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie (ust. 3).

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powyżej wskazanej ustawy wypadkowej, jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości 20 % przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Ww. decyzją organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do wskazanego świadczenia z uwagi na ustalenie, że nie można dać wiary, iż do wypadku doszło w dniu 05.08.2019r. - w okolicznościach opisanych przez zakład pracy. Organ rentowy zwrócił uwagę, że z protokołu powypadkowego wynika, że ubezpieczona uległa wypadkowi w dniu 05.08.2019r., przy czym z treści dokumentacji medycznej (karta informacyjna ze szpitala) z dnia 16.08.2019r. wynika, iż uraz nastąpił 6 dni wcześniej (czyli 10.08.2019r.).

Na szczególną uwagę zasługuje jednak okoliczność, że z załączonego do akt organu rentowego zaświadczenia lekarskiego z dnia 04.10.2019r. wynika, iż niezdolność ubezpieczonej do pracy od dnia 01.09.2019r. pozostawała w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 05.08.2019r.

Dla rozpoznania niniejszej sprawy niezbędne było zatem posiadanie wiadomości specjalnych, dlatego też Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii, co uczynił w oparciu o przepis art. 278 k.p.c.

Opinia sądowo – lekarska sporządzona została przez lekarza specjalistę w oparciu o dokumentację medyczną znajdującą się w aktach ZUS oraz badania ubezpieczonej.

Z treści opinii biegłego wynika, iż u Androny T. rozpoznano: złamanie kości śródstopia prawego.

Odpowiadając na pytania Sądu, biegły opiniując wskazał, że w wyniku wypadku w dniu 05.08.2019r. A. T. doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%. Z opinii tej wynika, że stan ten najpełniej jest opisany w punkcie 167a tabeli procentowego uszczerbku na zdrowiu.

Biegły opiniując wyjaśniał, ze istniejący obrzęk stawu skokowego prawego i ograniczenie jego ruchomości skutkują 5% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu (vide: pisemna opinia z dnia 03.11.2020r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii – k. 21-21v. akt sprawy).

W ocenie Sądu należy stwierdzić, że ww. opinia biegłego spełnia wymogi fachowości, rzetelności i jest logiczna. Wnioski zawarte w opinii zostały uzasadnione w sposób jasny i jednoznaczny. Ponadto opinia została sporządzona przez lekarza specjalistę, a zatem zawarte w niej twierdzenia są poparte wieloletnią, specjalistyczną wiedzą na wysokim poziomie. Dlatego też, Sąd przyjął ww. opinię biegłego z zakresu ortopedii, jako podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych, co do stanu zdrowia ubezpieczonej i jego powiązania z wypadkiem z dnia 05.08.2019r.

Zważyć też należy, że zgodnie z art. 233 § 2 k.p.c. opinia biegłego podlega ocenie sądu, ale w zakresie mocy przekonywującej rozumowania biegłych i logicznej poprawności wyciągniętych wniosków.

Dlatego wartość każdej opinii musi podlegać ocenie obejmującej prawidłowość logicznego rozumowania.

Sąd natomiast nie może wchodzić w zakres merytorycznej wiedzy biegłych. Sąd nie może nie podzielać merytorycznych poglądów biegłego (biegłych), czy zamiast nich wprowadzać własne stwierdzenia. Stanowisko Sądu w tym zakresie zgodnie jest z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 19.12.1990 r., I PR 149/90,OSP 1991, nr 11-12,poz. 300.

Podkreślenia wymaga nadto okoliczność, że do ww. opinii biegłego strony nie wniosły zarzutów (pomimo zakreślenia czternastodniowego terminu na ustosunkowanie się do opinii, zgłoszenie ewentualnych zastrzeżeń – pod rygorem przyjęcia, w razie braku odpowiedzi w zakreślonym terminie, że nie zgłaszają zastrzeżeń do opinii, zgadzają się z opinią , nie wnoszą dalszych wniosków dowodowych i pominięcia zarzutów i dowodów zgłoszonych po upływie zakreślonego terminu - k. 25).

Wskazać przy tym należy, że biegły sądowy opiniując w niniejszej sprawie jednoznacznie stwierdził, że w wyniku wypadku w dniu 05.08.2019r. A. T. doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%. Opinia ta nie była kwestionowana przez strony.

Odnosząc się natomiast do stanowiska organu rentowego wyrażonego w odpowiedzi na odwołanie, na marginesie jedynie wspomnieć wypada, że z doświadczenia zawodowego Sądu wynika, iż wielokrotnie przy tego typu urazach (i wypadkach przy pracy) ubezpieczeni pracownicy początkowo samodzielnie podejmują próbę złagodzenia dolegliwości bólowych (sądząc, że odnieśli drobny i nieznaczący uraz), po czym przystępują do pracy, natomiast po kilku dniach dolegliwości te nie ustępują, a wręcz są silniejsze, i dopiero wówczas ubezpieczeni zgłaszają się do lekarzy, do punktów opieki zdrowotnej. Nie stanowi to jednak podstawy dla twierdzenia, że uraz nie nastąpił w okolicznościach wskazanych w dokumentacji powypadkowej sporządzonej z ramienia pracodawcy. W sytuacji ubezpieczonej tym bardziej było to naturalne, że na kilka dni po urazie korzystała z zaplanowanego uprzednio urlopu i zapewne liczyła na to, że przez ten okres noga osiągnie pełną sprawność, a dolegliwości ustąpią.

Nadto, wspomnieć należy, że ubezpieczony (pacjent) nie ma żadnego wpływu na treść zapisków i notatek czynionych przez lekarzy w dokumentacji medycznej, ani nawet ich weryfikację. Zdarzają się przypadki, że lekarz wpisuje okoliczność lub datę zdarzenia w wyniku omyłki czy nieprawidłowego zrozumienia opisu zdarzeń z wywiadu - od pacjenta. Kluczową w niniejszej sprawie jest jednak okoliczność, że biegły sądowy z zakresu ortopedii w treści niekwestionowanej przez strony opinii potwierdził, że ubezpieczona doznała ww. uszczerbku na zdrowiu (na skutek złamania kości śródstopia) właśnie w wyniku zdarzenia, które miało miejsce w dniu 05.08.2019r. opisanego szczegółowo w dokumentacji powypadkowej.

Zważywszy na ww. okoliczności sprawy, stanowiska stron, przeprowadzenie postępowania dowodowego w całości, ustalenie wszelkich istotnych dla sprawy okoliczności, Sąd skierował sprawę do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd uwzględnił odwołanie ubezpieczonej i zmienił w całości zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonej A. T. prawo do jednorazowego odszkodowania w kwocie 4.585,00 zł z tytułu 5% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 05.08.2019r.