Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Ubezpieczona R. M. wniosła odwołanie od decyzji (...) Oddział w S. z dnia 25.05.2020r., odmawiającej jej prawa do jednorazowego odszkodowania w związku z wypadkiem przy pracy, jakiemu uległa w dniu 15.12.2019r., domagając się jej zmiany. Zarzuciła organowi rentowemu błędne ustalenia stanu faktycznego.

Wskazała, ze jej stan zdrowia nadal nie uległ poprawie i jest niezdolna do pracy, na skutek zdarzenia z dnia 15.12.2019r. Podała również, że po zdarzeniu do dnia 02.03.2020r. przebywała na zwolnieniu lekarskim, zaś leczenie zostało zakończone pomimo, że ból ręki nadal utrzymywał się. Zaznaczyła, że z powodu powrotu do pracy dolegliwości jeszcze nasiliły się, przez co doznała ograniczenia ruchu ręką, a to powoduje istotne trudności przy wykonywaniu podstawowych czynności, jak np. ubieranie odzieży.

R. M. podała, że w dniu 15.06.2020r. udała się do lekarza ortopedy, który nie stwierdził nowego urazu, zaś wykonane badania specjalistyczne potwierdziły dalsze następstwa urazu z dnia 15.12.2019r.

W ocenie R. M. ww. decyzja ZUS jest niesprawiedliwa oraz krzywdząca.

Organ rentowyZakład (...) Oddział w S., w odpowiedzi na ww. odwołanie, wniósł o jego oddalenie.

W uzasadnieniu wskazał, że Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 15.04.2020r. ustalił u R. M. 0% uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku z dnia 15.12.2019r. ZUS argumentował nadto, że Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 15.05.2020r. podtrzymała ww. orzeczenie Lekarza Orzecznika.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. M. ma 46 lat. Ostatnio zatrudniona była w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w C. na stanowisku opiekuna medycznego.

Bezsporne.

W dniu 15.12.2019r. pełniła dyżur w oddziale wewnętrznym od godz. 7:00. Podczas wykonywania obowiązków służbowych, ok. godz. 13:00 na jednej z sal chorych, podczas podsadzania niesamodzielnego pacjenta na łóżku (przygotowania pacjenta do obiadu), nachyliła się, aby podjąć go pewnym uchwytem. W chwili, gdy wykonywała uchwyt, pacjent niespodziewanie złapał R. M. za lewą rękę, mocno chwytając i całym swym ciężarem ciała podciągnął się. W pierwszej chwili poczuła silny ból lewej ręki, całego ramienia i przedramienia. Nasilający się ból ręki spowodował, że R. M. udała się do Izby Przyjęć szpitala, gdzie wykonano badanie RTG, które wykazało uraz przeciążeniowy barku lewego, założono temblak w celu unieruchomienia kończyny i podano leki przeciwbólowe. R. M. powróciła na pełniony dyżur. Zalecono jej kontrolę w poradni chirurgii ogólnej w dniu 20.12.2019r. Otrzymała wówczas zaświadczenie o niezdolności do pracy od dnia 16.12.2019r.

W dniu zdarzenia R. M. posiadała ważne badania lekarskie o braku przeciwwskazań do wykonywania pracy oraz wymagane aktualne szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zespół powypadkowy powołany przez pracodawcę uznał ww. zdarzenie wypadkiem przy pracy.

Dowód: Akta organu rentowego – Protokół Nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy – k. 16-17.

Ww. zdarzenie z dnia 15.12.2019r. zostało uznane przez organ rentowy jako wypadek przy pracy.

Dowód: Akta organu rentowego – notatka w sprawie ustalenia uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego – k. 21-21v.

Na mocy orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 15.04.2020r. w sprawie procentowego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku ustalono wobec R. M. 0% uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku przy pracy z dnia 15.12.2019r. Stwierdzono brak długotrwałych następstw wypadku.

Dowód: akta organu rentowego – orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 15.04.2020r. w sprawie procentowego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku, Nr akt 037062415 – k. 22.

Komisja Lekarska ZUS Nr (...) w treści orzeczenia z dnia 15.05.2020r. ustaliła wobec R. M. 0% uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku przy pracy z dnia 15.12.2019r. wskazując, że w aktualnym stanie upośledzenia, brak podstaw orzeczniczo-medycznych do ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu według obecnie obowiązującej tabeli (brak następstw strukturalnych i funkcjonalnych przebytego urazu).

Dowód: akta organu rentowego – orzeczenie komisji lekarskiej nr (...) z dnia 15.05.2020r. – k. 24.

Decyzją z dnia 25.05.2020r. nr (...), organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił R. M. prawa do jednorazowego odszkodowania w związku z wypadkiem przy pracy, jakiemu uległa w dniu 15.12.2019r.

Uzasadniając powyższe wskazał, że Komisja Lekarska ZUS Nr (...) w dniu 15.05.2020r. ustaliła, iż R. M. w związku z wypadkiem nie doznała żadnego uszczerbku na zdrowiu.

Dowód: Akta organu rentowego – decyzja ZUS z dnia 25.05.2020r., nr (...) – k. 25.

U R. M. rozpoznano: przykurcz barku lewego po przebytym urazie przeciążeniowym.

W wyniku wypadku w dniu 15.12.2019r. R. M. doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10%. Stan ten najpełniej opisany jest w punkcie 104 tabeli procentowego uszczerbku na zdrowiu.

Istniejące ograniczenie ruchomości stawu barkowego lewego (bark zamrożony) skutkuje 10% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu.

Orzekając procentowy uszczerbek na zdrowiu oparto się na badaniu ortopedycznym przeprowadzonym w dniu 15.12.2020r., gdzie stwierdzono istniejące ograniczenia ruchomości barku.

Dowód: pisemna opinia z dnia 15.12.2020r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu (...) – k. 17-17v. akt sprawy; aneks do opinii z dnia 16.03.2021r. – k. 39 akt sprawy.

ZUS przyznał R. M. prawo do zasiłku chorobowego w związku z wypadkiem z dnia 15.12.2019r. w okresie od 15.06.2020r. do 13.12.2020r. oraz świadczenie rehabilitacyjne w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 15.12.2019r. w okresie od 14.12.2020r. do 09.09.2021r. i od 10.09.2021r. do 08.12.2021r.

R. M. została również skierowana na rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS od 09.04.2021r. do 02.05.2021r., którą odbyła.

Bezsporne, a nadto dowód: akta organu rentowego – Decyzja ZUS z dnia 21.12.2020r. – k. 4, nr sprawy (...); Decyzja ZUS z dnia 09.07.2021r. – k. 11 tychże akt.

Na początku kwietnia 2021r. w czasie turnusu rehabilitacyjnego w ramach prewencji rentowej ZUS opisywano ograniczenia ruchów lewego barku, bez poprawy po rehabilitacji.

Dowód: akta organu rentowego – k. 3-4; opinia biegłego sądowego ortopedy z dnia 18.11.2021r. – k. 81.

U R. M. rozpoznano: pourazowy przykurcz lewego barku – bark zamrożony.

W wyniku wypadku z dnia 15.12.2019r. R. M. doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10%. Uszczerbek istniał na dzień wydania decyzji (...).05.2020r.

Z przeprowadzonego badania i dokumentacji wynika, że w wyniku urazu 15.12.2019r. u R. M. doszło do upośledzenia funkcji lewego barku powodującej niezdolność do pracy będącej podstawą do zasiłku chorobowego i zasiłku rehabilitacyjnego od 14.12.2020r. do 11.06.2021r. W dostępnej dokumentacji po zakończeniu leczenia w poradni chirurgicznej w marcu, opisywano w kwietniu znaczne ograniczenia ruchomości we wszystkich płaszczyznach i ból lewego barku, nie poddające się istotnie rehabilitacji. Dokumentacja medyczna z dalszego okresu leczenia R. M. obrazuje rozwój schorzenia prowadzącego do zwiększenia przykurczu lewego barku, powstania zaników mięśni obręczy barkowej.

W dniu 09.04.2021r. stwierdzono odwodzenie lewego barku do 45˚ (deficyt 85˚, po rehabilitacji 40˚), zgięcie do 110˚ (deficyt 70˚), rotację wewnętrzną do 40˚ (deficyt 50˚), brak rotacji zewnętrznej (deficyt 90˚).

Wartości te do 30.04.2021r. nie uległy istotnej poprawie. W przypadku schorzenia – zamrożonego barku nie mogło do 25.05.2020r. dojść do całkowitego wyleczenia i braku upośledzenia czynności lewego barku na ten dzień. Wynika to z wiedzy medycznej i dokumentacji medycznej w dalszym okresie leczenia R. M..

ZUS wydał decyzję na podstawie ustaleń zaocznych, bez badań klinicznych, co jest istotną wadą nie pozwalającą na prawidłową ocenę funkcji lewego barku.

Decyzja ZUS z dnia 25.05.2020r. oparta jest na fałszywych ustaleniach, będących w jawnej sprzeczności z faktami w dokumentacji medycznej. Obecny wówczas przykurcz stawu barkowego z dolegliwościami bólowymi stanowi upośledzenie czynności, które kwalifikuje się jako długotrwały uszczerbek na zdrowiu według pkt 104. Biorąc pod uwagę obraz kliniczny, towarzyszące powikłania, stopień upośledzenia funkcji w porównaniu z zaburzeniami objętymi w tym punkcie w skali procentowej od 5 do 25 odpowiada proporcjonalnie 10% uszczerbku.

Dowód: pisemna opinia z dnia 18.11.2021r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii R. P. – k. 81-82 akt sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie R. M. od powyżej wskazanej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. jest słuszne i zasadne, a zatem zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie między stronami spornym było, czy ubezpieczonej przysługuje prawo do jednorazowego odszkodowania w związku ze zdarzeniem z dnia 15.12.2019r.

Zaznaczyć należy, że organ rentowy kwestionował powyższe uprawnienie ubezpieczonej zarzucając, iż R. M. w związku z tym wypadkiem nie doznała żadnego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem przy pracy.

Warto w tym miejscu zauważyć, że ZUS przyznał R. M. prawo do zasiłku chorobowego w związku z wypadkiem z dnia 15.12.2019r. w okresie od 15.06.2020r. do 13.12.2020r. oraz świadczenie rehabilitacyjne w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 15.12.2019r. w okresie od 14.12.2020r. do 11.06.2021r. Nadto, ubezpieczona została również skierowana na rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS od 09.04.2021r. do 02.05.2021r., którą odbyła. Powyższe pozostają w sprawie okolicznościami bezspornymi.

Zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. 2009 r. Nr 167, poz. 1322) – zwanej dalej „Ustawą wypadkową” – ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie (ust. 3).

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powyżej wskazanej ustawy wypadkowej, jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Zatem Sąd zbadał, w jakiej wysokości stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu doznała ubezpieczona w wyniku ww. wypadku przy pracy, któremu uległa w dniu 15.12.2019r. oraz na czym polega ten uszczerbek i ile procent wynosi.

W tym celu, z uwagi na konieczność dysponowania wiedzą specjalną, w oparciu o przepis art. 278 k.p.c., przeprowadzony został dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii.

Co istotne, ww. zdarzenie z dnia 15.12.2019r. zostało uznane przez organ rentowy jako wypadek przy pracy, a przy tym na mocy orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 15.04.2020r. w sprawie procentowego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku ustalono wobec ubezpieczonej 0% uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku przy pracy z dnia 15.12.2019r. Stwierdzono brak długotrwałych następstw wypadku. Co istotne, również Komisja Lekarska ZUS Nr (...) w treści orzeczenia z dnia 15.05.2020r. ustaliła wobec R. M. 0% uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami ww. wypadku przy pracy, wskazując, że w aktualnym stanie upośledzenia, brak podstaw orzeczniczo-medycznych do ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu według obecnie obowiązującej tabeli (brak następstw strukturalnych i funkcjonalnych przebytego urazu). Podkreślenia wymaga przy tym okoliczność, że ww. orzeczenie wydano jedynie na podstawie dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach organu rentowego.

Przede wszystkim wskazać należy, że z treści pisemnej opinii sporządzonej przez biegłego sądowego z zakresu ortopedii K. S. wynika, iż u R. M. rozpoznano: przykurcz barku lewego po przebytym urazie przeciążeniowym.

Odpowiadając na pytania Sądu biegły opiniował, że w wyniku wypadku w dniu 15.12.2019r. ubezpieczona doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10%. Wskazał, iż stan ten najpełniej opisany jest w punkcie 104 tabeli procentowego uszczerbku na zdrowiu.

Uzasadniając powyższe twierdzenia biegły zauważył, że istniejące ograniczenie ruchomości stawu barkowego lewego (bark zamrożony) skutkuje 10% długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu.

Do treści ww. opinii zarzuty wniósł organ rentowy. Zmierzając do wnikliwego wyjaśnienia wszelkich istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, Sąd przeprowadził nadto dowód z opinii uzupełniającej biegłego ortopedy. I tak, w treści tejże, biegły po zapoznaniu się z uwagami ZUS, podtrzymał w całości opinię pierwotną. Nadto wyjaśnił, że orzekając procentowy uszczerbek na zdrowiu oparł się na badaniu ortopedycznym przeprowadzonym w dniu 15.12.2020r., gdzie stwierdzono istniejące ograniczenia ruchomości barku (vide: pisemna opinia z dnia 15.12.2020r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu (...) – k. 17-17v. akt sprawy; aneks do opinii z dnia 16.03.2021r. – k. 39 akt sprawy).

Do ww. opinii organ rentowy również złożył zarzuty wnosząc o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalizacji, tj. ortopedii. W tej mierze organ rentowy w szczególności podnosił, że biegły dokonał oceny procentowej uszczerbku na zdrowiu oceniając stan zdrowia ubezpieczonej na dzień przeprowadzonego przez siebie badania – 15.12.2020r., czyli ponad 6 miesięcy po wydaniu decyzji ZUS, a nie na dzień wydania zaskarżonej decyzji czy zakończenia leczenia przez lekarza leczącego, tak jak dokonał tego organ rentowy.

Z uwagi na treść i wagę zarzutów, Sąd przeprowadził również dowód z opinii innego biegłego sądowego z zakresu ortopedii (w osobie lekarza ortopedy R. P.).

Z treści tej opinii wynika, że u R. M. rozpoznano: pourazowy przykurcz lewego barku – bark zamrożony.

Odpowiadając na pytania Sądu biegły wskazał, iż w wyniku wypadku z dnia 15.12.2019r. ubezpieczona doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10%. Odpowiadając na poprzednio stawiane w sprawie wątpliwości organu rentowego, biegły opiniował, że uszczerbek istniał na dzień wydania decyzji (...).05.2020r.

Nadto, biegły opiniując zaznaczył, że z przeprowadzonego badania i dokumentacji wynika, iż w wyniku urazu 15.12.2019r. u R. M. doszło do upośledzenia funkcji lewego barku powodującej niezdolność do pracy będącej podstawą do zasiłku chorobowego i zasiłku rehabilitacyjnego od 14.12.2020r. do 11.06.2021r. Z opinii wynika, że w dostępnej dokumentacji po zakończeniu leczenia w poradni chirurgicznej w marcu, opisywano w kwietniu znaczne ograniczenia ruchomości we wszystkich płaszczyznach i ból lewego barku, nie poddające się istotnie rehabilitacji. Zauważył, iż dokumentacja medyczna z dalszego okresu leczenia ubezpieczonej obrazuje rozwój schorzenia prowadzącego do zwiększenia przykurczu lewego barku, powstania zaników mięśni obręczy barkowej.

Uzasadniając powyższe twierdzenia biegły szczegółowo wyjaśnił, że w dniu 09.04.2021r. stwierdzono odwodzenie lewego barku do 45˚ (deficyt 85˚, po rehabilitacji 40˚), zgięcie do 110˚ (deficyt 70˚), rotację wewnętrzną do 40˚ (deficyt 50˚), brak rotacji zewnętrznej (deficyt 90˚). Podał, że wartości te do 30.04.2021r. nie uległy istotnej poprawie. Nadto, z treści opinii wynika, że w przypadku schorzenia – zamrożonego barku nie mogło do 25.05.2020r. dojść do całkowitego wyleczenia i braku upośledzenia czynności lewego barku na ten dzień. Zaznaczył, że wynika to z wiedzy medycznej i dokumentacji medycznej w dalszym okresie leczenia R. M..

Co istotne, biegły opiniując wskazał, iż ZUS wydał decyzję na podstawie ustaleń zaocznych, bez badań klinicznych, co jest istotną wadą nie pozwalającą na prawidłową ocenę funkcji lewego barku.

W ocenie biegłego ortopedy, decyzja ZUS z dnia 25.05.2020r. oparta jest na fałszywych ustaleniach, będących w jawnej sprzeczności z faktami w dokumentacji medycznej. Podał również, że obecny wówczas przykurcz stawu barkowego z dolegliwościami bólowymi stanowi upośledzenie czynności, które kwalifikuje się jako długotrwały uszczerbek na zdrowiu według pkt 104. W ocenie biegłego, biorąc pod uwagę obraz kliniczny, towarzyszące powikłania, stopień upośledzenia funkcji w porównaniu z zaburzeniami objętymi w tym punkcie w skali procentowej od 5 do 25 odpowiada proporcjonalnie 10% uszczerbku (vide: pisemna opinia z dnia 18.11.2021r. sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii – k. 81-82 akt sprawy).

Co prawda, organ rentowy w treści kolejnego pisma – z dnia 30.12.2021r., ponownie wniósł zarzuty do opinii (wnosząc o ponowne przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego ortopedy), jednakże w większości były to uwagi powielone z poprzedniego pisma. Nadto, twierdzenia tego pisma stanowią swoistą polemikę z wnioskami poprzedniej opinii. Na uwagę zasługuje okoliczność, że obie ww. opinie sądowo – lekarskie sporządzone zostały przez lekarzy specjalistów w oparciu o dokumentację medyczną oraz badanie ubezpieczonej. Co więcej, organ rentowy nie wskazał na żadne okoliczności, które uprzednio nie byłyby znane biegłemu lub też które nie zostałyby uwzględnione przez biegłego lekarza.

W ocenie Sądu, wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy okoliczności zostały bowiem dotychczas wnikliwie ustalone. Nadto, niczym nie byłoby uzasadnione przeprowadzanie dowodu z opinii biegłych tak długo, dopóki strona nie uzyska zadowalających ją wyników i wniosków opinii. Dotychczas w sprawie przeprowadzono dowód z opinii biegłego ortopedy oraz – z uwagi na zarzuty organu rentowego – również dowód z opinii uzupełniającej, a nadto dowód z opinii innego biegłego tej samej specjalizacji. Warto zauważyć, że wnioski wszystkich sporządzonych opinii są ze sobą zbieżne. Co więcej, biegły ortopeda K. S. w opinii uzupełniającej w całości podtrzymał wnioski zawarte w opinii pierwotnej.

Sąd uznał, że ww. opinie spełniają wymogi fachowości, rzetelności i są logiczne. Wnioski zawarte w opiniach zostały uzasadnione w sposób jasny i przekonywujący. Ponadto, opinie zostały sporządzone przez doświadczonych lekarzy specjalistów, a zatem zawarte w nich twierdzenia są poparte wieloletnią specjalistyczną wiedzą na wysokim poziomie. Opinie są jednoznaczne i stanowcze. W tym stanie rzeczy przedmiotowe opinie przyjąć należało za podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych, co do stanu zdrowia ubezpieczonej. Ww. opinie nie zostały skutecznie zakwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Zważyć też należy, że zgodnie z art. 233 § 2 k.p.c. opinia biegłych podlega ocenie sądu, ale w zakresie mocy przekonywującej rozumowania biegłych i logicznej poprawności wyciągniętych wniosków. Sąd natomiast nie może wchodzić w zakres merytorycznej wiedzy biegłych. Sąd nie może nie podzielać merytorycznych poglądów biegłego (biegłych), czy zamiast nich wprowadzać własne stwierdzenia. Stanowisko Sądu w tym zakresie zgodne jest z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 19.12.1990 r., I PR 149/90,OSP 1991, nr 11-12,poz. 300.

Ustalenia faktyczne były wystarczające do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy. Utrwalone orzecznictwo wskazuje, że nie jest naruszeniem art. 233 § 1 k.p.c. oparcie ustaleń na opinii biegłych lekarzy, jeżeli opinie te są jednoznaczne i nie wymagają uzupełnienia, ani dalszego wyjaśnienia (por. wyrok SN z dnia 19.07.2001r. II UKN 497/00).

Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 03.02.2022r. (k. 101 akt sprawy), w oparciu o przepis art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c., oddalono zatem wniosek dowodowy organu rentowego o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego lekarza sądowego z zakresu ortopedii, albowiem zmierzałoby to wyłącznie do przedłużenia niniejszego postępowania, a jednocześnie godziłoby w zasadę ekonomiki postępowania. Wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy okoliczności zostały bowiem dotychczas wnikliwie ustalone.

Nadto, zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów ( głównie dokumentację medyczną) Sąd uznał jako wiarygodne, albowiem zostały sporządzone w przepisami przewidzianej formie, przez uprawnione do tego osoby. Ich treść również nie została zakwestionowana przez żadną ze stron.

W odniesieniu do uwag organu rentowego, wspomnieć również należy, iż ubezpieczona poddawana była rehabilitacji, stąd możliwa jest poprawa jej stanu zdrowia. Otóż organ rentowy przyznał ubezpieczonej świadczenie rehabilitacyjne w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 15.12.2019r. w okresie od 14.12.2020r. do 11.06.2021r. Nadto, ubezpieczona została również skierowana na rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS od 09.04.2021r. do 02.05.2021r., którą odbyła. Na uwagę zasługuje przy tym okoliczność, że zgodnie z poglądem doktryny, długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu zostaje uznane takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące jednak ulec poprawie.

Zważywszy na okoliczności sprawy, uznając rozpoznanie sprawy za konieczne oraz fakt nadmiernego zagrożenia dla zdrowia osób uczestniczących i brak możliwości przeprowadzenia rozprawy na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku, Sąd skierował sprawę do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym. Nadto, strony zawiadomione zostały o skierowaniu sprawy na posiedzenie niejawne - na podstawie art. 15 zzs ¹ pkt 2 ustawy z dnia 14 maja 2020r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa (...) 2 (Dz.U. 785.2020). Zostały przy tym pouczone o możliwości wniesienia sprzeciwu i złożenia żądania skierowania sprawy do rozpoznania na rozprawie (k. 42).

Z tych też przyczyn, na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił w całości zaskarżoną decyzję (...) Oddziału w S. w ten sposób, że przyznał ubezpieczonej prawo do jednorazowego odszkodowania w kwocie 9.840 zł z tytułu wypadku przy pracy z dnia 15.12.2019r. w kwocie 10.330 zł, za 10% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.