Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 994/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. S.

W miesiącu styczniu 2019 r., w opinii zamieszczonej w wyszukiwarce internetowej G. oraz na facebooku, pomówił pokrzywdzonego A. K. o to, że jest naciągaczem i oszustem, nie zna się na swojej pracy, co poniżyło pokrzywdzonego w opinii publicznej oraz którym to działaniem znieważył pokrzywdzonego, przy czym czynu tego dopuścił się za pomocą środka masowego komunikowania, tj. czyn z art. 212 § 2 i art. 216 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżyciel prywatny A. K. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...). W ramach prowadzonej działalności zajmował się wykonywaniem posadzek oraz tynków maszynowych. Dnia 2 września 2017 r. oskarżony D. S. zawarł z oskarżycielem prywatnym umowę, której przedmiotem było wykonanie tynków cementowo-wapiennych, w budynku mieszkalnym oskarżonego, położonym w miejscowości C. II. W dniu 29 września 2017r. miał miejsce odbiór końcowy robót budowlanych wykonanych przez oskarżyciela prywatnego dla oskarżonego. W trakcie odbioru prac stwierdzono usterki prac w zakresie sufitów, które to miały zostać usunięte do dnia 20 października 2017 r. W związku ze stwierdzonymi wadami prac oskarżony wstrzymał zapłatę części należnego oskarżonemu wynagrodzenia – kwotę 1 300 zł., do czasu usunięcia wad. Wady nie zostały przez oskarżyciela prywatnego usunięte w ustalonym terminie. Oskarżony próbował kontaktować się z oskarżycielem prywatnym telefonicznie w sprawie poprawienia przez niego tynków na sufitach, wysyłał do niego w tej sprawie wiadomości SM, które pozostawały bez reakcji. Oskarżyciel prywatny nie odbierał telefonów, oskarżony nie mógł się z nim skontaktować. Oskarżony zwrócił się do uprawnionego kierownika budowy i robót w specjalności konstrukcyjno – budowlanej T. C. o ocenę prac wykonanych przez oskarżyciela oraz wskazanie sposobu naprawienia wadliwie wykonanych sufitów. W ekspertyzie opatrzonej datą 10.02.2018r. T. C. stwierdził, iż tynki wewnętrzne sufitów zostały wykonane niezgodnie z Polską Normą i wielokrotnie przekraczają dopuszczalne odchylenie, co dyskwalifikuje je z punktu widzenia prawidłowego używania. Oskarżyciel skierował do oskarżonego pismo datowane na dzień 10 stycznia 2018r., w którym zwracał się o ustalenie terminu wykonania prac poprawkowych sufitów; przedmiotowe pismo odebrała żona oskarżonego E. S. w dniu 12.01.2018r. A. K. nie dokonał usunięcia wad wykonanych u oskarżonego prac.

Częściowo zeznania oskarżyciela prywatnego A. K.

zeznania świadka E. S.

Częściowo zeznania świadka świadka B. K.

zeznania świadka M. K.

umowa o roboty budowlane

protokół końcowego odbioru robot budowlanych

ekspertyza

pismo oskarżyciela
z dnia 10.01.2018r. wraz z dowodem doręczenia

wyjaśnienia oskarżonego

159v-160

146-146v

146v-147v

147v-148

46-52

53-54

55-57

155-156

145v-146

M. K. nawiązała kontakt z oskarzycielem prywatnym, chcąc zlecić mu wykonanie posadzek w mieszkaniu swojej babci. A. K. przyjechał do domu babci M. K. i po obejrzeniu zakresu prac podjął się jej wykonania i umówił się na określony termin. A. K. nie pojawił się w umówionym terminie, nie odbierał telefonów. M. K. napisała do niego wiadomość sms z prośbą o kontakt, oskarżyciel nie zareagował. Napisała wówczas, że wystawi mu odpowiednią opinię, jeżeli się z nią nie skontaktuje.
Z uwagi na brak reakcji w dniu 11 stycznia 2019r. M. K. zamieściła na portalu społecznościowym F. post o następującej treści: Witam. Chciałam ostrzec przed A. K. który jest właścicielem firmy (...) posadzki i tynki maszynowe. Jest to straszny krętacz który nie wywiązuje się ze swojej pracy którą miał wykonać. Jest nieodpowiedzialny i robi sobie kpiny, niedotrzymuje umówionych terminów a później nie odbiera telefonów jakby się z nikim nie umawiał. Tylko dużo mówi a mało robi. Udostępniajcie może w końcu to do niego dotrze że tak się z ludźmi nie postępuje. Pod powyższym wpisem rózne osoby zamieszczały komentarze, były to wpisy zarówno przychylne A. K. jak i krytykujące go, co było związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

zeznania świadka M. K.

wydruki wpisów na portalu F.

147v-148

5-21

Dnia 12 stycznia 2019r. oskarżony udostępnił powyżej zacytowany post M. K. na portalu F..

wydruki wpisów na portalu F.

wyjaśnienia oskarżonego

5-21

145v-146

Dnia 12 stycznia 2019r. żona oskarżonego E. S. udostępniła publicznie na swoim profilu facebook wpis: Uwaga!!! Chciałam ostrzec przed A. K. który ma firmę (...) posadzki i tynki maszynowe. Jest to straszny krętacz który nie wywiązuje się z podpisanej umowy. jest nieodpowiedzialny i robi sobie kpiny bo jak coś się spieprzy to należy to poprawić. Dużo mówi a mało robi i telefonów też nie odbiera jakby nic się nie stało. Udostępniajcie może w końcu coś do niego dotrze że tak się nie postępuje. Oskarżony polubił powyższy post na portalu F. .

zeznania świadka E. S.

wydruki wpisów na portalu F.

wyjaśnienia oskarżonego

146-146v

5-21

145v-146

Oskarżony D. S. nie przyznał się do winy. Podał, iż istotnie udostąpnił na F. post dotyczący oskarżonego, czynił to jednak, aby ostrzec innych przed firmą oskarzyciela, aby ktoś nie wdał źle pieniędzy, tak jak on, gdyż on i jego żona byli bardzo niezadowoleni z pracy wykonanej przez A. K..

Oskarżony nie był dotychczas karany. Oskarżony jest żonaty, pracuje, ma na utrzymaniu dwoje dzieci,
w miejscu zamieszkania cieszy sie dobrą opinią.

dane osobo- poznawcze oskarżonego

wyjaśnienia oskarżonego

wywiad środowiskowy

informacja z K.

145

145v-146

124-125

27

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

D. S.

W miesiącu styczniu 2019 r., w opinii zamieszczonej
w wyszukiwarce internetowej G. oraz na facebooku, pomówił pokrzywdzonego A. K. o to, że jest naciągaczem i oszustem, nie zna się na swojej pracy, co poniżyło pokrzywdzonego w opinii publicznej oraz którym to działaniem znieważył pokrzywdzonego, przy czym czynu tego dopuścił się za pomocą środka masowego komunikowania, tj. czyn z art. 212 § 2 i art. 216 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Zamieszczenie przez oskarżonego na portalu F. opinii o treści takiej, iż A. K. jest naciągaczem
i oszustem, nie zna się na swojej pracy. Zamieszczenie przez oskarżonego opinii o oskarżycielu prywatnym
w wyszukiwarce internetowej G..

zeznania świadka E. S.

zeznania świadka M. K.

wyjaśnienia oskarżonego

wydruki wpisów na portalu F.

146-146v

147v-148

145v-146

5-21

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania świadka E. S.

zeznania świadka M. K.

zeznania oskarżyciela prywatnego A. K.

zeznania świadka B. K.

wyjaśnienia oskarżonego

umowa o roboty budowlane

protokół końcowego odbioru robot budowlanych

pismo oskarżyciela
z dnia 10.01.2018r. wraz z dowodem doręczenia

ekspertyza

wydruki wpisów na portalu F.

wywiad środowiskowy

informacja z K.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka E. S., które to są logiczne, spójne oraz korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Świadek zrelacjonował przebieg i okoliczności realizacji przez oskarżyciela prywatnego zawartej z oskarżonym umowy o wykonanie prac budowlanych, problemy jakie na tym tle się pojawiły, jak również pobudki jakimi kierowała się wraz z mężem – oskarżonym udostępniając wpisy na portalu internatowym F.. Zeznania te są zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonego, ale również z zeznaniami świadka M. K., znajdują też potwierdzenie w dowodach z dokumentów, to jest umowy o roboty budowlane, protokołu odbioru prac, ekspertyzy oraz wydrukach wpisów z portalu F., z którymi tworzą logiczną całość.

Dowód jest wiarygodny i przydatny z punktu widzenia rozstrzygnięcia w sprawie. Świadek jest autorem wpisu na portalu internetowym F., udostępnionym przez oskarżonego. Świadek zeznawał w sposób logiczny i spójny, zrelacjonował przebieg swojej współpracy z oskarżycielem oraz pobudki jakimi kierował się umieszczając wpis na F., potwierdził również okoliczność, iż oskarżony i jego żona nie byli zadowoleni z prac wykonanych przez A. K.. Zeznania te korespondują z nieosobowym materiałem dowodowym, jak również z zeznaniami świadka E. S. i wyjaśnieniami oskarżonego, tworzą z nimi spójną i logiczną całość.

Jako polegające na prawdzie Sąd ocenił zeznania oskarżyciela prywatnego w tej w części, która była zgodna z poczynionymi w sprawie ustaleniami faktycznymi, które to zeznania znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodnym, uznanym za wiarygodny – dowody z dokumentów, zeznania świadków M. K. i E. S., wyjaśnienia oskarżonego.

W części zgodnej z ustalonym stanem faktycznym sąd uznał za wiarygodne i przydatne z punktu widzenia rozstrzygnięcia w sprawie zeznania świadka B. K.; dotyczy to zeznań dotyczących wykonywania przez oskarżyciela prac budowlanych na nieruchomości oskarżonego, wykonania prac w pewnym zakresie w sposób wadliwy oraz pojawienia się wpisów na portalu internetowym F. dotyczących jakości usług świadczonych przez A. K.. Zeznania te znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, uznanym przez sąd za wiarygodny.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w całości. Wyjaśnienia te były rzeczowe, logiczne, a nadto korespondowały z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka E. S., M. K. ale również nieosobowym materiale dowodowym w postaci wydruków z portalu F., umowy jaką oskarżony zawarł z oskarżycielem prywatnym, protokołu odbioru prac, ekspertyzie sporządzonej na zlecenie oskarżonego. Wyjaśnienia oskarżonego w połączeniu z tymi dowodami tworzą spójną i logiczną całość.

Sąd oparł się na wszystkich wymienionych w rubryce obok dokumentach, uznając je za w pełni wiarygodne.
Sąd nie znalazł podstaw, aby dokumentom tym wiarygodności odmówić. Żadna ze stron nie podważała ich prawdziwości, sąd również nie miał wątpliwości, iż są one prawdziwe i nie znalazł podstaw, aby z urzędu te dokumenty kwestionować.

Sąd uznał za wiarygodne i przydatne z punktu widzenia rozstrzygnięcia w sprawie dokumenty wymienione w rubryce obok, które to zostały sporządzone przez profesjonalny organ w ramach jego kompetencji, brak podstaw aby wiarygodność tych dokumentów w jakimkolwiek zakresie kwestionować.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1

zeznania oskarżyciela prywatnego A. K.

zeznania świadka B. K.

Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom świadka A. K. w zakresie dotyczącym treści wpisu udostępnionego przez oskarżonego, gdzie świadek wskazywał, iż znalazły się tam słowa takie jak oszust, niszczy czyjś budynek, niszczy ludziom okna. Treść wpisów udostępnionych przez oskarżonego w sposób niebudzący wątpliwości sądu wynika z wydruków tych wpisów z portalu F. (załączonych zresztą przez pełnomocnika oskarżyciela prywatnego do aktu oskarżenia). Cytowane przez oskarżyciela prywatnego słowa w tych wpisach się nie pojawiają. Okoliczność, iż treść wpisów odpowiadała tej wynikającej z załączonych wydruków, znajduje również potwierdzenie w zeznaniach świadków M. K. i E. S.. Sąd odmówił też wiary zeznaniom oskarżyciela w zakresie, w jakim twierdził on, iż dołożył starań, aby usunąć usterki prac wykonywanych u oskarżonego, chciał prace poprawić, ale oskarżony mu tego nie umożliwił. Nie ulega wątpliwości, że firma (...) wykonała zleconą pracę w sposób wadliwy. Potwierdza to protokół odbioru robót z dnia 29.09.2017r. jak i ekspertyza wykonana na zlecenie oskarżonego, która to potwierdza również fakt nieusunięcie przedmiotowych usterek prac. Zeznania świadka, jakoby dążył do usunięcia wad są niewiarygodne w kontekście zeznań świadka E. S., wyjaśnień oskarżonego oraz treści przywołanej powyżej ekspertyzy. Sam fakt wysłania przez oskarżyciela pisma do oskarżonego w sprawie terminu usunięcia wad, w okresie przypadającym na długo po ustalonym terminie ich usunięcia, oceny tej nie zmiana.

Zeznania B. K. w przeważającym zakresie nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie albowiem dotyczyły kwestii nie istotnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia
w sprawie, jak np. zeznania dotyczące wypadku świadka, przyczyn dla których A. K. przerwał prace u oskarżonego czy okoliczności powzięcia przez świadka wiedzy o wpisach na facebooku dotyczących jej syna. W zakresie dotyczącym kwestii związanych z wykonaniem umowy łączącej oskarżyciela
z oskarżonym świadek czerpał wiedzę od oskarżyciela prywatnego, przekazując w istocie jego stanowisko i oceny
w tym zakresie. Zeznania te w ocenie sądu są mało obiektywne i stanowią wynik emocjonalnego utożsamiania się świadka
z oskarżycielem prywatnym (który jest jej synem)
i prezentowanymi przez niego ocenami zaistniałej sytuacji.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

1.7.  Uniewinnienie

1

M. K.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Przepis art. 212 § 1 k.k. penalizuje przestępstwo zniesławienia, które polega na pomówieniu innej osoby, grupy osób, instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub zarazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Przepis art. 212 § 2 kk przewiduje kwalifikowany typ zniesławienia, z uwagi na posłużenie przez sprawcę środkami masowego komunikowania. Istotą zniesławienia jest pomawianie. Czynność sprawcza zniesławienia sprowadza się do pomawiania o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego do danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Zniesławienie, na co wskazuje sama nazwa tego występku, godzi w sławę innego podmiotu, postrzeganą jako jego dobre imię i domniemanie wszelkich cech pozytywnych (tak I. Zgoliński [w:] Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, red. V. Konarska-Wrzosek, Warszawa 2020, art. 212). Zniesławieniem w rozumieniu przepisu art. 212 § 1 k.k. jest tylko taka wypowiedź charakteryzująca negatywnie inną osobę i przedstawiającą ją w niekorzystnym świetle, która przy uwzględnieniu zarówno prawa pokrzywdzonego do ochrony czci, jak i praw oskarżonego - do swobody wypowiedzi, krytyki, obrony - stanowi element czynu, którego społeczna szkodliwość musi być uznana za większą od znikomej. Realizowanie funkcji ochronnej przepisu art. 212 § 1 k.k. nie może prowadzić do kryminalizacji życia społecznego, którego nieodłączną cechą jest występowanie sytuacji konfliktowych, wzbudzających emocje i powodujących wyrażanie ocen zachowania. Ich negatywny odbiór przez innych uczestników życia społecznego nie zawsze musi być oceniany w kategoriach przestępstwa (tak postanowienie SN z 5.06.2019 r., V KK 215/19, LEX nr 3216831). Na gruncie prawa cywilnego zakres pojęcia dobrego imienia jako dobra osobistego, mimo stosowanej w praktyce analogicznej definicji tego dobra, nie może być utożsamiany z prawnokarną kategorią pomówienia (art. 212 § 1 k.k.). Co do zasady każde pomówienie będzie stanowiło naruszenie dobra osobistego, to jednak nie można a limine zakładać, że każda bezprawna ingerencja w sferę dobrego imienia musi jednocześnie wypełniać znamiona pomówienia w rozumieniu prawa karnego (tak wyrok SN z 17.05.2019 r., IV CSK 79/18, LEX nr 2665128).

Wskazać należy w pierwszej kolejności, iż nie jest rzeczą sądu w sprawie niniejszej rozstrzygnie, co do jakości prac wykonanych przez oskarżyciela prywatnego na rzecz oskarżonego, czy też dokonywanie oceny działalności przedsiębiorstwa prowadzonego przez oskarżyciela. Oceniając zachowanie oskarżonego należy jednak mieć na uwadze przysługujące każdemu obywatelowi z mocy Konstytucji prawo do wolności słowa i wolności wrażania poglądów, w tym także formułowania ocen krytycznych. Zachowania takie nie wyczerpują ustawowych znamion przestępstwa z art. 212 kk. Analiza treści postów udostępnionego i polubionego przez oskarżonego prowadzi do wniosku, iż wbrew stanowisku oskarżenia, nie znalazło się w nich sformułowanie, iż A. K. nie zna się na swojej pracy, podobnie jak nie zostały użyte słowa oszust i naciągacz. Użyto zaś słowa krętacz, które wymaga analizy w kontekście jego znaczenia. Według słownika PWN „krętacz” to człowiek oszukujący, używający wykrętów, wybiegów. Słowo to zatem opisuje osobę, która jest niesłowna, nie wywiązuje się z przyjętych na siebie zobowiązań, składa zapewnienia, które następnie lekceważy bądź okazują się one nieprawdziwe, nie dotrzymuje słowa. Sposób działania oskarżonego w ramach realizacji umowy zawartej zarówno z oskarżonym jak i ze świadkiem M. K., prowadzi do wniosku, iż był on nieodpowiedzialny jeżeli chodzi o wykonanie umowy, dotrzymanie terminów, używał wybiegów tłumacząc niedotrzymanie ustalanych terminów realizacji prac, nie odbierał telefonów, nie wykonał zobowiązań należycie, wbrew ustaleniom nie naprawił błędów. W konsekwencji należało przyjąć, iż oskarżony udostępnił i polubił posty zawierające prawdziwy zarzut. Wobec takiej konkluzji należało rozważyć sprawę pod kątem zastosowania przepisu art. 213 § 2 pk 2 kk, w myśl którego nie popełnia przestępstwa określonego w art. 212 § 1 lub 2, kto publicznie podnosi lub rozgłasza prawdziwy zarzut służący obronie społecznie uzasadnionego interesu. Termin społecznej uzasadniony interes należy rozumieć w sposób możliwie szeroki. W jego zakres będzie wchodzić wszelka krytyka, niezależnie od celu, byleby pozostawała pożyteczna dla społeczeństwa (por. M. Olężałek, Ochrona czci człowieka na przykładzie zniesławienia na tle wybranych grup zawodowych i społecznych, cz. 1, M. Praw. 2012/14, s. 746). Interes społeczny nie może mieć charakteru abstrakcyjnego, lecz musi stanowić wyraz skonkretyzowania. Będzie nim np. dążenie do zaprzestania niewłaściwych praktyk, poprawa funkcjonowania danego odcinka życia społecznego, napiętnowanie niewłaściwych zachowań. Interes społeczny musi być dostrzegalny w konkretnej sytuacji, stanowiąc uzasadnienie i motywację działania sprawcy. Innymi słowy, działanie sprawcy musi przedmiotowo przysłużyć się temu interesowi, podmiotowo zaś uwzględniać pragnienie jego obrony (tak I. Zgoliński [w:] Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, red. V. Konarska-Wrzosek, Warszawa 2020, art. 213). Oskarżony wskazywał, iż udostępnił post, aby uchronić inne osoby przed firmą oskarżyciela, aby ktoś nie wydał źle pieniędzy, tak jak on. Nie sposób nie zwrócić uwagi na fakt, iż również w treści wpisów udostpnionych przez oskarżonego wskazano, jaki cel “przyświecał” ich autorom, oba wpisy na swym wstępie zawieraja sformułowanie Chciałam ostrzec przed A. K. który jest właścicielem firmy (...) posadzki i tynki maszynowe. W ocenie sądu celem oskarżonego było ostrzeżenie innych osób przed nierzetelną firmą i współpracą z oskarżycielem prywatnym w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, napiętnowanie niewłaściwych praktyk oskarżyciela, jak również spowodowanie zmiany w sposobie jego działania, czego dowodzi zamieszczone w postach sformułowanie Udostępniajcie może w końcu coś do niego dotrze że tak się nie postępuje. Udostępnione przez oskarżonego opinie mogły powodować wątpliwości wśród potencjalnych klientów oskarżyciela prywatnego, odstręczyć ich od nawiązania z nim współpracy, zdaniem sądu jednak na tym właśnie polegał interes społeczny, którym kierował się oskarżony - ostrzeżenie przed określonym postepowaniem oskarżyciela. Mając powyższe na uwadze sąd doszedł do przekonania, iż zrealizowały się przewidziane w przepisie art. 313 § 2 pkt 2 kk przesłanki depenalizacji zarzuconego oskarżonemu czynu.

Przepis art. 216 § 1 kk penalizuje zachowanie polegające na znieważeniu innej osoby w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła. Zniewagę stanowią wypowiedzi godzące w godność danej osoby, obelżywe lub ośmieszające, niedające się zracjonalizować. Ze względu na to, że zniewaga godzi w poczucie własnej wartości danej osoby, znieważenie – inaczej niż zniesławienie – może nastąpić także wtedy, gdy odbiorcą wypowiedzi o treści naruszającej cześć jest wyłącznie ta osoba ( tak wyrok SA w Warszawie z 26.02. 2018 r., VI ACa 1576/16, LEX nr 2578915.” M. Mozgawa [w:] M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, M. Mozgawa, Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2021, art. 216). Zniewaga nie jest formą krytyki, a wynika przeważnie z chęci dokuczenia pokrzywdzonemu (J. Wojciechowski, w: Wąsek, Zawłocki, Kodeks karny, t. I, 2010, s. 1350). Przestępstwo zniewagi jest przestępstwem umyślnym. Może dopuścić się go tylko ten, kto zdaje sobie sprawę z faktu, że jego zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstwa zniewagi. Dla oceny, czy określone zachowanie stanowi zniewagę, istotne znaczenie ma obiektywna ocena tego zachowania, rozważenie jego społecznego odbioru przez pryzmat generalnie akceptowanych norm obyczajowych. Uznać zatem trzeba, że zniewagę mogą stanowić jedynie takie zachowania, które są powszechnie uznane za obelżywe (wyr. SA w Lublinie z 6.6.2011 r., II AKa 91/11, KZS 2011, Nr 11, poz. 77, s. 46; zob. także wyr. SN z 6.2.2003 r., WA 77/02, L.; I. Z., W kwestii, s. 52).

Dokonując analizy postów udostępnionych przez oskarżonego w kontekście treści cytowanych powyżej poglądów piśmiennictwa i orzecznictwa, sąd doszedł do wniosku, iż oskarżony działaniem swym nie wyczerpał znamion z art. 216 § 2 kk. W przedmiotowych postach nie znalazły się słowa, które obiektywnie oceniane można by uznać za obelżywe, wulgarne, na co wskazywano już powyżej w rozważaniach dotyczących czynu z art. 212 kk. W konsekwencji posty te nie zawierają słów znieważających oskarżyciela prywatnego.

W konsekwencji brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu popełnienia czynu z art. 212 § 2 kk i art. 216 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, co skutkować musiało jego uniewinnieniem.

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Uniewinnienie oskarżonego determinowało treść rozstrzygnięcia
o kosztach, które to koszty obciążają oskarżyciela prywatnego (art. 632 pkt 1 kpk). Konsekwencją tego jest zasądzenie od oskarżyciela prywatnego na rzecz oskarżonego zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem obrońcy. Kwotę tych wydatków ustalono w oparciu o przepis § 11ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r.w sprawie opłat za czynności radców prawnych (z.U. z 2018r. poz. 265).

1Podpis