Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Ubezpieczony J. W. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 11.12.2020r., którą to przyznano mu prawo do zasiłku chorobowego za okres od 14.09.2020r. do 15.09.2020r. oraz odmówiono mu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 16.09.2020r. do 25.10.2020r. oraz od 9.11.2020r. do 5.12.2020r.

Nadto, odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 8.01.2021r., którą odmówiono mu prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 06.12.2020r. do 18.12.2020r.

Wniósł o zmianę ww. decyzji poprzez przyznanie prawa do zasiłku chorobowego za ww. okresy.

Uzasadniając podniósł w szczególności, że był nieprzerwanie niezdolny do pracy w okresie od dnia 07.01.2020 do 07.07.2020r., tj. przez 183 dni oraz że po przerwie dłuższej niż 60 dni – od 14.09.2020r. do 25.10.2020r., tj. od 26.10.2020r. do 08.11.2020r. przebywał na urlopie wypoczynkowym, natomiast od dnia 9.11.2020r. do 18.12.2020r. przebywał na zwolnieniu lekarskim. Zaznaczył, że lekarz w zaświadczeniu nie pisze o całkowitej niezdolności do pracy. Wskazał przy tym, że w przerwie pomiędzy niezdolnościami, w stopniu niepełnym był w stanie świadczyć pracę, co też czynił, zaś pracodawca zgłosił to organowi rentowemu składając odpowiednią deklarację i odprowadzając należne składki.

Na mocy postanowienia Sadu Rejonowego w Słupsku z dnia 12.02.2021r., sprawy z ww. odwołań zostały połączone do wspólnego prowadzenia i rozpoznania, pod wspólną sygnaturą V U 14/20.

Organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. (ZUS), w odpowiedzi na ww. odwołania wniósł o ich oddalenie.

Uzasadniając prezentowane stanowisko organ rentowy wskazał, iż zgodnie z decyzją z dnia 20.02.2020r. odmówiono J. W. prawa do zasiłku chorobowego od 28.01.2020r. do 31.01.2020r, ponieważ 28.01.2020r. lekarz orzecznik po analizie dokumentacji medycznej i po przeprowadzeniu badania orzekł, że niezdolność do pracy ustała z dniem 28.01.2020r. Nadto, organ rentowy zaznaczył, że schorzenie będące przyczyną niezdolności do pracy powstałej od dnia 07.01.2020r. do 28.01.2020r. oraz od dnia 01.02.2020r. do 07.07.2020r. mają związek przyczynowy z zachorowaniem od dnia 14.09.2020r. Co więcej, organ rentowy wspomniał, że z nadesłanego zaświadczenia od lekarza leczącego wynika, że w przerwie J. W. nie odzyskał zdolności do pracy. Organ rentowy podał nadto, że wszystkie okresy niezdolności do pracy od 07.01.2020r. zostały zliczone do jednego okresu zasiłkowego, który zakończył się w dniu 15.09.2020r. w pełnym wymiarze 182 dni.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. W. od dnia 10.10.2014r. jest zatrudniony w przedsiębiorstwie (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w U.-P., w pełnym wymiarze czasu pracy.

Dowód: akta organu rentowego – zaświadczenie płatnika składek.

J. W. był niezdolny do pracy:

w okresie od dnia 07.01.2020r. do 17.01.2020r. - z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 18.01.2020r. do 28.01.2020r. - z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 01.02.2020r. do 07.10.2018r. - z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 08.10.2018r. do 13.02.2020r. - z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 14.02.2020r. do 21.02.2020r. - z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 22.02.2020r. do 07.03.2020r. - z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 08.03.2020r. do 20.03.2020r. - z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 21.03.2020r. do 02.04.2020r. - z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 03.04.2020r. do 16.04.2020r. - z powodu choroby o nr F48;

w okresie od dnia 17.04.2020r. do 29.04.2020r. - z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 30.04.2020r. do 13.05.2020r. - z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 14.05.2020r. do 26.05.2020r. – z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 27.05.2020r. do 09.06.2020r. – z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 10.06.2020r. do 23.06.2020r. – z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 24.06.2020r. do 07.07.2020r. – z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 14.09.2020r. do 27.09.2020r. – z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 28.09.2020r. do 11.10.2020r. – z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 12.10.2020r. do 25.10.2020r. – z powodu choroby o nr F07;

w okresie od dnia 09.11.2020r. do 22.11.2020r. – z powodu choroby o nr F06;

Dowód: zestawienie zaświadczeń – k. 16 akt sprawy, akta organu rentowego: zestawienie – oryginały (...).

J. W. był niezdolny do pracy również w okresie: 23.11.2020r. do 05.12.2020r.; od 06.12.2020r. do 18.12.2020r.

Dowód: akta organu rentowego – zaświadczenie (...).

W okresie od dnia 26.10.2020r. do 08.11.2020r. J. W. przebywał na urlopie wypoczynkowym.

Bezsporne.

W okresie od 08.07.2020r. do 13.09.2020r. J. W. posiadał niepełną zdolność do pracy.

Dowód: akta organu rentowego – zaświadczenie z dnia 23.11.2020r. sporządzone przez lekarza psychiatrę.

Wobec J. W. orzeczono umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Bezsporne.

W wyniku kontroli zaświadczenia o niezdolności do pracy (...) nr (...), lekarz orzecznik ZUS ustalił, że od dnia 28.01.2020r. ustała niezdolność do pracy J. W..

Na podstawie powyższych okoliczności, Decyzją z dnia 20.02.2020r. (...) Oddział w S. odmówiono J. W. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 29.01.2020r. do 31.01.2020r.

Dowód: akta organu rentowego – zaświadczenie lekarskie wydane w wyniku kontroli; Decyzja ZUS z dnia 20.02.2020r., nr (...).

J. W. w okresie od 08.07.2020r. do 13.09.2020r. świadczył na rzecz pracodawcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w U. - P. pracę. Za ten okres pracodawca odprowadzał wymagane składki na rzecz ZUS.

J. W. nie przestawił pracodawcy zgody lekarza medycyny pracy, albowiem pracodawca takiej zgody nie wymagał od pracownika.

Dowód: pismo z dnia 22.02.2021r. – k. 13 akt sprawy.

Na mocy opinii lekarskiej z dnia 04.12.2020r. sporządzonej przez Zastępcę Głównego Lekarza Orzecznika ZUS ustalono, że niezdolności do pracy J. W. od dnia 14.09.2020r. do 27.09.2020r. i od 07.01.2020r. do 07.07.2020r. mają ze sobą związek przyczynowy.

Dowód: akta organu rentowego – opinia lekarska z dnia 04.12.2020r.

Na mocy decyzji ZUS z dnia 11.12.2020r. przyznano J. W. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 14.09.2020r. do 15.09.2020r., natomiast odmówiono prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 16.09.2020r. do 25.10.2020r. oraz od dnia 09.11.2020r. do 05.12.2020r.

Uzasadniając decyzję organ rentowy wskazał, że po przeprowadzonym postępowaniu wyjaśniającym ustalono, iż schorzenia będące przyczyną niezdolności do pracy powstałej od dnia 07.01.2020r. do 07.07.2020r. mają związek przyczynowy z zachorowaniem od dnia 14.09.2020r. Nadto, organ rentowy wskazał, że z nadesłanego zaświadczenia od lekarza leczącego wynika, że w przerwie J. W. nie odzyskał zdolności do pracy. Organ rentowy podał nadto, że wszystkie okresy niezdolności do pracy od 07.01.2020r. zostały zliczone do jednego okresu zasiłkowego, który zakończył się w dniu 15.09.2020r. - w pełnym wymiarze 182 dni.

Dowód: akta organu rentowego – decyzja (...) Oddział w S. z dnia 11.12.2020r., nr (...).

Na mocy decyzji ZUS z dnia 08.01.2021r. odmówiono J. W. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 06.12.2020r. do 18.12.2020r.

Uzasadniając decyzję organ rentowy wskazał, że po przeprowadzonym postępowaniu wyjaśniającym ustalono, iż schorzenia będące przyczyną niezdolności do pracy powstałej od dnia 07.01.2020r. do 07.07.2020r. mają związek przyczynowy z zachorowaniem od dnia 14.09.2020r. Nadto, organ rentowy wskazał, że z nadesłanego zaświadczenia od lekarza leczącego wynika, że w przerwie J. W. nie odzyskał zdolności do pracy. Organ rentowy podał nadto, że wszystkie okresy niezdolności do pracy od 07.01.2020r. zostały zliczone do jednego okresu zasiłkowego, który zakończył się w dniu 15.09.2020r. - w pełnym wymiarze 182 dni.

Dowód: akta organu rentowego – decyzja (...) Oddział w S. z dnia 08.01.2021r., nr (...).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania ubezpieczonego J. W. od powyżej wskazanych decyzji organu rentowego były zasadne, a zatem zostały uwzględnione.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 2010, nr 77, poz. 512) - zwanej dalej Ustawą - zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny
do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

Zasiłek chorobowy jest świadczeniem z ubezpieczenia społecznego, zastępującym pracownikowi wynagrodzenie, które utracił wskutek czasowej, spowodowanej chorobą, niezdolności do świadczenia pracy umówionej. Sytuacją chronioną zasiłkiem jest więc czasowa (przejściowa) niemożność świadczenia pracy będąca skutkiem choroby.

(...) ubezpieczeń społecznych w państwie polskim nie przewiduje jednak całkowitej i absolutnej ochrony osób czasowo niezdolnych do pracy z powodu choroby. Prawo do zasiłku chorobowego jest ograniczone czasowo – przysługuje co do zasady tylko przez 182 dni. Jeżeli ubezpieczony choruje dłużej niż 182 dni i jest niezdolny do pracy, to w pewnych przypadkach może się okazać, że nie jest uprawniony do zasiłku chorobowego.

Zgodnie z Ustawą, do okresu 182 dni wlicza się również okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej, a powstaniem ponownej niezdolności od pracy nie przekraczała 60 dni (art. 9 ust. 2).

Innymi słowy oznacza to, że okresy poprzednich zachorowań zlicza się, jeżeli są spełnione dwa warunki: tożsamość choroby, przerwa nie przekracza 60 dni. Takie właśnie okoliczności miały również miejsce w niniejszej sprawie.

Organ rentowy ww. decyzjami, odmówił ubezpieczonemu prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 16.09.2020r. do 25.10.2020r., od 9.11.2020r. do 05.12.2020r i od 06.12.2020r. do 18.12.2020r. wskazując, że po przeprowadzonym postępowaniu wyjaśniającym ustalono, iż schorzenia będące przyczyną niezdolności do pracy powstałej od dnia 07.01.2020r. do 07.07.2020r. mają związek przyczynowy z zachorowaniem od dnia 14.09.2020r. Nadto, organ rentowy wywodził, że z nadesłanego zaświadczenia od lekarza leczącego wynika, iż w przerwie J. W. nie odzyskał zdolności do pracy. Organ rentowy argumentując wskazywał nadto, że wszystkie okresy niezdolności do pracy od 07.01.2020r. zostały zliczone do jednego okresu zasiłkowego, który zakończył się w dniu 15.09.2020r. - w pełnym wymiarze 182 dni.

Z powyższymi twierdzeniami nie zgodził się jednak ubezpieczony podnosząc w szczególności, że w okresie od dnia 26.10.2020r. do 08.11.2020r. przebywał na urlopie wypoczynkowym, natomiast w przerwie pomiędzy niezdolnościami do pracy świadczył pracę, albowiem w ocenie lekarza prowadzącego był wówczas zdolny do pracy w stopniu niepełnym, a mimo to, był w stanie świadczyć pracę, co też czynił.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Sądu Najwyższego, ustanie "poprzedniej niezdolności do pracy" (art. 9 ust. 2 ustawy z 25.6.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego zgłoszonego w razie choroby i macierzyństwa t.j. Dz.U z 2005 r. Nr 31, poz. 267 ze zm.) oznacza ustanie niezdolności do pracy, w znaczeniu medycznym.

W wyroku z dnia 6 listopada (sygn. akt II UK 86/08) Sąd Najwyższy orzekł, iż pojęcia " ta sama choroba ", użytego w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy "zasiłkowej" nie należy odnosić do tych samych numerów statystycznych, zgodnych z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych (...)10, gdyż nie chodzi o identyczne objawy odpowiadające numerom statystycznym, lecz o opis stanu klinicznego konkretnego układu lub narządu, który - choć daje różne objawy, podpadające pod różne numery statystyczne - wciąż stanowi tę samą chorobę, skoro dotyczy tego samego narządu lub układu ( vide: Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 02.09.2009, sygn. akt II UZP /09).

Analiza akt sprawy, wskazuje, że ubezpieczony był niezdolny do pracy w następujących datach: w okresie od dnia 07.01.2020r. do 17.01.2020r. - z powodu choroby o nr F07, następnie od dnia 18.01.2020r. do 28.01.2020r. - z powodu choroby o nr F07; od dnia 01.02.2020r. do 07.10.2018r. - z powodu choroby o nr F07; w okresie od dnia 08.10.2018r. do 13.02.2020r. - z powodu choroby o nr F07; od dnia 14.02.2020r. do 21.02.2020r. - z powodu choroby o nr F07; od dnia 22.02.2020r. do 07.03.2020r. - z powodu choroby o nr F07; od dnia 08.03.2020r. do 20.03.2020r. - z powodu choroby o nr F07; od dnia 21.03.2020r. do 02.04.2020r. - z powodu choroby o nr F07; od dnia 03.04.2020r. do 16.04.2020r. - z powodu choroby o nr F48; od dnia 17.04.2020r. do 29.04.2020r. - z powodu choroby o nr F07; od dnia 30.04.2020r. do 13.05.2020r. - z powodu choroby o nr F07; od dnia 14.05.2020r. do 26.05.2020r. – z powodu choroby o nr F07; od dnia 27.05.2020r. do 09.06.2020r. – z powodu choroby o nr F07; od dnia 10.06.2020r. do 23.06.2020r. – z powodu choroby o nr F07; od dnia 24.06.2020r. do 07.07.2020r. – z powodu choroby o nr F07, następnie w okresie od dnia 14.09.2020r. do 27.09.2020r. – z powodu choroby o nr F07; od dnia 28.09.2020r. do 11.10.2020r. – z powodu choroby o nr F07; od dnia 12.10.2020r. do 25.10.2020r. – z powodu choroby o nr F07; od dnia 09.11.2020r. do 22.11.2020r. – z powodu choroby o nr F06. J. W. był następnie niezdolny do pracy również w okresie: 23.11.2020r. do 05.12.2020r.; od 06.12.2020r. do 18.12.2020r. (vide: zestawienie zaświadczeń – k. 16 akt sprawy, akta organu rentowego: zestawienie – oryginały (...) ).

Z powyższych ustaleń wprost wynika, że od dnia 07.01.2020r. do 07.07.2020r. ubezpieczony był nieprzerwanie niezdolny do pracy z powodu chorób o symbolu F07 oraz (incydentalnie) – F48.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało również, że w okresie od 08.07.2020r. do 13.09.2020r. ubezpieczony podjął i świadczył pracę na rzecz pracodawcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w U. – P.. Okolicznością bezsporną pozostaje w sprawie również fakt, że za ten okres pracodawca odprowadzał wymagane składki na rzecz ZUS. Z pisemnego oświadczenia pracodawcy wynika, że J. W. nie przedstawił pracodawcy zgody lekarza medycyny pracy, albowiem pracodawca takiej zgody nie wymagał od pracownika (vide: pismo z dnia 22.02.2021r. – k. 13 akt sprawy).

Uwadze Sądu nie mógł umknąć nadto fakt, że poza sporem pozostawała również okoliczność, iż w okresie od dnia 26.10.2020r. do 08.11.2020r. J. W. przebywał na urlopie wypoczynkowym.

W trakcie niniejszego postępowania oraz w treści uzasadnienia spornych decyzji, organ rentowy przywoływał również okoliczność, że z nadesłanego zaświadczenia od lekarza leczącego ubezpieczonego wynika, że w przerwie J. W. nie odzyskał w ogóle zdolności do pracy. Otóż, wspomnieć w tym miejscu wypada, że z dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego, wynika, iż – wbrew twierdzeniom organu rentowego - w okresie od 08.07.2020r. do 13.09.2020r. J. W. posiadał niepełną zdolność do pracy, co zostało wykazane zaświadczeniem z dnia 23.11.2020r. sporządzonym przez lekarza psychiatrę (leczącego ubezpieczonego).

Powyższe ustalenie postrzegać należy również przez pryzmat okoliczności niekwestionowanej przez organ rentowy, że ubezpieczony jest osobą, wobec której orzeczono niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym. W świetle powyższych, oczywistym jest zatem, że nie jest on w pełni zdolny do pracy ( jak chociażby osoba bez orzeczonej niepełnosprawności), co nie wyklucza zdolności częściowej i faktycznej możliwości świadczenia pracy.

Po wtóre, odnosząc się do powyżej wskazanej argumentacji organu rentowego, jedynie na marginesie wspomnieć wypada, iż w wyniku kontroli zaświadczenia o niezdolności do pracy (...) nr (...), lekarz orzecznik ZUS ustalił, że od dnia 28.01.2020r. ustała niezdolność do pracy J. W.. Na podstawie powyższych okoliczności, Decyzją z dnia 20.02.2020r. (...) Oddział w S. odmówiono J. W. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 29.01.2020r. do 31.01.2020r. (vide: akta organu rentowego – zaświadczenie lekarskie wydane w wyniku kontroli; Decyzja ZUS z dnia 20.02.2020r., nr (...) ). Tym bardziej, trudno zatem uznać, aby ubezpieczony był trwale i nieprzerwanie niezdolny do pracy, a wszystkie okresy niezdolności należało sumować. W świetle wszystkich powyżej wskazanych okoliczności niezasadne zdaje się zatem nieuwzględnienie przez organ rentowy przerwy w orzeczonych niezdolnościach do pracy, wynoszącej ponad 60 dni.

Przeprowadzone w przedmiotowej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że w okresie od dnia 08.07.2020r. do 13.09.2020r. wystąpiła przerwa w orzekanych wobec ubezpieczonego niezdolnościach do pracy, która wynosiła - bez wątpienia - ponad 60 dni. Ze szczególną jednak atencją Sąd analizował okoliczność, że organ rentowy już w treści odpowiedzi na odwołanie okoliczność tę przyznał, wskazując, iż po przerwie dłuższej niż 60 dni, ubezpieczony był niezdolny do pracy od dnia 14.09.2020r. do 05.12.2020r.

Konkludując powyższe rozważania wskazać potrzeba, że okres zasiłkowy liczony jest na nowo wówczas, gdy zachodzi jedna ze wskazanych niżej okoliczności:

1.  Niezdolność do pracy, która wystąpiła po przerwie (minimum jednodniowej) zostanie spowodowana inną chorobą, niż poprzedni okres niezdolności do pracy;

2.  Przerwa pomiędzy okresami niezdolności do pracy spowodowana tą samą chorobą przekroczy 60 dni.

Jak wspomniano obszernie powyżej, w przedmiotowej sprawie ustalono bowiem, że w okresie od dnia 07.01.2020r. do 07.07.2020r. ubezpieczony był niezdolny do pracy ( z powodu choroby o nr F07), natomiast po przerwie, dopiero od dnia od dnia 14.09.2020r. był on ponownie niezdolny do pracy (do 27.09.2020r. – z powodu choroby o nr F07).

Stąd Sąd uznał, że ww. przesłanka została spełniona - okres zasiłkowy liczony winien zostać na nowo. W ocenie Sądu, od dnia 14.09.2020r. rozpoczął się wobec ubezpieczonego nowy okres zasiłkowy ( w związku z zachorowaniem o symbolu F07) i okres ten trwał do dnia 14.03.2021r. (łącznie 182 dni). W związku z powyższymi ustaleniami, Sąd uwzględnił zatem odwołania wywiedzione przez ubezpieczonego.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów, w szczególności dokumentacji znajdującej się w aktach organu rentowego. Zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów Sąd uznał jako wiarygodne, albowiem zostały sporządzone w przepisami przewidzianej formie, przez uprawnione do tego osoby. Ich treść również nie została zakwestionowana przez żadną ze stron.

Wobec powyższych okoliczności, ww. sporne okresy niezdolności do pracy nie podlegały sumowaniu zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. Ustawy.

Biorąc pod wzgląd powyższe ustalenia, w szczególności mając na względzie całokształt przytoczonych przez strony twierdzeń i zgłoszonych w sprawie wniosków, Sąd uznał, że w niniejszej sprawie zachodziły przewidziane w przepisie art. 148 ¹ k.p.c. podstawy do wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym, a przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne.

Z uwagi na powyższe ustalenia oraz rozważania, Sąd uwzględnił odwołania ubezpieczonego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., o czym orzekł w punkcie pierwszym części dyspozytywnej wyroku, zmienił w całości zaskarżone decyzje, przyznając ubezpieczonemu prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 16.09.2020r. do 25.10.2020r. i od 9.11.2020r. do 05.12.2020r. oraz od dnia 06.12.2020r. do 18.12.2020r.