Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2020 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR (del.) Jolanta Stasińska

Protokolant: Magdalena Żabińska

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2020 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą M.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą M. od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 31 lipca 2018 roku, Nr (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą M. na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SR (del.) Jolanta Stasińska

Sygn. akt XVII AmT 132/18

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej decyzją z dnia 31 lipca 2018 r., Nr (...), na podstawie art. 210 ust. 1 i 2 oraz art. 209 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1907 z późn. zm., zwanej dalej „Pt"), w związku z art. 29 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 2062 z późn. zm., zwanej dalej „ustawą o wruist") oraz na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1257, z późn. zm., zwanej dalej „k.p.a.") w związku z art. 206 ust. 1 Pt, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej na Spółdzielnię Mieszkaniową (...) z siedzibą w M. (zwaną dalej również „Stroną"), w związku z niewypełnieniem obowiązku udzielenia informacji, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist za rok 2014, 2015, 2016, 2017 nałożył na Spółdzielnię Mieszkaniową (...) z siedzibą w M. kary pieniężne, płatne do budżetu państwa, za nieprzekazanie przez Stronę danych przewidzianych w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, tj. nieprzekazanie Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej, zwanemu dalej „Prezesem UKE", informacji dotyczących posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej, publicznych sieci telekomunikacyjnych, budynków umożliwiających kolokację, świadczonych usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usług rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych:

1.  według stanu na dzień 31 grudnia 2014 r. w wysokości 2.500,00 zł,

2.  według stanu na dzień 31 grudnia 2015 r. w wysokości 2.500,00 zł,

3.  według stanu na dzień 31 grudnia 2016 r. w wysokości 2.500,00 zł,

4.  według stanu na dzień 31 grudnia 2017 r. w wysokości 2.500,00 zł.

Od wyżej wymienionej decyzji powód – Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w M. wniósł odwołanie, zaskarżając decyzję w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:

1.  przepisów postępowania, w sposób mogący mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia – to jest art. 189f §1 pkt 1 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie pomimo, iż spełnione są przesłanki jego zastosowania i odstąpienia od wymierzenia kary wobec faktu, że waga naruszenia jest znikoma, a strona zaprzestała naruszania prawa,

2.  prawa materialnego, a to jest:

a.  art. 209 ust. 1a ustawy Prawo telekomunikacyjne poprzez jego niezastosowanie, pomimo, iż spełnione są przesłanki jego zastosowania i odstąpienia od wymierzenia kary wobec faktu, że skarżący zaprzestał naruszania prawa, a skutki i zakres naruszenia za tym przemawiają,

b.  art. 210 ust. 2 ustawy Prawo telekomunikacyjne poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i niedostateczne uwzględnienie okoliczności wpływających na zmniejszenie wysokości kary przy jej wymierzaniu.

W oparciu o powyższe wniósł o:

1.  zmianę decyzji i odstąpienie od wymierzenia kary, względnie zmniejszenie jej wymiaru

ewentualnie

2.  uchylenie decyzji i przekazanie do ponownego rozpoznania Prezesowi UKE

3.  zasądzenie od Prezesa UKE na rzecz skarżącego kosztów postępowania wywołanego odwołaniem.

Powód podniósł, że pozwany ustalił i wskazał w uzasadnieniu decyzji, że powód uzupełnił dane w SIIS w dniu 2 lipca 2018 roku, czym spełnił przesłankę zaprzestania naruszania prawa. Jednocześnie wskazał, że uzupełnienie przez niego informacji wymaganych przez art. 29 ust. 2 ustawy wruist wstecz, na 31 grudnia 2014 -2016 wydaje się zbędne dla realizacji obowiązków ustawowych prezesa UKE, gdyż dane historyczne nie będą miały żadnego znaczenia dla osiągnięcia tych celów. Wskazał przy tym, że powyższy artykuł zobowiązuje do przekazania danych aktualnych i zgodnych ze stanem faktycznym, wobec czego powód spełnił ten obowiązek przekazując dane aktualne na 31 grudnia 2017 roku. Zdaniem powoda, pozwany w sposób nieprawidłowy dokonał również oceny wagi naruszenia, przyjmując że waga ta nie jest znikoma i nie pozwala na odstąpienie od wymierzenia kary. Powód nie kwestionuje, że naruszenie dokonane przez powoda mogło wpłynąć na realizację zadań pozwanego powierzonych w ramach POPC 2014-2020 i udzielnie pomocy publicznej, jednak nie mogły one mieć znaczenia w przypadku skarżącego. Powód wskazał tu na okoliczność, że jest on szczególnym rodzajem przedsiębiorcy telekomunikacyjnego – świadczy bowiem usługi wyłącznie na rzecz mieszkańców zasobów spółdzielni, na terytorium ściśle ograniczonym do budynków będących w zarządzie spółdzielni, nie prowadzi żadnych inwestycji i zasięg jego sieci nie ulega zmianie. W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 209 ust. 1a ustawy – Prawo telekomunikacyjne powód zaznaczył, że pozwany błędnie przyjął znaczy czas trwania naruszenia, gdyż nie można przyjąć że dla każdego okresu był taki sam. W ocenie powoda waga naruszenia i jego zakres są znikome, a zatem zasadne jest również żądanie odstąpienia od wymierzenia kary na podstawie art. 209 ust. 1a ustawy – Prawo telekomunikacyjne. Powód podkreślił jednak, iż nawet gdyby przyjąć, że wymierzenie kary było uzasadnione, zakwestionował jej wysokość. Prezes UKE rażąco zawyżył ją nie uwzględniając w dostatecznym stopniu zakresu naruszenia, dotychczasowej działalności podmiotu oraz jego możliwości finansowych. Powód znaczył bowiem, że działalność telekomunikacyjna jest jedynie działalnością uboczną, ma na celu jedynie realizację potrzeb członków spółdzielni i niej jest nastawiona na zysk. W tej sytuacji przyjęcie jako podstawy określenia górnej granicy kary przychodu z całej działalności jest nieuzasadnione. W ocenie, powoda kara jest nadmierna, zwłaszcza, że opóźnienie w przypadku złożenia sprawozdania za 2017 roku wyniosło jedynie 3 miesiące.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej wniósł o oddalenie odwołania w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego w wysokości podwójnej stawki minimalnej, w związku z zawiłością i skomplikowaniem sprawy.

Pozwany podtrzymał stanowisko wyrażone w treści decyzji. Pozwany wskazał, że wbrew twierdzeniom powoda, zarzut naruszenia art. 189f §1 k.p.a. nie zasługuje na uwzględnienie. Pozwany zaznaczył, że przekazanie danych wymaganych treścią art. 29 ust. 2 ustawy wruist dotyczyło jedynie 2017 roku. Za okres 2014-2016 dane nie zostały przedłożone do dnia dzisiejszego. Pomimo przedłożenia Prezesowi UKE wymaganych danych, jednak tylko za 2017 rok, a tym samym przesłanki „zaprzestania naruszania prawa” pozwany wskazał, że waga naruszenia jakiego dopuściła się strona wiąże się z dalekosiężnymi skutkami zarówno dla realizacji obowiązków ustawowych Prezesa UKE jak i dla samego rynku telekomunikacyjnego. Nie można był zatem uznać, że waga naruszenia jest znikoma, co jest jednoznacznie z wykluczeniem możliwości spełnienia przesłanki określonej w art. 189f §1 pkt 1 k.p.a. Natomiast jeżeli chodzi o przesłanki określone w art. 189f §1 pkt 2 k.p.a., nie mogły mieć w niniejszej sprawie zastosowania. Wskazał przy tym, że Prezes UKE jest jedynym organem administracji uprawnionym do nakładania kar pieniężnych za przekazanie niepełnych danych, o których mowa w art. 29 ust. 2 ustawy wruist, a zatem nie mogła wystąpić sytuacja uprzedniego nałożenie za to samo zachowania prawomocną decyzją administracyjną kary pieniężnej przez inny organ administracji. Pozwany zaprzeczył również, aby naruszenie prawa miało znikomą wagę oraz aby strona zaprzestała naruszania prawa. Dane za 2014-2016 nadal nie zostały przekazane i nie może być mowy, że naruszenie zostało usunięte i miało znikomą wagę. Nie zgodził się również ze stanowiskiem, aby powód jako spółdzielnia mieszkaniowa stanowił szczególny przypadek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Pozwany zaznaczył, że powód nie tylko świadczy własne usługi ale też posiada własną sieć telekomunikacyjną, którą udostępnia. Pozwany wskazał również na brak możliwości zastosowania art. 209 ust. 1a ustawy – Prawo telekomunikacyjne w szczególności z uwagi na to, że czas trwania naruszenia prawa był znaczny, co uprawniało Prezesa UKE do nałożenia kary pomimo zaprzestania naruszania prawa co do złożenia sprawozdania za 2017 rok. Pozwany podtrzymał również stanowisko co do ustaleń wpływających na wysokość kar, o których mowa w treści art. 210 ust. 2 ustawy – Prawo telekomunikacyjne.

W toku rozprawy strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) z siedzibą w M. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych (zwanego dalej (...)), prowadzonego przez Prezesa UKE pod numerem: 674. /k. 30/

Zawiadomieniem z dnia 28 maja 2018 r., (pismo zostało prawidłowo doręczone zgodnie z potwierdzeniem odbioru w dniu 5 czerwca 2018 r.), Prezes UKE poinformował Stronę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej w związku z niewypełnieniem obowiązku udzielenia informacji, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist za rok 2014, 2015, 2016, 2017. W tymże piśmie, Prezes UKE wezwał Stronę do przekazania danych dotyczących wielkości przychodu osiągniętego w 2017 r. niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia. Jednocześnie Prezes UKE poinformował Stronę o możliwości ostatecznego wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji co do zebranych dowodów i materiałów w terminie 14 dni od daty otrzymania tego pisma oraz zgodnie z art. 73 k.p.a. w związku z art. 10 k.p.a. o możliwości przeglądania akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów w każdym stadium postępowania./ k.1-6, 8 akt adm./

Pismem z dnia 2 lipca 2018 r., które wpłynęło do UKE w dniu 6 lipca 2018 r. Strona przedstawiła swoje stanowisko w sprawie, w którym stwierdziła, że wymagane informacje o posiadanej infrastrukturze komunikacyjnej były przekazywane Prezesowi UKE corocznie w terminie określonym w art. 29 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych w formacie i w sposób zgodny z Rozporządzeniem Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 24 lutego 2014 r. w sprawie inwentaryzacji infrastruktury i usług telekomunikacyjnych. Strona wskazała jednocześnie, iż niezwłocznie po otrzymaniu informacji o tym, że sprawozdania nie zostały prawidłowo przedstawione Prezesowi UKE, nieprawidłowość ta została usunięta i informacje o posiadanej infrastrukturze zostały uzupełnione za wszystkie wskazane okresy. Podniosła, że nieprzedstawienie wymaganych informacji nie spowodowało szkody, gdyż Strona nie rozbudowuje swojej sieci i wszystkie informacje dotyczące posiadanej infrastruktury, które zostały przedstawione Prezesowi UKE przez objętym zarzutami okresem, pozostają aktualne. Usługi telekomunikacyjne stanowią marginalną działalność Strony, świadczone są wyłącznie na rzecz mieszkańców zasobów mieszkaniowych Spółdzielni i nie służą osiąganiu dochodu, lecz zapewnieniu usług członkom. Jednocześnie Strona wniosła o odstąpienie od wymierzenia kary na podstawie art. 209 ust la Pt., wskazując, że zaprzestała naruszania prawa składając zaległe informacje o infrastrukturze, jak również z uwagi na brak zastrzeżeń w przeszłości co do prowadzonej przez Stronę działalności telekomunikacyjnej. Strona załączyła do swojego stanowiska sprawozdanie finansowe za 2017 r.. /k. 9-25 akt adm./

Przedsiębiorca osiągnął w 2017 roku przychody w wysokości (...) zł /k. 12-21 akt adm./

W dniu 31 lipca 2018 r. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej wydał decyzję, Nr (...) /k. 27-37 akt adm./

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów, w tym zgromadzone w postępowaniu administracyjnym, które nie były kwestionowane przez strony, jak również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie strony powodowej nie zasługiwało na uwzględnienie.

Bezsporna była w niniejszej sprawie okoliczność, że powód jest wpisany do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych prowadzonego przez Prezesa UKE.

Stosownie do art. 209 ust. 1 – ustawy Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. z 2017r., poz. 1907 z późn.zm), kto nie wypełnia obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą lub ustawą z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych lub udziela informacji niepełnych lub nieprawdziwych, lub dostarcza dokumenty zawierające informacje niepełne lub nieprawdziwe podlega karze pieniężnej. Zgodnie z ust. 1a, kara, o której mowa w ust. 1, może zostać nałożona także w przypadku, gdy podmiot zaprzestał naruszania prawa lub naprawił wyrządzoną szkodę, jeżeli Prezes UKE uzna, że przemawiają za tym czas trwania, zakres lub skutki naruszenia.

Treść art. 209 ust. 1 Pt dotyczy niewypełniania obowiązku udzielania informacji oraz dostarczania Prezesowi UKE dokumentów przewidzianych ustawą. Przedmiotowy obowiązek został przez ustawodawcę nałożony na podmioty prowadzące działalność w zakresie telekomunikacji. Jednym z nich jest obowiązek sprawozdawczy, określony przepisem art. 29 ust. 2 ustawy o wruist.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2062 z poźn. zm) Prezes UKE sporządza dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na bieżąco, nie rzadziej niż raz na rok, weryfikuje i aktualizuje, w formie elektronicznej, inwentaryzację przedstawiającą:

1) informacje o usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, świadczonych w oparciu o infrastrukturę telekomunikacyjną i publiczne sieci telekomunikacyjne zapewniające szerokopasmowy dostęp do Internetu;

2) pokrycie istniejącą infrastrukturą telekomunikacyjną i publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi zapewniającymi lub umożliwiającymi zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu, z odrębnym zaznaczeniem łączy światłowodowych i sieci bezprzewodowych, oraz budynkami umożliwiającymi kolokację.

Zgodnie natomiast z ust. 2 art. 29 ustawy o wruist, w celu wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1:

1) państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne,

2) podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej,

3) przedsiębiorcy telekomunikacyjni

- przekazują aktualne, zgodne ze stanem faktycznym, kompletne oraz adekwatne do potrzeb wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, informacje o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych, budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych oraz aktualizują je corocznie w terminie do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku.

Przenosząc powyższe regulacje prawne na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, że powód jako przedsiębiorca telekomunikacyjny wpisany do rejestru prowadzonego przez Prezesa UKE, wbrew przekonaniu powoda – bez względu na zakres jego działalności był zobowiązany do przedłożenia Prezesowi UKE danych o których mowa w powołanym wyżej art. 29 ust. 2 ustawy o wruist za lata: 2014, 2015, 2016, 2017. Wbrew bowiem przekonaniu powoda, powołana ustawa nie różnicuje przedsiębiorców telekomunikacyjnych.

W treści odwołania strona powodowa zarzuciła pozwanemu naruszenie art. 189§1 pkt 1 k.p.a., poprzez jego niezastosowanie. Mając na względzie charakter postępowania przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, postępowanie niniejsze tj, z odwołania od decyzji Prezes UKE ma charakter postępowania rozpoznawczego, pierwszoinstancyjnego i kontradyktoryjnego. Z tych względów, podnoszone przez stronę wnoszącą odwołania zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania nie mogą skutkować uchylenie lub zmianą zaskarżonej decyzji. Ponadto, niezasadnie podniósł powód, że pozwany w sposób nieprawidłowy ocenił wagę naruszenia. Powód jako podmiot profesjonalny, wpisany do przedmiotowego rejestru, powinien był podjąć odpowiednie kroki w celu zapewniania prawidłowego i skutecznego wykonania obowiązku przekazania danych, o których mowa w treści art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, czego jednak nie wykonał. Zauważyć przy tym należy, iż wskazywana przez powoda okoliczność w piśmie z dnia 27 sierpnia 2019 roku, w postaci niewykonywania obowiązków prze 4 lata z powodu niedopatrzenia nie stanowi okoliczności łagodzącej. W świetle powyższego, niewątpliwe powód zachowaniem swoim wypełnił dyspozycję przepisu art. 209 ust. 1 pkt 1 pt, albowiem nie przekazał danych przewidzianych w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist. Zasadnie również pozwany w treści, decyzji wskazał na treść powołanego wyżej art. 209 ust. 1a pt, zgodnie z którym za dopuszczalnością nałożenia kary przemawiają czas trwania, zakres naruszenia i skutki prawne. W niniejszym postępowaniu bezsporna była zaś okoliczność, że powód dopełnił obowiązku za 2017 dopiero po otrzymaniu zawiadomienia o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego. Powód otrzymał zawiadomienie w dniu 5 czerwca 2018 roku, natomiast sprawozdanie za 2017 rok złożył prawidłowo dopiero w dniu 2 lipca 2018 roku, zatem okres naruszenia był znaczny nawet w przypadku sprawozdania za ten rok. Zasadnie też podkreślał pozwany, że sprawozdania za lata 2014-2016 roku, powód, pomimo wezwania, nie złożył wcale. Nieuprawnione jest przekonanie powoda, że okolicznością usprawiedliwiającą jego zaniechanie jest okoliczność braku ponownego wezwania. Powyższe wnioskowanie powoda jest nieuprawnione. Jak już wyżej wskazano powód został do powyższego skutecznie wezwany wezwaniem z dnia 28 maja 2018 roku i było to wystarczające. W sposób prawidłowy pozwany ocenił również, zakres naruszenia przedmiotowego obowiązku informacyjnego jak i możliwe jego skutki, dokonując tej oceny przez pryzmat celu ustawy – Prawo telekomunikacyjne. Wskazać tu należy, że przekazywanie Prezesowi UKE danych dotyczących infrastruktury telekomunikacyjnej, o której mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wriust ma zapewnić stworzenie warunków rozwoju i wykorzystania nowoczesnej infrastruktury telekomunikacyjnej, w tym poprzez likwidację barier, poprawę dostępu do gruntów, budynków w procesie inwestycyjnym, poprawę dostępu do gruntów, budynków i ich części na potrzeby inwestycji telekomunikacyjnych oraz wykorzystanie istniejącej infrastruktury, w tym należącej do podmiotów wykonujących zadania z zakresu użyteczności publicznej, przyczyniając się w konsekwencji do wspierania równoprawnej i skutecznej konkurencji w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych i zapewnienia użytkownikom końcowym świadczenia usług najwyższej jakości. Niedopełnienie przez powoda przedmiotowego obowiązku przez wskazany okres utrudniło zatem pozwanemu realizację powyższych obowiązków, jak również mogło prowadzić do zaburzenia w zakresie tworzenia przez Prezesa UKE warunków rozwoju i wykorzystania istniejącej, nowoczesnej infrastruktury telekomunikacyjnej w celu zapewnienia użytkownikom końcowym usług telekomunikacyjnych. Zaznaczyć tu należy, że dla celów prawidłowego przeprowadzenia inwentaryzacji infrastruktury telekomunikacyjnej Prezes UKE udostępnił i administruje systemem SIIS, którego funkcjonalności mają za zadanie usprawnić proces przesyłania danych, o których mowa w treści art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, w tym ograniczyć możliwość występowania błędów lub ich ilość w raportach składanych przez podmioty do tego zobowiązane, czyli nie wyłączając powoda. W przekonaniu Sądu, w konsekwencji, każdy przypadek przekazania nieprawdziwych lub niepełnych danych o których mowa w treści art. 29 ust. 2 ustwy o wruist, czyli w tym przypadek powoda, wpływa negatywnie na planowanie rozwoju infrastruktury telekomunikacyjnej w skali kraju. Powyższa okoliczność, w konsekwencji, świadczy również o braku możliwości zastosowania instytucji odstąpienia od wymierzenia kary, o której mowa w treści art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a., gdyż zgodnie z treścią powyższego przepisu, organ administracji publicznej, w drodze decyzji, odstępuje od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej i poprzestaje na pouczeniu, jeżeli waga naruszenia prawa jest znikoma, a strona zaprzestała naruszania prawa. Z uwagi na wskazaną wyżej wagę naruszenia, tj. wyższą niż znikoma, brak było możliwości zastosowania instytucji odstąpienia od wymierzenia kary. Sąd podzielił również pogląd pozwanego, co do braku możliwości art. 189§1 pkt 2 k.p.a., z uwagi na powołaną treść art. art. 189a§2 pkt 1-2 k.p.a., tj. w przypadku uregulowania w przepisach odrębnych przesłanek wymiaru administracyjnej kary pieniężnej i odstąpienia od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej, w tym zakresie nie stosuje się przepisów działu IVA k.p.a. Takie odrębne uregulowanie ma miejsce w przypadku art. 209 ust. 1a pt i art. 210 ust. 1 i 2 pt,

W myśl art. 210 ust. 2 Pt wysokość kary pieniężnej nakładanej na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego uzależniona została także od jego możliwości finansowych. Powód przedłożył dane dotyczące wielkości przychodu w 2017 roku, niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary. Prezes UKE w świetle przedłożonych przez powoda dokumentów określił jako podstawę wymiaru kary pieniężnej wysokość przychodów powoda w 2017 roku na kwotę(...) zł. Zgodnie z treścią art. 210 ust. 1 pt maksymalna wysokość kary stanowiła kwotę (...) zł, co stanowi 3% podstawy wymiaru kary. Zaznaczyć przy tym należy, iż jak wskazał ustawodawca do podstawy wymiaru kary należy przyjąć całość przychodu w poprzednim roku podatkowym, a nie jego część, jak chciałby powód, bez względu również na jego źródło, czy na wysokość dochodów. Z tego względu, nałożone na powoda kary w wysokości po 2.500,00 zł są adekwatne do zakresu poszczególnych naruszeń. W sposób prawidłowy pozwany uwzględnił również okoliczność łagodzącą mające wpływ na wysokość wskazanych kar, albowiem pozwany uwzględnił, że strona powodowa nie była dotychczas karana przez Prezesa UKE. Zważywszy na zaistniałe okoliczności, pozwany postąpił tak, jak przewiduje ustawodawca.

Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie, celem kary pieniężnej uregulowanej w art. 209 ust. 1 p.t. jest zapewnienie zgodności działalności przedsiębiorstw telekomunikacyjnych z celami prawa telekomunikacyjnego, do których należą (m.in.): wspieranie równoprawnej i skutecznej konkurencji w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych, rozwoju i wykorzystania nowoczesnej infrastruktury telekomunikacyjnej, zapewnienie ładu w gospodarce numeracją, częstotliwościami oraz zasobami orbitalnymi, zapewnienie użytkownikom maksymalnych korzyści w zakresie różnorodności, ceny i jakości usług telekomunikacyjnych, zapewnienie neutralności technologicznej, zapewnienie użytkownikom końcowym będącym osobami niepełnosprawnymi dostępu do usług telekomunikacyjnych równoważnego poziomu dostępu, z jakiego korzystają inni użytkownicy końcowi. Jest to odpowiedzialność zobiektywizowana, niezależna od winy przedsiębiorcy, elementy takie jak: zakres naruszenia, dotychczasowa działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe, mają znaczenie jedynie w zakresie określenia wysokości kary pieniężnej. Wskazać należy również, że kara pieniężna nie ogranicza się jedynie do represji za naruszenie przepisów prawa telekomunikacyjnego, ale ma na celu również zmotywowanie przedsiębiorców do respektowania nakazów lub zakazów wynikających z tej ustawy, przy czym jej wymiar musi być odczuwalny dla przedsiębiorcy. Z tego powodu w każdej sprawie należy ustalić, w jakiej wysokości kara pieniężna będzie spełniać postawione przed nią cele.” (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2017 r., sygn. akt VI ACa 336/16, Lex Nr 2390610).

W świetle powyższego Sąd miał również na uwadze okoliczność, że dopełnienie przedmiotowego obowiązku informacyjnego przez powoda i innych przedsiębiorców telekomunikacyjnych ma bezpośredni wpływ na prawidłowość wykonywania obowiązków przez Prezesa UKE. Z tego względu istotne jest aby informacje i dokumenty objęte ustawowym obowiązkiem ich złożenia były dostarczane w sposób kompletny i terminowy. Z tych wszystkich względów, w przekonaniu Sądu, kary w wysokości nałożonej decyzją z dnia 31 lipca 2018 roku są relatywnie niskie, z uwzględnieniem okoliczności, że powód nie był wcześniej karany, ale też adekwatne do zakresu naruszeń, oraz będą na tyle odczuwalne dla powoda, aby spełniły swoje funkcje represyjną i zapobiegawczą sprawiając, że powód, jako podmiot ukarany będzie stosował się do obowiązującego porządku prawnego, a także wychowawczą oddziałując zniechęcająco na innych przedsiębiorców do podejmowania działań niezgodnych z prawem.

Reasumując powyższe rozważania, zdaniem Sądu Okręgowego, odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie. Mając to na względzie, na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 1 k.p.c. Sąd oddalił odwołanie.

O kosztach procesu rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, przyjmując, że powód, jako strona przegrywająca sprawę, zobowiązany jest do zwrotu pozwanemu kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł ustalone na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Strona pozwana nie wykazała zasadności wniosku o zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości podwójnej stawki minimalnej.

Sędzia SR (del.) Jolanta Stasińska