Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 października 2018 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Piotrowska

Protokolant: staż. Szymon Cieszyński

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2018 r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy z powództwa M. T.

przeciwko M. W. (1)

o wydanie

I.  nakazuje pozwanemu M. W. (1) aby wydał powodowi M. T. motocykl (...) (...), numer ramy (...),

II.  zasądza od pozwanego M. W. (1) na rzecz powoda M. T. kwotę 1.042 zł (tysiąc czterdzieści dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 836/18

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 07 czerwca 2018 r. powód M. T. wniósł o nakazanie pozwanemu M. W. (1) wydanie motocykla (...) (...) nr ramy (...), a także zasądzenie kosztów procesu według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, iż od około 15 lat jest właścicielem przedmiotowego motocykla, zaś w dniu 13 maja 2016 r. zawarł z pozwanym umowę renowacji, zgodnie z którą M. W. (1) miał dokonać przemalowania pojazdu. Nadto wskazał, iż po wykonaniu pracy pozwany zwrócił motocykl, jednak – z uwagi na zastrzeżenia powoda, co do jakości wykonanych prac – ponownie zabrał motocykl i nie zwrócił go w umówionym terminie, ani w terminie późniejszym.

W odpowiedzi na pozew M. W. (1) potwierdził, iż przyjął od powoda motocykl do renowacji oraz ustalił z nim koszt wykonanych prac na kwotę 4.000 zł. Wskazał, że w chwili wydawania motocyklu powód zapłacił mu 500 zł tytułem zaliczki. Nadto oświadczył, iż wyremontował pojazd zgodnie z umową i 18 lipca 2016 r. przywiózł motocykl powodowi, jednak ten oświadczył, że motocykl jest źle naprawiony, a także stary i brzydki, i sam naprawiłby go lepiej, w związku z czym pozwany zabrał go z powrotem. Pozwany podniósł, iż powód nie wywiązał się z zawartej umowy i winien jest zapłacić mu 3.500 zł za dokonaną naprawę, a łącznie kwotę 6.500 zł stanowiącą także wynagrodzenie za przechowywanie motocyklu przez 26 miesięcy po 100 zł/miesiąc oraz 400 zł za zwłokę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. T. jest właścicielem motocykla (...) (...)– nr ramy (...).

/bezsporne/

W dniu 13 maja 2016 r. w B. strony zawarły umowę renowacji motocykla (...) (...)o numerze ramy (...), zgodnie z którą pozwany zobowiązał się do przemalowania motocykla powoda na kolor czarny. Powód zapłacił pozwanemu zaliczkę w wysokości 500 zł.

/bezsporne/

W dniu 18 lipca 2016 r. po dokonaniu naprawy pozwany przyprowadził motor do miejsca zamieszkania powoda, jednak – z uwagi na zastrzeżenia powoda odnośnie wykonanych prac – pozwany zabrał pojazd z powrotem celem dokonania poprawek.

/bezsporne; /

Pozwany zgodził się na wykonanie poprawek z obawy przed tym, że powód nie zapłaci mu za wykonaną usługę. Po kilku dniach oświadczył jednak, że nie będzie dokonywał poprawek i zażądał zapłaty. Stronom nie udało się ustalić terminu odbioru motocykla. Powód kilkukrotnie wzywał pozwanego do zwrotu motocykla. W piśmie datowanym na dzień 19 kwietnia 2018 r. powód wskazał, iż wypowiada pozwanemu umowę renowacji zawartą w dniu 13 maja 2016 r. Przedmiotowy pojazd w dalszym ciągu znajduję się we władaniu pozwanego.

/dowody: przesłuchanie powoda M. T.– k. 48; przesłuchanie pozwanego M. W. (1)- k. 49; wezwanie do wydania motocykla z dnia 25 maja 2017 r. – k. 8-10; wezwanie do ugodowego załatwienia sprawy – k. 11-13; odstąpienie od umowy – k. 19 kwietnia 2018 r. -14-16/

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Stan faktyczny w niniejszej sprawie - który w przeważającej mierze był między stronami bezsporny - został ustalony w oparciu o materiały dołączone do akt sprawy, zeznania świadków Ł. D. i M. W. (2), a także zeznania powoda M. T. i pozwanego M. W. (1). Sąd uznał dowody z przesłuchania stron oraz zeznania świadków za w pełni wiarygodne, bowiem w niezbędnym dla rozstrzygnięcia sprawy zakresie były spójne i logiczne, a nadto korespondowały z pozostałym materiałem zgromadzonym w aktach sprawy.

Zeznania strony były sprzeczne co do umówionej ceny oraz jakości wykonanych przez pozwanego prac, okoliczności te nie były jednak istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Spór między stronami koncentrował się na kwestii wydania motocykla, który pozwany zatrzymuje w celu zabezpieczenia wynagrodzenia za prace związane z jego naprawą oraz kosztów przechowania.

Zgodnie z art. 222. § 1 k.c. właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Bezspornym w sprawie było iż to powód jest właściciela przedmiotowego motocykla. Pozwany w toku postępowania twierdził, iż służy mu skuteczne wobec właściciela uprawnienie do władania jego rzeczą wynikające z prawa zatrzymania. Zgodnie z treścią art. 461 k.c. zobowiązany do wydania cudzej rzeczy może ją zatrzymać aż do chwili zaspokojenia lub zabezpieczenia przysługujących mu roszczeń o zwrot nakładów na rzecz oraz roszczeń o naprawienie szkody przez rzecz wyrządzonej (prawo zatrzymania). Stosowanie tej instytucji zostało zatem ograniczone do zabezpieczenia roszczeń o zwrot nakładów poczynionych na rzecz oraz odszkodowania za szkodę przez tę rzecz wyrządzoną. Tego rodzaju sytuacje w realiach niniejszej sprawy nie miały jednak miejsca – pozwany wskazywał na służące mu roszczenie z tytułu zapłaty wynagrodzenia za wykonanie renowacji. Podkreślenia wymaga, iż w orzecznictwie utrwalony został pogląd, zgodnie z którym instytucji prawa zatrzymania nie można wykonywać w celu zabezpieczenia zapłaty za wykonaną naprawę cudzej rzeczy, bowiem naprawa ta jest świadczeniem, a nie nakładem na rzecz (tak Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w wyroku z dnia 04 grudnia 2013 r., VIII Ga 59/13; Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 listopada 1998 r., II CKN 53/98).

Mając na uwadze, iż pozwany nie wykazał, aby służyło mu skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą Sąd w punkcie I wyroku w oparciu o art. 222 § 1 k.c. nakazał pozwanemu wydanie powodowi należącego do niego motocykla (...) (...). Niewątpliwie powód zobowiązany jest do zapłaty wynagrodzenia za wykonaną przez pozwanego renowację, co nie było jednak przedmiotem niniejszego postępowania.

O kosztach procesu w punkcie II orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, uznając pozwanego za stronę przegrywającą. Na koszty te złożyły się następujące kwoty: oplata od pozwu – 125 zł, koszty zastępstwa procesowego wraz z opłatą od pełnomocnictwa zgodnie z § 2 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie. – 917 zł,

ZARZĄDZENIE

1.  (...),

2.  (...),

3.  (...).