Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2022r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy

Przewodnicząca sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2022r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. kwotę 3.231,06 zł (trzy tysiące dwieście trzydzieści jeden złotych sześć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 30 sierpnia 2017r. do dnia zapłaty

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.058 zł (jeden tysiąc pięćdziesiąt osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 917 (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 971/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. pozwem z dnia 11 stycznia 2018r. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie o zasądzenie nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 3.231,06 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 30 sierpnia 2017r. do dnia zapłaty. Ponadto, wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz zasądzenie koszów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu podano, że dochodzone roszczenie dotyczy szkody likwidowanej z polisy OC sprawcy kolizji z dnia 31 lipca 2017r. w zakresie ubezpieczenia OC. W wyniku kolizji drogowej pojazdu marki B. (...) o nr rej (...), stanowiącego własność poszkodowanego (...) Spółki z o.o., zgłoszono szkodę u pozwanego zakładu ubezpieczeń, który w dniu 11 sierpnia 2017r. wykonał ocenę techniczną opisując zakres uszkodzeń powstałych w wyniku wypadku. W dniu 7 sierpnia 2017r. poszkodowany zawarł z warsztatem Przedsiębiorstwo Handlowe (...) i Spółka (...) Spółka Jawna zlecenie naprawy, w którym ustalono przedmiot naprawy, jej zakres oraz metodę sporządzenia kalkulacji kosztów naprawy, według której miała być określona kwota końcowa za wykonanie usługi. Przed przystąpieniem do naprawy warsztat sporządził kalkulację naprawy nr (...) z dnia 20.09.2017r. Pozwany zweryfikował tę kalkulację, jednakże warsztat wykonując naprawę, nie uwzględnił zastosowanych przez zakład ubezpieczeń potrąceń jako niezgodnych z treścią zlecenia naprawy zawartego z poszkodowanym. Zdaniem warsztatu naprawa powinna być wykonana wg zakresu i kosztów uwzględnionych w kalkulacji naprawy o495/s/17 z dnia 20.09.2017. W oparciu o powyższą kalkulację naprawy za wykonaną usługę warsztat wystawił FV nr (...) z dnia 31 sierpnia 2017r. na kwotę 22.966,82 zł i FV nr (...) z dnia 30 sierpnia 2017r. na kwotę 5.000 zł z uwzględnieniem stawki VAT. (...) Sp. z o.o. zawarł w dniu 7 sierpnia 2017r. umowę o przelewie wierzytelności z Przedsiębiorstwem Handlowym (...) i Spółka” (...) Spółka Jawna, które z kolei zawarło umowę o powierniczy przelew wierzytelności z powodem. Ważność i skuteczność powyższych cesji warunkowana była zawarciem umowy o powrotny przelew wierzytelności pomiędzy (...) Spółka z o.o. a (...) Sp. z o.o., do podpisania której doszło w dniu 29 listopada 2019r. W dniu 29 sierpnia 2017r. pozwany przyznał odszkodowanie w wysokości 5.000 zł. Powód wezwał w dniu 27 września 2017r. pozwanego do zapłaty brakującej części odszkodowania. Pozwany w dniu 20 października 2017r. przyznał dopłatę do odszkodowania w kwocie 14.506,19 zł. Poszkodowany uprawniony jest do odliczenia 100% podatku VAT.

Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2018r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie stwierdziła brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazała sprawę Sądowi Rejonowemu dla m.st. Warszawy wydział gospodarczy, który wezwał powoda do usunięcia braków formalnych pozwu.

Pismem z dnia 10 października 2018r. powód usunął braki formalne poprzez przedłożenie pełnomocnictwa oraz załączył powołane w pozwie dokumenty.

Postanowieniem z dnia 7 stycznia 2019r. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy uznał się niewłaściwym miejscowo i sprawę przekazał według właściwości miejscowej Sądowi Rejonowemu w Kaliszu wydziałowi gospodarczemu.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz zasądzenie koszów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, zarzucając brak czynnej legitymacji procesowej, a w przypadku nieuwzględnienia tego zarzutu zakwestionował wysokość szkody.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazano, że roszczenie powoda jest bezzasadne. Pozwany przeprowadził w sprawie postępowanie likwidacyjne, uznał swoją odpowiedzialność gwarancyjną za skutki zdarzenia z dnia 31 lipca 2017r. i zgodnie z udzielonym upoważnieniem wypłacił serwisowi naprawczemu odszkodowanie w łącznej kwocie 19.506,19 zł netto – za naprawę stwierdzonej w pojeździe szkody częściowej. Zarzut braku legitymacji czynnej po stronie powoda uzasadniono tym, że przeniesienie wierzytelności odbywa się zgodnie z zasadą, że nikt nie może przenieść więcej praw niż sam posiada. Powód na podstawie umowy z dnia 27 września 2017r. nie mógł skutecznie nabyć wierzytelności tytułem odszkodowania za naprawę auta, ponieważ uprzednio nie nabył jej skutecznie sam wykonawca naprawy auta. Wykonawca naprawy auta nabył ją w dniu 29 listopada 2017r., a umowa cesji z leasingobiorcą była zawarta w dniu 7 sierpnia 2017r. Ponadto pozwany oferował poszkodowanemu zorganizowanie naprawy w warsztacie należącym do jego sieci naprawczej celem doprowadzenia auta do stanu przedkolizyjnego – i to wyłącznie przy wykorzystaniu części oryginalnych producenta pojazdu. Niezależnie od tego pozwany dopuścił również możliwość uzgodnienia wyższych kosztów rzeczywistej naprawy. Pozwany w kontekście tych rozważań zweryfikował stawkę za roboczogodzinę do kwoty 130 zł netto.

Do odpowiedzi na pozew załączono akta szkody na płycie CD oraz druk zgłoszenia szkody, kalkulację naprawy warsztatu, informację o weryfikacji kosztorysu faktury i kalkulację kosztów naprawy pojazdu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada 40 oddziałów w Polsce. Posiada samochody na wynajem, w tym B.. Uszkodzeniu uległ samochód wypożyczony w oddziale w S., który był przedmiotem leasingu. W sytuacji, gdy wystąpi szkoda w wynajętym samochodzie, oddział, który wynajął samochód zgłasza ją do centrali i dział szkód decyduje, czy jest to szkoda drobna i może się tym zająć oddział, czy jest to szkoda poważna i szkodą zajmuje się dział szkód w centrali. Dział szkód decyduje, kto będzie naprawiał pojazd. Firma (...) jest (...) serwisem (...), sama zajmuje się likwidacją szkody. (...) Sp. z o.o. nie miał żadnych kontaktów z pozwanym.

Dowód: zeznania świadka A. P. (00:19:14 – 00:29:13 minuta

rozprawy z dnia 22.07.2020r. k.133v akt), zeznania świadka N.

J. (00:29:13 – 00:43:19 minuta rozprawy z dnia 22.07.2020r.

k.134 akt)

W dniu 31 lipca 2017r., w wyniku kolizji, uszkodzeniu uległ pojazd marki B. (...) o nr rej. (...) należący do (...) Sp. z o.o. Oddział P., którego użytkownikiem był (...) Sp. z o.o. z/s w K.. Uszkodzeniu uległ błotnik przedni lewy , błotnik tylny lewy , drzwi przednie lewe, drzwi tylne lewe, koło tylne lewe, listwa drzwi przednich i tylnych lewych, próg lewy, zderzak tylny. Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie wykupione u pozwanego.

Dowód: kserokopia dowodu rejestracyjnego (k. 50 akt), druk zgłoszenia szkody (k.

88 - 89 akt)

W dniu 7 sierpnia 2017r. poszkodowany (...) Sp. z o.o. w K. zlecił naprawę samochodu B. (...), nr rej. (...) Przedsiębiorstwu Handlowemu (...) i spółka” (...) Spółka jawna w P.. W umowie zlecenia ustalono, że wysokość wynagrodzenia stanowić będzie równowartość kwoty wynikającej z faktury VAT wystawionej w oparciu o kalkulację naprawy wykonaną przez zleceniobiorcę w systemie (...), (...) lub DAT, z uwzględnieniem zakresu uszkodzeń wynikłych na skutek wypadku, w oparciu o protokół oględzin sporządzony przez uprawnioną do tego osobę z ramienia zakładu ubezpieczeń lub niezależnego rzeczoznawcę oraz stawki za roboczogodzinę 220 zł netto za pracę blacharstwo/mechanika i lakiernictwo.

Dowód: Zlecenie naprawy pojazdu (...) z 7.08.2017r. (k. 23 akt),

pełnomocnictwo (k. 49 akt)

Pojazd był naprawiony prawie jako nowy. Części do naprawy zostały użyte jakości O, tzn. oryginalne z logo producenta samochodu. Naprawa powinna być przeprowadzona w takim zakresie , jaki wynika z kosztorysu. Zakres naprawy musiał zostać wcześniej zaakceptowany przez pozwanego, zanim przystąpiono do naprawy. Nie dotyczy to natomiast takich kwestii, jak akceptowana przez pozwanego stawka, czy technologia naprawy.

Dowód: zeznania świadka M. G. (k. 173 – 174 akt)

Autoryzowane stacje obsługi B. w naprawach powypadkowych kalkulowanych w systemie A. w 2017r. stosowały stawki z roboczogodzinę od 210 zł do 230 zł netto.

Dowód: informacja Stowarzyszenia (...) w Polsce (k. 51 akt)

W dniu 7 sierpnia 2017r. (...) Sp. z o.o. w K. jako cedent przelał na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowego (...) i spółka” (...) Spółka jawna w P. jako cesjonariusza wierzytelność celem pokrycia całkowitego kosztu naprawy pojazdu wskazanego w zleceniu naprawy ze wskazaniem, że umowa zacznie obowiązywać od momentu nabycia przez cedenta od osoby trzeciej wierzytelności bez konieczności potwierdzania obowiązywania umowy odrębnym dokumentem.

Dowód: umowa o przelew wierzytelności z polisy oc sprawcy (k. 37 akt)

W dniu 11 sierpnia 2017r. pozwany przesłał poszkodowanemu kalkulację kosztów naprawy. Przedstawiciel pozwanego sporządził Kosztorys E. nr (...) naprawy pojazdu marki B. (...) nr rej. (...) na kwotę 6.033,08 zł brutto (4.904,94 zł netto), a w dniu 22 sierpnia 2017r. sporządził Kosztorys E. nr (...), w którym koszty naprawy ustalił na kwotę 11.859,59 zł brutto (9.641,95 zł netto).

Dowód: pismo pozwanego z 11.08.2017r. (k. 95 akt), kosztorys pozwanego z dnia

11.08.2017r. (k. 33 – 34 akt), kosztorys z 22.08.2017r. (k. 35 – 36, 96 – 97

akt)

W dniu 22 sierpnia 2017. Przedsiębiorstwo Handlowe (...) i spółka” (...) Spółka jawna w P. sporządziło kalkulację naprawy samochodu osobowego B. (...) nr rej (...) na kwotę 27.250,61 zł brutto ( 22.154,97 zł netto). Pozwany dokonał korekty kalkulacji do kwoty netto 18.919,47 zł, uznając stawkę 130 zł netto za roboczogodzinę.

Dowód: kalkulacja naprawy nr (...) z korektą pozwanego (k. 90 - 93 akt)

W dniu 31 sierpnia 2017r. Przedsiębiorstwo Handlowe (...) i spółka” (...) Spółka jawna w P. wystawiło wobec (...) Spółka z o.o. w K. Fakturę VAT (...) z tytułu naprawy samochodu marki B. (...) nr rej. (...) na kwotę 27.966,82 zł; do zapłaty 22.966,82 zł , po uwzględnieniu faktury zaliczkowej (...) na kwotę 5.000 zł.

Dowód: faktura VAT (...) z 31.08.2017r. (k. 24 – 26 akt), faktura VAT

(...) z 30.08.2017r. (k. 27 – 28 akt)

W dniu 20 września 2017. Przedsiębiorstwo Handlowe (...) i spółka” (...) Spółka jawna w P. sporządziło kalkulację naprawy samochodu osobowego B. (...) nr rej (...) na kwotę 27.966,92 zł brutto ( 22.737,33 zł netto).

Dowód: kalkulacja naprawy nr (...) (k. 29 - 32 akt)

W oparciu o sporządzoną kalkulację naprawy warsztat naprawczy wystawił za wykonaną usługę faktury VAT nr (...) z dnia 31 sierpnia 2017r. na kwotę 22.966,61zł brutto oraz nr (...) z dnia 30 sierpnia 2017r. na kwotę 5.000,00zł brutto.

Dowód: faktury VAT k. 24-26, 27-28; akta szkody – płyta CD k. 80.

W dniu 27 września 2017r. Przedsiębiorstwo Handlowe (...) i spółka” (...) Spółka jawna w P. zawarł z powodem Zlecenie do powierniczej umowy o przelew wierzytelności w celu ściągnięcia jej z polisy oc sprawcy oraz umowę o powierniczy przelew wierzytelności w celu ściągnięcia jej z oc sprawcy.

Dowód: umowy z dnia 27.09.2017r. (k. 38 – 39 akt)

W dniu 27 września 2017r., powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 17.737,25 zł tytułem odszkodowania za szkodę w pojeździe B. (...) nr rej. (...).

Dowód: wezwanie do zapłaty (k. 40 akt )

Pozwany w dniu 20 października 2017r. poinformował Przedsiębiorstwo Handlowe (...) i spółka” (...) Spółkę jawną w P., że wyniku przeprowadzonej weryfikacji kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu ustalono koszty naprawy w wysokości 23.992,62 zł brutto, a decyzją z dnia 20 października 2017r. przekazał do wypłaty Przedsiębiorstwu Handlowemu (...) i spółka” (...) Spółce jawnej w P., jako upoważnionemu do odbioru przez (...) Sp. z o.o. Oddział P. kwotę 14.506,19 zł wskazując, że na wysokość odszkodowania składa się kwota 19.506,19zł albowiem wcześniej wypłacono kwotę 5.000 zł.

Dowód: informacja o wyniku weryfikacji kosztorysu faktury (k. 94 akt), decyzja

pozwanego (k. 41, 98 akt), potwierdzenie wpływu na konto (k. 42 akt)

Pismem z dnia 29 listopada 2017r. powód w związku z umową leasingową zwrócił się do (...) Sp. z o.o. w W. o dokonanie przelewu wierzytelności na rzecz poszkodowanego (...) Sp. z o.o. (...) Sp. z o.o. w W. udzielił pełnomocnictwa J. Z. do podpisania umowy cesji.

Dowód: pismo powoda do (...) Sp. z o.o. (k. 52 akt),

pełnomocnictwo (k. 53 akt), pełnomocnictwa dla J. Z. i A.

K. (k. 58 - 59 akt)

W dniu 29 listopada 2017r. B. (...) zawarł z (...) Sp. z o.o. w K. umowę cesji praw do roszczeń przysługujących tytułem zdarzenia drogowego z dnia 31 lipca 2017r.

Dowód: umowa cesji z z 29.11.2017r. (k. 99 akt)

Uszkodzony pojazd był w pierwszym roku eksploatacji. Z racji wieku samochodu i jego stanu samochód posiadał gwarancję producenta. Warunki gwarancji, dla kontynuowania gwarancji w samochodzie naprawionym po wypadku, stawiają warunek naprawy w (...) marki samochodu. W 2017r. w W. w (...) innych marek występowała stawka 130,00zł za 1 rbg. (...) B. (...) stosowało stawkę za 1 rbg naprawy samochodu B. wynoszącą 220,00zł netto. Podobną stawkę stosowały niektóre inne (...) B.. Z powodu warunków kontynuowania gwarancji uszkodzonego samochodu nie można było naprawić poza (...) B.. Kosz naprawy uszkodzonego samochodu przy stawce za 1 rbg wynoszącą 220,00zł netto powinien wynosić 22.737,25zł netto (27.966,82zł brutto). Różnica pomiędzy kosztem naprawy samochodu, a wypłaconym odszkodowaniem w cenach netto wynosi 3.231,06zł i wynika z matematycznego wyliczenia: 22.737,25zł – 19.506,19zł = 3.231,06zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż J. P. ( k. 189-200 akt).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadków A. P., N. J. i M. G., a także na podstawie opinii biegłego sądowego mgr inż. J. P..

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 509 § 1 i 2 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Stosownie do art. 513 § 1 k.c., dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. W świetle prawa polskiego przyjmuje się co do zasady, dopuszczalność cesji wierzytelności przyszłych, tj. takich, które w chwili ich przeniesienia nie istnieją, a mają powstać w przyszłości.

Legitymacja procesowa powoda była kwestionowana przez pozwanego. Pozwany jednak na etapie postępowania likwidacyjnego wypłacił część odszkodowania z tytułu naprawy pojazdu na rzecz Przedsiębiorstwa Handlowego (...) i Spółka (...) w P., nabywcy wierzytelności od (...) Sp. z o.o. i cedenta tej wierzytelności wobec powoda. Tym samym uznał możliwość dokonania cesji wierzytelności przez poszkodowanego. Powód nabył wierzytelność przed wniesieniem powództwa, a pozwany w toku postępowania przedsądowego nie kwestionował jego legitymacji.

Odpowiedzialność pozwanego za szkodę wyrządzoną w pojeździe statuuje art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz, której zostaje zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie zaś z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 392 ze zm.) w związku z art. 1 pkt 1 tej ustawy, odszkodowanie należne od zakładu ubezpieczeń odpowiadającego w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdów ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela zasadniczo jest tożsamy z zakresem odpowiedzialności cywilnoprawnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym wynikającym z przepisów kodeksu cywilnego określających zakres odpowiedzialności odszkodowawczej.

W myśl art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Paragraf 2 komentowanego przepisu przewiduje także odpowiedzialność sprawcy za straty, które poszkodowany poniósł (damnum emergens), oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (lucrum cessans). Naprawienie szkody winno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (art.363 § 1 i 2 k.c.).

W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a ubezpieczyciel z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 k.c.). Suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń nie może być jednak wyższa od poniesionej szkody (art. 824 ¹ § 1 k.c.). Świadczenie zobowiązanego nie powinno przekraczać kosztów celowych i ekonomicznie uzasadnionych (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003r. III CZP 32/03 Legalis nr 57077 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012r. III CZP 80/11 Legalis nr 447330).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono również, że dla powstania roszczenia o naprawienie szkody w postaci kosztów naprawy pojazdu nie mają znaczenia późniejsze zdarzenia między innymi w postaci sprzedaży uszkodzonego lub już naprawionego pojazdu. Zgodnie z powszechnie akceptowanym w piśmiennictwie i orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem, dla odpowiedzialności ubezpieczyciela istotne znaczenie ma sam fakt powstania szkody, a nie fakt naprawienia samochodu i powstania wydatków z tego tytułu. Naprawa dokonana przed uzyskaniem świadczenia od ubezpieczyciela, jej koszt i faktyczny zakres nie ma zasadniczego wpływu na sposób ustalania wysokości odszkodowania. Szkodą (art. 361 § 2 k.c.) jest bowiem różnica między stanem majątku poszkodowanego jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę, a stanem tego majątku, jaki istniałby, gdyby nie nastąpiło to zdarzenie. Roszczenie odszkodowawcze powstaje z chwilą powstania obowiązku naprawienia szkody, a nie po powstaniu kosztów naprawy pojazdu, z czym wiąże się brak obowiązku po stronie poszkodowanego udowadniania konkretnych wydatków poniesionych na naprawę pojazdu. (postanowienia SN z dnia 7.12.2018r.: III CZP 51/18, III CZP 72/18, III CZP 74/18, III CZP 73/18).

W okolicznościach niniejszej sprawy bezsporna była wyłączna odpowiedzialność sprawcy kolizji wypadku za skutki zdarzenia z dnia 31 lipca 2017r. Z uwagi na łączącą sprawcę kolizji drogowej z pozwanym ubezpieczycielem umowę ubezpieczenia OC, to ubezpieczyciel odpowiadał, co do zasady, za uszkodzenia pojazdu poszkodowanego. W sprawie nie było sporu co do zasady odpowiedzialności. Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się zasadniczo do ustalenia jej wysokości.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia twierdzenia faktycznego spoczywa na tej stronie, która z tego twierdzenia wywodzi skutki prawne. Ta strona, która twierdzi, że określony fakt miał miejsce obowiązana jest zgłosić dowód lub dowody wykazujące jego istnienie. Ciężar udowodnienia faktu należy zatem rozumieć z jednej strony jako obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej konsekwencjami poniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności. Tą konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny dla strony wynik procesu (por. wyrok SN z dnia 07 listopada 2007r., II CSK 239/07, niepubl.). Sąd nie jest zatem odpowiedzialny za wynik postępowania. To strony ponoszą ryzyko nieudowodnienia swoich twierdzeń.

Podkreślenia wymaga, iż Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Ocena dowodów polega na ich zbadaniu i podjęciu decyzji, czy została wykazana prawdziwość faktów, z których strony wywodzą skutki prawne. Celem Sądu jest dokonanie określonych ustaleń faktycznych, pozytywnych bądź negatywnych i ostateczne ustalenie stanu faktycznego stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia. Nie ulega wątpliwości, iż to interes strony, jakim jest wygranie procesu nakazuje jej podjąć wszelkie możliwe czynności procesowe w celu udowodnienia przedstawionych twierdzeń o faktach.

W niniejszym postępowaniu powód dochodzi od pozwanego zapłaty kwoty 3.231,06zł. Sporna między stronami jest wysokość stawki za roboczogodzinę prac naprawczych. W związku z koniecznością ustalenia wysokości szkody został przeprowadzony dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, który to biegły wskazał wysokość stawki rynkowej za roboczogodzinę dla prac stosowanych w okresie naprawy pojazdu, którego dotyczy niniejsza sprawa.

W ocenie sądu powód sprostał obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c., tj. regułą rozkładu ciężaru dowodu i udowodnił, że pozwany zaniżył wysokość należnego ubezpieczenia obniżając stawkę za 1 roboczogodzinę prac. Wskazać należy, że pojazd użytkowany przez poszkodowanego w dniu kolizji był pojazdem nowym, w pierwszym roku eksploatacji. Na gwarancji producenta. Uzasadnionym zatem było określenie kosztów jego naprawy przy zachowaniu technologii i stawek stosowanych przez autoryzowany serwis (...) oraz naprawę uszkodzonego pojazdu w tym serwisie. W innym wypadku poszkodowany straciłby gwarancję producenta. W 2017r. w W. w (...) innych marek występowała stawka 130,00zł za 1 rbg. (...) B. (...) stosowało stawkę za 1 rbg naprawy samochodu B. wynoszącą 220,00zł netto. Z powodu warunków kontynuowania gwarancji uszkodzonego samochodu nie można było naprawić poza (...) B.. Kosz naprawy uszkodzonego samochodu przy stawce za 1 rbg wynoszącą 220,00zł netto powinien wynosić 22.737,25zł netto. Pozwany do tej pory wypłacił odszkodowanie w wysokości 19.506,19zł netto. Do zapłaty pozostaje więc pozwanemu kwota 3.231,06zł. Poszkodowany przeniósł na powoda wierzytelność z tytułu odszkodowania na podstawie kolejnych umów przelewu. Tym samym powód na mocy art. 509 § 1 i 2 k.c. przejął wszelkie prawa związane z wierzytelnością.

Odsetki ustawowe za opóźnienie należą się powodowi na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. ., art. 455 k.c. oraz art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr124, poz.1152 z późn. zm.). Termin naliczania odsetek ustawowych, zgłoszonych w pozwie, nie jest sprzeczny z art. 817 § 1 k.c. Pozwany winien wypłacić odszkodowanie w pełnej wysokości w terminie 30 dni od daty zgłoszenia szkody.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyroku.

O kosztach (pkt 2 sentencji wyroku) postanowiono na podstawie art. 98 k.p.c. Pozwany przegrał proces w całości dlatego Sąd obciążył go kosztami postępowania, na które składa się opłata sądowa od pozwu w wysokości 162,00zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w wysokości 900,00zł ustalone według stawki minimalnej na podstawie § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r. poz. 1804) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17,00zł wynikającą z art. 1 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 09.09.2000r. o opłacie skarbowej (Dz.U. Nr 86, poz. 960 ze zm.), a także kwota 896,00zł tytułem wynagrodzenia biegłego.

sędzia Magdalena Berczyńska – Bruś