Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 27/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący sędzia Arkadiusz Łata

Protokolant Monika Dąbek

przy udziale Agnieszki Schwarz - Rasińskiej Prokuratora Prokuratury Rejonowej G.

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2020 r.

sprawy K. G. ur. (...) w M.

syna S. i I.

oskarżonego z art. 286§1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 25 września 2019 r. sygnatura akt III K 620/18

na mocy art. 437 § 1 kpk, 624 § 1 kpk

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. Z. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych i sześćdziesiąt groszy) obejmującą kwotę 96,60 zł (dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) podatku VAT, tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

3.  zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 27/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 25 września 2019 roku - sygn. akt III K 620/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku w postaci naruszenia art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań pokrzywdzonych oraz wyjaśnień oskarżonego, a ponadto art. 170 § 1 kpk poprzez pominięcie dowodu z zeznań kluczowych dla sprawy świadków.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i słusznie przyznał w pełni walor wiarygodności depozycjom pokrzywdzonych oraz świadka Z. P., a następnie w głównej mierze w oparciu o ich relacje dokonał odtworzenia przebiegu inkryminowanych wypadków oraz roli oskarżonego, co z kolei dostarczyło podstaw do ocen prawnych. Sąd I instancji należycie umotywował również swoje stanowisko.

Oceny i ustalenia poczynione w postępowaniu rozpoznawczym w najmniejszym stopniu nie wykracza ly poza granice zakreślone regulacją art. 7 kpk i nie nosiły cech dowolności. W konsekwencji wyjaśnienia K. G. trafnie uznane zostały za wiarygodne tylko w nader ograniczonym stopniu, a mianowicie w materiach, które nie były sprzeczne z faktami podawanymi przez świadków wspomnianych wyżej.

Z kolei, przesłuchiwanie osób wskazywanych przez obrońcę mogło dotyczyć wyłącznie okoliczności nie mających istotniejszego znaczenia dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy.

Bliżej w naprowadzonych wyżej kwestiach - w podtytule : " Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji " ( oznaczenie cyfrowe : 5.1).

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, a ewentualnie jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Materiał dowodowy zgromadzony w badanej sprawie nie dostarczył najmniejszych podstaw do odmiennych aniżeli uczynił to Sąd Rejonowy ustaleń oraz ocen faktycznych i prawnych. W szczególności nie było podstaw, aby przyjmować, iż K. G. nie dopuścił się czynu o przypisanej mu postaci, bądź też aby swym zachowaniem nie wyczerpał znamion z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji w realiach przedmiotowego przypadku pozostaje natomiast w sprzeczności z treścią art. 437 § 2 kpk.

3.2.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, że oskarżony działał z odgórnie założonym zamiarem doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa oszustwa w sytuacji, gdy K. G. nigdy, a w szczególności w momencie zawierania z pokrzywdzonymi umowy, nie miał zamiaru doprowadzenia ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i nigdy w tym celu nie działał, a zatem działaniem swym nie wypełnił znamion przestępstwa oszustwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Postępowanie dowodowe i ustalone na jego gruncie fakty w zupełności uprawniało do wniosku, iż oskarżonemu od początku kontaktów z pokrzywdzonymi i od momentu przyjęcia na siebie konkretnego zobowiązania towarzyszył zamiar wprowadzenia ich w błąd, co do rzeczywistej woli wywiązania się z niego i doprowadzenia małżonków B. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci kolejno przekazywanych mu kwot pieniężnych. K. G. działał przy tym ewidentnie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. W pełnym zakresie wyczerpał znamiona ustawowe przypisanego mu przestępstwa.

Bliżej w naprowadzonych wyżej kwestiach - w podtytule : " Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji " ( oznaczenie cyfrowe : 5.1).

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, a ewentualnie jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Materiał dowodowy zgromadzony w badanej sprawie nie dostarczył najmniejszych podstaw do odmiennych aniżeli uczynił to Sąd Rejonowy ustaleń oraz ocen faktycznych i prawnych. W szczególności nie było podstaw, aby przyjmować, iż K. G. nie dopuścił się czynu o przypisanej mu postaci, bądź też aby swym zachowaniem nie wyczerpał znamion z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji w realiach przedmiotowego przypadku pozostaje natomiast w sprzeczności z treścią art. 437 § 2 kpk.

3.3.

Naruszenie prawa materialnego, a to art. 46 kk poprzez niewłaściwe zastosowanie i orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody w walucie polskiej, podczas gdy część z kwot "przekazywanych pokrzywdzonym" opiewała na walutę euro.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie doszło do obrażenia prawa materialnego w wyniku zastosowania środka kompensacyjnego e formie obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem wyłącznie w walucie polskiej, pomimo iż część niekorzystnego rozporządzenia mieniem nastąpiła w walucie euro. Stosowanie w tym zakresie przepisów prawa cywilnego i wynikającej z uregulowania art. 358 § 1 kc zasady walutowości uprawniało - w braku określonych w tymże przepisie zastrzeżeń - do wykonania zobowiązania na terenie Polski wyłącznie w walucie polskiej.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji w realiach przedmiotowego przypadku pozostaje natomiast w sprzeczności z treścią art. 437 § 2 kpk.

3.4.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, iż kwota przekazanych oskarżonemu przez pokrzywdzonych pieniędzy miała wynosić łącznie aż 12.400 - zł, podczas gdy zeznania pokrzywdzonych co do przekazywanych kwot pieniężnych znacząco się różniły, a sami pokrzywdzeni nie dysponowali pokwitowaniem przekazania kwot innych aniżeli opiewających na walutę euro, co znalazło przełożenie na wysokość orzeczonego obowiązku naprawienia szkody.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Rejonowy nie popełnił błędu ustalając, że małżonkowie B. wręczyli oskarżonemu kolejno kwoty : 2.300 euro, 2.200 - zł oraz 1.000 - zł. Rozbieżności w ich relacjach, gdy B. B. (2) wskazywała na trzy takie przypadki ( we wspomnianych wyżej rozmiarach ), zaś F. B. mówił o kwocie globalnie liczonej nie były tego rodzaju, aby spowodować generalną niewiarygodność pokrzywdzonych odnośnie faktu i wysokości przekazanych pieniędzy. Okoliczności wręczania gotówki oskarżonemu opisane przez B. wpisywały się ponadto w realia i logikę zdarzeń im towarzyszących, toteż zasługiwały na wiarygodność.

Bliżej w naprowadzonych wyżej kwestiach - w podtytule : " Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji " ( oznaczenie cyfrowe : 5.1).

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji w realiach przedmiotowego przypadku pozostaje natomiast w sprzeczności z treścią art. 437 § 2 kpk.

1 OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie skazujące za przestępstwo z ar. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk opisane w punkcie 1 zaskarżonego wyroku i wymierzające karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz rozstrzygnięcie z punktu 2 orzekające - po myśli art.46 § 1 kk - środek kompensacyjny naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w formie zapłacenia na rzecz pokrzywdzonych kwoty 12.400-zł.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy i wyczerpujący przeprowadził postępowanie dowodowe. Trafnie ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i dokonał zasługujących na akceptację ustaleń faktycznych, w tym zwłaszcza w zakresie problematyki przekazanych oskarżonemu kwot pieniężnych oraz zamiaru towarzyszącego K. G.. Zastrzeżeń nie budziły również poczynione na tym gruncie oceny prawne i potraktowanie zachowań oskarżonego w kategorii pełnej realizacji znamion występku oszustwa dokonanego w konfiguracji czynu ciągłego, w warunkach powrotu do przestępstwa w rozumieniu przepisu art,. 64 § 1 kk. Sąd Okręgowy nie znalazł ponadto najmniejszych podstaw do ingerencji w sferze rozstrzygnięcia o karze i środku kompensacyjnym.

W badanym przypadku nie budziło wątpliwości zobowiązanie się oskarżonego do sprowadzenia z zagranicy samochodu marki O. (...) z przeznaczeniem dla pokrzywdzonych B. i F. B. oraz pobranie od nich na ten cel kwoty 2.300 euro. Chodziło przy tym o konkretnie wskazany egzemplarz pojazdu - " wyszukany " w ogłoszeniach internetowych. K. G. nie dotrzymał zarazem, co również nie pozwalało się zakwestionować - umówionego z pokrzywdzonymi terminu dostarczenia auta, po czym miało miejsce zerwanie kontaktów z B., zaś nieliczne telefoniczne połączenia realizowane były wyłącznie w następstwie jednostronnych i napotykających trudności działań F. B., gdyż oskarżony żadnych w praktyce połączeń nie odbierał.

Faktom powyższym K. G. zasadniczo nie zaprzeczał, a wręcz potwierdzał przyjęcie na siebie zobowiązania oraz pobranie wspomnianej kwoty w euro. Nigdy też, ani w postępowaniu przygotowawczym ani na rozprawie nie powoływał się na skradzenie mu pieniędzy, chorobę, pobyt w szpitalu, itp., a jedynie wspominał nader niejasno o wypadku drogowym na autostradzie, lecz bez określania jakichkolwiek tego skutków w zakresie wywiązania się z powinności względem zamawiających, czy choćby momentu czasowego kiedy miał on nastąpić. Identycznie o żadnych próbach usprawiedliwiania zwłoki w wykonaniu oskarżonego nie wspominali także i pokrzywdzeni, a tylko o wspomnianym wypadku. B. B. (2) podawała jednakże, iż K. G. informował telefonicznie, że samochód ( mimo wypadku ) nabył, co z kolei wykluczało tezę, by pieniądze otrzymane na ów cel zostały mu skradzione.

Ponad wszelką wątpliwość miało też miejsce umówione spotkanie oskarżonego z małżonkami B. na terenie stacji benzynowej w O. w dniu 17 lutego 2017 roku, podczas którego G. okazał im pojazd uzgodnionego typu i dokumenty. Co więcej, zaprezentował auto jako przeznaczone właśnie dla pokrzywdzonych ( co tym bardziej przeczyło dywagacjom o kradzieży pieniędzy ). Do wydania samochodu i dokumentacji wówczas nie doszło wobec zapewnień oskarżonego, że wóz wymaga naprawy i remontu - już na terenie kraju.

Fakty powyższe - szczegółowo opisane przez B. nie zostały skutecznie zaprzeczone ze strony oskarżonego, a poniekąd nawet potwierdzone, jak choćby przekazanie wozu do warsztatu samochodowego. Za udowodnioną należało przeto uznać okoliczność wręczenia wówczas G. kolejnej kwoty 2.200 - zł na cele dotyczące remontu wozu, bowiem było to logicznym następstwem naprowadzonej wyżej sytuacji, toteż pokrzywdzeni nie mogli tu podawać nieprawdy. Okoliczność znalezienia się auta w warsztacie pozostawała ponadto niepodważalna o tyle, że potwierdzał ją w pełni jego właściciel, a to świadek Z. P..

Najmniejszych zastrzeżeń nie budziło też ustalenie, że w dniu kolejnym, czyli już 18 lutego 2017 roku oskarżony sprzedał przedmiotowy samochód P.. Rozporządził zatem cudzą rzeczą, którą zważywszy okoliczności naprowadzone wyżej w żadnym wypadku nie mógł w taki sposób dysponować. Wóz stanowił już wtedy własność pokrzywdzonych, bezsprzecznie chodziło bowiem o auto nabyte dla pokrzywdzonych, na które wyłożyli oni pieniądze, zaś K. G. winien był bezwzględnie wydać go B. po zakończonej naprawie. Sprzedaży dokonał przy tym osobiście oskarżony, co wprost wynikało z depozycji P., a także z treści umowy zawartej z wymienionym. Tym samym nie jakikolwiek kolega K. G. poza jego wiedzą i wolą, jak starał się tłumaczyć oskarżony. Decydujące znaczenie odegrały tu zeznania Z. P. - osoby obcej i pozostającej poza sporem o samochód. Nie sposób przeto było zakwestionować przedmiotowe zaszłości.

Sąd Rejonowy trafnie też przyjął, że jeszcze nazajutrz po zbyciu pojazdu, dnia 19 lutego 2017 roku oskarżony domagał się dalszej gotówki, rzekomo na pokrycie dodatkowych kosztów związanych z remontem samochodu i otrzymał 1.000- zł od B.. W sytuacji, kiedy pokrzywdzeni nie wiedzieli o sprzedaży wozu, a wcześniej wręczyli G. znaczną kwotę pieniężną, trudno zakładać, iżby świadek fakt ów powołała niezgodnie z rzeczywistym stanem rzeczy, li tylko, by oskarżonego "dodatkowo" obciążyć.

Wszystkie omówione okoliczności jednoznacznie przekonywały o oszukańczym zamiarze towarzyszącym działaniom K. G. od samego początku kontaktów z małżonkami B. i od momentu przyjęcia na siebie ściśle sprecyzowanego zobowiązania w odniesieniu do konkretnie wskazanego wozu. Oskarżony ewidentnie zwodził ich co planuje uczynić z nabytym samochodem i dążył ewidentnie do "wyłudzenia" od nich gotówki. Nie miało znaczenia dla oceny prawnej, czy samochód był uszkodzony, czy też nie. Sprzedaż wozu nie leżała w umówionych z pokrzywdzonymi uprawnieniach oskarżonego, który przeprowadził tę transakcję we własnym imieniu i na swoją korzyść. B. wyrazili zresztą zgodę na kupno i sprowadzenie do Polski pojazdu uszkodzonego.

Z kolei, skoro samochód został faktycznie zakupiony, dostarczony do kraju, a wręcz "okazany" pokrzywdzonym w O. jako auto sprowadzone właśnie dla nich ( B. nie kwestionowali przy tym egzemplarz pojazdu ), a następnie sprzedany właścicielowi warsztatu naprawczego, kompletnie bezprzedmiotowe pozostawało badanie wątków postulowanych przez obrońcę : kradzież pieniędzy uzyskanych od pokrzywdzonych i przyczyny zaniechania zawiadomienia niemieckich organów ścigania o podobnym fakcie, pobyt oskarżonego w szpitalu, ewentualne ustalenia z właścicielem komisu co do naprawy auta i jego zamiany. Ewidentnie chodziło o nieudolną wręcz próbę budowania fałszywego alibi dla K. G.. Całkowicie niecelowe pozostawało zatem przesłuchiwanie w roli świadków osób o nazwiskach : W. i S. pod kątem wskazywanym przez apelującego. Zarzuty obrońcy dotyczące powyższych kwestii Sąd Okręgowy ocenił jako całkowicie niezasadne.

Z punktu widzenia oceny dowodów, a zwłaszcza oceny prawnej nie miało znaczenia zawarcie przez oskarżonego pisemnej umowy z pokrzywdzonymi, czy też ujawnienie wobec nich własnych danych personalnych. Niejednokrotnie znamiona oszustwa są realizowane, pomimo nawiązania stosunku cywilnoprawnego na piśmie pomiędzy pokrzywdzonym i sprawcą oraz ich pełnej wzajemnej znajomości. Przyjmując punkt widzenia obrońcy popełnienie przestępstwa z art. 286 kk wchodziłoby w rachubę wyłącznie w wypadku anonimowości sprawcy, co dalekie jest od praktyki.

W rozpatrywanej sprawie jasne było również jakie kwoty pieniężne, w jakiej kolejności i w jakim globalnym rozmiarze wręczone zostały oskarżonemu. Nie zaistniały zarazem żadne istotniejsze rozbieżności wzajemne w wypowiedziach procesowych małżonków B.. Za taką rozbieżność mającą wedle stanowiska obrońcy wyłączać ich wiarygodność w powyższej materii nie może uchodzić podawanie ogólnej kwoty przez F. B. i z drugiej strony wskazywanie przez B. B. (2) poszczególnych jednostkowych kwot przekazywanych K. G. partiami ( co tak przecież następowało ), gdy ich suma odpowiadała kwocie globalnej skonkretyzowanej przez tego pierwszego. Pokrzywdzeni byli natomiast zgodni jaką kwotę euro otrzymał oskarżony.

Sąd I instancji rzeczywiście nie określił metody, według której przeliczył wartość waluty euro na złote polskie. Średni kurs euro w okresie stycznia i lutego 2017 roku wynosił jednak w oparciu o tabele Narodowego Banku Polskiego 4 złote i 30 groszy (dane uzyskane w internecie). Wartość 2.300 euro kształtowała się zatem na poziomie 9.890 -zł. Zsumowanie tej wartości z kwotami : 2.200 - zł i 1.000 - zł daje 13.090 - zł, czyli nawet więcej aniżeli ustalono w zaskarżonym wyroku. Niekorzystna dla oskarżonego korekta nie jest jednak dopuszczalna wobec zaskarżenia orzeczenia wyłącznie na korzyść K. G.. Średni kurs euro w momencie zapadania rozstrzygnięcia odwoławczego zamykał się natomiast w kwocie 4 złote i 32 grosze. Brak wskazania powyższych przeliczników nie stanowił przeto istotnego uchybienia.

Sąd Rejonowy nie popełnił ponadto błędu wskazując, że naprawienie wyrządzonej przestępstwem szkody ma nastąpić wyłącznie w pieniądzu polskim. Zgodnie z treścią przepisu art.46 § 1 kk przy korzystaniu z powyższej instytucji znajdują zastosowanie przepisy prawa cywilnego. Przy uznaniu przedmiotu naprawienia szkody za zobowiązanie podlegające wykonaniu na terytorium Polski, dłużnik ( czyli in concreto oskarżony ) może spełnić świadczenie w walucie polskiej - zgodnie z zasadą wynikającą z treści art. 358 § 1 kc - o ile tylko nie występują zastrzeżenia wynikające z ustawy, orzeczenia sądowego stanowiącego źródło zobowiązania, czynności prawnej - nakazujące realizację świadczenia wyłącznie w walucie obcej. W rozpatrywanym przypadku żadne takie zastrzeżenia - podyktowane choćby wolą pokrzywdzonych - nie miały miejsca.

Nie doszło tym samym do obrażenia prawa materialnego w wyniku ustanowienia przedmiotu środka kompensacyjnego w walucie polskiej, mimo iż część niekorzystnego rozporządzenia mieniem miała ewidentnie miejsce w euro.

Sąd Rejonowy prawidłowo też ustalił, wskazał oraz ocenił wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar kary pozbawienia wolności. Wymierzona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz stopnia szkodliwości społecznej popełnionego przezeń czynu. W realiach faktycznych badanego wypadku, w obliczu zdecydowanej przewagi okoliczności obciążających i praktycznego niewystępowania okoliczności łagodzących orzeczona kara nie zawiera cech rażącej i niewspółmiernej surowości. Z kolei, wobec jej wymiaru, jak również w sytuacji, gdy K. G. był już karany karą pozbawienia wolności na moment dopuszczenia się aktualnego przestępstwa, nie wchodzą w rachubę jakiekolwiek rozważania w materii warunkowego zawieszenia jej wykonania.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na rzecz obrońcy z urzędu zasądzono kwotę stanowiącą równowartość kosztów reprezentacji K. G. w postępowaniu odwoławczym. Jej wysokość ustalono na gruncie stawki minimalnej przewidzianej w przepisie § 17 ust. 2 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, uwzględniając 23 % podatku VAT.

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego w całości - po myśli art. 624 § 1 kpk - od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając jego wydatkami Skarb Państwa. Sąd odwoławczy stwierdził, iż wobec bezwzględnego charakteru wymierzonej kary, a zatem konieczności natychmiastowego wdrożenia jej do wykonania, jak również faktu, że K. G. jest pozbawiony wolności w innej sprawie, obciążanie go powyższymi kosztami byłoby zbyt uciążliwe dla oskarżonego.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie skazujące za przestępstwo z ar. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk opisane w punkcie 1 zaskarżonego wyroku i wymierzające karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz rozstrzygnięcie z punktu 2 orzekające - po myśli art.46 § 1 kk - środek kompensacyjny naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w formie zapłacenia na rzecz pokrzywdzonych kwoty 12.400-zł.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana