Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 159/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok łączny Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 14.12.2021 roku wydany w sprawie VII K 255/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. B. (1)

Skazany posiada dobrą opinię z Aresztu Śledczego w O. tj. przebywając w tej placówce od 29.09.2021r. był 16 razy nagradzany, nie był karany dyscyplinarnie, nie sprawia trudności wychowawczych, nie jest uczestnikiem podkultury więziennej., jest zatrudniony nieodpłatnie, ukończył program readaptacyjny „Akademia taty i wolontariusza”, karę odbywa w systemie programowego oddziaływania.

- opinia o skazanym z 26.04.2022r.

k.234-236

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

- opinia o skazanym;

- opinię wydała jednostka, w której skazany aktualnie odbywa karę, opinia jest pełna, szczegółowa i przekonujca; opisuje zachowanie skazanego zarówno przed umieszczeniem w zakładzie karnym - gdzie wskazuje na negatywną od lat opinię w miejscu zamieszkania i inne, jak i po osadzeniu, w której zawarto informacje pozytywne, choć jednocześnie także to, że M. B. (1) w warunkach izolacji więziennej przebywa już po raz piąty; opinia zawiera szczegółowe informacje o poprzednich pobytach skazanego i przewidywanych do obycia karach.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzuty:

1.obrazy prawa procesowego tj.

- art. 2 § 1 pkt 4 kpk poprzez brak rozstrzygnięcie sprawy w rozsądnym terminie co spowodowało, iż wyrok wydany przez Sąd Rejonowy w Otwocku sygn. II K 281/17 w oczekiwaniu na przedmiotowy wyrok łączny został wykonany w całości i wyrokiem tym nie objęty;

2.obrazy prawa materialnego tj.

a.- art. 4 § 1 kk poprzez brak uwzględnienia ustawy względniejszej dla sprawcy, co miało wpływ na treść orzeczenia i winno spowodować wydanie dwóch kar łącznych w sprawie przedmiotowej zgodnie z wnioskiem skazanego,

b.- art. 53 kk poprzez uzyskanie błędnej i mylnej opinii o skazanym z zakładu karnego i pominięcie okoliczności korzystnych dla niego przy wymiarze kary łącznej, co doprowadziło do wydania wyroku łącznego tylko o 4 miesiące mniejszego od sumy kar;

3. rażącej niewspółmierności orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności, w sensie jej surowości, wynikającej z braku uwzględnienia do obycia kar z chwili wpłynięcia wniosku o wydanie wyroku łącznego, z braku połączenia wyrokiem łącznym również kary orzeczonej przez Sąd Rejonowy w Otwocku sygn. II K 281/17; ewentualnie z braku orzeczenia dwóch kar łącznych tj. jednej z zastosowaniem ustawy Kodeks Karny w jego brzmieniu od dnia 24 czerwca 2020r. a obejmującej kary orzeczone w sprawach sygn. II K 281/17, II K 629/19 (gdzie apelant wnioskował o wymierzenie sobie kary łącznej 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności), a drugiej z zastosowaniem ustawy Kodeks Karny w jego brzmieniu od dnia 1 lipca 2015r. do dnia 23 czerwca 2020r. a obejmującej kary orzeczone w sprawach sygn. II K 213/14, II K 439/20 (gdzie apelant wnioskował o wymierzenie sobie kary łącznej 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności);

☐ zasadny

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad.2a.

Rozpoznając skargę apelacyjną na wstępie sąd odwoławczy stwierdził, iż nie znajdują żadnego uzasadnienia zarzuty podniesione przez apelanta, a związane z obrazą prawa materialnego, a w szczególności art. 4 § 1 kk.

Sąd Rejonowy bardzo dokładnie prześledził wszystkie poprzednie skazania M. B. (1), a w tym przeanalizował je pod kątem zarówno ustawy Kodeks karny – a dokładnie zasad wymiaru kary łącznej w nim przewidzianych, z dat poszczególnych czynów, jak również ustawy Kodeks karny z daty swego wyrokowania. Wbrew twierdzeniom skazanego swoje rozważania w tej kwestii poparł szczegółową analizą stanów prawnych tak z okresu od 1 lipca 2015r. do 23 czerwca 2020r., jak i po tej dacie, także stanu prawnego obowiązującego aktualnie tj. od dnia 24 czerwca 2020r. Zbadał ewentualne podstawy do objęcia wyrokiem łącznym wszystkich skazań pod kątem ustawy „starej” (tj. obowiązującej od dnia 1 lipca 2015r. do 23 czerwca 2020r., gdzie przekonująco wskazywał na tzw. „pierwszy chronologiczny wyrok” i odnosił do niego ewentualne ciągi przestępstw), jak i „nowej” i wywiódł przekonujący wniosek, że ostatecznie korzystniejszym dla sprawcy jest wydanie wyroku łącznego z zastosowaniem Kodeksu Karnego w jego brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2025r. do 23 czerwca 2020r. (w podstawie prawnej rozstrzygnięcia o karze łącznej przywołał przepis art. 4 § 1 kk, a z uzasadnienia pisemnego, w szczególności określenia granic, w jakich ów sąd się poruszał wyraźnie wynika zastosowanie zasad obowiązujących na datę 23 czerwca 2020r., a nie po niej).

Nie jest także tak, jak sobie tego oczekuje skarżący, by w jednej i tej samej sprawie karnej zastosować różne reżimy ustawy Kodeks karny (prawo karne materialne) tj. obowiązujące w różnych datach. Brak podstaw do takowego postępowania czy to w sprawie o wydanie wyroku łącznego, czy w innej. Przepis art. 4 § 1 kk oznacza, że wobec sprawcy należy wybrać i zastosować w danej sprawie karnej całościowo jedną tylko ustawę tj. przepisy ustawy Kodeks karny z jednej tylko daty jego obowiązywania obowiązującej na wybranym odcinku czasowym od chwili popełnienia czynu/czynów do daty wyrokowania (jeśli na pewnym odcinku czasowym ustawa ta nie zmieniała się poprawnym jest także wskazanie bądź to konkretnej daty obowiązywania Kodeksu karnego, bądź ram czasowych od... do...). Wniosek M. B. (1), by do połączenia części jego poprzednich skazań zastosować ustawę tzw. „starą”, a do części tzw. „nową” (powyżej wskazano co rozumie się pod owymi pojęciami), a co miałoby doprowadzić do orzeczenia dwóch wnioskowanych kar łącznych, każdej obejmującej inne skazania, nie jest możliwy.

Niczego w tym względzie nie zmienia alternatywny wniosek zaprezentowany przez apelanta by: „ w razie potrzeby, na podstawie art. 441 kpk…” zwrócić się do Sądu Najwyższego o wykładnię przepisów dotyczących zasad łączenia kar, a w tym możliwości objęcia karą łączną jako „niewykonaną” także kary niewykonanej w chwili wpływy wniosku, a wykonanej w chwili wyrokowania, czy „ zastosowania dwu lub więcej ustaw z osobna w oddzielnych karach łącznych”. Sąd odwoławczy potrzeby takowej nie widzi, albowiem nie ma wątpliwości, co do braku podstaw do zastosowania wnioskowanych rozwiązań. Skazany stara się bowiem zasiać wątpliwości tam, gdzie akurat takowych już nie ma, głównie z racji bogatego orzecznictwa sądów powszechnych i Sądu Najwyższego.

Ad. 1.

Sąd rejonowy zastosował ustawę względniejszą dla sprawcy, w rozumieniu art. 4 § 1 kk i połączył kary niewykonane i nadające się do wspólnego połączenia. Fakt, iż w okresie czasu od wpłynięcia wniosku o wydanie wyroku łącznego do dnia wyrokowania przez Sąd Rejonowy skazany wykonał jedna z kar, nie pozwalał na uznanie jej przez ten są za „niewykonaną” i połączenie także jej węzłem kary łącznej. Analiza akt wskazuje, iż od dnia wpłynięcia wniosku do daty wyrokowania przez Sąd I instancji upłynął okres czasu (02.02.2021r. do . W pierwszej jednak kolejności wniosek wpłynął do Sądu Rejonowego w Szczecinku, który w dniu 23 kwietnia 2021r. stwierdzi swoją niewłaściwość miejscową. Finalnie przekazana sprawa trafiła do Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim w dniu 2 czerwca 2021r., przy czym i tutaj - w międzyczasie - Areszt Śledczy w P. wniósł o wydanie wyroku łącznego i sprawy początkowo prowadzone pod dwoma sygnaturami, gdzie w jednej musiało nastąpić prawomocne umorzenie. Choć także niewątpliwie skazany miał i ma prawo do kwestionowania orzeczeń w kwestii przyznania obrońcy z urzędu, to akurat zażalenie wniesione w tej sprawie przez skazanego w dniu 22 listopada 2021r. (k.123), powodujące konieczność inicjowania postepowania zażaleniowego, także sprawy nie przyspieszyło. Reasumując: w ocenie sądu odwoławczego w sprawie nie doszło do obrazy prawa procesowego, która uzasadniałaby zmianę, czy uchylenie wydanego orzeczenia.

Sąd odwoławczy zauważa, iż na datę wydawania wyroku drugoinstancyjnego M. B. (1) zakończył odbywanie dodatkowo jeszcze jednej kary jednostkowej, orzeczonej przez Sąd Rejonowy w Szczecinku w sprawie II K 629/19, objętej przedmiotowym wyrokiem pierwszoinstancyjnym. Tutaj jednak, pomimo tego wykonania, brak było podstaw do wyeliminowania tej kary z węzła kary łącznej przez sąd odwoławczy, albowiem – pomimo przepisu karno-materialnego nakazującego taką eliminację – wyeliminowanie jej byłoby ,niej korzystne dla M. B., a na taką zmianę nie pozwalał już kierunek wniesionej apelacji. Skoro bowiem apelacja została wniesiona tylko na korzyść skazanego, zapadłe orzeczenie drugoistnacyjne nie może być mniej korzystne, aniżeli orzeczenie sądu I instancji.

Ad. 2b.

Nie ma racji skarżący, gdy podnosi, iż sąd meriti oparł swoje orzeczenie na nieaktualnej opinii z zakładu karnego. Otóż w aktach sprawy znajduje się taka opinia wydania w dniu 14 grudnia 2021r. przez Areszt Śledczy w O.. Została ona załączona w poczet materiału dowodowego i uwzględniona przy wyroku wydanym w tym samym dniu. Sąd odwoławczy zważył także, że do sprawy załączono – na wniosek skazanego – kolejną opinię na jego temat z tej jednostki. Została ona wydana w dacie 26 kwietnia 2022r. Tak jak poprzednia jest opinia dobrą, a jedyne zmiany dotyczą w istocie jedynie systemu odbywania kary i ukończenia jednego z programów readaptacyjnych. W żadnym jednak wypadku sąd rejonowy nie dokonywał ustaleń w oparciu o niepełny czy nieaktualny materiał dowodowy.

Ad. 3.

Określając wymiar kary łącznej pozbawienia wolności sąd rejonowy prawidłowo wskazał granice, w jakich się poruszał i przekonująco wyjaśnił przyczynę, dla której przy wymiarze kary łącznej zastosował wobec M. B. (1) zasadę mieszaną, zbliżoną do kumulacji. Wszystkie także istotne okoliczności sprawy, jakie należało uwzględnić na korzyść skazanego przy wymiarze kary łącznej, zostały już uwzględnione.

Skarżący eksponuje w swojej apelacji przede wszystkim to, iż w sytuacji wielu skazać, przepisy prawa karnego pozwalają sądowi na wymierzenie wielu kar, a dodatkowo kary z zastosowaniem zasady pełnej absorbcji. Sąd odwoławczy zważył, że istotnie praktyka orzecznicza wskazuje, iż wyroki łączne najczęściej oznaczają złagodzenie represji karnej wobec sprawców – w porównaniu do matematycznej sumy wszystkich orzeczonych pierwotnie kar. Nie jest to jednak żadna reguła. Co więcej, myli się skarżący, gdy wywodzi, iż o tym, jakiego rodzaju łączna kara zapaść winna w jego sprawie, wynikać ma jedynie z treści aktualnej opinii o skazanym z jednostki penitencjarnej. Ponadto możliwym jest nawet orzeczenie łącznej kary surowszej surowszej, aniżeli kary orzeczone pierwotnie tj. chodzi tu o możliwość połączenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania z inna i orzeczenie łącznie kary pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym, czy orzeczenie kary łącznej pozbawienia wolności z połączonych z nią kar ograniczenia wolności. Nie wdając się w szczegółowe rozważania w tej kwestii, dla potrzeb przedmiotowych rozważań wystarczy jest podnieść, iż kara łączna wcale nie musi oznaczać „polepszenia” sytuacji procesowej skazanego. Zgodnie z treścią art. 85 a kk, orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przepis ten wskazuje dyrektywy priorytetowe. Poza nimi, choć dalej aktualne, jako pomocnicze są wzajemne relacje między przestępstwami, za które orzeczono kary podlegające łączeniu, gdzie kara łączna powinna być tym bliższa systemowi absorpcji, im większe jest podobieństwo realnego zbiegu tych przestępstw, gdy między zbiegającymi się przestępstwami zachodzi ścisły związek przedmiotowy, przejawiający się w ich bliskości czasowej, bądź tożsamości pokrzywdzonego, tożsamości lub podobieństwie naruszonych dóbr prawnych i podmiotowy, obejmujący tożsamość lub podobieństwo formy winy i motywacji sprawcy.

W kontekście osiągnięcia celów zapobiegawczych i wychowawczych, które kara ma osiągnąć w stosunku do M. B. (1), a także potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uwzględnić na niekorzyść skazanego należy także to, iż zaskarżony wyrok łączny jest pochodną popełnienia całego szeregu bardzo wielu przestępstw o dużym ciężarze gatunkowym, realizowanych na przestrzeni wieloletniego okresu czasu. Uwzględniwszy powyższe uprawnionym jest wniosek, iż mimo dobrej opinii - na swój sposób wymuszonej kolejna już izolacją penitencjarną w związku z osadzeniem w zakładzie karnym, skazany jest osobą, wobec której zarówno względy zapobiegawcze, jak i wychowawcze przemawiają za wymierzeniem kary łącznej zasadniczo surowszej, aniżeli postulowana przez skarżącego.

W ocenie sądu odwoławczego wszystkie powyższe dyrektywy właściwie ocenił sąd rejonowy ferując zaskarżony wyrok. Przede wszystkim należy zauważyć, iż M. B. (1) jest wielokrotnym przestępcą, recydywistą, który w przeszłości już wielokrotnie odbywał kary izolacji (po raz piąty umieszczony w izolacji), a które to pobyty – jak się okazuje – nie były w stanie realnie i trwale wpłynąć na zmianę jego zachowania w kierunku przestrzegania porządku prawnego. Karta karna skazanego wskazuje na wyroki skazujące od 2007r., w łącznej licznie 7, gdzie przykładowo w jednej ze spraw skazany dopuścił się 6 przestępstw przeciwko mieniu. Wszystkie te okoliczności, a także sytuację osobistą oraz opinię o skazanym, właściwie przeanalizował Sąd Rejonowy i brak jest podstaw do tego, by orzeczoną karę łączna pozbawienia wolności dodatkowo obniżać.

Nie sposób jest także pominąć tego, że zmianie ulega jedynie kara łączna rażąco niewspółmierna do okoliczności sprawy. W orzecznictwie trafnie podkreśla się natomiast, że zarzut rażącej niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, to nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, innymi słowy - gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 1985 r., V KRN 178/85, OSNKW 1985, nr 7-8, poz.60). Niewspółmierność zachodzi zatem wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzonych za przypisane przestępstwa, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary { vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 1990 r., Wr 363/90, OSNKW 1991, nr 7-9, poz. 39). Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę co do jej wymiaru, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - "rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 1995 r., II KRN 198/94, LEX nr 20739).

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie dwóch kar łącznych pozbawienia wolności, z zastosowaniem Kodeksu karnego obowiązującego w różnych datach - w stosunku do dwóch różnych grup orzeczonych kar i wymierzenie: z zastosowaniem ustawy Kodeks Karny w jego brzmieniu od dnia 24 czerwca 2020r. - obejmującej kary orzeczone w sprawach sygn. II K 281/17, II K 629/19, kary łącznej 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności oraz z zastosowaniem ustawy Kodeks Karny w jego brzmieniu od dnia 1 lipca 2015r. do dnia 23 czerwca 2020r. - obejmującej kary orzeczone w sprawach sygn. II K 213/14, II K 439/20, kary łącznej 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny -

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ze względów wyżej opisanych brak było podstaw do korekt zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez skazanego, a podtrzymywanym przez obrońcę.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- wyrok i wszystkie zawarte w nim rozstrzygnięcia;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- brak podstaw do korygowania rozstrzygnięć o kosztach procesu;

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt 2

Na podstawie § 4 ust. 1, 2, 3 w zw. z § 17 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 roku, zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu koszty zastępstwa procesowego. Uwzględniając nakład pracy i wkład w ostateczne rozstrzygnięcie sprawy wynagrodzenie przyznano na poziomie minimalnym.

punkt 3

Mając na uwadze, iż skazany aktualnie przebywa w Zakładzie Karnym z perspektywą wieloletniego odbywania kary, co w sposób istotny ogranicza jego możliwości zarobkowe, zwolniono go od kosztów postępowania odwoławczego.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

skazany

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 514.12.2021 roku w sprawie VII K 255/21

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana