Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 sierpnia 2020 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia (del.) Jolanta Stasińska

po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2020 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania P. M.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania P. M. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 25 czerwca 2018 roku, Nr (...)

1.  uchyla zaskarżoną decyzję,

2.  zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz P. M. kwotę 130,00 zł (sto trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia (del.) Jolanta Stasińska

Sygn. akt XVII AmE 111/19

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 25 czerwca 2018 roku, numer (...), na podstawie art. 56 ust. 2 i art. 56 ust. 1 pkt 3a, w związku z art. 11 i art. 11d ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755, 650, 685, 771 i 1000), w związku z § 5 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wprowadzania ograniczeń w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła (Dz. U. z 2007 r. Nr 133 poz. 924), oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.) w związku z art. 30 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne, po przeprowadzeniu wszczętego z urzędu w dniu 23 maja 2017 r., na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 3a ustawy - Prawo energetyczne, postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia Panu P. M. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą (...) P. M. z siedzibą w K., kary pieniężnej za niestosowanie się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej wprowadzonych w dniach 10-31 sierpnia 2015 r., orzekł, co następuje:

1.  Pan P. M. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) P. M. z siedzibą w K. w dniach 10 - 11 sierpnia 2015 r., w odniesieniu do obiektu zlokalizowanego w C., ul. (...), naruszył obowiązek stosowania się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej wynikający z art. 11 i art. 11d ust. 3 ustawy - Prawo energetyczne, co podlega karze pieniężnej określonej w art. 56 ust. 1 pkt 3a tej ustawy,

2.  za działanie wymienione w punkcie 1 wymierzam Panu P. M. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą (...) P. M. z siedzibą w K. karę pieniężną w kwocie 3 885,00 zł (słownie: trzy tysiące osiemset osiemdziesiąt pięć złotych).

Od wyżej wymienionej decyzji powód P. M. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) P. M. z siedzibą w K. złożył odwołanie. Zaskarżył decyzję w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:

1.  § 4 ust. 3 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wprowadzania ograniczeń w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła poprzez błędne przyjęcie, iż przepis ten nie może mieć zastosowania na etapie powstania zagrożenia, a jedynie na etapie uzgadniania Planu wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej podczas gdy w/w przepisy rozporządzenia nie zawierają takiego zawężenia możliwości ich stosowania, a co więcej strona skarżąca nie była wcześniej informowana o konieczności wprowadzania ograniczeń, a ich nagłe wprowadzenie doprowadziłoby do zagrożenia bezpieczeństwa osób oraz uszkodzenia lub zniszczenia obiektów technologicznych, tym niemniej niezwłocznie po powzięciu informacji o obowiązywaniu ograniczeń skarżący w możliwie najszybszym czasie dostosował pobór mocy o ustalonych wytycznych, nadto wykładnia językowa w/w przepisów rozporządzenia prowadzi do wniosku, że mają one zastosowanie nie tylko na etapie planowania ale także (i przede wszystkim) na etapie powstania zagrożenia,

2.  art. 56 ust. 1 pkt 3a ustawy Prawo energetyczne w zw. art. 11c ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo energetyczne poprzez błędną wykładnię polegającą na rozszerzeniu zakresu stosowania normy art. 56 ust. 1 pkt 3a na przypadki wskazane w art. 11c ust. 2 ustawy Prawo energetyczne podczas gdy pierwsze zgodnie z wykładnią językową art. 56 ust. 1 pkt 3a nie ma zastosowania do sytuacji opisanych w art. 11c ust. 2 pkt 2 ustawy, a nadto istnieje powszechny zakaz stosowania wykładni rozszerzającej w odniesieniu do przepisów będących podstawą nałożenia na jednostkę kary/obciążenia publicznoprawnego,

3.  z ostrożności na wypadek nie uznania wskazanych powyżej zarzutów podniósł zarzut naruszenia przez organ art. 56 ust. 6 i 6a ustawy Prawo energetyczne poprzez ich niezastosowanie i w konsekwencji nieodstąpienie od wymierzenia kary, podczas gdy wskazane w przedmiotowych przepisach przesłanki jakimi winien się kierować organ przy wymiarze karym, w tym także przesłanki odstąpienia od jej wymierzenia potwierdzają zasadność niekarania skarżącego.

Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania ew. o jej zmianę i odstąpienia od wymierzenia kary.

Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o:

1.  oddalenie odwołania,

2.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany podtrzymał stanowisko zawarte w treści decyzji. Pozwany wskazał ponadto, że wykładania celowościowa przepisu potwierdza jego językowe brzmienie, dające OSP samodzielne uprawnienie do reagowania na sytuację kryzysową wszelkimi dostępnymi środkami, w tym wprowadzaniem ograniczeń w poborze energii elektrycznej. Zatem OSP w pierwszych godzinach kryzysu mógł żądać od każdego odbiorcy energii (niezależnie od mocy określonej w planie ograniczeń) ograniczenia poboru energii elektrycznej, bowiem nie był związany przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2007 roku. Z tego względu, podstawą działania OSP wprowadzającego ograniczenia w dniu 10 sierpnia 2015 roku był przepis art. 11d ust. 3 PE, a ten jest wprost sankcjonowany w art. 56 ust. 1 pkt 3a PE. Pozwany podtrzymał również stanowisko w odniesieniu do braku podstaw do zastosowania instytucji odstąpienia od wymierzenia kary. Zakwestionował również stanowisko powoda wskazujące na naruszenie dyrektyw wymiaru kary.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Odbiorca P. M. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) P. M. z siedzibą w K. zawarł z (...) Umowę o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej nr (...) z dnia 1 czerwca 2010 r., na podstawie której dostarczana była energia elektryczna do obiektu odbiorcy zlokalizowanego w C. przy ul. (...). Informacje o wielkości danych dotyczących Odbiorcy wynikające z Planu wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, które obowiązywały Odbiorcę w okresie od 10 do 31 sierpnia 2015 r., zostały przekazane Odbiorcy przez (...) w piśmie z dnia 31 lipca 2014 r. o znaku (...). (k. 11-27, 40 akt adm.)

(...) S.A. w dniu 10 sierpnia 2015 roku wydały komunikat, iż w związku z obniżeniem dostępnych rezerw zdolności wytwórczych poniżej niezbędnych wielkości, spowodowanych m. in. wyjątkowo wysokimi temperaturami i niskimi stanami wód w zbiornikach wodnych i rzekach, stwierdziły wystąpienie zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej w rozumieniu postanowień art. 3 pkt 16d ustawy - Prawo energetyczne wprowadzając, na podstawie art. 11c ust. 2 pkt 2 tej ustawy, od godz. 10:00 dnia 10 sierpnia 2015 r, ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. Jednocześnie, w dniu 10 sierpnia 2015 r. (...) S.A., działając na podstawie art. 11c ust. 3 ustawy - Prawo energetyczne, powiadomiły Ministra Gospodarki (obecnie: Minister Energii) i Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: „Prezes URE") o wystąpieniu zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, podjętych działaniach i środkach w celu usunięcia tego zagrożenia i zapobieżenia jego negatywnym skutkom oraz zgłosiły Ministrowi Gospodarki konieczność wprowadzenia ograniczeń na podstawie art. 11 ust. 7 ustawy - Prawo energetyczne, tj. w trybie wydania przez Radę Ministrów rozporządzenia o wprowadzeniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej do dnia 31 sierpnia 2015 r. Rada Ministrów w dniu 11 sierpnia 2015 r. wydała Rozporządzenie w sprawie wprowadzenia ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, które zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw pod poz. 1136 i wprowadziło te ograniczenia w okresie od dnia 11 sierpnia 2015 r. od godz. 24:00 do dnia 31 sierpnia 2015 r. do godz. 24:00. (okoliczności bezsporne)

Na wezwanie Prezesa URE (...) S.A. (dalej: (...)), do której sieci Pan P. M. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) P. M. z siedzibą w K. (dalej: (...)) jest przyłączony, pismem z dnia 10 maja 2016 r., o znaku: TD/ (...)/(...) przedstawił zbiorcze dane wskazujące na stopień niedostosowania się odbiorców ujętych w Planie wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej obowiązującym w dniach od 10 do 31 sierpnia 2015 r. do wprowadzonych ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. Na podstawie powyższych danych zostały wygenerowane informacje wskazujące na stopień niedostosowania się Odbiorcy do wprowadzonych w dniach 10 - 31 sierpnia 2015 r. ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej w odniesieniu do punktu poboru energii elektrycznej zlokalizowanego w C., ul. (...) (dalej „obiekt Odbiorcy"). Z informacji przedstawionych Prezesowi URE przez (...) wynika, iż przy uwzględnieniu planu wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej z dnia 31 lipca 2014 roku, wartości przekroczeń w poszczególnych dniach wynosiły:

1. 10 sierpnia 2015 r. łącznie 1,091 (MW w godzinie);

2. 11 sierpnia 2015 r. łącznie 0,204 (MW w godzinie).

Łącznie dla wyżej wymienionego okresu Odbiorca przekroczył 1,295 MW w godzinie. (k 4-5 akt adm.)

Pismem z dnia 23 maja 2017 r. Prezes URE zawiadomił Odbiorcę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej wzywając go jednocześnie do zajęcia stanowiska w sprawie, tj. w szczególności do złożenia wyjaśnień dotyczących powodów niedostosowania się przez Odbiorcę do wprowadzonych ograniczeń, a także nadesłania kopii wszelkich dokumentów mogących stanowić dowód w sprawie. W szczególności Odbiorca został wezwany do ustosunkowania się do przekazanych mu informacji otrzymanych przez Prezesa URE od (...) wskazujących na stopień niedostosowania się Odbiorcy do wprowadzonych w dniach 10 - 31 sierpnia 2015 r. ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej. (k. 1-2 akt adm.)

Pismem z dnia 19 lipca 2017 r. Odbiorca przedstawił Prezesowi URE swoje stanowisko w sprawie wskazując wraz z dokumentami, do których nadesłania wzywano. (k. 9-10 akt adm.)

W trakcie postępowania administracyjnego Prezes URE wzywał Odbiorcę oraz (...) do nadesłania dodatkowych informacji i dokumentów zmierzających do wyjaśnienia sprawy a w szczególności do weryfikacji przedstawionych Prezesowi URE przez (...) danych dotyczących stopnia niedostosowania się Odbiorcy do wprowadzonych ograniczeń. (k. 34, 42, 44, 46-67, akt adm.)

Pismem z dnia 27 kwietnia 2018 r. zawiadomiono Odbiorcę o zakończeniu postępowania dowodowego w niniejszej sprawie i poinformowano o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym w terminie 7 dni od dnia doręczenia tego pisma z jednoczesnym pouczeniem, że niezapoznanie się w powyższym terminie z aktami sprawy zostanie uznane za rezygnację z możliwości wypowiedzenia się w sprawie zgromadzonego materiału dowodowego . (k. 78, 79 akt adm.)

W wyznaczonym terminie Odbiorca zapoznał się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym nie zgłaszając do niego żadnych uwag. (k. 82 akt adm.)

Odbiorca w 2017 roku osiągnął przychód (...) zł. (k. 72 akt adm.)

W dniu 25 czerwca 2018 roku Prezes URE wydał decyzję Nr (...) (k. 83-91 akt adm.)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów, w tym zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne w przypadku zagrożenia:

1) bezpieczeństwa energetycznego Rzeczypospolitej Polskiej polegającego na długookresowym braku równowagi na rynku paliwowo - energetycznym,

2) bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej,

3) bezpieczeństwa osób,

4) wystąpieniem znacznych strat materialnych

- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części mogą być wprowadzone na czas oznaczony ograniczenia w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła. Zgodnie natomiast z ust. 6 Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb wprowadzania ograniczeń, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę znaczenie odbiorców dla gospodarki i funkcjonowania państwa, w szczególności zadania wykonywane przez tych odbiorców; zaś zgodnie z ust. 7, Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw energii, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić na czas oznaczony, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, ograniczenia w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej i ciepła, w przypadku wystąpienia zagrożeń, o których mowa w ust. 1.

Dalej wskazać należy, iż zgodnie z art. 11c ust. 2 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne, w przypadku powstania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub systemu połączonego elektroenergetycznego może wprowadzić ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części do czasu wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 11 ust. 7, lecz nie dłużej niż na okres 72 godzin. Z treści powyższego przepisu wynika, iż w przypadku powstania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii do kompetencji OSP na mocy tej ustawy należało wprowadzenie ograniczenia w dostarczaniu i poborze energii, na okres nie dłuższy niż 72 godziny. W dalszej kolejności ustawodawca przewidział, w treści art. 11d ust. 3 tej ustawy, iż w okresie występowania zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej operatorzy systemu elektroenergetycznego mogą wprowadzać ograniczenia w świadczonych usługach przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w zakresie niezbędnym do usunięcia tego zagrożenia. Należy wskazać przy tym, iż art. 11 c jak również art. 11 d ustawy – Prawo energetyczne jest wynikiem implementacji postanowień dyrektywy 2005/89 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. dotyczącej działań na rzecz zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej i inwestycji infrastrukturalnych. Przyczyną powołania powyższych przepisów jest zatem dalsze doprecyzowanie działań jakie powinien podjąć OSP w związku z zaistnieniem (powstaniem i występowaniem) zagrożenia bezpieczeństwa dostawy energii Elektrycznej, jednym z nich jest wprowadzenie przedmiotowych ograniczeń, do których powód powinien był się zastosować. Okoliczność, iż doprecyzowanie okresu na jaki OSP może wprowadzić przedmiotowe ograniczenia zostało zawarte treści art. 11c ust. 2 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne, nie oznacza, iż nie zostały one wprowadzone na podstawie art. 11d ust. 3 ustawy – Prawo energetyczne. Treść przedmiotowych regulacji prawnych tj. art. 11 c ust. 2 pkt 2 i 11 d ust. 3 ustawy – Prawo energetyczne pozostaje w ścisłym związku, albowiem dopiero łączna ich treść określająca podstawę do wprowadzenia ograniczenia przez OSP okresie występowania zagrożenia tj. art. 11 d ust. 3 oraz określająca możliwy okres, czemu służy art. 11c ust. 2 pkt 2, którego stosowanie jest możliwe już w sytuacji powstania zagrożenia, umożliwia skuteczne wprowadzenie przedmiotowego ograniczenia przez OSP, tj. w ściśle organicznym czasie i na ściśle określnym terytorium. Niewątpliwe zaś fakt „występowania zagrożenia” wynika wprost z treści komunikatu OSP, w którym stwierdził „wystąpienie zagrożenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej”. W świetle powyższego OSP, w myśl powyższych regulacji prawnych posiadała kompetencję do wprowadzenia przedmiotowych ograniczeń w poborze energii w myśl art. 11d ust. 3, zaś okres i zakres terytorialny ich obowiązywania, zgodnie z treścią art. 11c ust.2 pkt 2 powołanej ustawy wprowadzono od godziny 10:00 dnia 10 sierpnia 2015 roku z informacją o zgłoszonej konieczności wprowadzenia dalszych ograniczeń w trybie art. 11 ust. 7 ustawy – Prawo energetyczne. Wskazać przy tym należy, iż jedynie realizacja działań z zachowaniem przedstawionej wyżej kolejności umożliwiała uzyskanie podstawowego celu powołanej ustawy, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego w kraju.

Bezsporna była okoliczność, iż powód nie należy do kręgu podmiotów, które w myśl §6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 2007 roku w sprawie szczegółowych zasad i trybu wprowadzania ograniczeń w sprzedaży paliw stałych oraz w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej lub ciepła (Dz.U. z 2007r., Nr 133, poz. 924), podlegają ochronie przed wprowadzanymi ograniczeniami.

Zgodnie z treścią art. 56 ust. 3a ustawy – Prawo energetyczne karze pieniężnej podlega ten, kto nie stosuje się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii, wprowadzonych na podstawie art. 11, art. 11c ust. 3 lub art. 11d ust. 3. Z powyższego wynika, iż zastosowanie względem powoda sankcji zależy od wypełnienia przez powoda dyspozycji z cytowanego wyżej przepisu, w postaci niestosowania się do ograniczeń w poborze energii. Nie ulega zatem kwestii, iż ustaleniu powyższego służy „plan ograniczeń”, o którym mowa w treści §8 wskazanego wyżej rozporządzenia.

Pozwany twierdził, że powód nie dostosował się do wprowadzonych ograniczeń w poborze energii w dniach 10, 11, sierpnia 2015 roku i dokonał przekroczenia dopuszczalnego wówczas poboru mocy w łącznej wysokości 1,295 MW w godzinie. Z treści pisma OSD z dnia 15 lutego 2018 roku (k. 46v akt adm.) wynika, że w okresie wprowadzenia ograniczeń w poborze energii, tj. w dniach od 10 do 31 sierpnia 2015 roku, moc umowna dla obiektu odbiorcy wynosiła 500 kW, zgodnie z Aneksem Nr (...) z dnia 8 maja 2015 roku do umowy, który obowiązywał od dnia 1 czerwca 2015 roku, z kolei moc bezpieczna pozostawała na poziomie określonym w umowie, tj. 100 kW. (...) potwierdził również, że plan wprowadzenia ograniczeń nie uległ zmianie. Pozwany w zaskarżonej decyzji wskazał, że w czasie przedmiotowych ograniczeń powoda obowiązywał plan wprowadzenia ograniczeń z dnia 31 lipca 2014 roku, w którym ujęto moc umowną o wartości 0,450MW.

Zgodnie z treścią z §8 ust. 1 wskazanego Rozporządzenia operatorzy oraz przedsiębiorstwa energetyczne opracowują plany wprowadzania ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 11 ust. 3 ustawy - Prawo energetyczne. Zgodnie natomiast z treścią ust. 2, plany ograniczeń dla energii elektrycznej określają wielkości maksymalnego poboru tej energii dla poszczególnych odbiorców i stopni zasilania. Plany te podlegają corocznej aktualizacji w terminie do dnia 31 sierpnia. Zgodnie z treścią ust. 3, plany ograniczeń i ich aktualizacje, o których mowa w ust. 2, podlegają uzgodnieniu z:

1) Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki - jeżeli są opracowywane przez operatorów systemu przesyłowego elektroenergetycznego;

2) właściwym operatorem systemu przesyłowego elektroenergetycznego - jeżeli są opracowywane przez operatorów systemów dystrybucyjnych elektroenergetycznych lub operatorów elektroenergetycznych systemów połączonych.

W odniesieniu do wielkości planowanych ograniczeń powołania wymaga treść §9 wspominanego rozporządzenia. Zgodnie z jego treścią, wielkości planowanych ograniczeń w poborze energii elektrycznej, ujęte w planach ograniczeń, określa się w stopniach zasilania od 11 do 20, przy czym:

1) 11 stopień zasilania określa, że odbiorca może pobierać moc do wysokości mocy umownej określonej w umowach, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 ustawy;

2) stopnie zasilania od 12 do 19 powinny zapewniać równomierne obniżanie mocy elektrycznej pobieranej przez odbiorcę;

3) 20 stopień zasilania określa, że odbiorca może pobierać moc do wysokości ustalonego minimum, niepowodującego zagrożeń i zakłóceń, o których mowa w § 3 ust. 4.

Z treści powyższego wynika przede wszystkim, że za opracowanie planu ograniczeń jak i jego aktualizację odpowiedzialny jest operator oraz przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie zaopatrzenia w ciepło. Plany ograniczeń i ich aktualizacje podlegają uzgodnieniu z Prezesem URE i właściwym operatorem. Z tego wypływa wniosek, że podmiotem odpowiedzialnym za jego opracowanie oraz aktualizację był operator, a następnie wraz z nim również pozwany Prezes URE był odpowiedzialny za uzgodnienie planu i aktualizacji. Bezsporna była w niniejszej sprawie okoliczność, że w czasie wprowadzonych ograniczeń powoda wiązała wartość mocy umownej dla obiektu odbiorcy, określona aneksem z dnia 8 maja 2015 roku (k. 65 akt adm.) zwiększona do poziomu 500 kW. Pomimo zwiększenia mocy umownej, operator nie opracował aktualizacji dotychczasowego planu ograniczeń. Okoliczność ta wprost została wskazana przez (...) w wymienionym wyżej piśmie z dnia 15 lutego 2018 roku. Z treści planu ograniczeń z dnia 31 lipca 2014 roku bezsprzecznie wynika, iż „plan ograniczeń oparty jest na zapisach w umowie dotyczących mocy umownej i mocy bezpiecznej, które wynoszą: moc umowna: 0,450 MW, moc bezpieczna: 0,1 MW”. W konsekwencji, w dniach 10,11 sierpnia 2015 roku plan ograniczeń pochodzący z dnia 31 lipca 2014 roku zawierał wartość mocy umownej niezgodną z umową, obowiązującą od 1 czerwca 2015 roku (k. 65 akt adm.), a zatem wbrew treści §9 rozporządzenia. Powyższe jest o tyle istotne, że w myśl cytowanego wyżej §9 rozporządzenia, wielkości planowanych ograniczeń zawarte w planach ograniczeń określa się z uwzględnieniem wysokości mocy umownej określonej w umowie, przy 11 stopniu zasilania, zwłaszcza ,iż stopnie zasilania od 12 do 19 (które według zbiorczego zestawienia były wprowadzone w dniach 10, 11 sierpnia 2015 roku – k. 4-5 akt adm.) powinny zapewniać równomierne obniżanie mocy elektrycznej pobieranej przez odbiorcę. Warto tu też zauważyć, że poszczególne wartości w pozostałych stopniach zasilania, w przypadku uwzględnia właściwej mocy umownej tj. 500 kW, były równomiernie obniżanie, jednak wartością wyjściową byłaby wartość 500 kW, nie zaś 450 kW. Z tego względu, plan ograniczeń z dnia 31 lipca 2014 roku, nie mógł być przyjęty za podstawę ustaleń w przedmiocie przekroczenia poboru energii przez powoda w dniach 10,11 sierpnia 2015 roku, gdyż był niezgodny z treścią §9 rozporządzenia, albowiem zawierał wartość niewskazaną w umowie, o treści obowiązującej od 1 czerwca 2015 roku. Co istotne, tym samym błędem obarczona była informacja OSD z dnia 10 maja 2016 roku, w oparciu o którą dokonano obliczenia wartości przekroczeń.

Z powyższego wynika, iż plan ograniczeń z dnia 31 lipca 2014 roku, nie mógł być przyjęty za podstawę ustaleń w przedmiocie ewentualnego przekroczenia przez powoda ograniczeń w dniach 10, 11 sierpnia 2015 roku. Za powyższym przemawia również okoliczność, iż zgodnie z treścią aneksu z dnia 8 maja 2015 r. podwyższono (a nie obniżono) wartość mocy umownej na rzecz powoda. Pomimo faktu, że strony umowy nie zwiększyły wartości mocy bezpiecznej, to niewątpliwe strony dokonały zwiększenia wartości mocy umownej, która wpływa na wartość ograniczeń przy pozostałych stopniach zasilania, tj. stopnie zasilania od 12 do 19. Jak zaś już wskazano, za opracowanie planu ograniczeń i jego aktualizację wobec nowej wartości wskazanej w umowie, odpowiedzialny był operator w uzgodnieniu z pozwanym, a nie powód.

W świetle powyższego pozwany niezasadnie przyjął, iż powód nie dostosował się do ograniczeń w dniach 10,11 sierpnia 2015 roku. W konsekwencji, brak było podstaw do nałożenia na powoda kary pieniężnej, wskazanej w pkt 2 decyzji. Za powyższym przemawia również okoliczność, iż pozwany dokonał wymiaru kary ustalonej wprost proporcjonalnie do wartości ustalonego przez pozwanego przekroczenia.

Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 479 ⁵³§2 k.p.c. uchylił zaskarżoną decyzję.

O kosztach procesu, Sąd orzekł stosownie do wyników postępowania na podstawie art. 98 i 108 k.p.c. Na koszty procesu po stronie powoda złożyły się: opłata od odwołania w wysokości 100,00 zł oraz opłata od zażalenia w kwocie 30,00 zł.

Sędzia (del.) Jolanta Stasińska