Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2014r. w Suwałkach

sprawy J. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o wcześniejszą emeryturę

w związku z odwołaniem J. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 10 stycznia 2014 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. G. prawo do emerytury od dnia 2 października 2013r.

Sygn. akt III U 72/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.01.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440) i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz. 43 ze zm.) odmówił J. G. prawa do wcześniejszej emerytury, z uwagi na nieudowodnienie 15 lat pracy w warunkach szczególnych. W tym zakresie nie uwzględnił następujących okresów zatrudnienia:

- od 01.09.1980r. do 31.08.1992r., gdyż z części dokumentacji wynika, iż pracował na dwóch stanowiskach – traktorzysty i operatora maszyn rolniczych, z których tylko jedno (traktorzysty) zostało uwzględnione w Wykazie A;

- od 15.10.1992r. do 07.0.1993r., od 01.10.1993r. do 10.05.1994r., i od 01.10.1994r. do 11.05.1995r., z uwagi na brak odniesienia do przepisów resortowych;

- od 01.06.1993r. do 30.09.1993r., od 11.05.1994r. do 30.09.1994r., od 12.05.1995r. do 31.10.1995r. (z wyłączeniem urlopu bezpłatnego od 01.08.1995r. do 31.08.1995r.) i od 15.05.1996r. do 30.11.1996r. z uwagi na pracę na dwóch stanowiskach, z których tylko jedno - maszynista maszyn do konserwacji urządzeń melioracyjnych, jest zaliczane do wykonywanych w warunkach szczególnych.

W odwołaniu J. G. domagał się zmiany decyzji i przyznania prawa do wcześniejszej emerytury. Podniósł, iż we wszystkich spornych okresach pracował w warunkach szczególnych, na okoliczność czego przedłożył świadectwa pracy w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

J. G. (ur. (...)) w dniu 02.10.2013r. wystąpił z wnioskiem o emeryturę.

Na dzień 01.01.1999r. udowodnił 25 lat okresów składkowych, nieskładkowych i uzupełniających. Do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy uwzględnił 2 lata 2 miesiące, zaliczając okres pracy w (...)w S. od 01.07.1978r. do 31.08.1980r. (świadectwo pracy w szczególnych warunkach k. 20 akt ZUS).

W okresie od 01.09.1980r. do 31.08.1992r. odwołujący pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w (...)w K., która została wyodrębniona ze (...)w S.. Z akt osobowych (koperta k. 11) wynika, iż odwołujący od 26.05.1978r. posiadał uprawnienia do kierowania ciągnikami, natomiast od 08.05.1979r. uprawienia do obsługi k.. Na podstawie akt osobowych ustalono, iż przez cały okres zatrudnienia odwołujący pracował jako traktorzysta. Co prawda w okresie od 01.09.1980r. do 31.10.1981r. zajmował również stanowisko operatora sprzętu rolniczego, jednak w rzeczywistości stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował, jako traktorzysta. Fakt ten potwierdzili świadkowie: K. M. (26:40-28:20) i S. M. (28:30-31:56), którzy pracowali w (...) w K. również, jako traktorzyści. Na tym stanowisku w sezonie odwołujący pracował przy pracach polowych, orce, siewie, żniwach czy opryskach. Poza sezonem wykonywał prace transportowe na rzecz innych firm np. transportował wapno. Z akt osobowych nie wynika, aby w tym okresie odwołujący korzystał z urlopu bezpłatnego lub występowały u niego przerwy w pracy.

Powyższy okres w całości zaliczono do stażu pracy w warunkach szczególnych (12 lat). Organ rentowy uwzględnił go w toku procesu.

W okresach od 01.06.1993r. do 30.09.1993r. (4 miesiące) od 11.05.1994r. do 30.09.1994r. (4 miesiące 21 dni), od 12.05.1995r. do 31.07.1995r. (2 miesiące 20 dni), od 01.09.1995r. do 31.10.1995r. (2 miesiące) i od 15.05.1996r. do 30.11.1996r. (6 miesięcy 17 dni) wnioskodawca był zatrudniony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez (...) Spółkę (...) w K. na stanowisku operatora odmularki (...) – kierowcy. Za te okresy posiadał świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Zatrudnienie miało każdorazowo charakter sezonowy, gdyż praca wnioskodawcy polegała na odmulaniu rowów melioracyjnych na terenie gminy K.. W tym celu odwołujący obsługiwał traktor, do którego była doczepiona odmularka, będąca rodzajem koparki zamocowanej do ciągnika na długim wysięgniku. Traktorem odwołujący dojeżdżał do miejsca, gdzie miał wykonywać prace odmulania i następnie za pomocą odmularki oczyszczał rowy.

Powyższe okresy w całości zaliczono do stażu pracy w warunkach szczególnych. wyłączono okres od 01.08.1995r. do 31.08.1995r., gdy odwołujący przebywał na urlopie bezpłatnym (świadectwo pracy akta osobowe koperta k. 15).

Sąd zważył, co następuje:

Prawo do emerytury w obniżonym wieku zgodnie z treścią art. 184 ust.1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. z 2009r. Dz.U. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) przysługuje ubezpieczonym urodzonym - tak jak wnioskodawca – po 31.12.1948r., jeżeli pracowali w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, posiadają staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat (w przypadku mężczyzn), ukończyli 60 rok życia, nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Ilość lat pracy warunkach szczególnych oraz wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych jest badana na dzień wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z FUS, czyli 01.01.1999r.

Zgodnie z dyspozycją art. 32 ust.2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS
za pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych uważa się osoby, które były zatrudnione przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagającej wysokiej sprawności psychofizycznej, ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Przepis art. 32 ust. 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS odnośnie wieku, stażu pracy oraz charakteru wykonywanej pracy, uprawnionych do emerytury odsyła do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.). §3 i 4 rozporządzenia, prawo do emerytury uzależniają od spełniania łącznie następujących warunków: posiadanie 25-letniego okresu zatrudnienia, w tym 15 lat pracy w szczególnych warunkach i ukończenie 60 roku życia. Zgodnie z §2 ust.1 rozporządzenia w sprawie wieku…, zaliczeniu do okresów pracy w warunkach szczególnych podlegają te, w których praca była świadczona stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Pierwszy ze spornych okresów miał związek z okresem pracy w (...) w S., który został przez organ rentowy zaliczony do stażu pracy w warunkach szczególnych. Świadczy o tym fakt, iż (...) w K. powstał z podziału (...) w S., a także akta osobowe, które zawierają dokumentację pracowniczą z obu tych okresów ((...)). Jak ustalono w toku postępowania, w (...) w K. odwołujący stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako traktorzysta. Wątpliwości związane z okresowym zajmowanie podwójnego stanowiska – traktorzysty i operatora sprzętu rolniczego, zostały wyjaśnione w oparciu o zeznania świadków, byłych współpracowników wnioskodawcy, którzy potwierdzili, iż w rzeczywistości odwołujący stale pracował, jako kierowca ciągnika. Zeznania świadków uznano za wiarygodne, korespondowały bowiem ze stanowiskiem odwołującego oraz dokumentacją pracowniczą z tego okresu. Materiał dowodowy zgromadzony na okoliczność tego okresu pracy dał podstawy do uwzględnienia tego okresu do stażu pracy w warunkach szczególnych w związku z zapisem w Wykazie A Dział VIII pkt 3 (prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych).

Powyższe nie dawało jednak jeszcze podstaw do przyjęcia, iż dowołujący wykazał 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Okres ten wymagał uzupełnienia o okresy pracy w (...) Spółce (...) w K., gdzie od 01.06.1993r. do 30.09.1993r., od 11.05.1994r. do 30.09.1994r., od 12.05.1995r. do 31.07.1995r., od 01.09.1995r. do 31.10.1995r. i od 15.05.1996r. do 30.11.1996r. odwołujący pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, jako operator odmularki (...). Zastrzeżenia organu rentowego budziło dodatkowe stanowisko wskazane w świadectwach pracy za ten okres, a dotyczące kierowcy. Jak ustalono w toku procesu, odwołujący nie posiadał uprawnień do kierowania samochodami osobowymi, a jedynie prawo jazdy kategorii T (ciągniki) oraz kurs obsługi kombajnów. Wzmianka, iż zajmował stanowisko kierowcy miała służyć doprecyzowania, iż kierując odmularką prowadził również traktor, do którego był doczepiony sprzęt odmulający. Obie te czynności – kierowanie traktorem i operowanie koparką odmulającą – były związane z jednym rodzajem prac – odmulaniem rowów melioracyjnych. Niefortunny zapis w świadectwie pracy oraz w świadectwach pracy w warunkach szczególnych nie zmieniał faktu, iż w okresach tych odwołujący stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przewidziana w Wykazie A Dziale X poz. 1 (prace przy zakładaniu urządzeń melioracyjnych).

Konkludując, powyższe dowody i ustalenia stanowiły wystarczającą podstawę do uwzględnienia spornych okresów. Uwzględnione okresy pracy w warunkach szczególnych wyniosły ponad wymagane 15 lat i uprawniają J. G. do uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku. Prawo do świadczenia przyznano od dnia złożenia wniosku tj. od 02.10.2013r.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 kpc orzeczono, jak
w sentencji.

mt