Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z 15 listopada 2020 r. P. N. wystąpił przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zasądzenie na jego rzecz 202.292,18 zł tytułem odszkodowania z umowy ubezpieczenia OC za szkodę w pojeździe P. (...) wraz z ustawowymi odsetkami od 4 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty.

(pozew, k. 4-8).

Pozwany nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości, kwestionując powództwo co do wysokości.

(odpowiedź na pozew, k. 73-74v.).

W piśmie z 24 września 2021 r. powód, w związku z wypłatą 19 stycznia 2021 r. przez pozwanego 64.718,98 zł, cofnął powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia co do tej kwoty i w tym zakresie wniósł o umorzenie postępowania.

W pozostałym zakresie strona powodowa poparła powództwo wnosząc o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty 137.573,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 4 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty i odsetek ustawowych za opóźnienie od 64.718,98 zł od 4 czerwca 2020 r. do 19 stycznia 2021 r.

(częściowe cofnięcie powództwa, k. 226-227)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 1 maja 2020 r. w Ł. miał miejsce wypadek komunikacyjny w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki P. (...), rok produkcji 2018, pierwsza rejestracja 18 października 2018 r. o przebiegu 22.794 km. Sprawca wypadku posiadał w dacie zdarzenia ubezpieczenie OC w (...) S.A. w W..

(okoliczności bezsporne; pokwitowanie, k. 19; pismo, k. 21).

W dacie wypadku samochód marki P. (...) był przedmiotem umowy leasingu operacyjnego z 10 października 2018 r. Umowa ta została zawarta pomiędzy leasingodawcą (...) S.A. (...) S.K.A., a leasingobiorcą Kancelarią Adwokacką (...). Czas trwania umowy został określony na 36 miesięcy, a wartość przedmiotu leasingu na 640.558,21 zł netto, to jest 787.886,60 zł brutto.

(umowa leasingu, k. 9; dokumentacja, k. 10-18)

Powód, jako osoba fizyczna, 29 października 2020 r. nabył przedmiot leasingu za 27.165,08 zł brutto. Powód jako osoba fizyczna nie jest podatnikiem podatku VAT.

(faktura VAT, k. 22, korespondencja, k. 23; zeznania powoda, k. 243v.- od 00:02:45)

Szkoda została zgłoszona pozwanemu 4 maja 2020 r. Pozwany zarejestrował szkodę pod numerem (...). W toku postępowania likwidacyjnego pozwany ustalił koszt naprawy pojazdu na 31.952,45 netto (39.168,51 złotych brutto (z VAT).

Poszkodowany sporządził prywatną kalkulację naprawy i odwołał się od decyzji Po odwołaniu pozwany zweryfikował swoją pierwotną wycenę do kwoty 64.718,98 zł netto (79.604.35 zł brutto z VAT).

(akta szkody, k. 25-36; akta szkody na płycie CD w kopercie, k. 78; prywatna kalkulacja, k. 37-54)

Aktualnie pojazd został praktycznie całkowicie naprawiony, brak jest jedynie zamontowanej folii ochronnej na przednich elementach pojazdu.

Uzasadniony koszt naprawy pojazdu P. (...) na grudzień 2019 r., wynosi dla stawki roboczogodziny równej 195,00 zł netto, przy zastosowaniu części oryginalnych O, kwotę 127.515,32 zł (brutto).

(opinia biegłego ds. budowy i eksploatacji pojazdów mechanicznych, k. 79-138, 164-216)

Poszkodowany w piśmie z 9 września 2020 r. wezwał pozwanego do zapłaty:

a) odszkodowania z tytułu całkowitych kosztów naprawy pojazdu w kwocie 202.292,18 zł,

b) odszkodowania z tytułu rynkowego ubytku wartości pojazd w kwocie 37.400 zł.

(wezwanie do zapłaty, k. 55-56v.)

W dniu 19 stycznia 2021 r. pozwany wypłacił powodowi kwotę 64.718,98 zł tytułem naprawienia szkody.

(potwierdzenie przelewu, k. 228)

Powyższe ustalenia faktyczne oparte zostały na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego przez sąd w rozpoznawanej sprawie. Co do jedynych spornych w sprawie okoliczności, czyli kosztów naprawy samochodu, sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego ds. budowy i eksploatacji pojazdów mechanicznych.

Oceniając ten dowód, sąd nie znalazł żadnych podstaw do zakwestionowania jego wiarygodności. Opinia biegłego jest konsekwentna, logiczna i wyczerpująca, a co do zakresu uszkodzeń oparta została na materiałach zgromadzonych w aktach sprawy, jak również na osobistych oględzinach naprawionego pojazdu. Biegły w sposób wyczerpujący wyjaśnił wątpliwości stron odnośnie zastosowanej przez niego metodologii sporządzenia opinii, w ramach pisemnej opinii uzupełniającej. Biegły ustalił w trakcie oględzin rzeczywisty, realny i konieczny sposób i zakres naprawy tj. wymiany jedynie samego wspornika golenia sprężyny L (1117), a nie całego przodka (900). Biegły ocenił, że wymiana ta, była wystarczającą formą przywrócenia pojazdu do stanu najbardziej zbliżonego sprzed zdarzenia. Nadto biegły zweryfikował, że uszkodzenie pokrywy komory silnika (lewy narożnik przy słupku), były konsekwencją uszkodzeń powstałych w trakcie zdarzenia, a serwis nie miał innej możliwości podniesienia pokrywy, bez uszkodzeń narożnika. Wobec powyższego kolejna opinia w tym przedmiocie nie była konieczna. Tym samym Sąd pominął dowód z kolejnej uzupełniającej opinii biegłego, o który wnosiła strona pozwana.

Nadto strona powodowa nie kwestionowała uzupełniającej opinii biegłego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne jedynie w części.

W przedmiotowej sprawie nie jest kwestionowana zasada odpowiedzialności pozwanego wynikająca z umowy ubezpieczenia OC sprawcy szkody łączącej go z pozwanym zakładem ubezpieczeń, spór dotyczy natomiast uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu, a więc zakresu odpowiedzialności pozwanego.

Trzeba zaznaczyć, iż ubezpieczyciel opowiada za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. Odszkodowanie należy się tylko w granicach normalnego związku przyczynowego. Art. 361 § 1 k.c. ujmuje związek przyczynowy między działaniem lub zaniechaniem zobowiązanego a powstałym skutkiem w postaci szkody jako konieczną przesłankę odpowiedzialności odszkodowawczej.

Podkreślenia wymaga, iż niezależnie od tego, czy poszkodowany naprawił po wypadku pojazd, należy mu się od zakładu ubezpieczeń odszkodowanie według zasad art. 363 § 2 k.c. w zw. z art. 361 § 2 k.c. co oznacza, iż jego wysokość ma odpowiadać kosztom usunięcia różnicy w wartości majątku poszkodowanego, a ściślej – kosztom przywrócenia pojazdowi jego wartości sprzed wypadku. To co pozwany poszkodowany zrobi z odszkodowaniem stanowi jego decyzję, do której pozwanemu nie wolno ingerować. Poszkodowany nie ma bowiem obowiązku przeznaczyć sumy odszkodowania na restytucję pojazdu, może ją tak spożytkować albo wykorzystać na zupełnie inny cel.

Sąd nie podziela stanowiska, iż powodowi należy się odszkodowanie uwzględniające zastosowanie części zamiennych niesygnowanych logo producenta czyli tzw. zamienniki. Przyjęcie takiej koncepcji prowadziłoby do zdeprecjonowania zasady pełnego odszkodowania. Kategorycznie w tym przedmiocie wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 czerwca 2003 roku, III CZP 32/03 (OSNC 2004, nr 4, poz. 51), stwierdzając, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu ustalone według cen występujących na rynku lokalnym. Sąd Najwyższy wskazał również, iż ubezpieczyciel jest zobowiązany zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego, do których wydatków należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, jeżeli ich użycie było konieczne do naprawienia rzeczy. Także w takim duchu wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 listopada 1980 r., III CRN 223/80 (OSNCP 1981, nr 10, poz. 186), stwierdzając, iż przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego.

W ocenie sądu taki właśnie wypadek zachodzi w rozważanej sprawie. Samochód powoda w chwili wypadku był samochodem niespełna dwuletnim, o niskim przebiegu, w okresie gwarancji producenta. Tym samym w ocenie Sądu należało przyjąć części nowe do przywrócenia pojazdu do stanu przed wypadkiem. Sąd przyjął, że z uwagi na niedługi okres ich eksploatacji i niewadliwość uznać trzeba, iż użytkowane byłyby one jeszcze przez długi okres czasu i nie zachodziłaby potrzeba ich wymiany lub naprawy, gdyby nie przedmiotowy wypadek. Skoro części uszkodzone w wypadku były wcześniej w pełni sprawne, pełnowartościowe i nie były nadmiernie zużyte, kwalifikując się do użytku jeszcze przez długi czas, to w tej sytuacji ustalenie odszkodowania obejmującego koszt części nowych oryginalnych jest celowe i w pełni uzasadnione ekonomiczne.

Przyjąć zatem należy, iż przeciętny, ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy samochodu powoda po wypadku z 1 maja 2020 r., z wykorzystaniem wyłącznie części oryginalnych z logo producenta, a także przy stawce za roboczogodzinę w wysokości 195 zł netto, wynosił kwotę 127.515,32 zł brutto. Sąd przyjął stawkę za roboczogodzinę, która obowiązuje w ASO – albowiem samochód powoda był samochodem praktycznie nowym z obowiązującą gwarancją producenta. Dlatego powinien zostać naprawiony w autoryzowanym serwisie. Jednocześnie powód jako osoba fizyczna winien otrzymać odszkodowanie brutto (z uwzględnieniem podatku VAT).

Wobec powyższego Sąd uznał, iż powodowi należy się odszkodowanie w wysokości 127.515,32 zł i zaliczył na poczet tej kwotę odszkodowania już wypłaconą w toku niniejszego postępowania w wysokości 64.718,98 zł. Zatem Sąd zasądził na rzecz powoda od pozwanego (...) S.A. w W. z tego tytułu 62.796,34 zł (127.515,32 zł – 64.718,98 zł), w pozostałym zakresie powództwo z tego tytułu jako zbyt wygórowane oddalił.

W zakresie żądania zasądzenia odsetek sąd zasądził je na podstawie art. 481 § 1 k.c. Istotne jest więc ustalenie momentu, w którym dłużnik opóźnił się ze spełnieniem świadczenia. Termin spełnienia świadczenia przez dłużnika, którym jest zakład ubezpieczeń, w ramach ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, oznaczony jest przez przepis art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (DZ. U. 2003, nr 124, poz. 1152 z późn. zm.) – zakład wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia o szkodzie. W przedmiotowej sprawie szkodę zgłoszono pozwanemu 4 maja 2020 r., a zatem zakreślony ustawowo 30 – dniowy termin na spełnienie świadczenia upływał 4 czerwca 2020 r. Nie spełniwszy do tego czasu świadczenia pozwany pozostawał w opóźnieniu. Wobec powyższego Sąd zasądził odsetki od zasądzonej z tego tytułu kwoty, zgodnie z żądaniem pozwu od 4 czerwca 2020 r.

Strona pozwana wypłaciła w toku niniejszego postępowania powodowi 64.718,98 zł - tym samym zasadne było zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od ww. kwoty od dnia opóźnienia tj. od 4 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty tj. 19 stycznia 2021 r.

W myśl art. 355 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew. Wobec tego, że w piśmie procesowym z 24 września 2021 r. powód cofnął powództwo co do kwoty 64.718,98 zł, a nie zachodzą przesłanki wymienione w art. 203 § 4 k.p.c., postępowanie w zakresie cofniętego żądania, na podstawie art. 355 k.p.c., podlegało umorzeniu.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. rozdzielając je stosunkowo pomiędzy stronami, uznając, że powód wygrał sprawę w 63 % (całość jej żądania obejmowała kwotę 202.292,18 zł z czego powództwo zostało uwzględnione w zakresie 127.515,32 zł). Koszty poniesione przez powoda wyniosły 21.916 zł (opłata od pozwu – 10.115 zł, koszty zastępstwa procesowego - 10.800 zł; opłata skarbowa od pełnomocnictwa -17 zł –; wykorzystane zaliczki na wynagrodzenie biegłego - 984 zł).

Koszty poniesione przez stronę pozwaną wyniosły 11.131,88 zł (opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł, koszty zastępstwa procesowego - 10.800 zł; wykorzystana zaliczka na wynagrodzenie biegłego - 314,88 zł). Łącznie koszty poniesione przez strony wyniosły 33.047,88 zł. Z uwagi na wynik procesu powód ponosi koszty w 37%, a pozwany w 63%. W związku z powyższym pozwany winien zwrócić powodowi 9.690 zł.

Z/ Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego przez PI.