Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2014 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSR Teresa Maślukiewicz

Protokolant Katarzyna Zych

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2014 roku w Ś.

sprawy z odwołania T. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia (...)

przy udziale zainteresowanego (...) Spółka z o.o. w S.

o zasiłek chorobowy

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia (...) w ten sposób że przyznaje T. M. prawo do zasiłku chorobowego z tytułu wypadku przy pracy za okres od 01.01.2013r. do 10.05.2013r.

UZASADNIENIE

T. M. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w W. z dnia 15.05.2013 roku, nie zgadzając się z nią w części nieuznania wypadku przy pracy na skutek przyczyny zewnętrznej. Uważa, że uraz kolana jakiego doznał podczas wykonywania czynności służbowych był związany z konkretnym zdarzeniem w dniu 16.11.2012 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania
i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 120 zł, uzasadniając to m.in. tym, że Główny Lekarz orzekł, że podane w dokumentacji medycznej objawy wynikają z objawów chorobowych.
W następstwie tego wydano decyzję odmowną z braku przyczyny zewnętrznej. Zdarzenie
z 16.11.2012 r. nie zostało uznane za wypadek przy pracy, więc brak podstaw do wypłaty zasiłku chorobowego z tytułu wypadku przy pracy za dni od 01.01.2013 do końca nieprzerwanej niezdolności do pracy.

Postanowieniem z 12.09.2013 r. na zasadzie art. 477 ¹¹ kpc wezwano do udziału w sprawie w charakterze zainteresowanego (...) spółka z o.o. w S., która nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił:

W dniu 16.11.2012 r. T. M. podczas wykonywania codziennych, zwykłych czynności pracowniczych doznał urazu stawu kolanowego prawego. Zespół powypadkowy uznał zdarzenie z 16.11.2012 r. za wypadek przy pracy. ZUS nie poddał powoda badaniom przez lekarza orzecznika ZUS. Zasięgnął opinii Głównego Lekarza Orzecznika ZUS, który w opinii z 07.05.2013 r. nie uznał zdarzenia z 16.11.2012 r. za wypadek przy pracy z uwagi na brak przyczyny zewnętrznej – przyczyna wewnętrzna choroba. Nie sprecyzował jaka choroba wewnętrzna spowodowała uraz.

Dowód: akta wypadkowe w tym protokół numer (...) ustalenia okoliczności i przyczyn

wypadku przy pracy, opinia głównego lekarza orzecznika ZUS z 07.05.2013 r. – w aktach

ZUS - w zał.

Decyzją z 15.05.2013 r. organ rentowy odmówił T. M. prawa do zasiłku chorobowego z tytułu wypadku przy pracy za okres od 01.01.2013 r. do końca nieprzerwanej zdolności do pracy. Od tej decyzji ubezpieczony odwołał się.

Dowód: decyzja z 15.05.2013 r. – k. 16

T. M. przed 16.11.2012 r. nie leczył się ortopedycznie z powodu schorzenia rąk ani nóg. Nigdy wcześniej przed 16.11.2012 r. nie doznał urazu stanu kolanowego prawego.
W czasie zwolnienia chorobowego po 16.11.2012 r. dwukrotnie był poddany badaniu przez Lekarza Orzecznika ZUS, który nie podważał zasadności zwolnień lekarskich udzielanych mu w związku
z niezdolnością do pracy, w związku z wypadkiem przy pracy 16.11.2012 roku.

We wszystkich zwolnieniach lekarskich opisywano symbol choroby M-53 – wewnętrzne uszkodzenia stanu kolanowego, chorował do 10.05.2013 r..

Dowód: zestawienie zaświadczeń lekarskich z 28.06.2013 r. – k. 18;

przesłuchanie powoda – k. 27.

Biegły sądowy specjalista chirurg – ortopeda, rozpoznał u powoda:

- stan po urazie skrętnym stawu kolanowego prawego ( 16.11.2012 r.),

- stan po usunięciu pękniętej łękotki przyśrodkowej ( 21.03.2013 r. ),

i orzekł, że brak dowodów na stwierdzenie, że w organizmie powoda przed 16.11.2012 r. istniało jakiekolwiek schorzenie, które wpłynęło na zaistnienie zdarzenia w tym dniu. Zdarzenie
z 16.11.2012 r. nie spowodowało stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu powoda.

Dowód: opinia biegłego – k. 32

Sąd zważył:

Odwołanie jest uzasadnione

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jednolity Dz. U z 2009 r. Nr 167 poz. 1322) za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodującą uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą, podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych.

Z tytułu wypadku przy pracy przysługuje zasiłek chorobowy – dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy (art. 6 ust. 1 pkt 1 cyt. Ustawy
z 30.10.2002 r. ). Zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje w wysokości 100% podstawy wymiaru (art. 9 ust. 1 cyt. Ustawy z 30.10.2002 r. ).

W zasadzie bezsporne w sprawie było, że w dniu 16.11.2012 podczas wykonywania przez powoda zwykłych czynności doznał on urazu skrętnego stawu kolanowego prawego, który spowodował jego niezdolność do pracy trwającą nieprzerwanie do 10.05.2013 r.

Sporne pozostawało czy do urazu doszło na skutek schorzenia samoistnego, tkwiącego
w organizmie powoda przed 16.11.2012 r. czy na skutek przyczyny zewnętrznej obiektywnej.

Ustalenie tej okoliczności wymagało wiadomości specjalnych, co obligowało Sąd do dopuszczenia po myśli art. 278 kpc dowodu z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii.

Biegły sądowy po zbadaniu powoda i po analizie dokumentacji medycznej orzekł, że brak jest dokumentacji medycznej która potwierdziłaby jednoznacznie obecność schorzenia prawego kolana przed 16.11.2012 r., ani dowodów na stwierdzenie że jakiekolwiek schorzenie tkwiące w organizmie powoda przed 16.11.2012 r. wpłynęło na zaistnienie zdarzenia w tym dniu.

Sąd w całości dał wiarę opinii biegłego, albowiem jest pełna, jasna, pozbawiona wewnętrznych sprzeczności i dostatecznie wyjaśniła wszystkie okoliczności mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia. Ponadto żadna ze stron nie podważyła żadnych ustaleń i wniosków końcowych opinii, nie wykazała, że jest ona rażąco wadliwa lub w sposób oczywisty błędna.

Strona pozwana nie wypowiedziała się co do faktów podanych przez powoda, zatem po myśli art. 230 kpc Sąd uznał fakty te za przyznane.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom powoda, albowiem znajdują potwierdzenie w dokumentach zgromadzonych w aktach ZUS i aktach sprawy.

Strona pozwana, mimo obowiązku wynikającego z art. 6 kc, nie złożyła żadnego dowodu na potwierdzenie istnienia w organizmie powoda przed 16.11.2012 r. samoistnego schorzenia (przyczyny wewnętrznej), które było przyczyną wypadku w tym dniu.

Wobec powyższego, po ustaleniu że zdarzenie z 16.11.2012 r. spełnia wszystkie ustawowe przesłanki wypadku przy pracy, określone w artykule 3 ust.1 pkt 1 ustawy z 30.10.2002 r., przyjąć należało, że powodowi przysługuje prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres 01.01.2013 r. do 10.05.2013 r.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art 477 ¹⁴ § 2 kpc, orzeczono jak w sentencji