Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2022 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Tomasz Kalsztein

Protokolant st. sekr. sąd. Dorota Piasek

po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2022 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. kwotę 1.390,39 zł (jeden tysiąc trzysta dziewięćdziesiąt złotych i trzydzieści dziewięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. kwotę 700 zł (siedemset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 186,70 zł (sto osiemdziesiąt sześć złotych i siedemdziesiąt groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt 553/20

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym w dniu 26 maja 2020 roku powód – (...) Sp. z o. o. z siedzibą w B., wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 1.467,39 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 3 kwietnia 2020 roku doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzony został pojazd należący do poszkodowanego M. P. marki L. (...) o nr rej. (...). Uszkodzenia pojazdu uniemożliwiały jego dalszą jazdę, wobec czego został on przetransportowany z miejsca zdarzenia do wskazanego przez poszkodowanego miejsca. Koszt holowania wyniósł 2.567,75 zł, w tym 350 km po 5,50 zł netto za km powiększony o podatek VAT 23%, tj. 2.267,75 zł brutto oraz 100 zł brutto załadunek i 100 zł brutto rozładunek. Pozwany co do zasady uznał swoją odpowiedzialność z tytułu holowania uszkodzonego pojazdu i przyznał powodowi kwotę 1.100,36 zł, uznając za zasadne holowanie na dystansie 30 km za kwotę 165 zł netto (202,95 zł brutto) uwzględniając koszt dojazdu na miejsce zdarzenia, powrót, załadunek i rozładunek oraz stawka 4,80 zł netto za każdy pozostały kilometr w ramach uznanych 182 km .

Powód wskazał, iż pozwany w sposób niezrozumiały dokonał weryfikacji faktury VAT wystawionej przez powoda, nie przytaczając żadnych argumentów uzasadniających zajęte stanowisko. Wskazał, iż zastosowane przez powoda stawki mają charakter rynkowy. Podniósł, że pozwany według niezrozumiałych kryteriów obniżył wysokość stawki za kilometr oraz stawki za załadunek i rozładunek pojazdu, a także bez uzasadnienia skrócił długość trasy jaką przebył holownik z 350 km do 168 km.

Na podstawie umowy z dnia 23 kwietnia 2020 roku poszkodowany przelał na powoda przysługujące mu roszczenia względem pozwanego zakładu ubezpieczeń związane z holowaniem uszkodzonego pojazdu.

Powód pismem z dnia 30 kwietnia 2020 roku wezwał pozwanego do zapłaty pozostałej kwoty 1.467,39 zł z tytułu kosztów holowania w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. W odpowiedzi pozwany podtrzymał swoje stanowisko odmawiając wypłaty pozostałej kwoty.

(pozew k. 5-7, uzupełnienie pozwu k. 38)

W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany zakwestionował powództwo co do wysokości, wskazując, iż koszty holowania ponad kwotę wypłaconą z tego tytułu są bardzo wygórowane. Poinformował, że do rozliczenia przyjęto holowanie na dystansie 182 km zgodnie z mapą internetową odległości pomiędzy punktami holowania.

Zwrócił uwagę na obowiązek poszkodowanego minimalizacji rozmiarów szkody, którego to obowiązku zdaniem pozwanego poszkodowany nie dopełnił.

(odpowiedź na pozew k. 44-45, uzupełnienie odpowiedzi na pozew k. 51)

W piśmie z dnia 12 października 2020 roku (data wpływu do Sądu) powód podtrzymał swoje stanowisko w sprawie.

(pismo procesowe k. 53-55)

Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie. Strona powodowa wypowiedziała się także w zakresie opinii biegłego sądowego.

(protokół rozprawy k. 63-65, k. 162, k. 165, k. 170-170v., pismo procesowe k.87-88. k. 106-107, k. 128-129)

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 3 kwietnia 2020 roku w piątek w godzinach wieczornych na trasie S8 w kierunku z B. w stronę W., na około 50-60 km przed W., miało miejsce zdarzenie drogowe, na skutek którego uszkodzony został pojazd marki L. (...) o nr rejestracyjnym (...), stanowiący własność M. P., który wracał do Ł.. Uszkodzeniu uległa tylna klapa, zderzak, lampa, wgnieciona została podłoga wraz z podłużnicą, pojazd stracił geometrię. Uszkodzenia pojazdu uniemożliwiały jego dalszą jazdę.

Na miejsce zdarzenia została wezwana policja, na której przyjazd poszkodowany oczekiwał około 2 godzin. Sprawca wypadku przyznał się do winy i został ukarany mandatem karnym.

Poszkodowany postanowił zlecić usługę holowania uszkodzonego pojazdu powodowi, bowiem wcześniej już korzystał z usług jego firmy. Czas oczekiwania na przyjazd holownika wynosił 1,5 godziny. Uszkodzony pojazd został przetransportowany na wskazany przez poszkodowanego parking w Ł., przy ul. (...). Czas holowania z miejsca zdarzenia do Ł. wyniósł około 2-2,5 godziny.

Ubezpieczycielem sprawcy przedmiotowej szkody z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych było pozwane towarzystwo.

Poszkodowany zgłosił pozwanemu szkodę za pośrednictwem Internetu. Pozwany przyją szkodę i prowadził postępowanie likwidacyjne pod nr (...).

(okoliczności bezsporne, nadto zeznania świadka M. P. 00:04:02-00:08:33 w elektronicznym protokole rozprawy z dnia 13 października 2020 roku k.63-65, dokumentacja w aktach szkody k. 48)

Tytułem holowania uszkodzonego pojazdu powód wystawił poszkodowanemu M. P. fakturę VAT nr (...) na kwotę 2.567,75 zł brutto, na którą złożyły się:

- dojazd z bazy (W., Al. (...)) na miejsce zdarzenia (trasa S8, 493 km 5 słupek z B. w kierunku W. przy miejscowości K., gm. D.)- 57 km po stawce 5,50 zł netto za kilometr,

- załadunek uszkodzonego pojazdu – 100 zł,

- transport z miejsca zdarzenia na parking ( (...), ul. (...)) – 164 km po stawce 5,50 zł netto za kilometr,

- rozładunek uszkodzonego pojazdu – 100 zł;

-powrót do bazy (W., Al. (...))– 129 km po stawce 5,50 zł netto za kilometr.

(faktura VAT- k. 10, specyfikacja k. 11-12)

W dniu 24 kwietnia 2020 roku M. P. zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności przysługującej mu wobec pozwanego w postaci prawa do odszkodowania z tytułu holowania pojazdu marki L. (...) o nr rej (...), stanowiącego własność poszkodowanego, uszkodzonego na skutek zdarzenia z dnia 3 kwietnia 2020 roku, która to szkoda została zarejestrowana pod nr (...).

(umowa przelewu wierzytelności – k. 13)

Pozwany decyzją z dnia 23 kwietnia 2020 roku przyznał tytułem kosztów holowania odszkodowanie w wysokości 1.100,36 zł. Jednocześnie poinformował powoda, iż przedłożona przez niego faktura VAT została zweryfikowana do cen obowiązujących na lokalnym rynku oraz wskazał, że uznano holowanie na dystansie 182 km. Wyjaśnił, iż przyznana kwota w wysokości 894,60 zł netto zawiera stawkę 165 zł netto za holowanie na dystansie 30 km, która uwzględnia kompletny zakres usług tj. załadunek, rozładunek, inne niezbędne czynności oraz stawkę 4,80 zł netto za każdy następny kilometr holowania.

(decyzja z dnia 23 kwietnia 2020 roku k. 14)

Powód pismem z dnia 30 kwietnia 2020 roku, doręczonym pozwanemu w dniu 7 maja 2020 roku, wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 1.467,39 zł w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

(pismo k. 15, wydruk ze strony poczty Polskiej k. 16-18, kserokopia dowodu nadania k. 19-19v.)

Pozwany decyzją z dnia 20 maja 2020 roku podtrzymał stanowisko w sprawie. Dodatkowo wyjaśnił, że występująca na rynku konkurencja daje możliwość negocjacji cen i wyboru usługodawcy oraz podkreślił, że holowanie było możliwe do zorganizowania za pośrednictwem pozwanego towarzystwa.

(decyzja z dnia 20 maja 2020 roku k. 20-20v.)

Stawki za holowanie pojazdu w kwietniu 2020 roku wahały się od 2,20 zł do 6,50 zł netto za przejechany kilometr. Koszt załadunku pojazdu (z nieuszkodzonym układem kierowniczym i układem zawieszenia zawierał się w przedziale od zera do 300 zł netto.

Uszkodzony pojazd nie nadawał się do jazdy po drogach publicznych. Najniższe koszty holowania pojazdu marki L. o nr rej. (...) po zdarzeniu z dnia 3 kwietnia 2020 roku (przy uwzględnieniu cen obowiązujących na rynku lokalnym oraz trasy holownika) wynosiły 890,27 zł brutto, a najwyższe 2.946,27zł brutto.

Koszt holowania w firmie powoda był tańszy od kosztu holowania przez firmę znajdującej się najbliżej miejsca zdarzenia.

Nadłożenie drogi przez kierowcę holownika o 10 km w celu jak najszybszego dojechania na miejsce wypadku w piątek 3 kwietnia 2020 roku w godzinach wieczornych, czyli w zakresie zaoszczędzenia czasu było uzasadnione.

Holowany w przedmiotowej sprawie pojazd miał sprawny układ kierowniczy i układ zawieszenia. W takim przypadku koszt załadunku i rozładunku był uzasadniony maksymalnie do kwot po 50 zł netto, bowiem przy załadunku i rozładunku przedmiotowego pojazdu nie było utrudnień związanych z tymi operacjami, jak ma to miejsce w przypadku uszkodzeń układu kierowniczego czy układu zawieszenia. W przypadku wskazanych uszkodzeń firmy holujące doliczają dodatkowe koszty związane z tymi utrudnieniami. Fakt, że przedmiotowy pojazd nie nadawał się do jazdy po drogach publicznych nie oznacza, że przy załadunku i rozładunku były jakiekolwiek utrudnienia.

(opinia biegłego sądowego 73-80, opinia uzupełniająca k. 97-98, k. 118-119, k. 138-139)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie faktów bezspornych, a także w oparciu o zebrane w sprawie dokumenty, których autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu oraz nie była kwestionowana przez stronę przeciwną, a także w oparciu o dowód z opinii biegłego oraz dowód z przesłuchania świadka M. P.. Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodnie, albowiem były spójne, logiczne, niekwestionowane przez stronę pozwaną oraz znajdowały potwierdzenie w pozostałym zebranym materiale dowodowym. W ocenie Sądu opinie sporządzone przez biegłego w niniejszej sprawie są rzetelne, pełne, jasne i zasługują na uwzględnienie, bowiem zostały wykonane z uwzględnieniem fachowej wiedzy i doświadczenia życiowego, oparte na obowiązujących przepisach prawa i wykonane zgodnie z nim. Biegły dokonał analizy całości materiału dowodowego, zgromadzonego w aktach niniejszej sprawy i na tej podstawie sformułował wnioski opinii. Zastrzeżenia zgłoszone przez stronę powodową zastały wyjaśnione w opiniach uzupełniających w sposób jasny, logiczny i przekonujący. Wobec powyższego Sąd na rozprawie a podstawie art. 235 ² § 1 pkt. 5 kpc pominął wniosek strony powodowej o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Materialnoprawną podstawę roszczeń powoda stanowi art. 822 § 1 k.c. zgodnie, z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (ar. 822 § 2 k.c.).

Warunki odpowiedzialności pozwanego, jako zakładu ubezpieczeń za szkodę spowodowaną przez ubezpieczonego przez niego posiadacza pojazdu mechanicznego określa ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2214 t.j.). Zgodnie z art. 34 ust. 1 powyższej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej (art. 36 ust. 1 ustawy). Skoro zatem doszło do zderzenia dwóch pojazdów mechanicznych, to podstawę odpowiedzialności stanowi art. 415 k.c., bowiem jak wynika z art. 436 § 2 k.c. obowiązek naprawienia szkody związany jest z winą sprawcy.

W niniejszej sprawie ubezpieczyciel nie kwestionował swojej odpowiedzialności co do zasady, bowiem w toku postępowania likwidacyjnego uznał roszczenie powoda wypłacając odszkodowanie za część kosztów holowania uszkodzonego pojazdu w kwocie 1.100,36 zł. Spór między stronami dotyczył wysokości kosztów holowania ponad kwotę przyznaną, a w szczególności zastosowanych przez powoda stawek za kilometr holowania, jak i stawki za usługę załadunku i rozładunku pojazdu jako – zdaniem pozwanego - wyższe niż stosowane zazwyczaj przez inne podmioty świadczące usługi holowania na rynku lokalnym oraz odległości holowania pojazdu po zdarzeniu z dnia 3 kwietnia 2020 roku. Pozwany zarzucał także, iż nieuzasadnionym było skorzystanie przez poszkodowanego z usług powoda, w wyniku czego poszkodowany powiększył rozmiar szkody o koszt dojazdu na miejsce zdarzenia.

Powszechnie przyjmuje się, iż w polskim systemie prawnym obowiązuje zasada pełnego odszkodowania. Zakres obowiązku naprawienia szkody normuje zaś w podstawowy sposób art. 361 k.c. Nakłada on – co do zasady – na zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedzialność ograniczaną normalnymi następstwami działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła oraz stratami, które poszkodowany poniósł bądź (także) korzyściami, których w wyniku wyrządzenia szkody nie uzyskano. Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy Sąd nie miał wątpliwości, że do następstw szkody, która miała miejsce dnia 3 kwietnia 2020 roku należało zaliczyć także koszty holowania uszkodzonego pojazdu L. (...) o nr rej. (...), jednakże w innej wysokości niż żądała strona powodowa.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zastosowanych przez powoda stawek za usługę holowania uszkodzonego pojazdu poszkodowanego M. P. wskazać należy, iż opinia biegłego dopuszczona jako dowód w niniejszej sprawie wykazała, iż zastosowane stawki za kilometr mieszczą się w średnim zakresie stawek na obowiązujących na rynku lokalnym w kwietniu 2020 roku. Zastosowane przez powoda stawki za kilometr w wystawionej przez powoda fakturze VAT nr (...) są stawkami stosowanymi przez powoda w świadczonej działalności. Pozwany natomiast nie wykazał dlaczego wypłacił powodowi tytułem kosztów holowania jedynie kwotę 1.100,36 zł, nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających, że zastosowane przez niego do wyliczenia szkody w zakresie kosztów holowania stawki są stawkami stosowanymi przez podmioty, które świadczą tego typu usługi na rynku lokalnym. Należało uznać, iż pozwany w sposób dowolny dokonał korekty przedstawionej przez powoda faktury. Pozwany nie wskazał jakie dokładnie stawki uznał za zasadne, jednakże z treści decyzji można było wywnioskować, że skoro przyznał za zasadną kwotę 894,60 zł netto, w której zawierała się kwota 165 zł netto za holowanie na dystansie 30 km, to w tym zakresie przyjął stawkę 5,50 zł netto za kilometr. Za każdy następny kilometr holowania uznana stawka wynosiła 4,80 zł netto w związku z czym uznał za zasadne holowanie na dalszym dystansie 152 km, czyli łącznie za 182 km. Pozwany jednak, nie wyjaśnił dlaczego przyjął właśnie takie kwoty oraz dlaczego dokonał zróżnicowania ich wysokości, zaś powód wykazał istnienie i wysokość roszczenia przedkładając wystawioną przez siebie fakturę VAT .

W odniesieniu do spornych stawek za załadunek i rozładunek uszkodzonego pojazdu, należy zaznaczyć, jak wskazał biegły w opinii, że większość firm świadczących usługę holowania pobiera opłaty związane z załadunkiem i rozładunkiem pojazdu tylko w przypadku, gdy uszkodzony pojazd nie może sam wjechać na lawetę lub nie może być wciągnięty na własnych kołach. Jeżeli pojazd ma sprawny układ jezdny nie jest naliczana opłata za rozładunek i rozładunek, jednak są także firmy pobierające opłatę za powyższe czynności nawet, gdy pojazd jest sprawny. Jak wynika wprost z przedmiotowej opinii biegłego na gruncie niniejszej sprawy uzasadnione było naliczenie kosztów załadunku i rozładunku uszkodzonego pojazdu maksymalnie do kwoty po 50 zł netto za każdą z operacji, bowiem pojazd nie miał uszkodzonego układu kierowniczego ani układu zawieszenia, nie było więc problemów z jego załadunkiem i rozładunkiem.

Podsumowując, w ocenie Sądu, w świetle powyższych rozważań, należy uznać za zasadne zastosowanie w niniejszej sprawie stawki za kilometr w wysokości w jakiej uczynił to powód oraz stawki za załadunek i rozładunek pojazdu w wysokości 100 zł łącznie za obie operacje, aby na ich podstawie wyliczyć i wypłacić odszkodowanie za usługę holowania uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 3 kwietnia 2020 roku pojazdu L. (...) o nr rej. (...).

W ocenie Sądu liczba 350 kilometrów stanowi optymalną trasę przejazdu z bazy holownika-W., Aleje (...)- do miejsca, w którym doszło do kolizji (trasa S8, 493 słupek w kierunku z B. w stronę W., przy miejscowości K.) do miejsca wskazanego przez powoda ( (...) ul. (...)), oraz powrót do bazy holownika, a zatem za łączną kwotę 1.925 zł netto (350 km x 5,50 zł netto). Przedstawiona przez powoda ilość kilometrów zgadza się jeżeli chodzi o przejazd z miejsca wypadku do Ł. oraz powrót holownika na bazę. Co do odległości od bazy holownika do miejsca zdarzenia, najkrótsza trasa wynosiła maksymalnie 47 km, jednakże trzeba mieć na uwadze, iż do zdarzenia szkodzącego doszło w godzinach wieczornych w piątek, wobec czego kierowca holownika wybrał dłuższą o 10 km trasę, aby nie stać w korkach i jak najszybciej dotrzeć na miejsce zdarzenia. Sąd podziela stanowisko biegłego, iż mając na względzie okoliczności i porę zdarzenia, zasadnym było nadłożenie trasy by maksymalnie skrócić czas oczekiwania poszkodowanego na holownik. Sąd miał także na uwadze to, iż korzystając z usług firmy znajdującej się najbliżej miejsca zdarzenia koszty holowania zgodnie ze stawkami przez nią stosowanymi, były by wyższe aniżeli koszty usługi holowania wykonanej przez powoda. Łącznie daje to kwotę 2.025 zł netto (dojazd do miejsca zdarzenia 57 km x 5,50 zł/km, załadunek – 50 zł, transport z miejsca zdarzenia do miejsca wskazanego przez poszkodowanego – 164 km x 5,50 zł/km, rozładunek – 50 zł , powrót do bazy – 129 km x 5,50 zł/km), a zatem kwotę 2.490,75 zł brutto przy uwzględnieniu 23% stawki podatku VAT. Wypada w tym miejscu nadmienić, iż strona pozwana nie wykazała, iż inne firmy usługę holowania mogłyby wykonać taniej.

Mając na uwadze powyższe i fakt, iż pozwany wypłacił już z tytułu kosztów holowania kwotę 1.100,36 zł, do dopłaty pozostaje kwota 1.390,39 zł (2.490,75- 1.100,36 zł), którą Sąd zasądził w pkt 1 sentencji wyroku.

Odnośnie żądania zasądzenia odsetek ustawowych należy podnieść, iż należą się one zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. w wysokości ustawowej od dnia wymagalności roszczenia, z którego nadejściem dłużnik popada w opóźnienie. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U z 2019 r., poz. 2214) pozwany obowiązany był do wypłaty zadośćuczynienia w terminie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie. Jednakże, stosownie do treści art. 14 ust. 2 tejże ustawy, jeżeli w tym terminie wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie powinno być wypłacone w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

Na gruncie niniejszej sprawy pozwany decyzją z dnia 23 kwietnia 2020 roku przyznał powodowi odszkodowanie w wysokości 1.100,36 zł, odmawiając przyznania odszkodowania w dalszym zakresie. Należy przyjąć, iż w tej dacie pozwany miał możliwość na dokonanie poprawnej oceny zasadności roszczenia powoda, wobec czego odsetki od kwoty zasądzonej z tego tytułu, należą się powodowi od dnia następnego tj. od dnia 24 kwietnia 2020 roku.

W pozostałym zakresie jako niezasadne Sąd powództwo oddalił (pkt 2 sentencji wyroku).

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt 3 sentencji wyroku na podstawie art. 100 zdanie drugie k.p.c. przewidującego, że Sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Z uwagi na fakt, iż powód żądał kwoty 1.467,39 zł, a zasądzono na jego rzecz kwotę 1.390,39 zł, stanowiącą 95 % jego roszczenia, należało uznać, iż przegrał sprawę jedynie w nieznacznym zakresie i zasądzić od pozwanego na rzecz powoda koszty procesu w całości. Na koszty procesu poniesione przez stronę powodową opłata sądowa od pozwu – 100 zł oraz koszt zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego w wysokości 600 zł.

Co do niepokrytych kosztów procesu, na które złożyły się koszty wynagrodzenia biegłego, Sąd w pkt 4 na podstawie 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 785 ze zm.) nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 186,70 zł, stosownie do wyniku procesu.