Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka I. K. w dniu 10 lutego 2022r. wystąpiła z pozwem przeciwko P. P., w którym wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę w kwocie 8.400,00 złotych (k. 2 akt).

Pozwany P. P. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości. W jej uzasadnieniu wskazał, że w dniu 1 lutego 2022r. wezwał powódkę do pilnego przedłożenia dokumentów wyjaśniających przyczyny jej nieobecności w pracy od dnia 17 stycznia 2022r. Wskazał przy tym również, że przed wysłaniem listu udał się do Oddziału ZUS w M. w celu sprawdzenia, czy powódka przebywa na zwolnieniu lekarskim, ponieważ na portalu (...) brak było zaświadczenia lekarskiego. Pracownik ZUS udzielił mu informacji, że brak jest w systemie zwolnienia lekarskiego powódki. W związku z powyższym w dniu 3 lutego 2022r. poinformował powódkę o rozwiązaniu stosunku pracy na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy. Ponadto, pozwany zwrócił uwagę, że zaświadczenie lekarskie seria (...) za okres niezdolności do pracy od 15.01.2022 r. do 14.02.2022 na NIP płatnika zostało wystawione 2 marca 2022 r. (k. 17-17v. akt)

Powyższe stanowiska strony podtrzymywały do końca postępowania przed Sądem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka I. K. była zatrudniona u pozwanego P. P. od dnia 11 października 2021r. na podstawie umowy o pracę na czas określony, która miała trwać do 11 sierpnia 2022r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku sprzątaczki, za wynagrodzeniem 2.800,00 złotych brutto miesięcznie.

(Dowód: akta osobowe powódki cz. B - umowa o pracę z dn. 11.10.2021 r. k. 4, zeznania powódki k. 26-28 akt 00:01:53 do 00:20:01, k. 47 akt 00:21:17 do 00:26:49)

Powódka swoją pracę świadczyła w M.. W listopadzie 2021r. zachorowała na (...)19. Powódka była objęta kwarantanną przez 3 tygodnie, tj. do 6 grudnia 2021r. Następnie przebywała na zwolnieniach lekarskich. Ostatnie z nich, powódka otrzymała od dermatolog K. S. (1) w dniu 17 stycznia 2022r. na okres od dnia 15 stycznia 2022r. do 14 lutego 2022r.

(Dowód: akta osobowe powódki cz. B – (...) z dn. 06.12.2021r. k. 7, (...) z dn. 13.12.2021r. k. 8, (...) z dn. 10.01.2022r. k. 9, zeznania powódki k. 26-28 akt 00:01:53 do 00:20:01, k. 47 akt 00:21:17 do 00:26:49, zeznania świadka K. S. k. 45-46 akt 00:05:21 do 00:10:57 )

W związku z tym, że w systemie brak było informacji, że powódka przebywa na zwolnieniu lekarskim, w dniu 18 stycznia 2022r. pozwany wysłał powódce oświadczenie. o rozwiązaniu z nią umowy o pracę zawartej w dniu 11 października 2021r., z zachowaniem 2-tygodniowego okresu wypowiedzenia, który miał upłynąć w dniu 5 lutego 2022r. Oświadczenie w tym przedmiocie zawierało pouczenie o prawie odwołania do Sądu Pracy. Powyższe oświadczenie, powódka otrzymała 19 stycznia 2022r.

(Dowód: akta osobowe cz. C – oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem z dn. 18.01.2022r. wraz z zpo k. 1, zeznania pozwanego k. 28 akt 00:20:26 do 00:30:42, zeznania świadka R. Ż. k. 46-47 akt 00:11:59 do 00:19:26)

Pismem z dnia 1 lutego 2022r. pozwany P. P. wezwał powódkę do pilnego przedłożenia dokumentów wyjaśniających przyczyny jej nieobecności w pracy od dnia 17 stycznia 2022r., w ciągu 1 dnia od dnia otrzymania pisma. Jednocześnie, poinformował powódkę, że w przypadku braku usprawiedliwiania nieobecności umowa o pracę zawarta z nią 11 października 2021r. zostanie rozwiązana ze skutkiem natychmiastowym na podstawie art. 52 k.p. W związku z powyższym pismem pozwanego, powódka udała się do ZUS. Tam powiedziano jej, że lekarz wysłał jej zwolnienie lekarskie poprzedniemu pracodawcy. Powódka zadzwoniła więc do dr K. S. (1), by wyjaśnić zaistniałą sytuację. Lekarz wystawiła papierowe zwolnienie L4. W dniu 03 lutego 2022r. powódka wysłała pozwanemu wiadomość (...) ze zdjęciem zwolnienia. W związku z tym, że jedyną możliwością było anulowanie poprzedniego zwolnienia i wystawienie nowego z aktualnym NIP-em, 2 marca 2022r. K. S. (1) wystawiła powódce zwolnienie lekarskie za okres od 15 stycznia 2022r. do 14 lutego 2022r.

(Dowód: wydruk wiadomości (...) k. 36, oświadczenie k. 42, (...) z 02.03.2022 r. k. 19, zeznania powódki k. 26-28 akt 00:01:53 do 00:20:01, k. 47 akt 00:21:17 do 00:26:49, zeznania świadka K. S. k. 45-46 akt 00:05:21 do 00:10:57)

Powódka nie otrzymała od pozwanego żadnego oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Z kolei w dniu 9 lutego 2022r. powódce zostało wystawione świadectwo pracy, w którym w pkt 3 wskazano, że stosunek pracy ustał w wyniku: „rozwiązania umowy Art. 52 § 1 pkt 1 i 2 K.P. – ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych – nieobecność nieusprawiedliwiona”.

(Dowód: akta osobowe powódki cz. C – świadectwo pracy z dn. 09.02.2022r. k. 3, zeznania powódki k. 26-28 akt 00:01:53 do 00:20:01, k. 47 akt 00:21:17 do 00:26:49, zeznania świadka R. Ż. k. 46-47 akt 00:11:59 do 00:19:26)

Wynagrodzenie powódki za listopad 2021r. wynosiło 2.800 zł brutto, za grudzień 2021r. 2.800 zł brutto, za styczeń 2022r. 3.010 zł brutto.

(Dowód: zaświadczenie z dn. 28.03.2022r. k. 22 )

W niniejszej sprawie stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych i wyszczególnionych wyżej dokumentów, których prawdziwość nie była podważana przez strony, w oparciu o zeznania powódki, zeznania pozwanego P. P., zeznania świadka K. S. (1), R. Ż. (2).

Zeznaniom powódki Sąd dał wiarę. Za wiarygodne uznano zatem jej twierdzenia co do czasokresu zatrudnienia u pozwanego, okresu jej niezdolności do pracy, a także że w dniu 17 stycznia 2022r. otrzymała zwolnienie lekarskie od dr K. S. (1).

Jeśli chodzi o zeznania pozwanego P. P., to Sąd dał im wiarę w części, tj. w zakresie faktów, które znalazły odzwierciedlenie w ustaleniach Sądu.

Świadek K. S. (1) potwierdziła fakt, że w dniu 17 stycznia 2022r. powódka była u niej na wizycie i otrzymała zwolnienie lekarskie, a także, że wystawione wówczas powódce zwolnienie lekarskie na skutek braku aktualizacji systemu zostało wysłane do poprzedniego pracodawcy. Sąd przyznał pełen walor wiarygodności zeznaniom świadka. Były one spójne, logiczne, rzeczowe.

Świadek R. Ż. (2) przedstawiła w swoich zeznaniach fakty dotyczące rozwiązania z powódką umowy o pracę, jego trybu oraz przyczyn. Co istotne, z jej zeznań wynikało, iż nie sporządzała i nie wysyłała powódce pisma o jej zwolnieniu dyscyplinarnym.

Dokumentom zgromadzonym w aktach sprawy Sąd dał wiarę w całości, albowiem ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne.

W niniejszej sprawie powódkę i pozwanego łączyła umowa o pracę na czas określony.

Odnośnie wymogów formalnych wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony, wskazać należy, że reguluje je art. 30 § 3 i 5 k.p.

Wypowiedzenie dokonywane przez pracodawcę powinno: (1) mieć formę pisemną i (2) zawierać pouczenie o prawie odwołania do sądu pracy. W odróżnieniu od umów o pracę na czas nieokreślony, w przypadku umów o pracę na czas określony pracodawca nie ma n obowiązku przeprowadzania konsultacji związkowej ani podawania przyczyny wypowiedzenia (art. 30 § 4 k.p. i art. 38 k.p.).

Bez wątpienia pracodawca dochował wymogów formalnych przewidzianych przez przepisy kodeksu pracy dla oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas określony, bowiem dokonał tego wypowiedzenia na piśmie oraz pouczył powódkę o przysługującym jej prawie odwołania do Sądu Pracy.

Ponadto zgodnie z treścią art. 41 k.p. pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Jest to zakaz bezwzględny. Jeśli pracodawca w tym okresie złoży wypowiedzenie jest ono wadliwe i rodzi po jego stronie obowiązek odszkodowawczy.

Tymczasem z poczynionych przez Sąd ustaleń wynika że w dniu doręczenia powódce wypowiedzenia umowy o pracę, tj. w dniu 19 stycznia 2022r. przebywała ona na zwolnieniu lekarskim, które zostało jej wystawione w dniu 17 stycznia 2022r. na okres od dnia 15 stycznia 2022r. do 14 lutego 2022r. Jednakże na skutek błędnego wystawienia przez lekarza w systemie, zwolnienie to nie dotarło do pozwanego, lecz do poprzedniego pracodawcy powódki. Wskazać także należy, że powódka nie może ponosić odpowiedzialności za to, że zwolnienie lekarskie zostało skierowane do poprzedniego pracodawcy, a nie aktualnego pracodawcy. Powódka nie miała bowiem na to żadnego wpływu. Wobec tego wypowiedzenie dokonane przez pozwanego pismem doręczonym powódce 19 stycznia 2022r. uznać należy za sprzeczne z art. 41 k.p., co uzasadnia roszczenie powódki o zasądzenie odszkodowania.

Ponadto, w ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie nie doszło do rozwiązania z powódką umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. Powódka nie otrzymała bowiem od pozwanego żadnego oświadczenia w tym przedmiocie. Samo zaś świadectwo pracy z 9 lutego 2022r. informujące o ustaniu stosunku pracy w powyższy sposób, nie może jeszcze o tym świadczyć. Jak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 2012r., II PK 238/11, które to stanowisko sąd rozpoznający niniejsza sprawę w pełni podziela, wydanie świadectwa pracy jest skutkiem rozwiązania stosunku pracy (art. 97 § 1 zdanie pierwsze k.p.), w związku z czym nie zastępuje oświadczenia woli pracodawcy w tym zakresie. Wynika to z faktu, iż rozwiązanie stosunku pracy jest czynnością prawną i realizuje się wyłącznie poprzez oświadczenie woli złożone pracownikowi przez przedstawiciela pracodawcy w sposób przewidziany w przepisach Kodeksu pracy właściwych dla tej czynności. Dlatego też wspomniane oświadczenie woli nie może być zastąpione przez samo tylko stwierdzenie rozwiązania stosunku pracy w doręczonym pracownikowi świadectwie pracy. Innymi słowy, dopiero rozwiązanie stosunku pracy wskutek złożenia oświadczenia woli przez pracodawcę rodzi obowiązek wystawienia i wydania pracownikowi świadectwa pracy.

Zgodnie z art. 50 § 3 k.p. jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu takiej umowy, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie.

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 50 § 3 k.p., przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do upływu którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące.

Jak ustalił Sąd, powódka zawarła z pozwanym umowę o pracę na czas określony do 11 sierpnia 2022r. Powyższe uzasadnia zatem zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kwoty odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia za pracę.

Podstawę wyliczenia odszkodowania stanowiła kwota 2.870,00 złotych, odpowiadająca średniemu wynagrodzeniu powódki z ostatnich 3 miesięcy, tj. za listopad 2021r. – styczeń 2022r.

W związku z powyższym Sąd uznając, że wypowiedzenie umowy o pracę nie było zgodne z przepisami prawa pracy, zgodnie z żądaniem powódki, zasądził na jej rzecz od pozwanego odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę w wysokości 8.400,00 złotych.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 477 ² § 2 k.p.c, zgodnie z którym Sąd zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy z urzędu nadaje wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia tego pracownika, tj. w przypadku powódki do kwoty 2.870,00 złotych.

Stosownie do treści art. 97 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w toku postępowania w sprawach z zakresu prawa pracy o roszczenia pracownika wydatki obciążające pracownika ponosi tymczasowo Skarb Państwa. Sąd pracy w orzeczeniu kończącym postępowanie w instancji rozstrzyga o tych wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113 tejże Ustawy, z tymże obciążenie pracownika tymi wydatkami może nastąpić w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Kosztami sądowymi których strona nie miała obowiązku uiścić Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją ku temu podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Powódka wygrała sprawę, wobec czego na podstawie art. 98 k.p.c w zw. z art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobrać od pozwanego P. P. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ciechanowie kwotę 500 złotych tytułem nieuiszczonej przez powódki opłaty sądowej od pozwu, od której była ona zwolniona na mocy art. 96 ust. 1 pkt 4 w/w ustawy.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji.

Sędzia Justyna Marciniak

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem i pouczeniem o apelacji doręczyć pozwanemu.