Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2014r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2014r. w Suwałkach

sprawy H. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem H. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 13 sierpnia 2013 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przywraca H. B. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia
1 maja 2013r. do 30 kwietnia 2014r.

Sygn. akt III U 652/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 13.08.2013r. odmówił H. B. przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 01.05.2013r.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż zgodnie z art. 61 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440), prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty, ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy. Natomiast w wyniku badania przeprowadzonego przez komisję lekarską ZUS w dniu 29.07.2013r. ustalono, że odwołująca się nie jest niezdolna do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji H. B. wniosła o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres. Decyzję oceniła jako bardzo krzywdzącą. Zarzuciła brak rzetelnej analizy swego stanu zdrowia i nieuwzględnienie faktu, iż jest osobą niepełnosprawną i stąd niezdolną do pracy z uwagi na stan zdrowia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy w Suwałkach ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie należało uznać za uzasadnione.

Odwołująca się jest bowiem nadal częściowo niezdolna do pracy. Tak mianowicie wynika z opinii biegłych sądowych lekarzy K. J. z zakresu neurologii i dr n. med. Z. H. z zakresu chorób wewnętrznych, którzy na podstawie art. 278 kpc sporządzili opinię na potrzeby postępowania sądowego. Po przebadaniu odwołującej się i przeanalizowaniu dokumentacji medycznej zgromadzonej w sprawie rozpoznali u niej stenozę kanału kręgowego na poziomie L4-L5, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa szyjnego i L-S, stan po operacji stenozy kanału kręgowego na poziomie L4-L5 w 2010r. i po reoperacji na tym poziomie w 2011r., nadciśnienie tętnicze i otyłość. W związku natomiast ze stopniem ich nasilenia klinicznego zaopiniowali, iż powodują częściową niezdolność do pracy zarobkowej odwołującej się na okres od 01.05.2013r. do 30.04.2014r.

Biegli lekarze sądowi wskazali, iż pomimo przebytych zabiegów operacyjnych kręgosłupa odwołująca się nadal ma bóle z promieniowaniem do kończyny dolnej lewej. Wskazali również na badanie NMR z dnia 18.09.2013r., które wskazuje na znaczną stenozę i być może konieczność wykonania następnego zabiegu operacyjnego. Obecnie odwołująca się poddawana jest leczeniu ambulatoryjnemu, zabiegom rehabilitacyjnym i akupunkturze. Jednak jej aktualny stan ogranicza ją w stopniu znacznym do wykonywania pracy fizycznej , tym bardziej, iż odwołująca się ma wykształcenie zawodowe rolnicze, a pracowała jako kucharz, praca zaś w tych zawodach wymaga dobrej sprawności fizycznej. Odwołująca się tymczasem jest znacznie ograniczona ruchowo z uwagi na schorzenia kręgosłupa. Od ostatniego badania, które miało miejsce w dniu 24.04.2012r. jej stan zdrowia nie uległ poprawie.

Sąd natomiast podzielił opinię biegłych sądowych, gdyż została sporządzona przez specjalistów i jest jednoznaczna w swojej wymowie. Jak wypowiedział się Sąd Najwyższy choćby w wyroku z dnia 14.03.2007r. III UK 130/06 (Lex 368973), w sprawie o świadczenie rentowe to ustalenia biegłych lekarzy sądowych dostarczają sądowi wiedzy specjalistycznej, koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenia rentowe, w tym rodzaju występujących schorzeń, stopnia ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości.

Podobnie wypowiedział się również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.01.2010r. I UK 204/09 (Lex 577813) i z 24.02.2010r. II UK 191/09 (Lex 590238). Sąd bowiem musi zawsze kierować się ustaleniami biegłych lekarzy sądowych, którzy posiadają w tym względzie specjalistyczną wiedzę.

Konkludując, biegli wyjaśnili, dlaczego rozpoznane schorzenia czynią odwołującą się nadal częściowo niezdolną do pracy i dlatego Sąd pominął zastrzeżenia organu rentowego, uznając posiadaną opinię za kompletną. Odmienne stanowisko oznaczałoby, iż należy przeprowadzić dowód z wszelkich możliwych biegłych, aby upewnić się, czy niektórzy z nich nie byliby zdania takiego samego jak strona. Nadto wskazać należy, że Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego co do stanu zdrowia wnioskodawcy, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego, niż wyrażone w opinii biegłych.

Mając więc powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przywrócił H. B. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 01.05.2013r. do 30.04.2014r.

mt