Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy w O. VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w S. w składzie:

Przewodniczący SSR Izabela Nowak

Protokolant Katarzyna Kudzia

w obecności Prokuratora Ewy Majki – Sobolewskiej

po rozpoznaniu dnia 6 maja 2014 r.

sprawy A. N.

syna K. i B. zd. R.

ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 27 stycznia 2014 r. w miejscowości R. kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki P. (...) nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości, pierwsze badanie -0,34 mg/L, drugie badanie – 0,44 mg/L, trzecie badanie – 0,38 mg/L alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

I.  na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec oskarżonego A. N. warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku,

II.  na podstawie art. 67 § 3 kk i art. 39 pkt 7 kk zobowiązuje oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 500 (pięćset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

III.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt. 3 w zw. z art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku,

IV.  na podstawie art. 63 § 2 kk na poczet zakazu orzeczonego w pkt. III wyroku zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 27 stycznia 2014 roku do dnia 6 maja 2014 roku,

V.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w sprawie w kwocie 150 zł, w tym opłatę w kwocie 60 zł.

Sygn. akt VII K 64/14

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 stycznia 2014 r. o godz. 6.45 w miejscowości R. A. N. kierował samochodem osobowym marki P. (...) nr rej. (...). A. N. został zatrzymany do kontroli drogowej. W wyniku przeprowadzonego badania przy użyciu urządzenia kontrolno – pomiarowego ustalono, iż o godzinie 6.49 A. N. miał 0,34 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś o godzinie 7.05 badanie dało wynik 0,44 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 7.20 wynik wyniósł 0,38 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Postanowieniem z dnia 6 lutego 2014 r. zatrzymano A. N. z dniem 27 stycznia 2014 r. prawo jazdy nr (...) kategorii A, CE, DE, T.

/Dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. N. – k. 16, 33v;

notatka urzędowa – k. 1;

protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego – k. 2;

świadectwo wzorcowania – k. 3;

postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy – k. 7//

Oskarżony A. N. ma 42 lat, posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest rolnikiem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Z uwagi na zatrzymanie prawa jazdy stracił pracę. Mieszka z ojcem i konkubiną ojca, w miejscu zamieszkania posiada pozytywna opinię. A. N. nie był dotychczas karany sądownie.

/Dowód: dane dotyczące oskarżonego – k. 10, 23, 33;

dane o karalności – k. 11/

Oskarżony A. N. w toku całego postępowania przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Oskarżony wyjaśnił, iż w dniu kiedy zatrzymała go policja nie spożywał alkoholu. Alkohol pił dnia poprzedniego do godziny ok. 21.00 – 22.00 i jak się rano obudził to myślał, że był trzeźwy. Oskarżony podał także, iż do kontroli został zatrzymany wcześnie rano.

/Dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. N. – k. 16, 33v/

W wyniku ustalonego stanu faktycznego Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranych dowodów wina i sprawstwo oskarżonego nie budziły zdaniem Sądu żadnych wątpliwości.

Ustalając stan faktyczny, Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego A. N., który w toku całego postępowania przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Sąd wziął także pod uwagę wszystkie pozostałe dowody zgromadzone w postępowaniu, a to protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego, notatkę urzędową oraz notatkę z przeprowadzonych ustaleń na zasadzie art. 213 § 1 k.p.k. i dane o karalności.

Odnosząc się do wyjaśnień oskarżonego Sąd uznał je za wiarygodne w przeważającej części albowiem były logiczne i znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Sąd nie dał im natomiast wiary w zakresie w jakim oskarżony wyjaśnił, iż alkohol skończył spożywać pomiędzy godziną 21.00 a 22.00. W tej części wyjaśnienia oskarżonego pozostawały w sprzeczności z przeprowadzonymi badaniami na zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż oskarżony A. N. w dniu 27 stycznia 2014 r. prowadząc w ruchu lądowym, w miejscowości R. samochód osobowy marki P. (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości 0,34 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu wypełnił znamiona przestępstwa opisanego w art. 178a § 1 k.k.

Nie mniej jednak, w ocenie Sądu, biorąc pod uwagę realia niniejszej sprawy, wskazać należy, iż wobec oskarżonego ziściły się wszystkie przesłanki zastosowania dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania.

Zgodnie z art. 66 § 1 i 2 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa, warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 3 lata pozbawienia wolności.

Bezsprzecznie zarówno okoliczności popełnienia czynu jak i wina oskarżonego A. N. nie budzą żadnych wątpliwości. Zdaniem Sądu należy również uznać, iż wina oskarżonego, jak też społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne. W tym miejscu wskazać należy, iż oskarżony kierował samochodem osobowym, mając w wydychanym powietrzu 0,34 mg/l alkoholu, kierował pojazdem we wczesnych godzinach rannych, kiedy natężanie ruchu nie jest jeszcze znaczne. Ponadto kierował samochodem na drodze lokalnej, a zatrzymany został z powodu rutynowej kontroli drogowej, nie zaś z powodu sposobu jazdy, który wskazywałby na stan nietrzeźwości kierowcy, i który groziłby niebezpieczną sytuacją na drodze. Oczywistym jest, iż występek z art. 178a § 1 k.k. jest występkiem formalnych, nie mniej jednak, w ocenie Sądu, wyżej wskazane okoliczności, a więc okoliczności związane z popełnionym czynem zabronionym, maja wpływ na ocenę zachowania się sprawcy oraz stopień jego winy i stopień społecznej szkodliwości. Oczywistym jest także, iż występek typizowany w art. 178a § 1 k.k. oraz inne przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji niosą w sobie potencjalnie duży stopień społecznej szkodliwości. Jednakże, w ocenie Sądu, w przypadku czynu jakiego dopuścił się oskarżony, najistotniejsze są właśnie okoliczności konkretnego czynu, a także stopień nietrzeźwości sprawcy. Uwadze Sądu nie uszedł fakt, iż poziom alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu wzrósł, a przy trzecim badaniu ponownie znacznie zmalał. Zdaniem Sądu fakt ten nie wyklucza jednak możliwości zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania. Wartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu w żadnym z trzech badań nie przekroczyła bowiem w sposób znaczny dopuszczonych przez kodeks karny norm tj. 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Także pozostałe okoliczności związane z popełnionym przez oskarżonego czynem, na które Sąd wskazał powyżej, przemawiają za warunkowym umorzeniem postępowania. Ponadto o zastosowaniu w tej sprawie instytucji warunkowego umorzenia postępowania zadecydowały również właściwości i warunki osobiste oskarżonego. A. N. dotychczas nie był karany sądownie, zaś występek z art. 178 a § 1 k.k. zagrożony jest alternatywnie karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do dwóch lat. W ocenie Sądu tak właściwości jak i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia oskarżonego wskazują na to, iż mimo warunkowego umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego. Oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia, mieszka z ojcem i konkubiną ojca, a jak wynika z ustaleń przeprowadzonych w trybie art. 213 § 1 k.p.k. (k.10) w miejscu zamieszkania posiada pozytywną opinie. Jego postawa tak w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem wskazuje, iż zrozumiał on swój błąd. Przyznał się bowiem do popełniania zarzucanego mu czynu i wyraził skruchę. Istotny jest również fakt, iż ani przed zdarzeniem ani po nim, oskarżony nie miał dalszych konfliktów z prawem, co pozwala przypuszczać, iż to zdarzenie z dnia 27 stycznia 2014 r. miało jedynie charakter epizodyczny w życiu A. N.. W tym miejscu wskazać także należy, iż oskarżony poniósł już znaczne konsekwencje popełnionego czynu zabronionego. W wyniku zatrzymania prawa jazdy stracił pracę, ma zaciągnięty wysoki kredyty hipoteczny.

Zaufanie, którym Sąd obdarzył oskarżonego zweryfikuje okres próby oznaczony na podstawie art. 67 § 1 kk na jeden rok.

Sąd w oparciu o treść art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 k.k. i w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych uznając, iż eliminacja oskarżonego z ruchu drogowego na okres jednego roku będzie dodatkową dla niego mobilizacją do dalszego życia w zgodzie z prawem. Ponadto wskazać należy, iż Sąd stoi na stanowisku, iż określona w art. 67 § 3 k.k. możliwość orzekania zakazu prowadzenia pojazdów czyni celowym stosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania wobec dotąd niekaranych sprawców występków prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Podkreślić bowiem należy, iż występek z art. 178a § 1 k.k. jest występkiem umyślnym, niesie w sobie zagrożenie bezpieczeństwa w komunikacji i jest wręcz „plagą” polskich ulic. Tym samym już także z uwagi na cele prewencyjne i wychowawcze orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych jest w pełni zasadne. W ocenie Sądu okres orzeczonego środka karnego zapobiegnie zagrożeniu, jakie może stwarzać powrót sprawcy do ruchu w szczególności w kontekście rodzaju i wagi naruszonych przez niego zasad bezpieczeństwa, oraz skutków naruszenia tych zasad w postaci spowodowania realnego zagrożenia dla innych uczestników ruchu. Sąd w pełni podziela pogląd Sądu Najwyższego, że stosowanie tego środka karnego jest najskuteczniejszym sposobem wzmożenia bezpieczeństwa na drogach, zmuszającym naruszających zasady bezpieczeństwa do ich przestrzegania w przyszłości (zob. wyrok SN z dnia 24 kwietnia 1982 r. sygn. VKRN106/82).

Na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego środka karnego, Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania mu prawa jazdy od dnia 27 stycznia 2014 r. do dnia 6 maja 2014 r.

Sąd orzekł także od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 500 złotych, mając na uwadze możliwości zarobkowe oskarżonego oraz cele wychowawcze, przy jednoczesnym uświadomieniu oskarżonemu, z uwagi na cel działania Funduszu, rodzaju zagrożonego przez nietrzeźwych kierujących dobra, jakim jest życie i zdrowie ludzkie.

Konkludując, stwierdzić należy, iż w ocenie Sądu warunkowe umorzenie postępowania z uwagi na okoliczności czynu, fakt, iż oskarżony stracił już pracę, gdyż zatrzymane mu zostało prawo jazdy, a zatem poniósł już bardzo dolegliwe i odczuwalne konsekwencje, przy jednoczesnym orzeczeniu wobec niego środków karnych w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz świadczenia pieniężnego będzie wystarczając do osiągniecia celów postępowania – zapobieżenia ponownemu wstąpieniu na drogę przestępstwa. Ponadto, w ocenie Sądu już sam fakt, iż toczyło się wobec oskarżonego postępowanie karne jest wystarczającą przestrogą dla A. N. na przyszłość. Sąd uznał także, iż w sytuacji utraty pracy przez oskarżonego, konieczności znalezienia nowej z uwagi na zaciągnięty kredyt hipoteczny, wymierzenie mu kary, nawet w najniższym wymiarze, byłoby zbytnią dolegliwością gdyż wiązałoby się z niemożnością zatrudnienia. W takim wypadku kara byłaby tylko i wyłącznie odwetem, a nie spełniałaby swoich celów zapobiegawczych i wychowawczych. Zapobiegawczy sens ma bowiem na celu odstraszenie sprawcy od ponownego wejścia na drogę przestępstwa, natomiast jej cel wychowawczy realizuje się poprzez kształtowanie postawy oskarżonego zarówno wobec własnego czynu, jak i przestępstwa w ogóle. Te wszystkie cele, zdaniem Sądu, zostały osiągnięte wobec oskarżonego mimo warunkowego umorzenia postępowania. Ponadto Sądowi z doświadczenia wiadomym jest, iż dla sprawców występków z art. 178a § 1 k.k. zazwyczaj największą dolegliwością jest orzekany wobec nich środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, a nie wymierzana kara.

Orzeczenie o kosztach wydano na podstawie art. 627 kpk i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1975 r. o opłatach w sprawach karnych. W sprawach z oskarżenia publicznego zasadą jest bowiem, że jeżeli Sąd nie znajduje podstaw do zwolnienia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, to ma obowiązek je zasądzić na rzecz Skarbu Państwa (patrz post. SN z 24.02.2004 r., WZ 9/04, OSNwSK 2004/1/392). W rozpoznawanej sprawie Sąd nie dopatrzył się natomiast okoliczności uzasadniających zwolnienie A. N. od kosztów sądowych. Na koszty sądowe złożyły się natomiast koszty postępowania przygotowawczego 70 zł, ryczał za doręczenia w postępowaniu karnym 20 zł oraz opłata 60 złotych.

Zarządzenie:

1.  odnotować;

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć Prok. Rej.;

3.  kal. 14 dni.

19.05.2014 r.

SSR Izabela Nowak