Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 11 lutego 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu IV Wydział Odwoławczy we W. w składzie:

Przewodniczący SSO Grzegorz Szepelak

Sędziowie SSO Anna Bałazińska-Goliszewska

SSO Jerzy Menzel (spr)

Protokolant: Aneta Malewska

przy udziale M. J. Prokuratora Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu

w sprawie A. K.

podejrzanemu o przestępstwo z art.280§1kk w zw. z art.64§1kki inne

zażalenia wniesionego przez podejrzanego i obrońcę podejrzanego

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia

z dnia 18 stycznia 2013r.

w przedmiocie przedłużenie tymczasowego aresztowania

na podstawie art.437§1 kpk

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 18.01.2013 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia przedłużył wobec A. K. podejrzanego o czyn z art.280§1kk w zw.z art.64§1kk czas stosowania tymczasowego aresztowania na dalszy okres 3 miesięcy tj. do dnia 23.04.2013 roku.

Na postanowienie zażalenie złożył podejrzany i jego obrońca.

Obrońca podejrzanego zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych polegający na bezzasadnym przyjęciu, że istnieją przesłanki do stosowania tymczasowego aresztowania – wymienione w art.249§1 i 258§1i 2 kpk oraz obrazę art.257§1kpk polegającą na zastosowaniu najsurowszego środka zapobiegawczego, w sytuacji możliwości stosowania mniej dolegliwych, a także naruszenie art.259§1kpk polegające na nieuwzględnieniu, że podejrzany jest jedynym żywicielem, na którego utrzymaniu pozostaje kilkumiesięczny syn wniósł o uchylenie tymczasowego aresztowania i zastosowanie innych środków wolnościowych.

Podejrzany w osobistym zażaleniu odwołując się do trudnej sytuacji życiowej konkubiny i swego 4 miesięcznego dziecka wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Zarówno zażalenie obrońcy jak również osobiste zażalenie podejrzanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Zarzuty i wnioski przedstawione w zażaleniu przez obrońcę pozostają w oczywistej sprzeczności. Skoro skarżący zarzuca zasadność stosowania tymczasowego aresztowania z uwagi na brak przesłanki z art.249§1kk, która odnosi się do każdego środka zapobiegawczego, to w żadnym stopniu nie sposób zrozumieć wnioskowania o zastosowanie nieizolacyjnych środków zapobiegawczych.

Odnosząc się do zgłoszonych tak przez obrońcę jak również osobiście przez podejrzanego zarzutów Sąd Okręgowy uznał że brak jest podstaw do ich podzielenia.

Poczynione w sprawie ustalenia, w szczególności w oparciu o dowód z przesłuchania pokrzywdzonego wskazują na duże prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego przestępstwa. Z kolei czyn z art.280§1kk w zw. z art.64§1kk, który został zarzucony A. K. rodzi w kontekście niniejszej sprawy realne zagrożenie surową karą, co rodzi obawę niedopuszczalnego wpływania przez podejrzanego na tok postępowania. W tym znaczeniu rację ma Sąd Rejonowy, że jedynie tymczasowe aresztowanie daje gwarancję zabezpieczenia prawidłowego rozpoznania sprawy. Również argumenty o konieczności przesdłużenia stosowania kwestionowanego środka zapobiegawczego, powołania przez Sąd Rejonowy wskazująca na konieczność przeprowadzenia dodatkowych czynności procesowych z udziałem podejrzanego w pełni zasługują na aprobatę.

Z tych przyczyn Sąd Okręgowy uznał, że przedłużenie stosowania wobec podejrzanego tymczasowego aresztowania na okres dalszych 3 miesięcy jest „w pełni uzasadnione, jaka również, że w sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności wymienionych w art.259§1kpk. Każde pozbawienie wolności wiąże się pośrednio ze skutkami negatywnymi dla członków rodziny. Fakt ten jednak sam w sobie nie przesądza o wyjątkowości sytuacji o jakiej mowa” art.259§1pkt 2kpk i nie może, co jest wręcz oczywiste prowadzić do odstąpienia z tego powodu od stosowania tymczasowego aresztowania.

Nie podzielając w żadnym stopniu argumentacji przedstawionych w zgłoszonych środkach zaskarżenia orzeczono jak wyżej.