Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 130/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 15 marca 2022 roku wydany w sprawie II K 430/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a polegającą na przyjęciu, że oskarżony popełnił czyn zabroniony podczas gdy prawidłowa ocena dowodów do takich wniosków prowadzić nie może.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wprawdzie z treści samego zarzutu wynika, że obrońca oskarżonego zarzucił obrazę przepisów postępowania, niemniej jednak analizując ów zarzut wraz z uzasadnieniem apelacji należy stwierdzić, ze skarżący zarzucił naruszenie art. 7 kpk przy dokonywaniu oceny dowodów, a w konsekwencji tego błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości. Zarzut naruszenia przez Sąd I instancji zasady swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art. 7 kpk w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego należy uznać za całkowicie chybiony. Sąd Rejonowy przeprowadził w tej sprawie w sposób prawidłowy wszystkie dowody, które mogły mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a następnie je przeanalizował w sposób wszechstronny, we wzajemnym powiązaniu oraz z uwzględnieniem zasad logiki i doświadczenia życiowego, słusznie uznając określone dowody, w tym zwłaszcza zeznania Ł. Z. i wyjaśnienia oskarżonego z postępowania przygotowawczego za w pełni wiarygodne, a odmawiając wiary wyjaśnieniom J. O. złożonym na rozprawie. W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, iż Sąd I instancji bardzo ostrożnie podszedł do zeznań świadka Ł. Z. zdając sobie sprawę z konfliktu pomiędzy nim a oskarżonym, wynikającego z faktu, iż J. O. i żona Ł. Z. pozostawali w związku, z którego mają syna, co teoretycznie mogło skłonić tego świadka do złożenia obciążających go zeznań. Niemniej jednak relacja tego świadka była logiczna, zaś Ł. Z. był w swoich zeznaniach konsekwentny. Nie ma przy tym wątpliwości, że stojąc przy bramie posesji świadek był w stanie zaobserwować kto wsiada za kierownicę pojazdu, który znajdował się przy bramie prowadzącej na tę posesję. Przede wszystkim jednak wersja tego świadka była w pełni zgodna z wyjaśnieniami składanymi przez J. O. w postępowaniu przygotowawczym, zaś w pośredni sposób potwierdzają ją również zeznania E. Ł.. Otóż J. O. w trakcie dochodzenia dwukrotnie podczas kolejnych przesłuchań przyznał się do dokonania zarzucanego mu przestępstwa. Podczas pierwszego przesłuchania podkreślił, że nie będzie wyjaśniał w tej sprawie, bo wszystko jest jasne i że wsiadając za kierownicę wiedział, iż jest pod wpływem alkoholu. Również podczas kolejnego przesłuchania powtórzył, iż wszystko jest jasne i że wiedział, iż wsiadając za kierownicę jest pod wpływem alkoholu. Wyraził nawet wówczas wolę dobrowolnego poddania się karze, podpisując stosowne oświadczenie w tym zakresie. Dopiero na rozprawie przed Sądem J. O. przedstawił odmienną wersję wydarzeń, tłumacząc przy tym w sposób zupełnie nielogiczny i nieprzekonujący przyczynę zmiany wyjaśnień. Oskarżony nie był zwłaszcza w logiczny sposób wytłumaczyć, dlaczego miał się przyznać do czegoś ,czego nie zrobił, podczas drugiego przesłuchania, które miało miejsce w dniu 28 grudnia 2021 roku, a więc niemal cztery miesiące po zdarzeniach będących przedmiotem sprawy. Twierdził na rozprawie, że nie wie, dlaczego się wtedy przyznał. Dodał do tego, iż był zestresowany, miał ciężki okres, że mu się nie wiodło, które to tłumaczenia w żadnym razie nie mogą być uznane za miarodajne. Nielogicznie też brzmią jego twierdzenia z rozprawy, iż chciał wówczas chronić swojego kolegę, w zasadzie nie wiadomo z jakiego powodu, zwłaszcza, że jemu samemu groziła surowa odpowiedzialność za ten czyn i sam wyraził zgodę na wymierzenie mu bezwzględnej kary pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy. Trzeba również podkreślić, że relacja oskarżonego z rozprawy w zakresie, w jakim wskazywał, że chodził wtedy po lesie i zbierał grzyby, a następnie podjechała Policja, zaczęli go wołać i zmierzał w ich kierunku, pozostaje w całkowitej sprzeczności z zeznaniami E. Ł.. Brak jest jakichkolwiek podstaw do zakwestionowania zeznań tego świadka. Ów funkcjonariusz nie miał najmniej nawet powodów, aby fałszywie obciążyć oskarżonego. Nie zostały też takowe wskazane przez oskarżonego i jego obrońcę. Zeznania tego świadka wiązały się ściśle z pełnionymi przez niego obowiązkami służbowymi, a w swojej relacji był on konsekwentny. Tymczasem E. Ł. wskazał, że po przyjeździe na miejsce interwencji zauważył wysiadającego z samochodu od strony kierowcy oskarżonego, który następnie oddalał się od niego, zaś w pojeździe i jego pobliżu nie było innych osób, a pokrywa silnika była gorąca. Ponadto według relacji świadka J. O. początkowo przyznawał się do prowadzenia pojazdu. A zatem E. Ł. w swoich zeznaniach zaprzeczył wersji oskarżonego z rozprawy, a zarazem jego zeznania stanowią dodatkowy dowód potwierdzający prawdziwość zeznań Ł. Z. i wyjaśnień oskarżonego z postępowania przygotowawczego. Dowody te wzajemnie się uzupełniają, tworząc zamkniętą, logiczną całość. Nie pozostawiają one najmniejszych nawet wątpliwości, że to oskarżony był kierowcą samochodu marki R. (...) w dniu 05 września 2021 roku w Z. na ulicy (...). Reasumując Sąd w sposób prawidłowy, odpowiadający wymogom określonym w art. 7 kpk ocenił dowody zgromadzone w sprawie, słusznie uznając za wiarygodne zeznania Ł. Z., E. Ł. oraz wyjaśnienia oskarżonego z postępowania przygotowawczego, a nie dając wiary wyjaśnieniom J. O. złożonym przez niego na rozprawie, a przy tym w sposób wyczerpujący uzasadnił swoje stanowisko w tym zakresie. Tym samym Sąd meriti prawidłowo ustalił, iż oskarżony prowadził w dniu 5 września 2021 roku w Z. samochód osobowy w ruchu lądowym, bowiem okoliczność ta wynikała wprost ze słusznie uznanych za wiarygodne, a wskazanych wyżej, dowodów.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny z uwagi na bezpodstawność zarzutu

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z dnia 15 marca 2022 roku wydany w sprawie II K 430/21.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Podniesiony w apelacji zarzut obrazy przepisów postępowania, a w konsekwencji tego błędu w ustaleniach faktycznych okazał się całkowicie bezzasadny. We wcześniejszych obszernych rozważaniach przedstawiono w tym zakresie obszernie argumenty, których nie ma potrzeby ponownie powtarzać. Należy jedynie nadmienić, że Sąd Rejonowy w sposób w pełni prawidłowy uznał za wiarygodne zeznania Ł. Z., E. Ł. i wyjaśnienia oskarżonego z postępowania przygotowawczego, a nie dał wiary relacji J. O. z rozprawy, dokonując oceny wiarygodności zgromadzonych w sprawie dowodów w sposób odpowiadający wymogom określonym w art. 7 kpk. W świetle uznanych za wiarygodne, a wskazanych wyżej dowodów, nie podlegało dyskusji, że oskarżony w dniu 5 września 2021 roku prowadził pojazd mechaniczny, a skoro znajdował się on wówczas w stanie nietrzeźwości, a przy tym naruszył zakazy prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczone trzema wcześniejszymi wyrokami, to Sąd Rejonowy zasadnie uznał go za winnego dokonania przestępstwa wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 4 kk. Nie było też wątpliwości co do tego, że J. O. czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 kk. W żadnym razie nie było również podstaw do uznania orzeczonych wobec oskarżonego kary oraz środków karnych za rażąco surowe. W pełni odpowiadają one okolicznościom sprawy. Sąd Okręgowy nie dostrzegł również uchybień, które podlegałyby uwzględnieniu z urzędu. Podkreślić w tym miejscu należy, że analiza akt sprawy, wniesionej apelacji i postawy obrońcy oskarżonego na rozprawie apelacyjnej nie pozwala na stwierdzenie jakichkolwiek zaniedbań z jego strony. Trzeba również zaznaczyć, że wniosek J. O. o zapewnienie mu udziału w rozprawie apelacyjnej w drodze wideokonferencji został wysłany przez niego dzień przed rozprawą i dotarł do Sądu Okręgowego dzień po rozprawie, przy czym nie można zapominać, że już w dniu 20 maja 2022 roku odebrał on zawiadomienie o terminie rozprawy z pouczeniem o treści art. 451 kpk. Nie można również zapominać, że w rozprawie apelacyjnej wziął udział obrońca J. O., którego obecność została uznana za w pełni wystarczającą dla właściwego reprezentowania interesów oskarżonego, w związku z czym nie zarządzono doprowadzenia J. O. na rozprawę apelacyjną. W świetle powyższych rozważań Sąd Okręgowy – na podstawie art. 437 §1 kpk – utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. S. kwotę 420 złotych podwyższoną o podatek od towarów i usług w wysokości 96,60 złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej J. O. z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

3

Na podstawie art. 636 § 1 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem opłaty za II instancję oraz kwotę 536,60 złotych tytułem zwrotu wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym, na które to wydatki złożyły się koszty doręczeń i obrońcy z urzędu, nie znajdując jakichkolwiek podstaw do zwolnienia go z obowiązku ich uiszczenia, biorąc pod uwagę jego sytuację materialną i osobistą.

1.PODPIS