Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Janusz Madej

Protokolant – starszy sekretarz sądowy D. H.

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2021 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołań: L. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

- z dnia 31 lipca 2019 r., znak: (...)

- z dnia 31 lipca 2019 r., znak: (...);

w sprawie: L. S.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o wysokość emerytury i ponowne ustalenie kapitału początkowego

1)  oddala odwołanie od decyzji z dnia 31 lipca 2019 r., znak: (...)

2)  umarza postępowanie w sprawie z odwołania od decyzji z dnia 31 lipca 2019 r., znak: (...).

Na oryginale właściwy podpis.

VI U 3103/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 lipca 2019 r. - znak: (...) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. – po rozpatrzeniu wniosku ubezpieczonej L. S. o ponowne ustalenie kapitału początkowego – odmówił wnioskodawczyni ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r., wskazując iż nie zostały przedłożone nowe dokumenty, mające wpływ na zmianę wartości kapitału początkowego. Ponadto organ rentowy podniósł, iż przy ustalaniu kapitału początkowego nie uwzględnia się okresu pracy w gospodarstwie rolnym.

Odrębną decyzją także z dnia 31 lipca 2019 r. - znak: (...)- Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. - po rozpoznaniu wniosku ubezpieczonej L. S. z dnia 15 lipca 2019 r. – odmówił wnioskodawczyni prawa do ponownego obliczenia emerytury. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy – powołując jako jej podstawę prawną art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - wskazał, iż zgodnie z tą ustawą prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość. Zdaniem organu rentowego dokumenty przedłożone do ponownego obliczenia emerytury zostały uwzględnione przy obliczeniu emerytury z urzędu w decyzji z dnia 29 marca 2017 r., wobec czego brak podstaw do przeliczenia emerytury.

Odwołania od powyższych dwóch decyzji wniósł w imieniu ubezpieczonej profesjonalny pełnomocnik, domagając się zmiany zaskarżonych decyzji poprzez doliczenie do okresów składkowych ubezpieczonej okresu jej pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 18 lutego 1972 r. do 22 marca 1990 r. oraz zasądzenia od organu rentowego na rzecz ubezpieczonej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Odwołująca zarzuciła zaskarżonym decyzjom:

- naruszenie art. 10 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez jego niezastosowanie, a w konsekwencji wydanie zaskarżonych decyzji w sytuacji, gdy zgodnie z powołaną podstawą prawną ZUS powinien obligatoryjnie uwzględnić do okresów składkowych powódki okres jej pracy w gospodarstwie rolnym rodziców przypadający od 18 lutego 1972 r. do 22 marca 1990 r.;

- naruszenie przez organ rentowy art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej, poprzez jego niezastosowanie, a w konsekwencji wydanie decyzji o odmowie ponownego ustalenia kapitału początkowego, w sytuacji gdy powódka żądała wydania decyzji w zakresie doliczenia okresów składkowych/nieskładkowych do ustalonego stażu pracy.

W uzasadnieniu powyższych zarzutów odwołująca – kwestionując zaskarżone decyzje – powoływała się na wadliwe – w jej ocenie – ustalenia organu rentowego, które stanowiły podstawę do wydania przez ten organ decyzji z dnia 29 marca 2017 r., znak: (...) o ponownym ustaleniu kapitału początkowego, w której to decyzji przyjęto podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 230,02 zł oraz okresy składkowe w wymiarze 4 lat, 5 miesięcy oraz 29 dni, tj. 53 miesiące, jak równiż okresy nieskładkowe po ograniczeniu do 1/3 okresów składkowych w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy i okres sprawowania opieki nad dzieckiem (dziećmi) w wymiarze 6 lat , łącznie 7 lat, 6 miesięcy, tj. 90 miesięcy. Zdaniem odwołującej ustalenia decyzji z dnia 29 marca 2017 r. były wadliwe, gdyż pismem z dnia 14 czerwca 1999 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. Inspektorat w Ż. poinformował powódkę, iż przy ustalaniu prawa do emerytury oraz obliczaniu jej wysokości uwzględnia się okresy wskazane w art. 10 ust. 1 punktach 1, 2 i 3 ustawy emerytalnej i dodatkowo Zakład wskazał, iż wobec powyższego w momencie przejścia na emeryturę okres zatrudnienia ubezpieczonej zaliczony do stażu wzrośnie do 26 lat, 7 miesięcy i 21 dni. Jednakże przy ustalaniu okresów składkowych organ rentowy niezasadnie pominął okres pracy ubezpieczonej w gospodarstwie rolnym jej rodziców po ukończeniu przez nią 16 roku życia (od 18 lutego 1972 r. do 31 grudnia 1982 r.), który zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS podlega zaliczeniu do okresów składkowych przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości.

Z daleko posuniętej ostrożności pełnomocnik ubezpieczonej w załączeniu do odwołania dołączył dokumenty, które mogły mieć – w jego ocenie – wpływ na doliczenie dodatkowych okresów składkowych/nieskładkowych, takie jak: zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy w Ż. czy świadectwa pracy.

W odpowiedziach na odwołania organ rentowy podtrzymał prezentowane w zaskarżonych decyzjach stanowiska i wnosił o oddalenie odwołań, w szczególności podnosząc, iż zgodnie z art. 174 ust. 2 ustawy emerytalnej do wartości kapitału początkowego okresów pracy w gospodarstwie rolnym nie uwzględnia się, a dokumenty przedłożone wraz z wnioskiem o ponowne obliczenie świadczenia oraz do odwołania zostały już uwzględnione w przez niego w decyzji z dnia 29 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje:

Na wstępie odnieść należy się do zakresu przedmiotowego niniejszego procesu, który w wyniku dyspozytywnej czynności procesowej powódki ograniczony został do przeprowadzenia kontroli sądowej wyłącznie co do decyzji pozwanego organu z dnia 31 lipca 2019 r. znak: (...)

odmawiającej ubezpieczonej ponownego obliczenia jej emerytury. W piśmie procesowym z dnia 26 lutego 2020 r. (k. 56 -59 a.s.) pełnomocnik powódki oświadczył bowiem, iż cofa ona swoje odwołanie od decyzji z dnia 31 lipca 2019 r., znak: (...), a pełnomocnik organu rentowego na posiedzeniu rozprawowym w dniu 1 października 2020 r. wyraził zgodę na cofnięcie odwołania ( e- protokół rozprawy – k. 86 i skrócony protokół rozprawy – k 84 a.s.). W tej sytuacji procesowej wystąpiła podstawa do umorzenia postępowania w powyższym zakresie – w oparciu o art. 355 K.p.c. – o czym orzeczono w punkcie 2 sentencji wyroku.

W powołanym piśmie procesowym z dnia 26 lutego 2020 r. pełnomocnik powódki podtrzymał w jej imieniu odwołanie od decyzji z dnia 31 lipca 2019 r., znak: (...), żądając ponownego przeliczenia emerytury poprzez doliczenie do jej stażu emerytalnego wszystkich okresów pracy w gospodarstwie rolnym, z jednoczesnym twierdzeniem iż w okresie od 18 lutego 1972 r. do 31 sierpnia 1995 r. za ubezpieczoną były opłacone wszystkie wymagane składki na Fundusz Emerytalny Rolników, Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników i ubezpieczenie emerytalno – rentowe.

W treści powołanego pisma procesowego pełnomocnik powódki zarzucił także organowi rentowemu, iż ten nie uwzględnił przy obliczaniu jej okresu składkowego okresów przebywania przez nią na zasiłku dla bezrobotnych, i wskazał okresy pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Ostatecznie jednak w piśmie procesowym z dnia 2 grudnia 2020 r. (k. 128 – 129 a.s.) pełnomocnik powódki przyznał - analizując kolejne pisma procesowe pełnomocnika ZUS - iż okresy pobierania przez ubezpieczoną zasiłków dla bezrobotnych (od 15.03.1990 r. do 30.11.1992 r. oraz od 05.03.1996 r. do 04.03.1997 r.) zostały przez organ rentowy zaliczone do okresów składkowych powódki we wcześniejszych decyzjach, czego potwierdzeniem jest karta przebiegu zatrudnienia dołączona do zaskarżonej decyzji ( k. 244 akt emerytalnych powódki).

Ostatecznie podstawa faktyczna odwołania ograniczona została przez pełnomocnika powódki w piśmie procesowym z dnia 4 stycznia 2021 r. (k. 137 i 138 a.s.) do żądania doliczenia do okresów składkowych ubezpieczonej okresu jej pracy w gospodarstwie rolnym jej rodziców od 18 lutego 1972 r. do 31 grudnia 1982 r. , co spowodowało by powiększenie jej stażu emerytalnego (okresów składkowych i nieskładkowych o 4 lata i 6 miesięcy), a w konsekwencji nabycie przez nią prawa do emerytury w wysokości minimalnej emerytury na podstawie art. 87 ustawy emerytalnej w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy (oświadczenie pełnomocnika powódki na rozprawie w dniu 14 stycznia 2021 r. – e protokół rozprawy k.143 i skrócony protokół rozprawy – k. 141 i 142 a.s.).

Dokonując oceny powyższego żądania Sąd Okręgowy wskazuje, iż okoliczności faktyczne sprawy nie były między stronami sporne, a spór ograniczał się wyłącznie do kwestii prawnych, związanych z wykładnią przepisów prawa materialnego. Ubezpieczona L. S. (urodz. (...)) z dniem (...) r. nabyła prawo do emerytury w miejsce pobieranej do osiągnięcia wieku emerytalnego renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Prawo do emerytury potwierdzone zostało decyzją (...) Oddziału w B. z dnia 29 marca 2017 r. (decyzja – k. 210 akt emerytalnych), w treści której wskazano, iż podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, przy czym emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Wysokość emerytury ubezpieczonej wyliczona została na kwotę 618 zł 29 gr, przy czym przy ustalaniu wysokości świadczenia uwzględnione zostało zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników w kwocie 86 zł 43 gr. Organ rentowy wskazał ponadto, że:

- emerytura ubezpieczonej jest niższa od dotychczas wypłacanej renty i dlatego podlega podwyższeniu do kwoty tej renty czyli do kwoty 750 zł;

- emerytura nie podlega podwyższeniu do kwoty najniższej emerytury ponieważ nie został udokumentowany okres składkowy i nieskładkowy (po ograniczeniu do 1/3 okresów składkowych) wynoszący łącznie co najmniej 22 lata.

W poprzedzającej powyższą decyzję decyzji z dnia 22 marca 2017 r. ((...)) o ponownym ustaleniu kapitału początkowego Zakład podał, że przyjął

- podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 230 zł 02 gr;

- okresy składkowe łącznie 4 lata 5 miesięcy i 29 dni – tj. 53 miesiące;

- okresy nieskładkowe 1 rok 6 miesięcy 17 dni – po ograniczeniu do 1/3 uwzględnionych okresów składkowych 1 rok 6 miesięcy 0 dni;

- okresy sprawowania opieki nad dzieckiem (dziećmi): 6 lat;

Łączny okres nieskładkowy przyjęty do obliczenia kapitału początkowego wyniósł: 7 lat 6 miesięcy 0 dni, tj. 90 miesięcy.

W punkcie V decyzji kapitałowej z dnia 22 marca 2017 r. organ wyjaśnił, iż nie uwzględnił do ustalenia wartości kapitału początkowego okresów pracy w gospodarstwie rolnym : od 18.02.1972 do 21.10.1975; od 21.101978 do 12.09.1979; od13.091982 do31.12.1982; 01.01.1983 do 31.12.1989; 01.01.1993 do 31.08.1995, gdyż nie uwzględnia się ich przy ustalaniu tego kapitału.

Ostateczne stanowisko procesowe powódki sprowadzało się do żądania zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przeliczenie ubezpieczonej emerytury do wysokości minimalnej emerytury, na skutek powiększenia jej stażu emerytalnego (okresów składkowych i zaliczalnych okresów nieskładkowych) o przypadający przed dniem 1 stycznia 1983 r. okres pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, od 18 lutego 1972 r. do 31 grudnia 1982 r. Podstawy prawnej do tego rodzaju przeliczenia powódka upatrywała w art. 87 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 53 - oznaczanej w dalszych rozważaniach jako ustawa emerytalna).

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy emerytalnej w przypadku gdy emerytura przysługująca z Funduszu określona w art. 26, łącznie z okresową emeryturą kapitałową, albo emerytura przysługująca z Funduszu określona w art. 26, jest niższa niż kwota, o której mowa w art. 85 ust. 2 i 3, emeryturę przysługującą z Funduszu, w tym emeryturę ustaloną ze zwiększeniem, o którym mowa a art. 26a, podwyższa się w taki sposób, aby suma tych świadczeń nie była niższa od tej kwoty, o ile ubezpieczony:

1)  mężczyzna osiągnął wiek emerytalny wynoszący 65 lat i ma okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat,

2)  kobieta osiągnęła wiek emerytalny 60 lat i ma okres składkowy

i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat

- z uwzględnieniem ust. 3-7. Przepis art. 5 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Z kolei art. 87 ust. 1a tej ustawy stanowi, iż w okresie składkowym, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uwzględnia się okres, za który ustalono zwiększenie, o którym mowa w art. 26a.

Ten ostatni przepis ( art. 26a ) w ust. 1 mówi, iż wysokość emerytury ustalonej zgodnie z art. 26 ulega zwiększeniu za okresy opłacania składek na Fundusz Emerytalny Rolników, Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników i ubezpieczenie emerytalno – rentowe, o których mowa w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników. Zwiększenie to ustala się według zasad wymiaru części składkowej emerytury rolniczej przewidzianych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników na podstawie zaświadczenia Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego o okresach opłacania składek.

Z powołanych unormowań wynika zatem wprost, iż okresy składkowe wskazane w art. 87 ust. 1 pkt 1 i 2 mogą zostać zwiększone - zgodnie z art. 87 ust. 1a - wyłącznie o okresy, za które opłacono składki na Fundusz Emerytalny Rolników, Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników i ubezpieczenie emerytalno – rentowe.

Pozwany organ rentowy - na podstawie zaświadczenia Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z 10 kwietnia 1997 r. ( k. 8 – 9 akt emerytalno - rentowych ) - powiększył staż emerytalnych ubezpieczonej o okresy opłacania składek na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników w latach 1983 – 1990 oraz na ubezpieczenie społeczne rolników w latach 1991 – 1995 czyli za okresy, za które ustalił dla ubezpieczonej zwiększenie, o którym mowa w art. 26a. Ogólny staż emerytalny ubezpieczonej osiągnął wymiar 16 lat 8 miesięcy i 27 dni (vide: załącznik do pisma procesowego pełnomocnika ZUS z dnia 26 listopada 2020 r. – k. 125 a.s.).

Stanowisko organu rentowego, przedstawione w uzasadnieniach zaskarżonych przez ubezpieczoną decyzji (ostatecznie ubezpieczony cofnął odwołanie co do decyzji odmawiającej ponownego ustalenia kapitału początkowego), zgodnie z którym okres pracy ubezpieczonej w gospodarstwie rolnym po ukończeniu przez nią 16 roku życia - od od18 lutego 1972 r. do 31 grudnia 1982 r – nie mógł powiększyć wymiarów jej okresów składkowych i nieskładkowych wskazanych w art. 87 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej, było prawidłowe.

Jak wynika z treści art. 10 ust. 1 ustawy emerytalnej przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe:

1)  okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki,

2)  przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia,

3)  przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia,

jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 3 października 2012 r. (sygn. akt III UZP 4/12) wyjaśnił, że jeśli ubezpieczony nie posiada wymaganego do nabycia prawa do emerytury stażu złożonego z okresów składkowych i nieskładkowych wymienionych w katalogach zamieszczonych w art. 6 i 7 tej ustawy, staż ten uzupełnia się okresami, o jakich mowa art. 10 ust. 1 ustawy emerytalnej. Uzupełnienie stażu ubezpieczeniowego okresami wymienionymi w art. 10 ust. 1 nie przekłada się jednak bezpośrednio na wysokość emerytury w systemie powszechnym i to zarówno wyliczonej według formuły art. 51-56 jak i formuły art. 25-26a tej ustawy”.

Błędne jest zatem zapatrywanie powódki, jakoby okres pracy w gospodarstwie rolnym doliczał się w każdym przypadku do stażu emerytalnego. W szczególności, okres taki nie podlega uwzględnieniu do kapitału początkowego, gdyż w tym zakresie regulacja też jest jasna. Znaczenie mają tylko okresy składkowe i nieskładkowe (por. wyrok SN z dnia 27.11.2014 r., sygn. akt III UK 62/14, wyrok SN z dnia 11 stycznia 2005 r., I UK 135/04).

Jak stanowi bowiem art. 174 ust. 1 ustawy emerytalnej kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Stosownie do treści art. 174 ust. 2 i 3 przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1.okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2.okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt. 5,

3.okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt. 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Katalog z art. 174 ust. 2 ma charakter zamknięty w tym sensie, że okresy w nim nieprzewidziane nie mogą zostać uwzględnione. Nie istnieje w związku z tym podstawa prawna, która uzasadniałaby żądanie ubezpieczonej w zakresie uwzględnienia okresów zatrudnienia w gospodarstwie rolnym przy ustalaniu wysokości kapitału początkowego i konsekwentnie przy obliczeniu emerytury. Jej stanowisko w toku niniejszego procesu było zresztą niekonsekwentne albowiem cofając odwołanie od decyzji odmawiającej ponownego ustalenia kapitału początkowego ubezpieczona potwierdziła w istocie stanowisko organu rentowego.

Nie zachodził również wypadek z art. 26a ustawy emerytalnej, pozwalający na zwiększenie wysokości emerytury o okres opłacania składek na Fundusz Emerytalny Rolników, Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników i ubezpieczenie emerytalno-rentowe, bowiem w spornym okresie za ubezpieczoną składek nie odprowadzono. W okresie, którego zaliczenia do okresów składkowych ubezpieczona domagała się w niniejszej sprawie ( od 18 lutego 1972 r. do 31 grudnia 1982 r. ) nie istniał bowiem obowiązek opłacania składek za domowników. Celem przedmiotowego zwiększenia jest zrekompensowanie osobie uprawnionej do emerytury w systemie powszechnym rzeczywistych ciężarów, jakie ponosiła w przeszłości, podlegając podwójnemu ubezpieczeniu i opłacając z tego tytułu należne składki ((por. uchwała SN z dnia 3 października 2012 r. III UZP 4/12).

Ustalając staż do zwiększenia emerytury w systemie powszechnym uwzględnia się tylko wykazane przez ubezpieczonego okresy opłacania składek na ubezpieczenie rolnicze, to jest za okresy, za które składki faktycznie zostały uiszczone ( tak uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 15 października 2019 r. III AUa 133/19 – LEX nr 2750948).

Z kolei w tezie wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27 lipca 2018 r. III AUa 532/18 (LEX nr 2686003) wskazano, iż w wypadku nabycia prawa do emerytury na podstawie art. 24a ust. 1 ustawy emerytalnej w wysokości niższej niż kwota najniższej emerytury, przy ustalaniu okresów składkowych i nieskładkowych, o których mowa w art. 87 ust 1 tej ustawy, nie uwzględnia się przypadających przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresów pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia ( art. 10 ust. 1 pkt 3). Do uzyskania prawa do emerytury w oparciu o art. 24a ustawy emerytalnej nie jest bowiem konieczne posiadanie określonej ilości okresów składkowych i nieskładkowych, lecz wyłącznie osiągnięcie wymaganego wieku emerytalnego i podleganie ubezpieczeniu społecznemu albo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowym. Nie zachodzi więc potrzeba uzupełniania okresów składkowych i nieskładkowych w zakresie niezbędnym do nabycia prawa do emerytury (art. 10 ust. 1). Z treści art. 87 ust. 1a ustawy emerytalnej wynika jednoznacznie, że można uwzględnić jedynie okresy, za który ustalono zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników wskazane w art. 26a tej ustawy.

Z tego względu pominięto w postępowaniu rozpoznawczym wnioskowane przez powódkę dowody z zeznań świadków, które – jak wynika z powyższych rozważań – nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Dodatkowo nadmienić należy, iż prawo do podwyższenia świadczenia z ubezpieczenia społecznego uzależnione jest od spełnienia przesłanek wymaganych w przepisach prawa ubezpieczeń społecznych. Dlatego odwoływanie się przez pełnomocnika powódki do adresowanych do niej w przeszłości pism organu rentowego uznać trzeba za bezskuteczne.

Podzielając przedstawiony i utrwalony w orzecznictwie kierunek wykładni powyższych przepisów prawa materialnego Sąd Okręgowy uznał, iż odwołanie ubezpieczonej nie zasługiwało na uwzględnienie i dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 K.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Na oryginale właściwy podpis.