Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca SSR Marta Przybylska

Protokolant sekr. sąd. Patrycja Kokot

w obecności oskarżyciela publicznego ---

po rozpoznaniu dnia 10.01.2022 r.

sprawy M. P.

córki J. i A. z d. M., ur. (...) w W.

obwinionej o to, że:

będąc właścicielem pojazdu marki O. o nr rej. (...), oświadczeniem z dnia 12.11.2020 r. sporządzonym w K. na ul. (...) wbrew obowiązkowi nie wskazała na żądanie uprawnionego organu, to jest Głównego Inspektora Transportu Drogowego, komu powierzyła wymieniony wyżej pojazd do kierowania lub używania w dniu 08.10.2020 r. o godz. 11.22 w lokalizacji M./290. (...).PK.108 pomimo, że pojazd ten nie został użyty wbrew jej woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mogła zapobiec

tj. o wykroczenie z art. 96 § 3 kw w zw. z art. 78 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym

1.  uznaje obwinioną M. P. za winną tego, że w dniu 12.11.2020 r. w K. będąc współwłaścicielem pojazdu marki O. o nr rej. (...) w oświadczeniu przesłanym do Głównego Inspektora Transportu Drogowego nie wskazała na żądanie uprawnionego organu komu powierzyła pojazd do kierowania lub używania w dniu 08.10.2020 r. o godz. 11:22 w lokalizacji M./290. (...).PK.108 to jest czynu wyczerpującego dyspozycje art. 96 § 3 kw w zw. z art. 78 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym i za to na podstawie art. 96 § 3 kw wymierza jej karę 300 (trzystu) złotych grzywny,

2.  zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów sądowych.

SSR Marta Przybylska

Sygn. akt II W 275/21

UZASADNIENIE

Obwiniona M. P. ma 41 lat. Jest zatrudniona jako nauczyciel w szkole podstawowej w Kucharkach i uzyskuje dochód w wysokości 3100 zł miesięcznie. Obwiniona jest mężatką i ma na utrzymaniu 3 dzieci w wieku 15, 12 i 3 lata. Obwiniona nie była wcześniej karana.

dowód: wyjaśnienia obwinionej k. 52

Obwiniona była wraz z mężem Ł. P. właścicielem pojazdu marki o. (...) o nr rej. (...) w okresie od 16 stycznia 2012 r. do 21 czerwca 2021 r. .

dowód: kopia dowodu rejestracyjnego k. 35 – 37, kopia faktury k. 38

W dniu 8 października 2020 r. o godz. 11:22 w lokalizacji M./290. (...).PK.108 kierujący samochodem marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) dopuścił się wykroczenia z art. 92a k.w.

dowód: wydruk k. 6

Główny Inspektorat Transportu Drogowego wezwał obwinioną pismem z dnia 26 października 2020r. do podania kto kierował przedmiotowym pojazdem w dniu 8 października 2020r.

M. P. w odpowiedzi na w/w wezwanie w piśmie z dnia 12 listopada 2020r wskazała, iż zdjęcie jest niewyraźne, nie wiadomo kto kierował pojazdem, jest dwóch współwłaścicieli. Główny Inspektorat Transportu Drogowego otrzymał przedmiotowe pismo w dniu 19 listopada 2020 r.

dowód: kopia pisma k. 8-9,

Obwiniona nie przyznała się do zarzucanego jej czynu i odmówiła składania wyjaśnień.

Sąd uznał wyjaśnienia obwinionej w zakresie nie przyznania się do winy za niewiarygodne albowiem nie znajdują one potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, w szczególności w kopiach pism.

Sąd uznał za wiarygodne dowody rzeczowe w postaci notatki urzędowej, pism obwinionej albowiem zostały wykonane przez uprawione podmioty w zakresie ich uprawnień, a ich wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

M. P. została obwiniona o to, że w dniu 12.11.2020 r. w K. będąc współwłaścicielem pojazdu marki O. o nr rej. (...) w oświadczeniu przesłanym do Głównego Inspektora Transportu Drogowego nie wskazała na żądanie uprawnionego organu komu powierzyła pojazd do kierowania lub używania w dniu 08.10.2020 r. o godz. 11:22 w lokalizacji M./290. (...).PK.108 tj. o czyn z art. 96 § 3 k.w.

Art. 96 § 3 k.w. stanowi, iż karze podlega ten, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Zachowanie sprawcze na gruncie art. 96 § 3 k.w. polega z kolei na niewskazaniu, wbrew obowiązkowi, na żądanie uprawnionego organu, komu został powierzony pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Niewskazanie oznacza odmowę udzielenia odpowiedzi na konkretne żądanie organu. Niewskazaniem w rozumieniu komentowanego przepisu będzie zatem całkowite zaniechanie udzielenia odpowiedzi, udzielenie odpowiedzi wymijającej (np. „nie wiem”) albo udzielenie odpowiedzi negatywnej („nie wskażę”) (por. R.A. S., Wykroczenia drogowe..., s. 550 i n.). Chodzi o odmowę wprost wskazania tej osoby albo o nieudzielenie odpowiedzi na zadane – ustnie lub pisemnie – w tym zakresie pytanie. Zaznaczyć należy, że dla przypisania odpowiedzialności sprawcy nie ma znaczenia również forma odmowy wskazania osoby. Komentowane wykroczenie sankcjonuje obowiązek wynikający z art. 78 ust. 4 i 5 p.r.d., zgodnie z którym właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec. ( po. Komentarz do Kodeksu Wykroczeń pod red. J. Lachowski) Ustawodawca przewidział możliwość niewskazania wbrew obowiązkowi przez zobowiązanego osoby kierującej lub używającej dany pojazd w oznaczonym czasie jedynie pod warunkiem wykazania, że pojazd ten został użyty po pierwsze wbrew woli i wiedzy ww., po drugie przez nieznaną osobę, po trzecie ww. nie mógł temu zapobiec. Warunki te muszą zostać spełnione łącznie. We wszystkich innych wypadkach właściciel lub posiadacz pojazdu, od którego jest żądana powyższa informacja, a która jej nie udziela, popełnia czyn z art. 96 § 3 k.w.( por. postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 26 września 2012 sygn. akt VIII Kz 444/12 opubl. LEX)

Warto również podkreślić, wbrew twierdzeniom obrońcy, że właściciel lub posiadacz pojazdu nie może uchylić się od odpowiedzi na żądanie organu, jeżeli odpowiedź mogłaby narazić jego lub osobę najbliższą na odpowiedzialność za wykroczenie. Przepis art. 183 k.p.k. przewiduje bowiem taką możliwość jedynie wtedy, gdy odpowiedź narażałaby na odpowiedzialność za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe (por. uchwała SN z 30.11.2004 r., I KZP 26/04, OSNKW 2004/11–12, poz. 102).

Ustalony w przedmiotowej sprawie stan faktyczny wskazuje, iż obwinionej należy przypisać popełnienie czynu z art 96 § 3 k.w. albowiem M. P. w myśl obowiązujących przepisów była podmiotem obowiązanym do udzielenia żądanej przez Główny Inspektorat Transportu Drogowego informacji i obowiązku tego nie wykonała. Obwiniona została wezwana do wskazania kierującego w ciągu miesiąca od popełnia wykroczenia. Jak sama podała w piśmie pojazd użytkują tylko 2 osoby. Nie sposób zatem przyjąć, iż obwiniona nie była w stanie ustalić czy ona, czy jej mąż kierowali w tym dniu pojazdem marki O. o nr rej. (...).

Stronę podmiotową tego czynu stanowiła umyślność. Stopień społecznej szkodliwości czynu należało uznać za umiarkowany. Obwiniona godził w dobro jakim jest bezpieczeństwo i porządek w komunikacji. Przy wymiarze kary kierowano się dyrektywami zawartymi w art. 33 k.w. uwzględniając stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował uprzednią niekaralność obwinionej. Wymierzona kara spełni rolę zapobiegawczą i wychowawczą w stosunku do samej obwinionej, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Mając na względzie powyższe, w ocenie Sądu kara 300 zł grzywny jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu.

Uwzględniając sytuację majątkową i wysokość dochodów obwinionej Sąd uznał że uiszczenie przez nią kosztów postępowania w całości nie będzie dla niej zbyt uciążliwe i dlatego na podstawie art. 119 § 1 kpw obciążył obwinioną kosztami postępowania w wysokości 150 złotych.

SSR Marta Przybylska