Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Andrzej Walenta

Sędziowie SO Barbara Plewińska

SO Marzena Polak (spr.)

Protokolant st.sekr.sądowy Magdalena Maćkiewicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Marzenny Mikołajczak

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2013 roku

sprawy A. R.

oskarżonego o przestępstwo z art. 279 § 1 kk, 278 § 1 kk , art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 288 § 1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Chełmnie

z dnia 9 maja 2013 roku sygn. akt II K 583/12

I.  zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

1.  jako podstawę prawną skazania za czyn opisany w punkcie 6. zarzutu aktu oskarżenia przyjmuje art. 278 § 1kk w zw. z art. 278 § 5kk w zw. z art. 11 § 2kk;

2.  jako podstawę prawną wymiaru kary łącznej orzeczonej w punkcie V przyjmuje art. 91 § 2 kk i art. 86 § 1 kk;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Chełmnie) na rzecz adw. M. G. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) brutto tytułem nieopłaconego wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

IV.  zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych za II instancję, a wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IX Ka 453/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Chełmnie wyrokiem z dn. 9 maja 2013 roku wydanym w sprawie II K 583/12 A. R. został uznany:

I.  winnym popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach 1, 2, 3, 4 i 5 aktu oskarżenia, tj. występków z art. 279 § 1 kk i za to po zastosowaniu art. 91 § 1 kk, na podstawie art. 279 § 1 kk, wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  winnym popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 6 aktu oskarżenia, tj. występku z art. 278 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i wymierzył mu za to, w myśl art. 11 § 3 kk, a na podstawie art. 278 § 1 kk karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

III.  winnym popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 7 aktu oskarżenia, tj. występku z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  winnym popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 8 aktu oskarżenia, tj. występku z art. 288 § 1 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Rejonowy, na mocy art. 85 kk, art. 86 § 1 kk, wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 46 § 1 kk, Sąd I instancji zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkód wyrządzonych popełnionymi przestępstwami poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych:

- L. S. kwoty 650 złotych,

- Przedsiębiorstwa (...)z siedzibą w K. kwoty 1.400 złotych,

- E. Z. kwoty 100 złotych,

- R. G. kwoty 300 złotych,

- J. B. kwoty 400 złotych,

- (...)z siedzibą w C. kwoty 224 złotych,

- K. K. kwoty 500 złotych,

- A. S. kwoty 1.000 złotych,

- W. S. kwoty 600 złotych.

Nadto Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, zaś poniesionymi w sprawie wydatkami obciążył w całości Skarb Państwa.

Apelację od tego orzeczenia wniósł prokurator. Zarzucił temu orzeczeniu:

- obrazę przepisów prawa materialnego – art. 278 § 5 kk poprzez jego niezastosowanie podczas gdy z opisu czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt 6 aktu oskarżenia wynika, iż dokonał zaboru kart bankomatowych (...) Bank i (...),

- obrazę przepisów prawa materialnego – art. 91 § 2 kk, poprzez wskazanie w podstawie wymiaru kary łącznej orzeczonej za ciąg przestępstw określony w art. 91 § 1 kk i inne przestępstwo – art. 85 kk i niewskazanie w podstawie wymiaru kary łącznej orzeczonej za ciąg przestępstw określony w art. 91 1 kk i inne przestępstwo – art. 91 § 2 kk.

Stawiając ów zarzut, w oparciu o art. 437 kpk wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1.  zmianę punktu II wyroku poprzez wyeliminowanie z przyjętej kwalifikacji prawnej art. 275 § 1 kk i wskazanie, zgodnie z opisem czynu, iż wypełnił on znamiona występku z art. 278 § 1 kk i art. 278 § 5 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

2.  zmianę punktu V wyroku i wskazanie w podstawie wymiaru kary łącznej orzeczonej wobec A. R. art. 91 § 2 kk obok art. 86 § 1 kk i wyeliminowanie art. 85 kk;

3.  utrzymanie wyroku w mocy w pozostałym zakresie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja Prokuratora zasługuje na uwzględnienie.

Nie ma potrzeby powielania argumentacji zawartej w uzasadnieniu apelacji, a wystarczy odesłać do lektury jej treści.

Jednakże, na samym wstępie stwierdzić należy, iż zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I instancji przeprowadził postępowanie przed Sądem I instancji w sposób właściwy, dokonując niezbędnych czynności dowodowych, koniecznych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Ocena zgromadzonego materiału dowodowego mieściła się przy tym w granicach sędziowskiej swobody, należycie uwzględniając zasady logiki i prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego. Pozostawała ona wobec powyższego pod ochroną dyspozycji art. 7 kpk, spotykając się w związku z tym, z akceptacją Sądu Okręgowego.

W związku z tym, iż Sąd Odwoławczy, co do zasady, aprobuje stanowisko Sądu Rejonowego w zakresie ustalonego stanu faktycznego, oceny materiału dowodowego, jak i w przedmiocie winy oskarżonego. Nie ma więc potrzeby, aby w tym miejscu szerzej przytaczać argumentację zawartą w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, a za wystarczające uznać należy odwołanie się do niej.

Jednakże faktycznie, Sąd Rejonowy w kwestii kwalifikacji jednego z czynów błędnie przyjął przepis art. 275 par.1 kk, zamiast przepisu art. 278 par.5 kk. Ponadto, faktycznie podstawą prawną orzeczenia kary łącznej winny być przepisy art. 91 par.2 kk i art. 86 par. 1 kk. W tym zakresie, należy w pełni zgodzić się z argumentacją zawartą w uzasadnieniu apelacji Prokuratora. Nie ma potrzeby powielania tej argumentacji, a wystarczy odesłać do jej lektury.

W związku z powyższym, Sąd Okręgowy dokonał korekty zaskarżonego wyroku, tak jak w sentencji wyroku odwoławczego.

Z uwagi na sytuację majątkową i finansową oskarżonego Sąd Okręgowy zwolnił go od uiszczenia kosztów sądowych za drugą instancję.