Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2022 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Justyna Pikulik
Protokolant:	stażysta Krzysztof Kłak

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2022 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa A. T.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powódki A. T. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 3.900 zł (trzy tysiące dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

3.  nakazuje pobrać od powódki A. T. na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie kwotę 136 zł (sto trzydzieści sześć ) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt III C 666/20

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2020 roku powódka A. T. wystąpiła z pozwem przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. domagając się zapłaty kwoty 26.227,29 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 9 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że dochodzona kwota stanowi odszkodowanie za wynajem i podstawienie pojazdu zastępczego, koszty parkingu oraz holowania, z uwagi na uszkodzenie pojazdu marki A. o nr rej. (...) należącego do P. Ś. (1). Poszkodowany zwrócił się do powódki z prośbą o pomoc w likwidacji szkody i uzyskaniu należnego odszkodowania, zaś w dniu 3 kwietnia 2019 roku zawarł z nią umowę przelewu wierzytelności. Uszkodzony pojazd był zabezpieczony i przechowywany na parkingu strzeżonym powódki. Strona powodowa wskazała, że istniała potrzeba dwukrotnego holowania pojazdu – z parkingu do warsztatu oraz z warsztatu do punktu stacji kontroli pojazdów. Z kolei usługa podstawienia pojazdu miała na celu zmniejszenie niegodności poszkodowanego, który nie miał innej możliwości odbioru pojazdu. Powódka zgłosiła szkodę pozwanemu, jako ubezpieczycielowi sprawcy szkody. W dniu 25 marca 2019 roku powódka wystawiła na rzecz poszkodowanego fakturę VAT opiewającą na kwotę 29.959,64 złotych, którą skorygowała w dniu 30 maja 2019 roku do kwoty 29.590,64 złotych (najem pojazdu – 77 dni przy dobowej stawce 249 zł netto, parkowanie pojazdu – 105 dni przy dobowej stawce 30 zł, dwukrotne holowanie pojazdu – 479,70 zł, badanie techniczne pojazdu – 94 zł, podstawienie pojazdu – 79,95 zł). Pismem z dnia 5 kwietnia 2019 roku A. T. wezwała (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. do zapłaty. Decyzją z dnia 16 kwietnia 2019 roku pozwana uznała zasadność roszczenia w zakresie najmu pojazdu zastępczego co do 16 dni przy dobowej stawce w wysokości 75 złotych (1476 złotych), parkowania w zakresie co do 16 dni przy dobowej stawce 36 złotych (590,40 złotych), jednokrotnego holowania pojazdu (202,95 zł) i badań technicznych pojazdu w całości. Zakład ubezpieczeń nie uznał kosztu podstawienia pojazdu.

W odpowiedzi na pozew (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów procesu.

Pozwany podniósł zarzut niezasadności oraz niewykazania roszczenia, a także braku legitymacji czynnej strony powodowej. Pozwany zakwestionował okres i dobową stawkę najmu, zaprzeczył wysokości roszczenia z tytułu holowania i parkowania uszkodzonego pojazdu. Uzasadniając zarzut braku legitymacji czynnej pozwany wskazał, że w dokumentach załączonych do pozwu brak jest pełnomocnictwa udzielonego R. T. przez A. T.. W dalszej kolejności zakład ubezpieczeń wskazał, że przedstawił stronie poszkodowanej ofertę bezkosztowego wynajmu pojazdu zastępczego tej samej klasy, co pojazd uszkodzony, jednak poszkodowany zdecydował się wynająć pojazd samodzielnie za stawkę zawyżoną, wobec czego nie współdziałał w celu pomniejszenia szkody. Pozwany wskazał także, że poszkodowany zdecydował się dokonać najmu pojazdu zastępczego klasy niższej, aniżeli pojazd uszkodzony, dlatego brak jest podstaw do refundacji kosztów najmu w stawce odpowiadającej kosztom najmu pojazdu takiej samej klasy co pojazd uszkodzony. Zakład ubezpieczeń wskazał, że powód nie wykazał zasadności, celowości, jak i w ogóle zastosowania jakichkolwiek usług dodatkowych zwiększających cenę najmu, a także kosztów podstawienia pojazdu zastępczego. Wskazał, że w przypadku wynajmu organizowanego za pośrednictwem infolinii pozwanego, wypożyczalnia podstawia i odbiera auto od klienta, nie są przy tym stosowane limity kilometrów, a wypożyczalnie objęte siecią pozwanego nie stosują kaucji i jest możliwe użytkowanie wynajętego pojazdu poza granicami Polski. Zakład ubezpieczeń wskazał również, że szkoda miała charakter całkowity, wobec czego ubezpieczyciel nie powinien ponosić kosztów związanych z holowaniem pojazdu do warsztatu naprawczego oraz stacji kontroli pojazdów. Jeśli chodzi o koszt parkowania pojazdu, to pozwany uznał dobową stawkę, kwestionując okres, bowiem pozwany wskazał chętnego na nabycie uszkodzonego pojazdu w dniu 30 sierpnia 2018 roku, a transakcja mogła być dokonana w ciągu następnych 7 dni.

W piśmie procesowym z dna 8 października 2021 roku powódka A. T. rozszerzyła powództwo o kwotę 16.753,85 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 9 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty tytułem kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 sierpnia 2018 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki A. (...) o nr rej. (...), należący do P. Ś. (1). W chwili zdarzenia sprawca kolizji posiadał umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego pojazdu w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W..

Niesporne.

W dniu 20 sierpnia 2018 roku poszkodowany P. Ś. (2) zawarł z A. T., prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...).PL (...)” umowę najmu pojazdu zastępczego marki R. (...) o nr rej. (...) za umówiony czynsz najmu w wysokości 250 złotych netto, tj. 246 złotych brutto. Umowa przewidywała rozliczenie bezgotówkowe, nielimitowany przebieg kilometrów, wiek kierowcy bez ograniczenia, liczbę kierowców bez ograniczeń, możliwość wyjazdu za granicę Polski, zniesienie udziału własnego w szkodzie, A. 24h na terenie Unii Europejskiej. Jednocześnie w umowie brak było jakichkolwiek zapisów o dodatkowych opłatach lub karach umownych.

Pojazd zastępczy był niezbędny P. Ś. (1) w życiu prywatnym, do dojazdów do pracy ( jest lekarzem). P. Ś. (1) nie miał innego pojazdu, którym mógł zastąpić pojazd uszkodzony. Pojazd zastępczy został podstawiony pod adres miejsca zamieszkania poszkodowanego.

Najem pojazdu zastępczego trwał do dnia 4 listopada 2018 roku.

Dowód:

- umowa najmu samochodu z dnia 20 sierpnia 2018 roku, k. 31;

- umowa najmu samochodu z dnia 3 września 2018 roku, k. 30;

- zeznania świadka P. Ś. (1), k. 118-120.

Poszkodowany P. Ś. (1) zwrócił się do A. T. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...).PL (...)” o pomoc w likwidacji szkody.

W dniu 20 sierpnia 2018 roku udzielił jej pełnomocnictwa do reprezentowania go w postępowaniu likwidacyjnym i za jej pośrednictwem zgłosił szkodę ubezpieczycielowi sprawcy.

Pełnomocnictwo uprawniało A. T. do reprezentowania poszkodowanego w postępowaniu likwidacyjnym wraz z prawem do zawierania ugód i udzielenia dalszych pełnomocnictw, do zgłoszenia szkody, wglądu w akta szkody, a także do odbioru wszelkich należności tytułem holowania uszkodzonego pojazdu, parkowania uszkodzonego pojazdu, korzystania z pojazdu zastępczego, naprawy pojazdu uszkodzonego, rozliczenia szkody całkowitej, naprawy pojazdu uszkodzonego i sprzedaży wraku pojazdu.

W treści pełnomocnictwa wskazano, że P. Ś. (2) udziela pełnomocnictwa A. T., prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą kolizja p. A. T., w imieniu której działają R. T. i E. F..

Szkoda została zarejestrowana pod numerem (...). Ubezpieczyciel ustalił szkodę poszkodowanego jako szkodę całkowitą. Wartość przyznanego odszkodowania w tym zakresie wyniosła 18.350,15 złotych i została wypłacona w dniu 29 listopada 2018 roku.

W dniu 30 sierpnia 2018 roku zakończyła się aukcja sprzedaży uszkodzonego pojazdu. Oferta zwycięska była ważna przez okres 21 dni od dnia zakończenia aukcji.

Dowód:

- pełnomocnictwo, k. 26;

- decyzja z dnia 28 listopada 2018 roku, k.18;

- lista wypłat odszkodowań, k. 58;

- pismo (...) S.A. z dnia 30 sierpnia 2018 roku, k. 59;

- raport z zamknięcia aukcji, k. 62.

W dniu 23 sierpnia 2018 roku A. T., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...).PL (...)” wezwała (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. do potwierdzenia przyjęcia odpowiedzialności.

Dowód:

- pismo z dnia 23 sierpnia 2018 roku, k. 34

A. T., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...).PL (...)” wystawiła fakturę VAT nr (...) z dnia 25 marca 2019, po korekcie z dnia 30 maja 2019 roku, na łączną kwotę 29.590,64 złotych brutto, na którą składały się:

- kwota 3.874,50 złotych brutto tytułem parkingu dla pojazdu po kolizji w okresie od 18 sierpnia 2018 r. do 11 grudnia 2018 r.,

- kwota 23.582,79 złotych brutto tytułem najmu pojazdu zastępczego R. (...) o nr rej. (...) w okresie od 20 sierpnia 2018 r. do 4 listopada 2018 r.

- kwota 79,95 złotych brutto tytułem podstawienia pojazdu zastępczego w dniu 20 sierpnia 2018 roku,

- kwota 479,70 złotych brutto tytułem holowania pojazdu w dniu 11 grudnia 2018 roku,

- kwota 479,70 złotych brutto tytułem holowania pojazdu w dniu 25 marca 2019 roku,

- kwota 94,00 złotych brutto tytułem badania technicznego po kolizji,

- kwota 1.000,00 złotych brutto tytułem wyceny.

Termin płatności został wyznaczony na 6 czerwca 2019 roku.

Dowód:

- faktura VAT nr (...) z dnia 25 marca 2019 roku, k. 22-23;

- korekta faktury VAT nr (...) z dnia 30 maja 2019 roku, k. 24-25;

W dniu 26 marca 2019 roku P. Ś. (1) sprzedał uszkodzony pojazd.

Dowód:

- umowa sprzedaży, k. 38

W dniu 3 kwietnia 2019 roku sporządzono dokument – umowa przelewu wierzytelności Nr (...)-K, w której wskazano, że P. Ś. (1) zawarł z R. T., jako pełnomocnikiem, umowę przelewu wierzytelności przysługującej mu wobec (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. oraz sprawcy szkody, wynikającej ze szkody zarejestrowanej pod numerem (...) tytułem zwrotu kosztów udokumentowanych fakturą nr (...).

Do ww. umowy nie zostało dołączone żadne pełnomocnictwo udzielone przez Kolizja pl. (...), umocowujące go do zawierania umów cesji wierzytelności w imieniu tej firmy.

Dowód:

- umowa przelewu wierzytelności z dnia 3 kwietnia 2019 roku, k. 28.

Na podstawie decyzji z dnia 16 kwietnia 2019 roku ubezpieczyciel wypłacił dalsze odszkodowanie w wysokości 2.441,35 złotych brutto, na które złożyła się kwota 1.476 złotych brutto z tytułu kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego, kwota 590,40 złotych brutto z tytułu kosztów parkowania uszkodzonego pojazdu, kwota 202,95 złotych brutto tytułem kosztów holowania pojazdu oraz kwota 94,00 złotych tytułem kosztów badania technicznego pojazdu. Wypłata odszkodowania nastąpiła w dniu 17 kwietnia 2019 roku.

W dniu 30 maja 2019 roku A. T., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...).PL (...)” odwołała się od decyzji z dnia 30 maja 2019 roku, wnosząc o zapłatę kwoty 44.328,98 złotych.

W odpowiedzi z dnia 9 lipca 2019 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. podtrzymała dotychczasowe stanowisko.

W dniu 25 lipca 2019 roku A. T., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...).PL (...)” wezwała (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. do podjęcia negocjacji i zawarcia ugody.

Dowód:

- decyzja z dnia 16 kwietnia 2019 roku, k. 20;

- pismo z dnia 25 lipca 2019 roku, k. 35;

- odwołanie od decyzji z dnia 30 maja 2019 roku, k. 36-37;

- odpowiedź (...) S.A., k. 39-40;

- lista wypłat odszkodowań, k. 58.

Szkoda, jaka wystąpiła w pojeździe marki A. (...) o nr rej. (...), należącym do P. Ś. (1) była szkodą całkowitą.

Uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego wyniósł 23 dni.

W 2018 roku wysokość średniej dobowej stawki za najem pojazdu zastępczego o klasie odpowiadającej klasie pojazdu wynajętego w dacie szkody na lokalnym rynku, bez limitu kilometrów, z pełnym ubezpieczeniem OC, AC, NW zawierała się w przedziale od 225 złotych netto do 260 złotych netto.

W 2018 roku wysokość średniej dobowej stawki za najem pojazdu zastępczego o klasie odpowiadającej klasie pojazdu uszkodzonego w dacie szkody na lokalnym rynku, bez opcji dodatkowych, w wariancie gotówkowym zawierała się w przedziale od 145 złotych netto do 180 złotych netto.

W 2018 roku wysokość stawki za holowanie pojazdu wyniosła 2 zł za km. Standardowy koszt załadunku i wyładunku wynosił kwotę 150 złotych netto.

Dowód:

- opinia biegłego L. C., k. 135-140;

- uzupełniająca opinia biegłego L. C., k. 174-183;

- ustna opinia uzupełniająca biegłego L. C., k. 207-208.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

W przedmiotowej sprawie powódka A. T. domagała się zapłaty od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 26.227,29 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 9 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił przepis art. 436 k.c. w zw. art. 415 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność przewidzianą w art. 435 k.c. tj. za szkodę na osobie lub mieniu ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody, a gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny.

Zgodnie z art. 822 § 1 i 2 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Dla przyjęcia odpowiedzialności pozwanego konieczne jest zaistnienie przesłanek odpowiedzialności, a więc zdarzenia oraz powstania szkody, jak również związku przyczynowego między zdarzeniem sprawczym a faktem, z którego szkoda wynika, przy czym zgodnie z art. 361 k.c. powinien to być adekwatny związek przyczynowy.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawał fakt wyrządzenia szkody przez sprawcę posiadającego ubezpieczenie OC wykupione w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Spółce Akcyjnej z (...) w W.. Pozwany przyjął co do zasady swoją odpowiedzialność za szkodę, a spór w istocie dotyczył ustalenia wysokości zaistniałej szkody.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do poniesionego przez stronę pozwaną zarzutu braku legitymacji procesowej czynnej powódki. Zarzut ten okazał się zasadny, co zdeterminowało rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Zgodnie z przepisem art. 509 § 1 i 2 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Powódka wywodzi uprawnienie do żądania zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, parkowania pojazdu, holowania pojazdu oraz podstawienia pojazdu, wynikających z faktury VAT z dnia 25 marca 2019 roku o numerze (...) na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia wierzytelności Nr (...)-K z dnia 3 kwietnia 2019 roku (vide k. 28). W dokumencie tym wskazano, że P. Ś. (1) zawarł z R. T., wskazanym jako pełnomocnik, umowę przelewu wierzytelności przysługującej mu wobec (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. oraz sprawcy szkody, wynikającej ze szkody zarejestrowanej pod numerem (...) tytułem zwrotu kosztów udokumentowanych fakturą nr (...). Do ww. umowy nie zostało dołączone żadne pełnomocnictwo udzielone przez Kolizja pl. (...), umocowujące go do zawierania umów cesji wierzytelności w imieniu tej firmy.

Z umowy tej nie wynika czyim pełnomocnikiem w dacie zawarcia umowy cesji był R. T., w szczególności, czy był pełnomocnikiem Kolizja pl umocowanym do zawierania umów cesji w imieniu tego podmiotu. Nie jest bowiem wykluczone, że R. T., w dacie zawarcia umowy, był pełnomocnikiem zupełnie innej osoby, aniżeli powódka. By wykazać legitymację procesową czynną A. T. winna była przedłożyć dokument pełnomocnictwa dla R. T., uprawniający go do zawarcia w jej imieniu i na jej rzecz umowy przelewu wierzytelności Nr (...)-K z dnia 3 kwietnia 2019 roku.

Takiego dokumentu w aktach niniejszej sprawy brak. Nie jest zatem możliwe ustalenie, do czego R. T. jako „pełnomocnik” powódki był umocowany. Zauważyć należy, że P. Ś. (1) w dniu 20 sierpnia 2018 r. udzielił pełnomocnictwa A. T., działającej poprzez m.in. R. T., a nie samemu R. T.. Nie można zatem niewątpliwie uznać, że R. T. był umocowany do zawarcia umowy cesji z dnia 3 kwietnia 2019 r. z P. Ś. (1).

Nie ulega bowiem wątpliwości, że skuteczne przeniesienie wierzytelności w drodze umowy cesji wymagało prawidłowej reprezentacji stron umowy. Skoro strona pozwana zwróciła uwagę na wątpliwości w tym zakresie, to na powódce ciążył obowiązek wykazania faktów, z których wywodziła dla siebie korzystne skutki prawne (art. 6 k.c. – zasada ciężaru dowodu), a więc przedłożenia stosownych dokumentów potwierdzających umocowanie R. T. do reprezentowania jej w dniu zawarcia umowy cesji. Pomimo podniesionego w odpowiedzi na pozew zarzutu braku należytej reprezentacji przy zawieraniu umowy cesji z dnia 3 kwietnia 2019 r. powódka, reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, nie wykazała jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej, która czyniłaby zgłoszony zarzut bezzasadnym. Trudno uznać, aby w przypadku profesjonalnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie nabywania wierzytelności, a przy tym reprezentowanego w toku postępowania przez fachowego pełnomocnika, zachodziły jakiekolwiek przeszkody obiektywnej natury, które uniemożliwiłyby przedstawienie dokumentu pełnomocnictwa udzielonego R. T. przez A. T., z którego wynikałoby niezbicie, że R. T. może skutecznie w imieniu Kolizja pl zawierać umowy cesji wierzytelności.

Mając przy tym na względzie zasadę kontradyktoryjności procesu cywilnego Sąd nie widział jakiejkolwiek podstawy do zainicjowania w tym zakresie działań z urzędu, które miałby na celu załączenie do akt sprawy rzeczonego dokumentu. Prowadziłoby to w istocie do wyręczenia profesjonalnego podmiotu w wykazaniu jego legitymacji czynnej, co nie znajduje w realiach rozpoznawanej sprawy żadnego uzasadnienia.

Jedynie na marginesie warto zauważyć, że nie wiadomo też jaki był zakres pełnomocnictwa, czy podstawą jego udzielenia była umowa, a jeżeli tak, co z niej wynikało (a konkretnie do zawierania jakich konkretnie umów został umocowany pełnomocnik), a nawet – o czym była mowa już wyżej – kogo pełnomocnikiem był R. T..

Trzeba przy tym odróżnić pełnomocnictwo A. T. do reprezentowania poszkodowanego w postępowaniu likwidacyjnym wraz z prawem zawierania ugód, udzielania dalszych pełnomocnictw, zgłoszenia szkody, wglądu w akta i składania wszelkich oświadczeń o charakterze materialno-prawnym oraz odbioru należności tytułem holowania, parkowania, korzystania i naprawy pojazdu (vide k. 26) od pełnomocnictwa dla R. T. do działania w imieniu i na rzecz A. T., jako cesjonariusza umowy z dnia 3 kwietnia 2019 roku. Tylko przedłożenie tego drugiego pełnomocnictwa, zdaniem Sądu, uprawniałoby A. T. do występowania w niniejszym procesie w charakterze strony powodowej.

W świetle powyższych rozważań Sąd uznał, że powódka nie wykazała swojej legitymacji czynnej do zainicjowania niniejszego procesu, co słusznie podniósł pozwany w odpowiedzi na pozew. Załączone dokumenty nawet nie uprawdopodabniają faktu skutecznego nabycia wierzytelności w drodze umowy cesji. Brak jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego umocowanie R. T. do zawarcia w imieniu i na rzecz A. T. umowy cesji z dnia 3 kwietna 2019 roku uniemożliwia pozytywną weryfikację tej kwestii. A nawet gdyby przyjąć, że powódka uprawdopodobniła fakt nabycia wierzytelności, to godzi się zauważyć, że instytucja uprawdopodobnienia (art. 243 k.p.c.) nie zwalnia strony z dochowania rygorów obowiązujących w postępowaniu dowodowym.

Konsekwencją braku wykazania legitymacji czynnej przez stronę powodową było natomiast oddalenie powództwa w całości, albowiem Sąd uznał, że brak jest podstaw do uznania, że powódka może się z powołaniem na umowę cesji z dnia 3 kwietnia 2019 r. jakichkolwiek roszczeń od pozwanego domagać.

Bacząc na powyższe, zbędne okazało się odnoszenie do roszczenia strony powodowej w zakresie żądania zapłaty uzupełniającej kwoty odszkodowania oraz podniesionych przez stronę pozwaną zarzutów.

Ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie Sąd poczynił w oparciu o zgromadzone w aktach sprawy dokumenty, co do prawdziwości i wiarygodności których Sąd nie powziął zastrzeżeń i które nie były kwestionowane przez strony. W sytuacji, gdy podstawa oddalenia powództwa stał się zarzut niewykazania legitymacji czynnej, ocena pozostałych dowodów jest zbędna. Wskazać należy jedynie, że Sąd za wiarygodne i miarodajne uznał opinie- główną oraz uzupełniającą biegłego L. C. oraz korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym sprawie zeznania świadka P. Ś. (1).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik. Pozwany poniósł w niniejszym postępowaniu następujące koszty: 3.600 złotych tytułem wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego- radcy prawnego, zgodnie z § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz kwotę 300 złotych tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego.

W związku z powyższym, Sąd w punkcie II wyroku zasądził od powódki A. T. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 3.900 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c., w myśl którego, od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty

O nieuiszczonych kosztach sądowych, na które składa się kwota 136 złotych tytułem tymczasowo wyłożona przez Skarb Państwa wynagrodzenia biegłego sądowego, Sąd orzekł w pkt 3 wyroku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2020 roku, poz. 755 ze zm.). Wydatki na opinie biegłego w niniejszej sprawie opiewały na łączną kwotę 736 zł (512 zł + 128 zł + 96 zł). Częściowo koszty te zostały pokryte z uiszczonych przez strony zaliczek w łącznej kwocie 600 zł ( każda ze stron po 300 zł). Do rozliczenia zatem pozostała brakująca kwoty wydatkowane tytułem wynagrodzenia biegłego (136 zł), dlatego w punkcie 3 wyroku Sąd nakazał pobrać od powódki A. T. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 136 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.