Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Ubezpieczony J. L. wniósł odwołanie od decyzji (...) Oddział w B., z dnia 19 czerwca 2019 r. , którą określono wysokość zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne , ubezpieczenie zdrowotne oraz FP i FGSP. W uzasadnieniu zarzucił pozwanemu błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 32 , 46 ust 1 i art. 132 w zw. z art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych , w konsekwencji czego przyjęto, że w okresie objętym postępowaniem ubezpieczony był zobowiązany do opłacania składek na ubezpieczenie, jednocześnie pominięto , że w aktach ubezpieczonego winny znajdować się dokumenty dotyczące wyrejestrowania płatnika składek ze wskazaniem stosownych okresów. Podtrzymał również zgłaszany już wcześniej zarzut przedawnienia składek objętych przedmiotowym postępowaniem.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od odwołującego się na rzecz ZUS zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w norm przepisanych. W uzasadnieniu podał między innymi że zakład dnia 9 marca 2012 r. wystawił upomnienia za okres od czerwca 2005 r. z tytułu składek na FUS, FUZ, FG i FGSP , które zostały doręczone płatnikowi w dni 13 marca 2012 r. W związku z nadal istniejącą zaległości płatnika , dnia 19 lipca 2012 r. zostały wystawione tytuły wykonawcze wraz zawiadomieniem o zajęciu rachunku bankowego , które zostało skuteczne doręczone płatnikowi dnia 31 lipca 2012 r. . Dnia 10 maja 2018 r. został zmieniony środek egzekucyjny i ZUS dokonał zajęcia świadczenia emerytalnego wypłacanego skarżącemu , z którego są potrącane należności na poczet zaległości z tytułu składek na ubezpieczenia za okres czerwiec -wrzesień 2005 r. Zakład prowadził postępowanie wyjaśniające, w wyniku którego ustalono , że w mięsach czerwiec - wrzesień 2005 r. płatnik prowadził działalność gospodarczą ( składał deklaracje rozliczeniowe oraz przekazywał dokumenty ubezpieczeniowe za siebie i pracowników) , z ustaleń pozwanego wynika, że płatnik nie podważa ustalenia okresu prowadzenia działalności od czerwca do września 2005r. W ocenie pozwanego należności nie uległy przedawnieniu, albowiem bieg przedawnienia uległ zawieszeniu z uwagi na nadal prowadzone postępowanie egzekucyjne. Powołał się przy tym na treść art. 24 ust. 5 b ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych argumentując, że jak wskazuje się w doktrynie i orzecznictwie za pierwszą czynność zmierzającą do wyegzekwowania należności należy uznać pisemne upomnienie skierowane do dłużnika, albowiem bez doręczenia upomnienia nie jest możliwe wszczęcie postępowania egzekucyjnego.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Stan faktyczny w zakresie niezbędnym dla rozstrzygnięcia pozostawał w sprawie bezsporny.

Nie ulega wątpliwości iż w okresie od czerwca do września 2005 r.
odwołujący prowadził działalność gospodarczą. Fakt ten potwierdza

dokumentacja, z której jednoznacznie wynika, za w okresie tym nadal zatrudniał pracowników i składał deklaracje . Jego pracownicy zostali wyrejestrowani z ubezpieczenia społecznego w dniu 27 listopada 2005 r. z datą od 11 września 2005 r. ( w przypadku trzech osób ) oraz z datą 1 lipca 2005 r. z datą od 1 lipca 2005 r. We wskazanej wyżej dacie ubezpieczony wyrejestrował również samego siebie z datą od 21 września 2005 r. / informacja ZUSk. 16 akt sprawy/. W deklaracji za lipiec 2005 r. w rubryce „ dostawa towarów oraz świadczenie usług na terenie kraju opod. st 7 % „ widnieje kwota 6400 zł , a w rubryce „ należny podatek „ kwota 448 zł /dokumentacja k. 32 akt sprawy/.

Drugi z zarzutów strony powodowej - ten dotyczący rzekomego przedawnienia należności ZUS - należy uznać za chybiony. Wprawdzie wbrew argumentacji pozwanego upomnienie nie może być traktowane jako pierwsza czynność egzekucyjna zmierzająca do wyegzekwowania należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne , o której dłużnik został zawiadomiony , w rozumieniu art. 24 ust. 5 b ustawy z dnia 1 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( zwanej dalej ustawą systemową) zawieszającej termin przedawnienia , albowiem należy je kwalifikować jako czynność o charakterze materialno - technicznym, nie stanowiącą czynności sensu stricto w postępowaniu egzekucyjnym, a tym bardziej nie jest ona środkiem egzekucyjnym ( tak w wyroku z dnia 19 października 2018 AUa696/18 SA w K. ) , a poza tym ( abstrahując od motywów jakimi kieruje się obecnie ubezpieczony ) kwestionuje on autentyczność swojego podpisu na zwrotnym potwierdzeniu odbioru upomnienia , to jednak ]nie zmienia to faktu, iż do zawieszenia biegu przedawnienia w sprawie doszło na skutek pierwszej czynności zmierzającej do egzekucji należności, za którą należy uznać wystawienie tytułów wykonawczych w lipcu 2012 r. , a następnie zajęcie rachunku bankowego w tymże lipcu 2012 ( tutaj ubezpieczony nie zanegował swojego podpisu na zwrotnym potwierdzeniu odbioru dotyczącym szeregu tytuł w wykonawczych i zajęcia ). W wyroku z dnia 26 września 2019 r. Sąd Apelacyjny w Szczecinie skonstatował, iż czynnością zmierzającą do ściągnięcia należności jest niewątpliwie wystawienie tytułu wykonawczego przez właściwy organ, ale za czynności zmierzające do ściągnięcia należności mogą być uznane także inne czynności to jest orzeczenia, pisma kierowane do strony, z których treści czy uzasadnienia wynika bezpośrednio, że zmierzają one do ściągnięcia zaległości. Za czynności zmierzające do wyegzekwowania należności z tytułu składek uznaje się takie czynności, z których treści lub uzasadnienia wynika bezpośrednio, że zmierzają one do ściągnięcia należności Nie ulega wątpliwości że czynnością taką może być doręczenie odpisu tytułu wykonawczego czy zawiadomienia o zajęciu składnika majątkowego, podjęcie tych czynności wiąże się bowiem z wszczęciem postępowania egzekucyjnego, a zatem służy wyegzekwowaniu należnych składek Tym samym bieg terminu przedawnienia uległ zawieszeniu. I co równie istotne pozostawał zawieszony przez okres kolejnych 6 lat to jest do momentu zajęcia emerytury ubezpieczonego w 2018 r. , albowiem postępowanie egzekucyjne nie zostało formalnie zakończone. Wprawdzie ubezpieczony usiłował doprowadzić do

umorzenia postępowania egzekucyjnego prze organ rentowy , ale ten prawomocnie odmówił jego umorzenia powołując się na brak zaistnienia przesłanek z art. 59 ustawy postępowanie egzekucyjne w administracji. Mimo zatem, iż pozwany w ramach przedmiotowego postępowania od 2012 r. ( zajęcia rachunku bankowego, na którym nie było środków ) nie dokonywał żadnych czynności, a dopiero w maju 2018 roku dokonał zajęcia świadczenia emerytalnego ubezpieczonego , z którego prowadzi obecnie skuteczną egzekucję ( w tym miejscu pojawia się pytanie , czy nie było przesłanek do wcześniejszego umorzenia postępowania egzekucyjnego z uwagi na jego bezskuteczność - art. 59 u.p.e.a , w istocie bowiem bierność organu rentowego przy formalnie kontynuowanym postępowaniu egzekucyjnym mogłaby trwać w nieskończoność ) , ale nie ulega wątpliwości, iż postępowanie egzekucyjne nie zostało zakończone, a dopiero to uzasadniałoby dalszy bieg przedawnienia, w efekcie prowadziłoby do przedawnienia zaległości z 2005 r.

Kierując się powyższym Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c oddalił odwołanie.

O kosztach zastępstwa prawnego orzeczono w oparciu o przepis art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych / Dz. U. 2015.1804 / zasądzając je na rzecz organu rentowego od odwołującego jako przegrywającego proces (wps wynosząca 9 198,16 zł mieszcząca się pomiędzy 5000 a 10 000 zł) .