Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 kwietnia 2018 roku G. E. postanowiła zrobić zakupy w jednym z (...) sklepów. W tym celu udała się do C.H (...) z zamiarem zakupu dekodera. Na terenie C.H (...) G. E. pojawiła się przed godziną 14 a o godzinie 14 38 skierowała się do mieszczącego się na tym terenie sklepu (...). Na terenie tego sklepu (...) oglądała m.in. sprzęt gospodarstwa (...). Około godziny 14 54 kobieta ta zabrała z jednej z półek sklepowych małe pudełko wraz z zabezpieczeniem, które schowała do swojej torebki. G. E. o godzinie 14 58 chciała opuścić teren sklepu jednak wobec faktu że bramki automatyczne zareagowały została ona zatrzymana przez pracownika ochrony sklepu aby wyjaśnić całe zdarzenie. Przy zatrzymanej kobiecie pracownik ochrony ujawnił torbę wykonaną z folii aluminiowej, która była owinięta brązową taśmą samoprzylepną a w niej głosnik B. S. M. (...)AE, za który G. E. nie zapłaciła, a którego wartość wynosiła 599 zł. Pracownik ochrony sklepu (...) M. B. (1), który zatrzymał G. E. powiadomił Policję, a na skutek tego zgłoszenia w sklepie (...) pojawił się patrol policyjny, którego funkcjonariusze dokonali czynności procesowych z zatrzymaną kobietą. Pracownik sklepu (...) odebrał przedmiotowy głośnik a zatrzymana G. E. została poddana czynnościom procesowym. Zatrzymana kobieta nie była dotychczas karana.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonej G. E. (k-100 i k-23), zeznań świadków: R. P. (k-101 i k-15), M. B. (2) (k-101 i k-10), protokołu zatrzymania (k-2,6), protokołu przeszukania (k-4), protokołu zawiadomienia (k-9), protokołu oględzin (k.29-32), protokołu zatrzymania rzeczy (k-43), protokołu komisyjnego zapakowania dowodu (k-50), pokwitowania (k. 48), dokumentacji fotograficznej (k-33-40), płyty CD (k-41), karty karnej (k-42 i 80).

Oskarżona G. E. przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Wyjaśniła pobudki i motywy swojego zachowania. Oglądając towary w sklepie zdecydowała się ukraść głośnik , który widziała na reklamie , a który bardzo jej się podobał. Zwyczajnie schowała go do torby i próbowała wyjść ze sklepu. Zaprzeczyła że działała z innymi osobami stwierdzając, że była w sklepie sama. Zamiar kradzieży powstał pod wpływem chwili i teraz bardzo żałuje że tak postąpiła. Jak wyjaśniła: zatrzymana została „na bramkach” gdy zaczęły „piszczeć”.(k-100). Jak wyjaśniła ukradła ten przedmiot ze zwykłej głupoty (k-23)

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonej G. E. zasługują na obdarzenie ich walorem wiarygodności. Wyjaśnienia jej są logiczne, rzeczowe, spójne z pozostałym materiałem dowodowym i przekonujące co do samego faktu kradzieży sklepowej jak i motywacji sprawcy. Przede wszystkim Sąd brał pod uwagę zapis z kamer ujęty w protokole na kartach 29-32, jak również dokumentacje fotograficzną z k-33 do 40 gdzie w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że kobieta (konsumentka) próbowała dokonać wyniesienia asortymentu sklepowego bez uiszczenia należnej zapłaty na rzecz sklepu (...). Fakt, że tą kobietą była G. E. potwierdzają chociażby protokoły jej zatrzymania a także zeznania świadka M. B. (2), pracownika ochrony, który dokonał zatrzymania kobiety „na bramkach” oraz przybyłego na miejsce zdarzenia policjanta R. P.. Zeznający M. B. (3) stwierdził, że podjął interwencję wobec kobiety, która zamierzała wynieść towar ze sklepu nie płacąc za niego. Kobieta została zatrzymana „na bramkach” wobec faktu, ze bramki zadziałały sygnalizując próbę wyniesienia towaru ze sklepu (k-101). Z zeznań świadka wynika, że kobieta przyznała się w jego obecności do tego zachowania (k-10). Zeznania świadka są logiczne, spójne z całym materiałem dowodowym i stanowią podstawę ustaleń dokonanych przez sąd w tym zakresie. Zeznania te są wiarygodne z racji obiektywizmu i dokładności potwierdzonej pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Poprawność identyfikacji sprawcy potwierdzają zeznania R. P. tj. funkcjonariusza policji, który przybył do sklepu (...) wobec zgłoszenia faktu kradzieży. Z jego zeznań wynika, że kobieta przyznała się do czynu a motywowała to głupotą (k-15). Zeznania są logiczne, obiektywne i spójne z wszystkimi innymi dowodami w sprawie. Zasługują wobec powyższego na przymiot wiarygodności.

Pozostały w sprawie materiał dowodowy potwierdza i uzupełnia zeznania osobowych źródeł dowodowych co do ustaleń na temat zachowania oskarżonej G. E..

Zarejestrowane na płycie CD i opisane w protokole oględzin z k 29-32 a także uwiecznione na dokumentacji fotograficznej z k-33-40 zachowanie oskarżonej stanowi pełnowartościowy dowód, który jest w pełni akceptowany przez zasady Kodeksu postępowania karnego.

Sąd zważył co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie budzi wątpliwości, że oskarżona dopuściła się przestępstwa kradzieży jednakże w ocenie sądu jej zachowanie nie wyszło poza fazę stadialną usiłowania. Wskazać należy, że sąd w granicach zarzucanego jej zachowania uprzedził o zmianie kwalifikacji prawnej czynu obecną na rozprawie stronę postępowania. Sprawca usiłowania występku swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania. To bezpośrednie zmierzanie do dokonania kradzieży obejmowało całość zachowań oskarżonej, które prowadziły wprost do wypełnienia przez nią tego przestępstwa. Niewątpliwie oskarżona miała zamiar popełnienia czynu zabronionego (kradzieży). Podjęła ten zamiar już na terenie sklepu (...). Przyjąć należy że zmierzała też bezpośrednio ku dokonaniu. Mianowicie schowała głośnik do torby i udała się do wyjścia nie mając zamiaru za niego zapłacić. Jednak jej zachowanie zostało przerwane przez zabezpieczenia (bramki) i tam też została zatrzymana przez pracownika ochrony co w ocenie sądu daje podstawę do przypisania jej właśnie usiłowania kradzieży głośnika BOSE a nie sfinalizowania już procesu przedmiotowej kradzieży. Gdyby nie zabezpieczenie w postaci bramek oraz interwencja pracownika ochrony niewątpliwie zrealizowałaby swój zamiar dokonania kradzieży. To właśnie miejsce gdzie doszło do zatrzymania oskarżonej stanowi podstawę ustaleń sądu w zakresie przypisania jej usiłowania kradzieży.

Zabór, którego dokonała oskarżona niewątpliwie dotyczył cudzej rzeczy. Oskarżona dążyła do tego aby poprzez zabór głośnika BOSE osiągnąć korzyść majątkową. To właśnie korzyść majątkowa stanowiła cel działania E. E..

Przy wymiarze kary sąd miał na względzie dyrektywy sędziowskiego jej wymiaru, o których mowa w art. 54 Kodeksu karnego.

Wymierzając oskarżonej karę sąd brał pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jak i łagodzące. Niewątpliwie naganna jest motywacja i pobudki sprawcy tj. działanie z chęci zysku pod wpływem chwili, z lekceważeniem podstawowych zasad porządku prawnego i norm społecznych. Sąd brał pod uwagę natężenie złej woli sprawcy, stopień winy, społeczną szkodliwość tego typu zachowań. Na korzyść zostało uwzględnione to, że oskarżona żałowała swojego czynu, przyznała się i jej uprzednia niekaralność. W ocenie sądu prognoza co do osoby oskarżonej daje podstawę aby skorzystać z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Okres próby będzie w ocenie sądu działał dyscyplinująco na oskarżoną i w przyszłości będzie ona przestrzegała porządku prawnego i norm społecznych.

Realną dolegliwość będzie stanowiła kara grzywny, która unaoczni oskarżonej nieopłacalność tego typu zachowań. Sąd brał pod uwagę przy wymiarze kary grzywny fakt, że oskarżona jest emerytką i otrzymuje stosunkowo niewielkie świadczenie z tego tytułu.

Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył na poczet kary grzywny okres zatrzymania oskarżonej

Przepadek dowodu rzeczowego orzeczono na podstawie art. 44 § 2 kk. Nie ulega bowiem wątpliwości, że przedmiot wskazany w wykazie dowodów rzeczowych służył do popełnienia przestępstwa kradzieży.

Sąd zwolnił oskarżoną od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych uznając, że ich uiszczenie byłoby dla niej zbyt uciążliwe z uwagi na sytuację finansową oraz orzeczoną karę grzywny.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.