Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 39/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

E. P.

I.  w dniu 24 lipca 2021r. o godz. 6:19 w miejscowości K., gmina R., powiat (...), woj. (...), na drodze (...) umyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz popełniła błędy w technice i taktyce jazdy polegające na tym, że jadąc samochodem osobowym marki N. (...) o nr rej. (...) w kierunku miejscowości G., znajdowała się w stanie nietrzeźwości prowadzącego do stężenia o godzinie 08:20 - 4,00 ⁰/00 alkoholu etylowego we krwi, o godzinie 08:50 – 3,85 ⁰/00 alkoholu etylowego we krwi, o godzinie 09:20 – 3,73 ⁰/00 alkoholu etylowego we krwi, utraciła panowanie nad pojazdem i zjechała na przeciwległy pas ruchu, doprowadzając do czołowego zderzenia z prawidłowo jadącym samochodem marki V. (...) o nr rej. (...), prowadzonym przez M. M. (1), w wyniku czego samochód ten zjechał na przeciwległe pobocze, zaś pasażerowie doznali obrażeń ciała: O. N. - złamania kręgu C2 tear drop (spadającej łzy), złamania wieloodłamowego kości nosa i przedniej przegrody nosa, złamania żeber po stronie lewej VI-VIII, odmy podskórnej oczodołu, powierzchownych ran prawego barku i łokcia, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni, O. A. - zwichnięcia kolana lewego, uszkodzenia (...) kolana lewego, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni, A. A. (2) - złamania prawego talerza biodrowego, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni, M. A. - złamania prawego skrzydła kości krzyżowej bocznej, części prawej kości łonowej z przednią kolumną panewki stawu biodrowego i dwumiejscowe złamanie prawej kości łonowej, krwiak przestrzeni zaotrzewnowej okolicy mięśnia zasłonowego i gruszkowatego, pęknięcia wątroby I stopnia z niewielkim krwiakiem pod torebkowym, liczne złamania żeber po stronie prawej 7-12 w części tylnej, 3-7 w części przedniej, po stronie lewej 6-9 w części przedniej, krwiak z odmą opłucnową po stronie prawej, stłuczenia płata dolnego płuca prawego, które spowodowały chorobę realnie zagrażającą życiu, Y. S. - stłuczenia tkanek miękkich głowy, złamania kości podstawy i sklepienia czaszki, oraz stłuczenia mózgu, krwiaka podpajęczynówkowego mózgu i móżdżku, ogniskowe rozerwanie tkanki mózgowej, ogniska rozmiękania czerwonego mózgu, obrzęku mózgu, obustronnego złamania żeber, stłuczenia klatki piersiowej, stłuczenia płuc, stłuczenia serca, stłuczenia jelit, pęknięcia śledziony, rozerwania wątroby, krwotoku do jam opłucnowych i jamy otrzewnej, które spowodowały jego zgon, O. V. - stłuczenia tkanki podskórnej głowy, złamania kości twarzoczaszki, krwotoku podpajęczynówkowego mózgu, ogniska stłuczenia mózgu, stłuczenia klatki piersiowej, złamania wielomiejscowe żeber i mostka, stłuczenia płuc, stłuczenia serca, pęknięcia wątroby, stłuczenia jelita i kręzki jelita z rozerwaniem kręzki jelita, stłuczenia nerek, złamania miednicy, krwotoku do jamy otrzewnej, jamy opłucnowej i zaotrzewnowej, w wyniku których poniósł śmierć, natomiast M. M. (1) oraz pasażerowie S. H. i V. Z. doznali nieznacznych obrażeń, które naruszyły czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni, wypełniając dyspozycję art. 177 § 2 kk w zb. z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

II.  w dniu 24 lipca 2021r. w godzinach rannych kierowała samochodem osobowym marki N. (...) o nr rej. (...), na drodze publicznej (...) od miejscowości S., gm. G. do R. oraz w drodze powrotnej od R. w kierunku miejscowości G. pow. (...), woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, prowadzącego do stężenia o godzinie 08:20 - 4,00 ⁰/00 alkoholu etylowego we krwi, o godzinie 08:50 - 3,85 ⁰/00 alkoholu etylowego we krwi, o godzinie 09:20 - 3,73 ⁰/00 alkoholu etylowego we krwi, wypełniając dyspozycję art. 178a § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

E. P. od ok. 10.07.2021 r. codziennie spożywała alkohol. Powodem była utrata pracy związana z zamknięciem zakładu. W dniu 23.07.2021 r. cały dzień piła alkohol w postaci wielu piw. Następnego dnia, tj. 24.07.2021 r. obudziła się ok. 05:00 i chciała się napić alkoholu, którego nie miała. Postanowiła w tym celu pojechać samochodem do R.. Oskarżona wraz z mężem posiadała dwa samochody marki O. (...), którym mąż pojechał do pracy i N. (...). Wzięła zapasowe kluczyki, gdyż mąż nie chciał jej dawać w związku z nadużywaniem przez nią alkoholu. Przed wyjazdem zbadała się na własnym alkomacie, który wykazał 1,7 lub 1,9. Pomimo tego oskarżona postanowiła pojechać do R.. Wsiadła do (...) i pojechała z miejscowości S., gm. G. do R.. Kierowała samochodem marki N. (...) nr rej. (...), jechała drogą (...). Do R. jechała główną drogą asfaltową, dalej ul. (...), koło sklepu (...), położonego przy ul. (...) i zaparkowała przy sklepie (...) przy ul. (...). Ponieważ sklep (...) był zamknięty udała się do sklepu monopolowego i po godzinie szóstej kupiła dwie butelki wódki o poj. 0,5 litra i cztery piwa. Następnie wróciła do samochodu i pojechała w stronę miejsca zamieszkania. Po wyjechaniu z R. napiła się wódki. Jechała drogą (...) w kierunku miejscowości G.. W tym samym kierunku, za oskarżoną jechał K. T. (1), prowadząc samochód marki O. (...). K. T. (1) zaobserwował, że zarzuca jadącym przed nim samochodem N. (...), co mogło wskazywać na nietrzeźwość kierowcy. Dlatego go wyprzedził i zwolnił, w celu zmuszenia do zatrzymania oskarżonej. Jednakże E. P. go wyprzedziła. Wówczas ponownie ją wyprzedził i odjeżdżał w stronę miejscowości G.. W tym samym czasie z drugiej strony, w kierunku R. jechał samochód marki V. (...) nr rej. (...), którym kierował M. M. (1). W samochodzie byli jeszcze M. A., który siedział po prawej stronie kierowcy, obok niego O. V. oraz pozostali obywatele (...) O. A., siedział w środkowym rzędzie za kierowcą, O. N., siedział w środkowym rzędzie z prawej strony, S. H., siedział w ostatnim rzędzie w środkowym fotelu, V. Z., siedział w ostatnim rzędzie po lewej stronie, A. A. (2), siedział w środkowym rzędzie, w środkowym siedzeniu. W trzecim rzędzie siedział Y. S.. E. P. prowadząc samochód marki N. (...) zahaczyła z prawej strony o pobocze i wjechała na drugi, przeciwny pas drogi, którym jechał samochód marki V. (...), kierowany przez M. M. (1). Kierujący samochodem V. (...) M. M. (1) próbował nie dopuścić do zderzenia z samochodem prowadzonym przez oskarżoną i odbił w lewą stronę. Doszło do czołowego zderzenia obydwu w/w samochodów, ich prawymi narożnikami. W jego wyniku samochody te zjechała na pobocze, po przeciwnych stronach, do kierunków swoich jazd.

Na skutek tego zderzenia osoby jadące samochodem marki V. (...) doznały następujących obrażeń ciała:

M. M. (1) - powierzchownego urazu ściany klatki piersiowej, powierzchownego urazu lewego stawu barkowego, łokciowego i kolanowego, otarcia naskórka lewego przedramienia, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres poniżej 7 dni, S. H. - rany głowy okolicy ciemieniowej oraz stłuczenie ściany klatki piersiowej, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres poniżej 7 dni, V. Z. – rany szarpanej ramienia lewego, rany tłuczonej głowy, rany małżowiny usznej lewej, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres poniżej 7 dni, O. N. - złamania kręgu C2 tear drop (spadającej łzy), złamania wieloodłamowego kości nosa i przedniej przegrody nosa, złamania żeber po stronie lewej VI-VIII, odmy podskórnej oczodołu, powierzchownych ran prawego barku i łokcia, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni, O. A. - zwichnięcia kolana lewego, uszkodzenia (...) kolana lewego, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni, A. A. (2) - złamania prawego talerza biodrowego, które spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni, M. A. - złamania prawego skrzydła kości krzyżowej bocznej, części prawej kości łonowej z przednią kolumną panewki stawu biodrowego i dwumiejscowe złamanie prawej kości łonowej, krwiak przestrzeni zaotrzewnowej okolicy mięśnia zasłonowego i gruszkowatego, pęknięcia wątroby I stopnia z niewielkim krwiakiem pod torebkowym, liczne złamania żeber po stronie prawej 7-12 w części tylnej, 3-7 w części przedniej, po stronie lewej 6-9 w części przedniej, krwiak z odmą opłucnową po stronie prawej, stłuczenia płata dolnego płuca prawego, które spowodowały chorobę realnie zagrażającą życiu, Y. S. - stłuczenia tkanek miękkich głowy, złamania kości podstawy i sklepienia czaszki, oraz stłuczenia mózgu, krwiaka podpajęczynówkowego mózgu i móżdżku, ogniskowe rozerwanie tkanki mózgowej, ogniska rozmiękania czerwonego mózgu, obrzęku mózgu, obustronnego złamania żeber, stłuczenia klatki piersiowej, stłuczenia płuc, stłuczenia serca, stłuczenia jelit, pęknięcia śledziony, rozerwania wątroby, krwotoku do jam opłucnowych i jamy otrzewnej, które spowodowały jego zgon, O. V. - stłuczenia tkanki podskórnej głowy, złamania kości twarzoczaszki, krwotoku podpajęczynówkowego mózgu, ogniska stłuczenia mózgu, stłuczenia klatki piersiowej, złamania wielomiejscowe żeber i mostka, stłuczenia płuc, stłuczenia serca, pęknięcia wątroby, stłuczenia jelita i kręzki jelita z rozerwaniem kręzki jelita, stłuczenia nerek, złamania miednicy, krwotoku do jamy otrzewnej, jamy opłucnowej i zaotrzewnowej, w wyniku których poniósł śmierć.

Do zdarzenia doszło na prostym odcinku drogi asfaltowej, która była sucha, nie padało, było lekkie zachmurzenie, nie było dużego ruchu. W miejscu zderzenia pojazdów teren był odkryty, zarośnięty wysoką trawą z niewielkim, niezarośniętym poboczem.

E. P. w momencie zderzenia znajdowała się w znacznym stanie nietrzeźwości, prowadzącym do stężenia o godzinie 08:20 - 4,00 ⁰/00 alkoholu etylowego we krwi, o godzinie 08:50 – 3,85 ⁰/00 alkoholu etylowego we krwi, o godzinie 09:20 – 3,73 ⁰/00 alkoholu etylowego we krwi. M. M. (1) był trzeźwy.

Uszkodzenia samochodów były znaczne i dotyczył różnych części, przede wszystkim przodu i prawej strony. Pojazdy przed zdarzeniem były sprawne i ich stan nie wykazywał nieprawidłowości, mogących mieć wpływ na zdarzenie.

W miejscu zdarzenia droga była dwukierunkowa, obowiązywał ruch prawostronny. Do zderzenia doprowadziła kierująca samochodem marki N. (...) oskarżona E. P., która będąc w stanie nietrzeźwości, straciła panowanie nad prowadzonym samochodem i zjechała na przeciwny pas ruchu, doprowadzając do zderzenia z prawidłowo jadącym samochodem marki V. (...). Do zdarzenia nie przyczynili się M. M. (1) i K. T. (1).

E. P. nie jest upośledzona umysłowo, ani chora psychicznie. Jest osobą uzależnioną od alkoholu. W czasie popełnienia zarzucanego jej czynu znajdowała się w stanie zwykłej nietrzeźwości alkoholowej.

E. P. jest mężatka, matką pełnoletniego dziecka, przed zatrzymaniem nie pracowała, była współwłaścicielką samochodu marki N. (...) i domu z działką. Nie była dotychczas karana.

Wyjaśnienia oskarżonej

Zeznania świadka

K. T.

Zeznania świadków

L. P.

M. M.

M. A.

S. H.

V. Z.

A. A.

O.A.

O. N.

Protokół oględzin miejsca zdarzenia i pojazdów, szkic, zdjęcia

Opinie sądowo-lekarskie,

protokoły i opinie z sekcji zwłok

protokół oględzin

szkic, zdjęcia

protokoły z badania trzeźwości

protokoły z badania krwi na zawartość alkoholu

sprawozdania z badania pojazdów

opinia z rekonstrukcji wypadku drogowego

opinia sądowo-psychiatryczna

Dane osobowe

Dane o karalności

44-45,

57-58,

399-400

22-23, 292, 481-482

482v-483

26, 480

251-252, 479-480

172, 480v-481

182-183, 526v-527

197-198

209-210, 527-528

220-221

18-20, 14-17, 295

49, 51, 53, 287-290

126-133, 134-142

18-19

20, 295

12, 13

262-263, 264-269

298-314

352-391, 528-530

347-348

478

64

Lp.

Oskarżony

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonej

Zeznania świadków:

K. T., M. M., M. A., S. H., V. Z., A. A., O. A., O. N., W. W.,

E. S.

K. N.

Opinie z badania pojadów i rekonstrukcji wypadku, sądowo-psychiatryczna

sądowo-lekarskie wyniki badań trzeźwości,

dokumentacje medyczne

protokoły oględzin miejsca zdarzenia, i pojazdów, szkic

rpotokół zatrzymania osoby

dane o karalności

Oskarżona E. P. złożyła wyjaśnienia w czasie śledztwa, podczas rozprawy skorzystała z prawa do odmowy złożenia wyjaśnień i odpowiedzi na pytania, jednocześnie odmówiła zajęcia stanowiska, po odczytaniu protokołów z jej przesłuchania podczas postępowania przygotowawczego. Pomimo takiej przyjętej postawy w postępowaniu sądowym, sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia złożone w czasie śledztwa. Podczas pierwszego przesłuchania oskarżona szczerze przedstawiła przebieg wypadków, co potwierdziła w czasie przesłuchania przed prokuratorem, a następnie w Sądzie Rejonowym w R.. Wyjaśnienia oskarżonej dotyczyły okoliczności poprzedzających zdarzenie, w tym czasookresu spożywania alkoholu, powodu przyjazdu samochodem do R. i udania się w drogę powrotną. Oskarżona nie pamiętała momentu zderzenia, ale przyznała, że piła wcześniej alkohol, w dniu poprzedzającym w postaci wielu piw, natomiast krótko przed zdarzenie, wódki. W tym okresie oskarżona nie kwestionowała swojej winy, przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów, wykazując skruchę i żal. Postawa oskarżonej uległa zmianie w końcowej fazie postępowania przygotowawczego i sądowego, o czym świadczyła odmowa zajęcia stanowiska w zakresie przyznania się do popełnienia zarzucanych jej czynów i odczytanych wyjaśnień. Relacja oskarżonej zaprezentowana w początkowej fazie śledztwa znalazła potwierdzenie w pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowy. Zeznania K. T. (1) dotyczyły zaobserwowanego przez niego sposobu prowadzenia samochodu przez oskarżoną, która wskazywała na jej stan nietrzeźwości. Z jego zeznań wynikało, że po nieudanej próbie zatrzymania samochodu prowadzonego przez oskarżoną, ponownie ją wyprzedził i zaczął się oddalać, kiedy w lusterku zauważył skutki zderzenia. Wówczas się zatrzymał i cofnął samochód, a następnie udał się na miejsce wypadku. Zeznania M. M. (1), M. A., S. H., V. Z., A. A. (2), O. A. i O. N. dotyczyły przebiegu zdarzenia i okoliczności w jakich doszło do zderzenia pojazdów. M. M. (1) kierował samochodem V. (...) i zauważył jak jadący z naprzeciwka samochód N. (...), najpierw zahaczył o prawe pobocze, a następnie gwałtownie zjechał na jego pas drogi. Wówczas, próbując uniknąć zderzenia, odbił w lewo. Jednakże doszło do zderzenia samochodów. Zeznania M. M. (1) zostały potwierdzone przez świadków M. A., S. H., V. Z., A. A. (2), O. A.. Momentu zderzenia nie zauważył O. N., który przyznał, że w tym czasie znajdował się w samochodzie V. (...). M. A. na krzyk M. M. (1), podniósł głowę i zobaczył kierujący się w ich stronę inny samochód, a następnie poczuł uderzenie. Także świadkowie S. H., V. Z., A. A. (2) i O. A. potwierdzili zjechanie na ich pas ruchu drugiego samochodu, jadącego z przeciwnej strony i uderzenia w ich pojazd. Z zeznań V. Z., A. A. (2) wynikało, że moment zderzenia poprzedziły słowa M. M. (1) o niewłaściwym zachowaniu kierowcy samochodu, który uderzył w ich pojazd. Był to moment i za chwilę doszło do zderzenia. Świadkowie E. W., E. S. (2) i K. N. (2) zeznali na temat nadużywania alkoholu przez oskarżoną, fakt ten potwierdził pierwszy z w/w świadków. Natomiast zeznania L. P. (2) dotyczyły stanu technicznego samochodu V. (...), który był dobry, co znalazło odbicie w opinii biegłego badającego pojazdy po zdarzeniu. Świadek przyznał, że samochód został sprowadzony z zagranicy i był 9 osobowy, co potwierdziły jego oględziny.

Sąd uwzględnił dokumenty załączone do akt sprawy, przedstawiające wyniki przeprowadzonych czynności procesowych, w tym oględzin miejsca zdarzenia oraz pojazdów, szkic. Ponadto uwzględniono opinie wydane przez biegłego z dziedziny mechaniki i techniki samochodowej, rekonstrukcji wypadków drogowych oraz diagnostyki i szacowania wartości pojazdów. Biegły wydał dwie opinie, jedna dotycząca pojazdów, druga rekonstrukcji wypadku. Obydwie opinie należy uznać za pełne, jasne. Po zbadaniu samochodów, biegły dokładnie przedstawił skalę ich uszkodzenia. Przeprowadził diagnostykę poszczególnych układów, która nie wykazała usterek mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo jazdy w przypadku obydwu samochodów.

Natomiast w drugiej opinii biegły ocenił technikę jazdy kierowców pojazdów uczestniczących w zdarzeniu. Według biegłego do zdarzenia doprowadziła E. P., która zjechała na przeciwny pas ruch, w stronę prawidłowo jadącego samochodu marki V. (...), doprowadzając do zderzenia. Jednocześnie biegły ocenił jazdę nie tylko M. M. (1), ale także kierującego samochodem marki O. (...), K. T. (1). Biegły nie stwierdził błędów w prowadzeniu pojazdów przez w\w M. M. (1) i K. T. (1). Ten ostatni, po drugim wyprzedzeniu samochodu oskarżonej, odjechał na odległość ok. 300-400 m i w żaden sposób nie przyczynił się do zdarzenia. Natomiast w przypadku M. M. (1), biegły wyliczył odległości jakiej potrzebował do uniknięcia zderzenia. Wyniosła ona 67,9 m, zaś M. M. (1) dysponował odcinkiem drogi o długości 44,8 m. Tym samym M. M. (1) nie mógł uniknąć zderzenia i ominąć samochodu oskarżonej, pomimo podjętej próby.

Powyższą opinię, uzupełnioną podczas rozprawy, należy uznać za pełną i jasną, zasługująca na uwzględnienie. Nie zmienia tego przedstawienie przez obrońcę dokumentu zatytułowanego „Analiza przebiegu wypadku z dnia 24 lipca 2021…”, który faktycznie stanowił drugą opinię dotyczącą przedmiotowego zdarzenia, wykonaną na zlecenie obrońcy, co przyznała podczas rozprawy. Różnice pomiędzy opiniami złożonymi przez biegłego sądowego a wykonaną na zlecenie obrońcy, dotyczyły przede wszystkim dwóch kwestii. Jedna to czas reakcji kierowcy kierującego samochodem marki V. (...), druga możliwości uniknięcia przez niego zderzenia, w przypadku zjechania w prawą stronę, na pobocze, nie zaś odbicia w lewo. Podczas rozprawy w dniu 04.08.2022 r. biegły sądowy odniósł się do tych kwestii, w wyniku pytań zadanych przez obrońcę. Należy podkreślić, że obrońca przedstawiła w/w dokument po przesłuchaniu biegłego i uzupełnieniu przez niego opinii. Biegły zaznaczył, że czas reakcji dla kierowcy to 1 sekunda, zaś 0,8 sekundy przyjmuje się w przypadkach, wymagających zachowania szczególnej ostrożności. W tym przypadku M. M. (1) jechał prostym odcinkiem drogi, na którym nie było ograniczenia prędkości. Jechał dopuszczalną prędkością 90km/h. Ruch był niewielki i nie wystąpiły okoliczności wymagających szczególnej ostrożności. Z zeznań M. M. (1) nie wynikało, aby sposób jazdy oskarżonej prowadzącej samochód marki N. (...), wskazywał na jej stan nietrzeźwości. Nie zmieniają tego zeznania świadka O. A., który odniósł wrażenie, że jadący z przeciwka pojazd porusza się zygzakiem. Świadek zaczął obserwację od usłyszenia głosu kierowcy, czyli M. M. (1) „zobacz”, który poprzedził zderzenie. Świadek podkreślił, że wszystko bardzo szybko przebiegło, a jak wynikało z zeznań M. A. i M. M. (1), tuż przed zderzeniem oskarżona najpierw odbiła w prawo, a następnie gwałtownie w lewo, kierując się w ich stronę. Ten moment musiał zauważyć świadek O. A., mówiąc o poruszaniu się zygzakiem.

Według biegłego normalnym odruchem obronnym jest ucieczka od przeszkody i widząc jadący w naszą stronę pojazd, odbijamy w drugą stronę, w przeciwną do kierunku jego jazdy. Zaznaczył przy tym, że nie można wymagać od kierującego V., zjechania na prawą stronę, na pobocze.

Należy zgodzić się z opinią biegłego. Nie ulega wątpliwości, że obronnym odruchem jest uniknięcie zderzenia i skierowania samochodu w przeciwnym kierunku do jadącego kolizyjnie pojazdu. M. M. (1) nie miał czasu na ocenę sytuacji i wyboru manewru. Decyzję musiał podjąć natychmiast, instynktownie, odruchowo, w celu uniknięcia zderzenia. Nie miał czasu na zastanowienie, rozejrzenie się, dokonania obliczeń, sprawdzenia pobocza i dopiero podjęcia manewru obronnego. Faktycznie dysponował maksymalnie czasem wielkości 1 sekundy i wybrał manewr ominięcia jadącego w jego stronę samochodu, kierując się w przeciwnym jego kierunku. Zjeżdżając w prawą stronę, na prawe pobocze, poruszałby się w kierunku jazdy oskarżonej, a jak wcześniej zaznaczono, nie miał możliwości ustalenia, czy w ten sposób, uniknąłby zderzenia. Odruchowo wybrał najbardziej bezpieczny dla niego manewr, zjechania w przeciwną stronę niż jadący N.. Powszechnie wiadomo, że najbardziej narażone na ciężkie następstwa wypadków, są pasażerowie zajmujący miejsce obok kierowcy. Normalnym odruchem obronnym kierowcy jest skierowanie pojazdu w przeciwną stronę od przeszkody, a z uwagi na obowiązujący ruch prawostronny, najczęściej odbijają w lewą stronę. Ponadto normalnym i prawidłowym należy uznać odruch skierowania samochodu w przeciwległą stronę do jadącego w naszym kierunku pojazdu, czyli na drugą stronę jezdni, nie zaś pobocze. Mając do wyboru, w bardzo krótkim czasie, w odruchu, zjechanie w inną część drogi lub na pobocze, normalnym i prawidłowym należy uznać pierwszy manewr, niż wjazd na nieznane, niepewne podłoże, tym bardziej, prowadząc samochód z pasażerami.

W przedstawionej opinii przez obrońcę, nie wykluczono, możliwości zjazdu na przeciwległy pas ruchu przez oskarżoną w wyniku jazdy świadka K. T. (1).

Mechanizm jazdy K. T. (1) był przedmiotem oceny biegłego, który wykluczył powyższą okoliczność. Biegły podał, że podjęta przez K. T. (1) próba wyhamowania samochodu prowadzonego przez oskarżoną, miała miejsce wcześniej, w odległości ok. 1,5 km przed miejscem zderzenia. Następnie oskarżona wyprzedziła samochód prowadzony przez K. T. (1), który ponownie ją wyprzedził i nie podjął kolejnej próby jej zatrzymania, odjeżdżając na odległość 300-400 m. Tym samym K. T. (1) bezpośrednio przed zdarzeniem nie wpływał na jego przebieg. Przemawiają za tym wyjaśnienia oskarżonej, która nie wskazała aby jakikolwiek pojazd utrudnił jej jazdę. Także nie podała, że na prowadzenie samochodu wpływ miał stan drogi, w tym na mostku. Z jej wyjaśnień nie wynikało, żeby czynniki zewnętrzne miały wpływ na jej jazdę i utrudniały prowadzenie samochodu. Oskarżona pomimo znacznego stanu nietrzeźwości, miała zachowaną świadomość, wiedziała jak postępowała, dość szczegółowo przedstawiła przebieg wydarzeń. Znała swój stan nietrzeźwości, pamiętała o przeprowadzonym w tym kierunku badaniu, miejscu i ilości nabytego alkoholu, jego spożyciu w trakcie jazdy. Tym samym w przypadku wystąpienia utrudnień w czasie jazdy, przedstawiłaby podczas przesłuchania.

Powyższych ustaleń nie zmieniły załączone przez obrońcę zdjęcia podczas ostatniej rozprawy. Nie dotyczyło one miejsca zdarzenia, ale innego, oddalonego ok. 700 m, zalesionego. Z oględzin miejsca zdarzenia i wykonanych zdjęć wynika, że do zdarzenia doszło na prostym, odkrytym odcinku drogi, przy dobrej widoczności. W tym miejscu stan drogi nie był zły, zaś oskarżona nie podała aby jej utrudniał w prowadzeniu samochodu. Także jadący wówczas M. M. (1) i K. T. (1) nie wskazali czynników zewnętrznych, które miały im utrudniać przejazd. K. T. (1) jedynie nabrał wątpliwości co do trzeźwości kierowcy(...) za którym jechał przez pewien okres. M. M. (1) nie jechał w tym samym kierunku co oskarżona, nie obserwował wcześniej, przez dłuższy okres jazdy oskarżonej, ale zauważył krótko, tuż przed zdarzeniem. Należy zaznaczyć, że V. posiadał wystarczającą ilość miejsc i wszyscy zajmowali miejsca siedzące, które były zaopatrzone w pasy bezpieczeństwa.

Uwzględniono opinie sądowo-lekarskie co do odniesionych obrażeń przez pokrzywdzonych oraz powodu zgonu dwóch pasażerów samochodu marki V. (...), które zostały zaprezentowane w pkt. 1.1.1 uzasadnienia. Brak jakichkolwiek podstaw do kwestionowania tych opinii. Także uwzględniono opinię sądowo-psychiatryczną odnośnie oskarżonej, uprzednio zaprezentowanej.

Z badania trzeźwości oskarżonej, zarówno przy pomocy analizatora oddechu, jak i krwi, jednoznacznie wynika, że w czasie zdarzenia oskarżona znajdowała się w znacznym stanie nietrzeźwości. Pierwszy pomiar przy pomocy analizatora oddechu odbył się w dniu zdarzenia o godzinie 07:17 i wyniósł ponad 2 mg/l. Kolejny o godzinie 07:20, wykazał 1,94 mg/l. Natomiast trzy próbki krwi pobrano w godzinach 08:20, 08:50 i 09:20 i wykazały odpowiednio wyniki 4,00; 3,85 i 3,73 promille alkoholu etylowego. Jak z tego wynika, stężenie alkoholu w organizmie oskarżonej ulegał zmniejszaniu. Z tych względów Sąd przyjął wyniki z badania pobranych próbek krwi, którym, odpowiadały wyniki badania w wydychanym powietrzu, pierwszy wyniósł ponad 2 mg/l, zaś drugi 1,94 mg/l. Wyniki badania w wydychanym powietrzu zostały określone w mg/l, nie zaś w promilach.

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania świadka O. A.

Nie zasługiwał na wiarę fragment zeznań świadka O. A., który dotyczył zapiętych pasów. W tej części wystąpiły poważne wątpliwości co do ich rzetelności, w świetle opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego. Biegły dokładnie zbadał stan pojazdów, w tym V. (...), uczestniczących w zdarzeniu i uznał, że tylko jedna osoba, siedząca po prawej stronie kierowcy, był to O. V., miała zapięte pasy bezpieczeństwa. W pozostałych przypadkach, pasy nie były zablokowane, działały prawidłowo. Biegły nie wykluczył, że niektóre osoby mogły mieć zapięte pasy, a siły bezwładności, nie spowodowały ich zablokowania. Jednak zdaniem biegłego było to mało prawdopodobne, z uwagi na siłę uderzenia i dlatego wystąpiło większe prawdopodobieństwo braku zapięcia pasów. Mając na uwadze treść art. 5 par. 2 kpk, Sąd przyjął, że tylko jedna osoba jadąca w V., miała zapięte pasy bezpieczeństwa.

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1, 2

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie oskarżonej polegało na kierowaniu samochodem marki N. (...), pomimo stanu nietrzeźwości. Oskarżona wyjechała we wczesnych godzinach rannych w dniu 24.07.2021 r. z miejscowości, w której mieszkała, czyli S., gm. G. i udała się do R.. Oskarżona miała świadomość swojego stanu nietrzeźwości, wiedziała o dłuższym, wielodniowym spożywaniu alkoholu, wykonała własne badanie. Po zakupieniu alkoholu oskarżona udała się w drogę powrotną, ponownie kierując w/w samochodem, poruszając się drogą (...). Oprócz jechania drogą publiczną, kierując samochodem w stanie nietrzeźwości, oskarżona straciła panowanie nad pojazdem i zjechała na przeciwległy pas ruchu, doprowadzając do czołowego zderzenia z drugim samochodem. Do zderzenia doszło prawymi narożnikami samochodów, nie zaś większymi powierzchniami pojazdów, z uwagi na podjętą próbę uniknięcia wypadku przez M. M. (1). W wyniku zachowania oskarżonej doszło do zderzenia pojazdów, na skutek czego samochód V. (...) zjechał na przeciwległe pobocze i poważnych obrażeń ciała doznało 6 pasażerów. Dwóch z nich zmarło, u jednego spowodowały chorobę realnie zagrażającą życiu, zaś w trzech przypadkach, naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni. Tym samym E. P. swoim zachowaniem wypełniła dyspozycję przepisów art. 177 § 2 kk w zb. z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Natomiast z uwagi na prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości na drodze (...) najpierw w stronę R., a później w kierunku miejscowości G., wypełniła dyspozycję art. 178a § 1 kk. Na stan nietrzeźwości oskarżonej jednoznacznie wskazywały wyniki badań trzeźwości zarówno w wydychanym powietrzu, jak i krwi. Ponadto przemawiały za tym zeznania świadka K. T. (1), który wyczuł od oskarżonej zapach alkoholu zaś bełkotliwą mową zapewniała o posiadaniu pieniędzy i zamiarze pokrycia szkody.

Sąd nie podzielił stanowiska oskarżyciela publicznego o zaistnieniu przestępstwa katastrofy w ruchu lądowym. Zgodnie z przyjętą praktyka orzeczniczą, z katastrofą mamy do czynienia w przypadku uczestniczenia w niej co najmniej 10 osób, nie licząc oskarżonego, z uwagi na przyjęcie, po zmianie przepisu art. 173 § 1 kk, oznaczenia wielu osób (por. wyroki Sa Szczecin z 13.10.2016r. II AKa 97/16, SA. W. z 16.10.2013 r., II AKa 305/13, SA (...) z 12.09.2013 r., II AKa 157/13 - L.). W tym przypadku było 9 osób, natomiast nie można zaliczyć do uczestniczącego w zdarzeniu K. T. (1), co jednoznacznie wynikało zarówno z jego zeznań, jak i opinii biegłego.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

E. P.

1, 2

3

Wymierzając oskarżonej E. P. kary, Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53§1 i 2 kk, bacząc przy tym, by ich dolegliwość nie przekroczyła stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości przypisanych czynów. Przypisane oskarżonej czyny, zwłaszcza pierwszy, charakteryzowały się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Oskarżona dopuściła się czynów przeciwko bezpieczeństwu komunikacji. Z uwagi na rozwój komunikacji i zwiększającej się ilości pojazdów poruszających się na drogach, szczególnie istotne znaczenie ma przestrzeganie przepisów ruchu drogowego. Zwłaszcza fundamentalne znaczenia ma trzeźwość kierowców, poruszających się po drogach i tę zasadę, jedną z najważniejszych, zignorowała oskarżona. Nie zważając na swój znaczny stan nietrzeźwości, mając tego świadomość, wsiadła do samochodu i kierowała nim, przez odcinek kilkunastu kilometrów. Swoją jazdę zakończyła w drodze powrotnej, doprowadzając do zderzenia z innym pojazdem. Przy wymiarze kary, w obydwu czynach, uwzględniono bardzo wysokie stężenie alkoholu. Przy pierwszym przypisanym czynie wzięto pod uwagę jego wyjątkowo ciężkie skutki, uwzględniając przy tym brak zapiętych pasów u większości osób jadących w V.. Brak zapięcia pasów mógł przyczynić się do zwiększenia skutków doznanych obrażeń przez pasażerów V.. Wprowadzony obowiązek jechania w zapiętych pasach, miał na celu zmniejszenia tych skutków, co zostało zignorowanie przez większość osób, jadących w V.. Należy jednak zauważyć, że zapięte pasy miał O. V., który doznał ciężkich obrażeń ciała, skutkujących jego zgonem.

Ponadto uwzględniono wiek oskarżonej, dotychczasowy sposób jej życia, dotychczasową niekaralność i zachowanie po zdarzeniu. Oskarżona próbowała bagatelizować zdarzenie, mówiąc do świadka K. T. (1) o pokryciu szkody gdyż posiada pieniądze, co dodatkowo przemawia za jej świadomością spowodowania wypadku.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd wymierzył E. P. za czyn I karę 9 lat pozbawienia wolności, za czyn II karę1 roku pozbawienia wolności. Jako karę łączną wymierzono 9 lat i 4 miesiące pozbawienia wolności, uznając, że zarówno kary jednostkowe, jak i łączna, powinny spełnić swoje role zarówno wobec oskarżonej i społeczeństwa. Znaczna wysokość kar, powinna uświadomić oskarżonej cały ogrom skutków i nieszczęścia jakie spowodowała swoim nagannym zachowaniem, a jednocześnie wpływać na innych uczestników ruchu drogowego, do przestrzegania przepisów, zwłaszcza w zakresie trzeźwości.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

4, 5, 6, 7, 8

9, 10

11

Na poczet kary łącznej zaliczono okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania.

W związku ze skazaniem za obydwa czyny, orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, odpowiednio, dożywotnio i na 5 lat, łącznie dożywotnio.

Na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zaliczono oskarżonej E. P. okres zatrzymania prawa jazdy.

Zasądzono od oskarżonej E. P. na rzecz pokrzywdzonych M. A., O. N., O. A., A. A. (2) nawiązki w kwotach po 10 000,00 złotych oraz orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 5000,00 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Sąd nie uwzględnił wniosku oskarżyciela publicznego o zasadzenie nawiązek na rzecz osób najbliższych, tj. żon nieżyjących Y. S. i O. V.. Zgodnie z art. 46§2 kk i art. 47§3 kk nawiązkę na rzecz osoby najbliższej dla pokrzywdzonego, który poniósł śmierć, zasądza, jeżeli ich sytuacja życiowa uległa znacznemu pogorszeniu. W tym zakresie nie dokonano żadnych ustaleń. Oskarżyciel publiczny mając zamiar zgłoszenia wniosku o zasądzenie nawiązek także na rzecz żon nieżyjących Y. S. i O. V., winien podjąć czynności w celu stwierdzenia istnienia przesłanki z w/w przepisów. Tymczasem tego zaniechał, zaś podkreślenia wymaga fakt, że A. V. (2) korzystała z pomocy pełnomocnika.

Ponadto zasądzono od oskarżonej na rzecz A. V. (1) kwotę 2066,40 złotych tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

12

Zwolniono oskarżoną od opłaty i kosztów postępowania, mając na uwadze jej nienajlepsza sytuację majątkową oraz rozmiar orzeczonej kary pozbawienia wolności. Oskarżona nie pracowała, zaś zwolnienie powinno pozwolić jej na wywiązanie się z innych zobowiązań, wynikających z wydanego wyroku.

Podpis