Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

po rozpoznaniu 20 stycznia 2022 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) (dawniej (...)) sp. z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

z udziałem zainteresowanych A. B. (1) i W. S. (1) wspólników spółki cywilnej (...) s.c. A. B., W. S. z siedzibą w C. oraz (...) S.A. z siedzibą w K.

o ustalenie, że wstrzymanie dostaw energii elektrycznej było nieuzasadnione

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 7 października 2019 r, nr OKA. (...) (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) (dawniej (...)) sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  zasądza od (...) (dawniej (...)) sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz A. B. (1) i W. S. (1) wspólników spółki cywilnej (...) s.c. A. B., W. S. z siedzibą w C. kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Małgorzata Perdion-Kalicka

Sygnatura akt: XVII AmE 332/19

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją nr OKA. (...).1.2019.JSk
z 7 października 2019 r. po rozpatrzeniu wniosku A. B. (2) i W. S. (1) wspólników spółki cywilnej (...) s.c. A. B., W. S. z siedzibą w C. o rozstrzygnięcie w trybie art. 8 ust. 1 w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 755 ze zm., dalej: p.e.), sprawy spornej dotyczącej nieuzasadnionego wstrzymania dostarczania energii elektrycznej w dniu 18 grudnia 2018 r. do obiektu położonego przy ul. (...) w C. przez (...) S.A. z siedzibą w K. na żądanie sprzedawcy energii elektrycznej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., orzekł iż wstrzymanie dostaw energii elektrycznej do obiektu położonego przy ul. (...) w C. w dacie 18 grudnia 2018 r. przez (...) S.A. na żądanie (...) Sp. z o.o., było nieuzasadnione. (decyzja k. 6-12)

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła odwołanie od powyższej decyzji, zaskarżając ją w całości. Powód wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez orzeczenie, iż wstrzymanie dostaw energii elektrycznej do obiektu wnioskodawców zlokalizowanego w C. przy ul. (...) w dniu 18 grudnia 2018 r. na zlecenie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. było uzasadnione, ewentualnie w przypadku nieuwzględnienia wniosku o zmianę decyzji, uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy Prezesowi URE do ponownego rozpoznania, w każdym z przypadków zasądzenie kosztów postępowania wg. norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Odwołujący zarzucił przedmiotowej decyzji:

I.  naruszenie przepisów prawa procesowego:

1)  art. 77 § 1 i art. 80 w zw. z art. 7 kpa poprzez brak należytej oceny zebranego materiału dowodowego z jednoczesnym brakiem należytego ustosunkowania się do zarzutów Skarżącego odnośnie prawidłowości jego działania w zakresie możliwości skorzystania z prawa do wstrzymania dostaw energii elektrycznej do obiektu zlokalizowanego w C. przy ul. (...);

2)  art. 97 § 1 pkt 4 kpa poprzez nie zawieszenie z urzędu postępowania w sytuacji, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależało od wydania uprzedniego rozstrzygnięcia postępowania wytoczonego przez Wnioskodawcę Skarżącemu, toczącego się obecnie przed Sądem Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie pod sygn. akt IX GC 152/19;

3)  art. 77 § 1 i art. 80 w zw. z art. 7 kpa poprzez brak należytej oceny zebranego materiału dowodowego poprzez błędne przyjęcie, iż:

a)  wnioskodawca nie posiadał zadłużenia wobec skarżącego, zaś opóźnienie w zakresie płatności wymagalnych kwot wynikających z faktury przed korektą nie przekraczało 30 dni, podczas gdy w momencie składania wniosku do (...) o wstrzymanie dostaw energii elektrycznej do wnioskodawcy posiadał on wobec skarżącego zadłużenie wynikające z wystawionej faktury VAT nr (...) wszystkie z terminem płatności na 8 listopada 2018 r., zaś dokonana korekta niniejszej faktury miała miejsce dopiero w dniu 20 grudnia 2019 roku;

4)  art. 7, 77, 80 kpa poprzez nieprzeprowadzenie przez Prezesa URE postępowania wyjaśniającego w zakresie, w jakim przeprowadzenie tego postępowania było niezbędne dla dokonania oceny zasadności podwyżki przez Skarżącego ceny energii w ramach zawartej z odbiorcą końcowym umowy, co potwierdziłoby że roszczenie Skarżącego wobec odbiorcy końcowego miało obiektywnie rzecz biorąc charakter bezsporny zaś odbiorca końcowy nie miał przesłanek do tego aby kwestionować zarówno wysokość, jak również zasadność dokonanej przez Skarżącego podwyżki;

II.  przepisów prawa materialnego

1)  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 6b ust. 2 ustawy prawo energetyczne poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, iż Skarżący nie miał uprawnienia do wstrzymania dostaw energii Wnioskodawcy, podczas gdy zgodnie ze stanem faktycznym sprawy zostały spełnione wszystkie przesłanki do wstrzymania dostaw. (odwołanie, k. 15-21)

W odpowiedzi na odwołanie Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wnosił o jego oddalenie i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. (odpowiedź na odwołanie k. 58-62)

Zainteresowani A. B. (1) i W. S. (1) wspólnicy spółki cywilnej (...) s.c. A. B., W. S. z siedzibą w C. pismem z 5 marca 2020 r. wnieśli o oddalenie odwołania, przeprowadzenie dowodów i zasądzenie od powoda na ich rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (pismo zainteresowanego z 5 marca 2020 r., k. 67-76)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. to spółka prawa handlowego wpisaną do Krajowego Rejestru (...) pod numerem KRS (...) prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego. Przedmiotem działalności przedsiębiorcy jest m. in. handel energią elektryczną. Aktualnie spółka działa pod firmą (...) (Odpis pełny z KRS powoda, k. 164).

Zainteresowani A. B. (1) i W. S. (1) wspólnicy spółki cywilnej (...) s.c. A. B., W. S. z siedzibą w C. zawarli umowę dystrybucji energii elektrycznej ze spółką (...) S.A. z siedzibą w K. w dniu 12 lutego 2018 r. oraz umowę sprzedaży energii elektrycznej dla biznesu z (...) Sp. z o.o. w W. na okres 24 miesięcy. W załączniku nr 1 do umowy sprzedaży energii elektrycznej dla biznesu wskazany został jako punkt poboru energii obiekt położony przy ul. (...) w C., a jako gwarantowaną cenę za 1 MWh w czasie trwania umowy podano 235 zł. (potwierdzenie treści umowy, zawartej na podstawie oświadczenia odbiorcy umowa o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej nr (...) z 12 lutego 2018 r. wraz z ogólnymi warunkami umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej, k. 16-23 akt adm.; umowa sprzedaży energii elektrycznej dla biznesu nr (...) z 19 stycznia 2018 r. wraz z załącznikiem nr 1 do umowy sprzedaży energii elektrycznej dla biznesu, k. 24-26 akt adm.)

(...) Sp. z o.o. dokonał jednostronnego podwyższenia ceny energii elektrycznej do wysokości 595,26 zł 1 MWh. Cena ta miała obowiązywać dla rozliczeń z zainteresowanymi od 1 września 2018 r., o czym zostali oni powiadomieni w dniu 23 listopada 2018 r. (wiadomość mail powoda do zainteresowanych z 23 listopada 2018 r. wraz z załącznikiem, k. 52-56 akt adm.)

Wobec podwyższenia cen energii elektrycznej powód wystawił faktury korygujące do uprzednio wystawionych i opłaconych 4 faktur za sprzedaż energii, dotyczących okresu wrzesień-grudzień 2018r, korygując w nich cenę jednostkową energii i całkowita kwotę do zapłaty, co rodziło po stronie nabywców energii obowiązek dopłaty. Faktury korygujące zostały opatrzone datą wystawienia 1 listopada 2018 r, zaś termin płatności został w nich określny na 8 listopada 2018r.

O konieczności dopłat wynikających z wprowadzonych korekt, spółka (...) Sp. z o.o. poinformowała zainteresowanych mailowo w dniu 29 listopada 2018 r, wysyłając także faktury korygujące Z faktury korygującej nr (...) do faktury o nr (...) wynikało, że zainteresowani powinni dopłacić kwotę w wysokości 2658,72 zł, według faktury korygującej nr (...) do faktury o nr (...) – kwotę 2659,19 zł, zgodnie z fakturą korygującą nr (...) do faktury o nr (...) – 2658,72 zł, a także według faktury korygującej nr (...) do faktury o nr (...) – 2658,72 zł. (faktura nr (...) wraz z potwierdzeniem zapłaty, k. 36-39 akt adm.; faktura nr (...) wraz z potwierdzeniem zapłaty, k. 40-43 akt adm.; faktura nr (...) wraz z potwierdzeniem zapłaty, k. 44-47 akt adm.; faktura nr (...) wraz z potwierdzeniem zapłaty, k. 48-51 akt adm.; wiadomości mailowe dotyczące wystawienia faktur korygujących z 29 listopada 2018 r, k. 60, 64, 68, 72 akt adm.; faktura korygująca nr (...) z 1 listopada 2018 r., k. 57-59 akt adm.; faktura korygująca nr (...) z 1 listopada 2018 r., k. 61-63 akt adm.; faktura korygująca nr (...) z 1 listopada 2018 r., k. 65-67 akt adm.; faktura korygująca nr (...) z 1 listopada 2018 r., k. 69-71 akt adm.;

Pismem z 10 grudnia 2018 r. powód wezwał zainteresowanych do zapłaty łącznej kwoty 7 976,16 zł tytułem uregulowania należności z faktur korygujących w nieprzekraczalnym terminie do dnia 13 grudnia 2018 r. Następnie uprzedził wnioskodawców o możliwości skierowania wniosku do (...) w przedmiocie wstrzymania dostaw energii. Natomiast 14 grudnia 2018 r. (...) Sp. z o.o. złożył elektroniczny wniosek do (...) S.A. w przedmiocie wstrzymania dostarczania energii elektrycznej do obiektu zainteresowanych. (wezwanie do zapłaty z 10 grudnia 2018 r., k. 33 akt adm.; wiadomość mailowa powoda do zainteresowanych z 12 grudnia 2018 r., k. 32 akt adm.; wniosek o wstrzymanie dostarczania energii elektrycznej z 14 grudnia 2018 r., k. 146 akt adm.)

W dniu 18 grudnia 2018 r. na wniosek (...) Sp. z o.o. doszło do wstrzymania przez (...) SA w K. dostaw energii elektrycznej do obiektu położonego przy ul. (...) w C. z powodu nieuiszczenia należności z faktur korygujących, wskazanych przez (...) Sp. z o.o. w wezwaniu do zapłaty z 10 grudnia 2018 r. (notatka P. K. z czynności wstrzymania dostaw energii elektrycznej, k. 15 akt adm.).

W dniu 18 grudnia 2018 r. zainteresowani dokonali przelewu kwoty 7 976,16 zł zgodnie z wezwaniem z 10 grudnia 2018 r. oraz kwoty 924,89 zł celem wznowienia dostaw energii elektrycznej (potwierdzenia wykonania przelewów z 18 grudnia 2018 r., k. 76, 77 akt adm.).

Zainteresowani wobec kwestionowania podstaw do podwyższenia ceny za energię elektryczną a w konsekwencji także do zapłaty należności z faktur korygujących złożyli powodowie 12 grudnia 2018r reklamację. Reklamacja nie została uwzględniona przez powoda.

Jednakże w odpowiedzi na reklamację powód wskazał, iż faktury korygujące zostały wygenerowane automatycznie przez system, stąd ich data wystawienia i termin zapłaty określone zostały odpowiednio na1 i 8 listopada. Ostatecznie (...) zmieniła daty wystawienia faktur korygujących i datę płatności odpowiednio na 23 listopada 2018 r. (jako dzień wystawienia faktury) i 30 listopada (jako termin płatności). W tym celu wystawiła kolejne faktury korygujące

⚫

fakturę korygującą z 23 listopada 2018 r. o nr (...) do faktury o nr (...) z terminem płatności do 30 listopada 2018 r.,

⚫

fakturę korygującą z 23 listopada 2018 r. o nr (...) do faktury o nr (...) z terminem płatności do 30 listopada 2018 r.,

⚫

fakturę korygującą z 23 listopada 2018 r. o nr (...) do faktury o nr (...) z terminem płatności do 30 listopada 2018 r.,

⚫

fakturę korygującą z 23 listopada 2018 r. o nr (...) do faktury o nr (...) z terminem płatności do 30 listopada 2018 r.,

(pismo powoda z 20 grudnia 2018 r., k. 83 akt adm.; faktura korygująca z 23 listopada 2018 r., nr (...), k. 84-86 akt adm.; faktura korygująca z 23 listopada 2018 r., nr (...), k. 89-91 akt adm.; faktura korygująca z 23 listopada 2018 r., nr (...), k. 94-96 akt adm.; faktura korygująca z 23 listopada 2018 r., nr (...), k. 99-101 akt adm; reklamacje zainteresowanych z 12 grudnia 2018 r. oraz z 14 grudnia 2018 r., k. 73, 75, 289 akt adm.).Faktury te zostały doręczone odbiorcom energii mailem w dniu 20.12.2018r (k. 87). Faktury te w rzeczywistości zostały wystawione również 20 grudnia, na co wskazuje kwota do zapłaty określona w tych fakturach jako kwota „0” zł, co oznacza, że została w nich uwzględniona zapłata przez odbiorców należności z faktur, dokonana w dniu 18.12.2018r

Przed Sądem Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie toczyło się postępowanie o sygn. akt IX GC 152/19 z powództwa zainteresowanych o ustalenie bezskuteczności jednostronnej zmiany umowy sprzedaży energii elektrycznej dla biznesu nr (...) z 19 stycznia 2018 r. Postanowieniem z 22 stycznia 2019 r. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie udzielił zabezpieczenia roszczenia A. B. (1) i W. S. (1) poprzez zakazanie (...) Sp. z o.o. wystąpienia do (...) S.A. z żądaniem wstrzymania dostaw energii elektrycznej do obiektu położonego przy ul. (...) w C. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie o sygn. IX GC 152/19. (pismo zainteresowanych z 4 lutego 2019 r., k. 158-158v akt adm., odpis postanowienia Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie z 22 stycznia 2019 r., sygn. akt IX GC 152/19, k. 159-160v akt adm.)

Zainteresowani A. B. (1) i W. S. (1) wspólnicy spółki cywilnej (...) s.c. A. B., W. S. z siedzibą w C. złożyli wniosek do Prezesa URE o rozstrzygnięcie, na podstawie art. 8 ust. 1 p.e. sprawy spornej dotyczącej nieuzasadnionego wstrzymania w dniu 18 grudnia 2018 r. dostarczania energii elektrycznej do obiektu położonego przy ul. (...) w C. przez (...) S.A. z siedzibą w K. na żądanie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. i orzeczenie, że ww. wstrzymanie dostaw energii elektrycznej było nieuzasadnione. (wniosek zainteresowanych z 4 stycznia 2019 r., k. 1-11 akt adm.)

W dniu 13 lutego 2019 r. (...) Sp. z o.o. rozwiązała umowę sprzedaży energii elektrycznej dla biznesu nr (...) z 19 stycznia 2018 r. Wskazywanym powodem skorzystania z prawa rozwiązania umowy było opóźnienie w opłacaniu należności za energię elektryczną. Umowa sprzedaży energii elektrycznej dla biznesu nr (...) z 19 stycznia 2018 r. obowiązywała do dnia 7 marca 2019 r. (pismo (...) Sp. z o.o. z 4 kwietnia 2019 r., k. 286-287 akt adm.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów zgromadzonych w aktach sprawy administracyjnej oraz aktach sądowych, których autentyczności nie kwestionowały strony postępowania, a i sąd nie znalazł podstaw aby odmówić im mocy dowodowej.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

Po dokonaniu analizy stanu faktycznego Sąd doszedł do przekonania, że uzasadniał on wydanie przez organ decyzji rozstrzygającej o niezasadności wstrzymania dostaw energii elektrycznej zainteresowanym.

Podstawę rozstrzygnięcia w sprawie niniejszej stanowił przepis art. 6b ust 2 p.e., który określa w jakich sytuacjach może dojść do wstrzymania dostaw energii. W powołanej regulacji wymienione zostały enumeratywnie wszystkie przypadki, kiedy jest możliwe wstrzymanie dostaw energii. W myśl tej regulacji, przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji energii, na żądanie sprzedawcy energii wstrzymuje, z zastrzeżeniem art. 6c, dostarczanie energii, jeżeli odbiorca zwleka z zapłatą za świadczone usługi lub za energię, co najmniej przez okres 30 dni po upływie terminu płatności.

Z przedstawionego powyżej stanu faktycznego wynika, że spółka (...) Sp. z o.o. dokonując jednostronnego podwyższenia cen energii elektrycznej, wystawiła zainteresowanym faktury korygujące z datą 1 listopada 2018 r. i z terminem płatności do 8 listopada 2018 r. Należności z pierwotnych faktur za energię elektryczną o nr: (...), (...), (...), (...), wystawiane na podstawie stawki zgodnej z zawartą umową, zainteresowani zapłacili w całości.

Powód potraktował brak uiszczenia przez zainteresowanych do dnia 14 grudnia 2018 r. należności wynikających z faktur korygujących jako podstawę do wstrzymania dostaw energii elektrycznej zainteresowanym.

Odnosząc stan faktyczny sprawy do powołanej regulacji, należy uznać, że powód nie był uprawniony do wstrzymania dostaw energii elektrycznej zainteresowanym z tej racji, że nie pozostawali oni w zwłoce z zapłatą przez okres 30 dni po upływie terminu płatności. W szczególności w dniu wstrzymania dostaw energii elektrycznej, tj. 18 grudnia 2018 r., nie istniała zaległość zainteresowanych wobec powoda za dostarczoną energię elektryczną, która dawałaby podstawy do wstrzymania dostaw energii.

Po pierwsze należy wskazać, że informacja o podwyższeniu ceny za energię elektryczną począwszy od września 2018r, została przekazana odbiorcom 23 listopada 2018 r, zaś same faktury korygujące uwzględniające tę podwyżkę 29 listopada 2018r. Zważywszy, że faktury korygujące zawierały termin płatności określony na 8 listopada, to już w dacie ich przekazania odbiorcom, minął ich termin płatności. Oczywiste jest przy tym, że odbiorcy nie mogli być zobowiązani do dokonania zapłaty, a tym samym być w zwłoce z zapłatą, nie wiedząc ani o obowiązku zapłaty ani o terminie płatności. Zatem niewątpliwie nie mogli być zobowiązani do dokonania płatności w terminie określonym przez powoda w fakturach korygujących i nie mogli, wobec nieuregulowania należności 8 listopada 2018r, pozostawać w zwłoce z zapłatą.

Powstaje więc pytanie, od kiedy powodowie pozostawali w zwłoce z zapłatą faktur korygujących? Termin jest o tyle istotny, że dopiero od niego należy liczyć 30 dniowy okres zwłoki w zapłacie, który uzasadniać może wstrzymanie dostaw energii elektrycznej.

Zdaniem Sądu termin płatności, od którego można liczyć opóźnienie powodów w zapłacie, wynika dopiero z kolejnych faktur korygujących, wystawionych przez powoda 20 grudnia 2018r, chociaż noszących datę wystawienia 23 listopada 2018r. Faktury te zostały wystawione na skutek uzasadnionej reklamacji odbiorcy, kwestionującego możliwość popadnięcia w opóźnienie w zapłacie należności, w sytuacji gdy nie miał wiedzy o zobowiązaniu i gdy nie otrzymał przed terminem płatności faktury (nb stanowiącej w istocie wezwanie do zapłaty, gdyż należności z faktur korygujących nie wynikała wprost z zawartej między stronami umowy). W tych właśnie fakturach powód określił termin ich zapłaty na 30 listopada 2018r. Te kolejne faktury korygujące zmieniały jedynie daty wystawienia poprzednich faktur korygujących oraz terminy ich płatności.

Abstrahując od tego, że wskazana na kolejnych fakturach korygujących data ich wystawienia, tj. 23 listopada 2018r, również była antydatowana (bo faktury niewątpliwie zostały wystawione już po dokonaniu zapłaty pierwszych faktur korygujących, tj. 18.12, skoro kwota do zapłaty została w nich wskazana na 0 zł), to jednak określona w nich data wymagalności, określona na 30 listopada, odpowiadała jedynej możliwej i rzeczywistej dacie powstania obowiązku zapłaty (o ile oczywiście powód był uprawniony do jednostronnej zmiany ceny za sprzedawaną energię, czego Sąd w sprawie niniejszej nie przesądza). Skoro bowiem dopiero w dniu 23 listopada powód zawiadomił odbiorców o podwyżce cen energii, to najwcześniej w tym dniu powzięli oni wiadomość o obowiązku zapłaty, a więc tygodniowy termin na dokonanie zapłaty kwot wynikających z faktur korygujących, prawidłowo został określony w kolejnej fakturze korygującej na dzień 30 listopada 2018r.

W tych okolicznościach nie można uznać, że w dniu 18 grudnia, kiedy nastąpiło wstrzymanie dostaw energii elektrycznej odbiorcom, odbiorcy ci pozostawali w zwłoce z zapłatą za energię przez okres co najmniej 30 dni po upływie termin płatności, skoro w dacie wstrzymania dostaw odbiorcy byli opóźnieni jedynie o 18 dni.

Dodatkowo należy wskazać także, że skoro warunkiem wstrzymania dostaw energii elektrycznej odbiorcom w dniu 18 grudnia 2018r, musiało być ich co najmniej 30 dniowe opóźnienie z zapłatą faktury, to oznacza, że termin zapłaty musiałby upływać najwcześniej 19 listopada 2018r (pomiędzy 19.11. a 18.12 upłynęło 30 dni, określone jako okres minimalnej zwłoki w zapłacie). Tymczasem odbiorcy pierwszą informację o podwyżce ceny za energię otrzymali od powoda dopiero 23 listopada 2018r, zaś same faktury korygujące wielkość kwoty do zapłaty zostały im dostarczone dopiero 29 listopada 2018r. Logiczne jest więc, że przy tej kolejności zdarzeń, nie mogli być oni zobowiązani do zapłaty jeszcze przed dniem, w którym otrzymali wiadomość o podwyżce ceny za energię, a więc przed dniem 23.11.2018r. Oczywiste jest więc, że początek biegu 30 dniowego terminu opóźnienia w zapłacie ceny za energię nie mógł się rozpocząć zanim odbiorca dowiedział się lub, rozsądnie rzecz ujmując, mógł dowiedzieć się o obowiązku zapłaty dodatkowej kwoty ze względu na podwyżkę ceny energii. Skoro więc 19 listopada 2018r nie ciążył na odbiorcach obowiązek zapłaty dodatkowej opłaty za energię, bo o fakcie podwyżki ceny nie mieli pojęcia, to w dniu 18 grudnia nie był spełniony warunek wstrzymania dostaw energii, jakim jest bezskuteczny upływ 30 dni od terminu płatności zobowiązania.

W ocenie Sądu nie została więc spełniona przesłanka wstrzymania dostaw energii elektrycznej w postaci pozostawania przez A. B. (1) i W. S. (1) w zwłoce z zapłatą za sprzedaną przez (...) Sp. z o.o. energię, co najmniej przez okres 30 dni po upływie terminu płatności.

Jak przyznał sam powód, faktury korygujące zostały wygenerowane automatycznie z systemu, stąd data tych faktur oraz termin płatności zostały wskazane błędnie. Dlatego też powód uznając, że te daty były błędne dokonał korekty faktur korygujących wskazując jako termin płatności 30 listopada 2018 r.

Dokonanie korekty faktury skutkuje zmianą jej pierwotnej treści i nie można uznać, że ktoś może być zobowiązany do regulowania jej w pierwotnej niezmienionej wersji. Logiczne jest więc, że konsekwencją uznania, że w pierwotnych fakturach korygujących była błędna data płatności, a następnie dokonania korekty tego błędu w kolejnej fakturze korygującej –sytuacja wygląda tak, jakby w pierwotnych fakturach korygujących została od samego początku określona poprawna data płatności, a więc 30 listopada 2018r.

Podobnie nie można uznać, że błędne określenie daty płatności w pierwotnie wystawionych fakturach korygujących, uprawnia powoda do powoływania się na te błędne daty dla uzasadnienia decyzji o wstrzymaniu dostaw energii elektrycznej odbiorcom. Skoro powód dokonał korekty daty wymagalności świadczenia, uznając tym samym swój błąd w określeniu tej daty, to nie może obciążać odbiorców skutkami swoich błędów i w konsekwencji twierdzić, że odbiorcy byli zobowiązani do płatności w dacie wcześniejszej, niż powód to ostatecznie określił. Odbiorcy nie mogą ponosić konsekwencji błędnych decyzji sprzedawców energii i to w tak drastycznej postaci, jaką jest wstrzymanie dostaw energii elektrycznej.

Należy też podkreślić, że ze względu na swoisty charakter przedmiotu świadczenia, jakim jest energia elektryczna, ustawodawca wprowadził szczególne uregulowania dla powstrzymania się dostawcy z jej świadczeniem. Przestrzeganie tych ścisłych reguł, ma na celu zapewnienie odbiorcy dostaw energii elektrycznej, nawet wówczas gdy popadnie w nieznaczne opóźnienie w zapłacie. W przypadku innych odbiorców niż gospodarstwa domowe, dopiero 30 dniowe opóźnienie uzasadnia wstrzymanie dostaw energii. Aby jednak zaistniało opóźnienie to przede wszystkim musi istnieć rzeczywiste i wymagalne zobowiązanie dłużnika. Dlatego tak istotne jest, aby wstrzymanie dostaw energii elektrycznej następowało tylko w stacjach absolutnie oczywistych i nie budzących wątpliwości. Wstrzymanie dostaw energii elektrycznej nie może wszak służyć wymuszaniu uregulowania nienależnych lub co najmniej spornych zobowiązań

Podsumowując – przedsiębiorstwo energetyczne nie może w sposób dowolny wykorzystywać daleko idącego uprawnienia do wstrzymania dostarczania energii elektrycznej i wykorzystywać przyznanego mu przez ustawodawcę prawa. W tej kwestii Sąd Okręgowy podziela pogląd Sądu Apelacyjnego wyrażony w wyroku z 3 lipca 2019 r., sygn akt VII AGa 2153/18, iż „przedsiębiorstwo energetyczne powinno korzystać ze swych uprawnień z zachowaniem zasad szczególnej staranności, w sposób powściągliwy, zgodny z zawartą umową i jedynie w sytuacjach nie budzących wątpliwości co do zaistniałego stanu faktycznego” (Legalis nr 2249509).

Wobec tego, że żądane przez powoda, na podstawie faktur korygujących, kwoty stanowiły należność sporną, wstrzymanie dostaw energii przez powoda w opisanym stanie faktycznym, należy potraktować jako przymuszające do zapłaty kwestionowanej należności, czy wręcz ich egzekucję z wykorzystaniem art. 6b ust 2 p.e. Kwoty wynikające z faktur korygujących były bowiem wyższe niż stawki wynikające z zawartej między powodem, a zainteresowanymi umowy sprzedaży energii elektrycznej dla biznesu nr (...) z 19 stycznia 2018 r.

W tym stanie rzeczy nie można uznać, że powód był uprawniony do wstrzymania dostaw energii elektrycznej odbiorcom, z powołaniem się na niewłaściwą datę wymagalności roszczenia, a więc w konsekwencji wstrzymania dostaw energii elektrycznej przed upływem 30 dni od terminu wymagalności zobowiązania.

Co do zarzutów naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, to Sąd podziela pogląd, powszechnie wyrażany w orzecznictwie, iż postępowanie przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest postępowaniem kontradyktoryjnym. Wniesienie odwołania od decyzji Prezesa URE wszczyna postępowanie w pierwszej instancji, którego celem nie jest weryfikacja przeprowadzonego postępowania administracyjnego. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 20 września 2005 r., sygn. akt III SZP 2/05 „jurysdykcyjna funkcja Sądu Okręgowego - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie może sprowadzać się tylko do oceny legalności decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Sąd ten powinien dążyć do ustalenia okoliczności faktycznych sprawy, a następnie dokonać ich prawnej oceny w zakresie zasadności odwołania” (Legalis, nr 77733). Wobec powyższego tego typu zarzuty są w ocenie Sądu nieskuteczne.

Mając na uwadze powyższe, Sąd doszedł do przekonania, że wstrzymanie dostaw energii elektrycznej do obiektu zainteresowanych położonego przy ul. (...) w C. w dniu 18 listopada 2018 r. było nieuzasadnione.

W tym stanie rzeczy Sąd, nie znajdując argumentów dla uwzględnienia odwołania, na postawie art. 479 ⁵³ § 1 kpc orzekł o oddaleniu odwołania powoda jako niezasadnego.

W konsekwencji przegrania procesu przez powoda, jest on zobowiązany, stosownie do treści art. 98 k.p.c., zwrócić przeciwnikom poniesione przez nich koszty, niezbędne do celowej obrony w toku postepowania. Kosztami tymi były w sprawie niniejszej jedynie koszty zastępstwa procesowego przez zawodowych pełnomocników w postepowaniu przed sądem I instancji poniesione przez pozwanego oraz zainteresowanych - A. B. (2) i W. S. (1), których wysokość w stawce minimalnej 720 zł została ustalona w oparciu o przepis o przepis § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Małgorzata Perdion-Kalicka