Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 grudnia 2021 r. nr sprawy (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu P. S. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 18 października 2021 r. do dnia 31 grudnia 2021 r., wskazując, że nie przysługuje mu ono z uwagi na wyczerpanie okresu zasiłkowego z dniem 21.09.2021 r.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł P. S., który wskazał, że w okresie spornym leczył się psychiatrycznie, zaś wcześniej leczył się ortopedycznie i neurologicznie. Zwolnienia w okresie spornym były wystawiane z powodu innej jednostki chorobowej i w żadnym wypadku nie mogą zostać zaliczone do poprzedniego okresu zasiłkowego.

W odpowiedzi na odwołanie organ wniósł o jego oddalenie w całości, argumentując analogicznie jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. S. tytułu podlega ubezpieczeniu chorobowemu.

Niesporne

P. S. korzystał ze zwolnień lekarskich przez 182 dni w okresach: 26.01.2021 r. do 17.05.2021 r., 31.05.2021 r. do 18.07.2021 r., od 12.08.2021 r. do 31.08.2021 r. oraz od 20.09.2021 r. do 21.09.2021 r. Niezdolność do pracy była wówczas spowodowana zwyrodnieniami kręgosłupa, a zwolnienia lekarskie wystawiane były ze wskazaniem symbolu choroby M47 (poza okresem od 26.01.2021 r. do 1.02.2021 r. kiedy niezdolność do pracy wynikała ze schorzenia kardiologicznego – Migotanie i trzepotanie przedsionków, a symbol choroby wskazany w zwolnieniu lekarskim w tym okresie to I48).

Niesporne, a nadto dowód: zestawienie zaświadczeń k. 18 akt organu, zaświadczenia lekarskie k. 1-13 akt organu

Po dniu 21.09.2021 r. P. S. nadal był niezdolny do pracy – nieprzerwanie do dnia 31.12.2021 r., przy czym w okresie od dnia 22.09.2021 r. do 2.11.2021 r. przyczyną jego niezdolności do pracy były zwyrodnienia kręgosłupa (M47), a od dnia 18.10.2021 r. schorzenia psychiatryczne (inne zaburzenia lękowe – F41). W okresie od 18.10.2021 r. do 2.11.2021 r. P. S. miał wystawione zwolnienie lekarskie z powodu obu tych schorzeń (M47 i F41).

Niesporne, a nadto dowód: zestawienie zaświadczeń k. 18 akt organu, zaświadczenia lekarskie k. 1-13 akt organu

Decyzją z dnia 27 grudnia 2021 r. nr sprawy (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu P. S. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 18 października 2021 r. do dnia 31 grudnia 2021 r., wskazując, że nie przysługuje mu ono z uwagi na wyczerpanie okresu zasiłkowego z dniem 21.09.2021 r.

Niesporne, a nadto dowód: decyzja z dnia 27.12.2021 r. k. 22 akt organu

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2016 r., poz. 372), ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, przysługuje zasiłek chorobowy.

W myśl art. 8 ww. ustawy - zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 (według stanu prawnego obowiązującego w okresie spornym) zaś - do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej "okresem zasiłkowym", wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2.

2. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

Poprzez określenie nieprzerwana niezdolność do pracy należy rozumieć jeden okres niezdolności do pracy, spowodowany tą samą chorobą lub różnymi chorobami, jeżeli nie występuje między nimi przerwa. Innymi słowy pracownik jest niezdolny do pracy i nie odzyskuje tej niezdolności, nawet na 1 dzień. Natomiast jeśli między poszczególnymi okresami niezdolności do pracy, spowodowanymi różnymi chorobami, wystąpi choćby jeden dzień przerwy, w którym ubezpieczony był zdolny do pracy, okres zasiłkowy liczy się od nowa. Jeśli niezdolność do pracy trwa bez żadnej przerwy to wszystkie dni tej niezdolności wlicza się w całości do jednego okresu zasiłkowego, bez względu na to, czy spowodowane zostały tą samą, czy inną chorobą.

Odnosząc to do niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż organ, który odmówił P. S. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 18.10.2021 r. do 31.12.2021 r., nie naruszył przepisów prawa.

Niesporne w sprawie było, że 182 dni okresu zasiłkowego zapoczątkowanego w dniu 26.01.2021 r. upłynęło w dniu 21.09.2021 r. Odwołujący stał jednak na stanowisku, że od dnia 18.10.2021 r. otworzył się dla niego nowy okres zasiłkowy w związku z faktem, iż poprzednie zwolnienia lekarskie były wystawiane z uwagi na schorzenia ortopedyczne/neurologiczne, natomiast zwolnienia od dnia 18.10.2021 r. z uwagi na schorzenia psychiatryczne.

Abstrahując już od tego, że niezdolność do pracy P. S. w okresie od 18.10.2021 r. do dnia 2.11.2021 r. spowodowana była zarówno jednym jaki i drugim rodzajem schorzeń (pokryły się zwolnienia lekarskie z symbolami chorób M47 i F41), to należy stwierdzić, że po dniu 21.09.2021 r. aż do dnia 31.12.2021 r. nie było ani jednego dnia przerwy w chorobie P. S. i zwolnienia lekarskie były wystawiane nieprzerwanie. Co za tym idzie, fakt, że niezdolność do pracy P. S. od dnia 18.10.2021 r. była spowodowana inną chorobą nie miała znaczenia w świetle cytowanych wyżej przepisów. Sam brak przerw pomiędzy zachorowaniami skutkuje bowiem wliczeniem kolejnych okresów niezdolności do pracy do poprzedniego okresu zasiłkowego. Jeżeli osoba taka nadal jest niezdolna do pracy po upływie 182 dni okresu zasiłkowego i nie spełnia przesłanek do uzyskania prawa do zasiłku chorobowego za kolejne dni niezdolności do pracy, powinna rozważyć zasadność wystąpienia do organu z wnioskiem o przyznanie jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, w tym zawartych w aktach organu. Sąd zauważył, że żadna ze stron nie kwestionowała prawdziwości i rzetelności sporządzenia dokumentów, również Sąd nie doszukał się okoliczności uniemożliwiających uznanie ich za miarodajne dla przyjęcia ustaleń faktycznych w sprawie. Stan faktyczny w sprawie był w zasadzie niesporny między stronami, a rozstrzygnięcie sprawy sprowadzało się do jego oceny prawnej.

Mając na uwadze wszystko powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie jako nieuzasadnione.

S. (...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...),

4.  (...)

28.10.2022 r.