Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2022 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu IV Wydział Pracy

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2022 roku

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko T. J.

o odszkodowanie

O R Z E K Ł:

1.  Zasądzić od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.010,00 zł (trzy tysiące dziesięć złotych) tytułem odszkodowania.

2.  Oddalić powództwo w pozostałym zakresie.

3.  Zasądzić od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Grudziądzu kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem opłaty od pozwu, od uiszczenia której powódka była zwolniona.

Sygn. akt IVP 137/22

UZASADNIENIE

Powódka J. K. wniosła pozew przeciwko T. J. o zapłatę odszkodowania w wysokości 9.030,00 zł. Powódka wskazała, że zatrudniona była u pozwanego na podstawie umowy o pracę na czas określony zawartej w dniu 23 sierpnia 2021r na czas określony do 28 lutego 2023r na stanowisku pomoc opiekuna w żłobku (...) w G.. W dniu 18 lipca 2022r powódce zostało wręczone wypowiedzenie umowy o pracę przez pełniąca funkcję dyrektor żłobka. Pozwany nie podpisał wypowiedzenia umowy powódki, ani też inna osoba uprawniona do reprezentowania pracodawcy. W ocenie powódki wypowiedzenie umowy o pracę nie jest prawidłowe, gdyż brakuje podpisu pozwanego.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od strony powodowej kosztów według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazywał, że umowę o pracę, zawartą z powódką została rozwiązana prawidłowo. Pozwany potwierdzał, że w istocie na oświadczeniu o rozwiązaniu umowy widnieją dwa podpisy powódki w miejscu podpisu pracodawcy i pracownika, jednak było to zawinione przez nieuwagę powódki. Nie mniej, na drugim egzemplarzu w obecności powódki podpis złożyła również dyrektor przedszkola, dysponująca stosownym upoważnieniem, udzielonym przez pozwanego. To dyrektor wręczyła powódce oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka podjęła zatrudnienie u pozwanego w oparciu o umowę o pracę na okres próbny zawartą od 1.06.2021 r. do 31.08.2021 r. Powódka została zatrudniona jako młodszy opiekun. Następnie powódka zawarła umowę na czas określony od 1.09.2021 r. do 28.02.2023 r. Powódka zawarła także aneksy do umowy o pracę z dnia 31.05.2021 r. i 23.08.2021 r. Na podstawie powyższych aneksów pracodawca otrzymał dofinansowanie w wymiarze 87,50 % do stanowiska pracy powódki.

dowód: aneksy (k. 6, 9-10) oraz akta osobowe powódki.

Na spotkaniu w dniu 18.07.2022 r. świadek P. G. (1) przekazała powódce oświadczenie z dnia 18.07.2022 r. o wypowiedzeniu umowy o pracę na czas określony. Powódka otrzymała egzemplarz niepodpisany przez pracodawcę. W aktach osobowych znajduje się oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z podpisem świadka P. G. (1).

dowód: zeznania świadka P. G. (1), powódki.

Sąd zważył co następuje :

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie akt osobowych powódki cz. B oraz wypowiedzenia z dnia 18.07.2022 r. (k. 4), upoważnienia z dnia 1.09.2021 r. (k. 22) oraz zeznań świadka P. G. i powódki. Sąd uznał za wiarygodne wszystkie dokumenty przedstawione przez strony albowiem ich wiarygodność nie została podważona. Sąd dał wiarę także zeznaniom świadka P. G. (3), przy czym odmówił wiarygodności zeznaniom świadka w części w której podnosiła, że przedstawiła dokument w celu omówienia dokumentu. Sąd dał wiarę zeznaniom powódki.

W pierwszej kolejności należy mieć na uwadze, że pozwany przedłożył upoważnienie datowane na dzień 21.09.2021 r. z którego wynika, że świadek P. G. (1) posiada uprawnienia do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy związane z nawiązywaniem i rozwiązywaniem stosunku pracy. Powódka potwierdziła, że otrzymała na piśmie wypowiedzenie umowy o pracę, które nie zawierało podpisu pozwanego bądź upoważnionego pracownika.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 1999 r. I PKN 631/98 „ustne oświadczenie woli pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę przekazane pracownikowi przez bezpośredniego przełożonego jest skuteczne, choć prawnie wadliwe”. Sąd Najwyższy wywodził, że złożenie oświadczenie oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę może być dokonane przez każde zachowanie pracodawcy ujawniające jego wolę w sposób dostateczny (art. 60 KC w związku z art. 300 KP). W stanie faktycznym sprawy, pozwany złożył oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę na piśmie.

Składając podpis na dokumencie obejmującym oświadczenie woli, podpisujący wyraża wolę wywołania określonych skutków prawnych i daje jednocześnie wyraz, że dokument zawiera ostateczną, a nie jedynie projektowaną treść oświadczenia oraz że oświadczenie to jest zupełne i pochodzi od osoby podpisanej (uzasadnienie wyroku SN z dnia 23.11.2007 r., IV CSK 228/07). W wymaganiu zachowania formy pisemnej (złożenia własnoręcznego podpisu na dokumencie) chodzi więc przede wszystkim o pewność obrotu prawnego. Nie ma podstaw, aby to wymaganie pomijać w prawie pracy. W szczególności gwarancyjna funkcja prawa pracy (ochrona interesów pracownika jako "słabszej ekonomicznie" strony stosunku pracy) wskazuje na potrzebę uznania, że przez wyrażony w art. 30 § 3 KP obowiązek złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę "na piśmie", oznacza wymaganie zachowania zwykłej formy pisemnej w rozumieniu art. 78 § 1 KC.

Należy odwołać się do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2009r. I PK 58/09, który stanowi, że gwarancyjna funkcja prawa pracy (ochrona interesów pracownika jako "słabszej ekonomicznie" strony stosunku pracy) wskazuje na potrzebę uznania, że wyrażony w art. 30 § 3 KP obowiązek złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę "na piśmie" oznacza wymaganie zachowania zwykłej formy pisemnej w rozumieniu art. 78 § 1 KC.

Minimalnym wymaganiem dla zachowania formy pisemnej jest złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę. Jedyne odstępstwo od tego zostało dopuszczone w art. 78 § 2 KC, który umożliwia złożenie oświadczenia woli w postaci elektronicznej w sposób równoważny ze złożonym w formie pisemnej, ale pod warunkiem opatrzenia go bezpiecznym, certyfikowanym podpisem elektronicznym. Treść oświadczenia woli może być sporządzona w różny sposób, np. pismem ręcznym, maszynowym, wydrukiem komputerowym. Istotne jest jednak, by pod tak przygotowanym dokumentem figurował własnoręczny podpis składającego oświadczenie. Nie chodzi przy tym o to, czy mamy do czynienia z oryginałem dokumentu, czy jego kopią (posługiwanie się tymi pojęciami jest nieadekwatne do oceny zachowania formy pisemnej; por. np. Z. Radwański, E. Drozd, w: System Prawa Prywatnego, Tom 2. Prawo cywilne - część ogólna, Rozdział III. Forma czynności prawnej, pod red. Z. Radwańskiego, Warszawa 2008, s. 131). Każda bowiem kopia dokumentu (kserokopia, faks) spełnia warunek zachowania formy pisemnej, jeżeli jest własnoręcznie podpisana. Formy tej natomiast nie zachowuje dokument własnoręcznie sporządzony przez składającego oświadczenie woli, jeżeli nie zostanie przez niego podpisany. Podstawową cechą podpisu własnoręcznego jest jego oryginalność w tym znaczeniu, że tylko taki podpis daje możliwość zidentyfikowania jego autora (potwierdzenia pochodzenia). Wymaganie zachowania podpisu własnoręcznego nie jest więc dochowane, gdy nie jest to znak oryginalny, a jedynie odtworzony za pomocą kalki, kserokopiarki, skanera, faksu itp. (S. Rudnicki, w: Komentarz do kodeksu cywilnego, Warszawa 2004 - tezy do art. 78; K. Górska, w: Zachowanie zwykłej formy pisemnej czynności prawnych, Warszawa 2007).

Zeznania świadka P. G. (1), że przedłożyła niepodpisane oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę albowiem chciała sprawdzić czy dane tam znajdujące się są poprawne, nie zasługuje na wiarygodność. Pracodawca, jeżeli składa oświadczenie woli, przedkłada to jako dokument zawierający ostateczną treść oświadczenia.

W tych okolicznościach sprawy nie ulega wątpliwości że dokonane przez pozwanego w dniu 18.07.2022 r. wypowiedzenie umowy o pracę nie było złożeniem oświadczenia na piśmie w rozumieniu art. 30 § 3 kp z uwagi na brak własnoręcznego podpisu pracodawcy.

Wysokość odszkodowania Sąd uwzględnił na podstawie art. 47 ¹ kp, w związku z art. 36 § 1 pkt 2 kp. Jako podstawę zasądzenia odszkodowania Sąd przyjął minimalne wynagrodzenie krajowe uwzględniając, że pracodawca korzystał z dofinansowania i w tych okolicznościach winna otrzymać odszkodowanie odpowiadające jej comiesięcznego wynagrodzenia.

O kosztach orzeczono na podstawie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28.07.2005 r. art. 13.1 pkt 3. (Dz. U. 2022 poz. 1125).