Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z 3 stycznia 2022 roku

Strona powodowa (...) spółka akcyjna z siedzibą w (...).06.2021 r. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego I. A. kwotę 1.312,22 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 8 lutego 2021 roku do dnia zapłaty. Jednocześnie strona powodowa wniosła o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym opłaty sądowej od pozwu i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że zawarła z pozwanym umowę ubezpieczenia potwierdzoną dołączonymi do pozwu polisami. Mimo objęcia pozwanego ochroną ubezpieczeniową nie opłacił on wymaganej składki ubezpieczeniowej.

Jednocześnie strona powodowa wskazała, że jest następcą prawnym (...) S.A. Spółka ta połączyła się ze spółką przejmującą (...) S.A. (tj. stroną powodową), która następnie zmieniła firmę na (...) S.A.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa zwróciła uwagę, że wcześniej, 08.02.2021 r., wniosła pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym, uiszczając wymaganą opłatę sądową w kwocie 30 zł. Postępowanie to zostało umorzone postanowieniem z 20.05.2021 r. wobec wniesienia sprzeciwu przez pozwanego.

Sąd Rejonowy w Goleniowie I Wydział Cywilny wydał 05.07.2021 r. nakaz zapłaty w postępowania upominawczym (I Nc 779/21), w którym nakazał, aby pozwany zapłacił w ciągu dwóch tygodni na rzecz strony powodowej kwotę 1.312,22 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz kwotę 297 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania wraz z odsetkami ustawowymi za czas od uprawomocnienia się nakazu zapłaty do dnia zapłaty, albo wniósł w ww. terminie sprzeciw. Odpis nakazu zapłaty pozwany otrzymał 12.07.2021 r.

Pozwany I. A. 26.07.2021 r. złożył sprzeciw od nakazu zapłaty. W sprzeciwie domagał się oddalenia powództwa, oraz zasądzenia na jego rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwany zakwestionował pełnomocnictwo powoda z 09.04.2021 r., jako że zostało ono wystawione po wniesieniu pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym, zaś ustawodawca w art. 505(37) k.p.c. nakazuje wiązać skutki prawne wytoczenia powództwa z wniesieniem pozwu w elektronicznym postępowania upominawczym.

Pozwany wniósł o pominiecie przedstawionych przez stronę powodową dokumentów niepoświadczonych za zgodność z oryginałem.

W dalszej kolejności pozwany przyznał, że skorzystał z ubezpieczenia pojazdu u strony powodowej, jednakże złożył skuteczne wypowiedzenie tej umowy w całości, a następnie zawarł umowę ubezpieczenia z (...) S.A. Pozwany wskazał, że z polisy zawartej z tym ostatnim podmiotem wynika, że historia ubezpieczenia została zweryfikowana w (...), co potwierdza, że umowa ze stroną powodową była wypowiedziana.

Pozwany wskazał również, że nie otrzymał dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy ubezpieczenia, informacji dotyczącej ubezpieczenia na kolejny okres, informacji o możliwości, terminie i sposobie wypowiedzenia umowy oraz skutkach jej niewypowiedzenia, ani wezwania do zapłaty, co było sprzeczne z obowiązkiem wynikającym z art. 28 ust. 1a-c ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniu obowiązkowym, Ubezpieczeniowym funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U.2021.854, t.j. z 2021.05.06; dalej „ustawa o ubezpieczeniu obowiązkowym).

Pozwany zaznaczył, ze zawarł umowę ubezpieczenia na korzystniejszych warunkach. Nastąpiło to dopiero we wrześniu 2020 roku ze względu na stan zdrowia pozwanego, który chorował na raka głowy w okolicy ciemieniowej lewej.

Pozwany podniósł również, że działalnie strony powodowej jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, z uwagi na nieuczynienie zadość obowiązkom informacyjnym wynikającym z ww. ustawy oraz z uwagi na fakt, że (...) S.A., z którą zawierał wcześniej umowy ubezpieczenia oraz (...) S.A. z którą zawarł umowę we wrześniu 2020 roku, połączyły się w 2021 roku. Pozwany zwrócił uwagę na politykę strony powodowej, zgodnie z którą strategicznym celem ww. podmiotu jest stawianie klienta na pierwszym planie oraz indywidualne podejście i elastyczność.

W dalszych pismach procesowych strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

I. A. ubezpieczał przez kilka lat swój pojazd marki F. (...) o nr rej. (...), rok produkcji 2004, z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u (...) S.A. Objęcie ochroną ubezpieczeniową na kolejne lata następowało w drodze wznowienia ubezpieczenia.

Dowody : polisa nr (...) – k. 14 akt; polisa nr (...) – k. 15 akt; polisa nr (...) – k. 16 akt; polisa nr (...) – k. 17 akt; polisa nr (...) – k. 19 akt; zeznania świadka S. A. na rozprawie 19.11.2021 roku, czas: 10:14-10:25

W wyniku wznowienia polisy, ubezpieczenie I. A. u (...) S.A. zostało przedłużone na okres od 30.04.2020 r. do 29.04.2021 r. Należna składka ubezpieczeniowa wyniosła 1.263 zł, zaś jej termin płatności minął 30.05.2020 r. Umowa ubezpieczenia nie została wypowiedziana przez I. A. przed upływem okresu obowiązywania poprzedniej polisy, tj. do 29.04.2020 r.

Dowody : polisa nr (...) – k. 18 akt; polisa nr (...) – k. 14 akt; przedsądowe wezwanie do zapłaty z 06.11.2020 r. – k. 21 akt; przedsądowe wezwanie do zapłaty – k. 21 akt.

Składka ubezpieczeniowa za okres od 30.04.2020 r. do 29.04.2021 r. nie została uiszczona przez I. A..

Ubezpieczyciel nie doręczył I. A. informacji o możliwości wypowiedzenia umowy ubezpieczenia, sposobie i terminie wypowiedzenia oraz skutkach braku wypowiedzenia ani potwierdzenia zawarcia umowy na kolejny okres.

Bezsporne.

Latem 2020 roku I. A. chorował w związku z wznową raka głowy okolicy ciemieniowej lewej.

Dowód : karta informacyjna z 20.07.2020 r. – k. 37 akt.

Działając za pośrednictwem swojego brata S. A., I. A. zawarł z (...) S.A. umowę ubezpieczenia dotyczącą pojazdu marki F. (...) o nr rej (...), na okres od 01.10.2020 r. do 30.09.2021 r. W polisie potwierdzającej ubezpieczenie wskazano, że historia ubezpieczenia została zweryfikowana w (...) w dniu złożenia oferty.

Dowody : polisa nr (...) – k. 34-35 akt; informacja z (...) z 26.07.2021 r. – k. 36 akt; pełnomocnictwo z 28.04.2015 r. – k. 76 akt.

S. A. od 28 kwietnia 2015 roku posiadał pełnomocnictwo wystawione przez I. A. do reprezentowania go przed organami ubezpieczeniowymi w sprawach dotyczących pojazdu F. (...) o nr rej (...), w tym do zawierania i odstępowania od umów ubezpieczenia.

Dowody : pełnomocnictwo z 28.04.2015 r. – k. 76 akt; zeznania świadka S. A. na rozprawie 19.11.2021 roku, czas: 07:23-07:36, 11:16-11:25.

W 2021 roku doszło do połączenia (...) S.A. z (...) S.A., w wyniku czego drugi ten drugi podmiot stał się następcą prawnym pierwszego. (...) S.A. zmieniła firmę na (...) S.A.

Bezsporne, a nadto pełnomocnictwo z 01.06.2016 r. – k. 55 akt.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo należało uznać za zasadne.

Ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dowodach z dokumentów dołączonych do akt sprawy przez strony oraz, częściowo na zeznaniach złożonych przez świadka S. A..

Dowodom z dokumentów Sąd dał wiarę w całości. Polisy ubezpieczeniowe za lata poprzedzające 30.04.2020 r. stanowiły spójny materiał dowodowy obrazujący okresy ubezpieczenia pozwanego u strony powodowej. Na ich podstawie Sąd ustalił, że przed wystawieniem spornej polisy na okres od 30.04.2020 r. do 29.04.2021 r. pozwany był przez wiele lat ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony powodowej. Okoliczność ta znalazła potwierdzenie w zeznaniach świadka S. A., który wskazał, że pozwany przez wiele lat korzystał z usług ubezpieczeniowych strony powodowej.

Na podstawie karty informacyjnej z 20.07.2020 r. Sąd ustalił, że pozwany chorował latem 2020 roku, zaś na podstawie pełnomocnictwa z 28.04.2015 r., że od 2015 roku umocowanym do działania w imieniu pozwanego w zakresie pojazdu marki F. (...) był jego brat S. A.. Okoliczność wieloletniej reprezentacji brata w zakresie ubezpieczenia pojazdu marki F. (...) potwierdził również sam S. A. przesłuchany w charakterze świadka.

Na podstawie polisy nr (...), informacji z (...) z 26.07.2021 r. oraz pełnomocnictwa z 28.04.2015 r. Sąd ustalił, że pojazd F. (...) został ubezpieczony na okres od 01.10.2020 r. do 01.10.2021 r. u (...) S.A. oraz, że umowę ubezpieczenia w imieniu pozwanego zawarł S. A..

Sąd na podstawie policy nr (...)- (...) ustalił, że pozwany nie wypowiedział stronie powodowej wcześniejszej umowy ubezpieczenia przed upływem okresu jej obowiązywania. Jak wynika z ww. polisy ubezpieczenie zostało wznowione z powołaniem się na polisę (...). Ta ostatnia polisa dokumentowała objęcie ochroną ubezpieczeniową pozwanego od 30.04.2019 r. do 29.04.2020 r. Przedłużenie umowy ubezpieczenia następuje zaś automatycznie jeżeli najpóźniej na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia oc posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, ubezpieczony nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu. Sąd ustalił również, na podstawie wyżej wskazanej polisy, wysokość składki i termin jej zapłaty. Okoliczności te wynikają również z dołączonego do pozwu przedsądowego wezwania do zapłaty.

W ocenie Sądu ciężar dowodu w zakresie udowodnienia, że umowa ubezpieczenia została wypowiedziana w terminie spoczywał na pozwanym. Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W niniejszej sprawie strona powodowa przedstawiła dokumenty, z których wynikało, że objęła pozwanego ochroną ubezpieczeniową na kolejny okres oraz wskazała, że wcześniej umowa ubezpieczenia nie została wypowiedziana. Konsekwencją braku wypowiedzenia umowy na piśmie jest brak dowodów wypowiedzenia. To zatem pozwany, jako że twierdzi, iż do wypowiedzenia doszło, powinien przedstawić stosowne dokumenty potwierdzające tą okoliczność.

Pozwany wskazał, że fakt wypowiedzenia umowy potwierdza to, iż w październiku 2020 roku zawarł umowę ubezpieczenia z (...) S.A. oraz, że w polisie potwierdzającej zawarcie umowy zamieszczono informacje o zweryfikowaniu historii ubezpieczenia w (...). Dalej pozwany powołał się na informacje z (...) z 26.07.2021 r. oraz zeznania świadka S. A., który oświadczył, że wypowiedział umowę w imieniu brata, do czego był upoważniony na podstawie pełnomocnictwa z 28.04.2015 r. Oceniając dowody zaoferowane przez pozwanego Sąd doszedł do wniosku, że nie udało się mu nimi wykazać, że wypowiedzenie umowy nastąpiło. Zeznaniom świadka w ww. zakresie Sąd odmówił zaś wiarygodności.

S. A. zeznał, że wypowiedział umowę ubezpieczenia w imieniu brata w ten sposób, że wysłał wypowiedzenie w formie pisemnej na adres ubezpieczyciela. Jednocześnie jednak świadek nie był w stanie wskazać, nawet w przybliżeniu, kiedy wypowiedzenie nastąpiło. Świadek oświadczył, że wypowiedział umowę przed upływem okresu jej obowiązywania, jednocześnie nie był w stanie określić do kiedy umowa obowiązywała, tego jaki to był miesiąc, czy był to początek, czy koniec roku. Nie dysponował potwierdzeniem nadania korespondencji, wskazując, że wypowiedzenia nie wysłał listem poleconym. W ocenie Sądu okoliczność, że świadek, jak zeznał, zajmował się od dawna sprawami ubezpieczeniowymi pojazdu F. (...) w imieniu brata, powinna wiązać się z zorientowaniem w kwestii obowiązujących umów ubezpieczenia, tym bardziej, że od spornego okresu obowiązywania ubezpieczenia nie minęło wiele czasu. Należy również zwrócić uwagę, że umowa ubezpieczenia z (...) S.A. została zawarta dopiero 01.10.2020 r., czyli około pół roku od momentu gdy doszło do przedłużenia – co pozwany kwestionuje - umowy ubezpieczenia ze stroną powodową. Pozwany wskazywał, że opóźnienie w zawarciu umowy wynikało z jego choroby. Chociaż niewątpliwie problemy zdrowotne pozwanego miały miejsce, to jednak należy zwrócić uwagę na fakt, że pozwanego w zakresie zawierania i rozwiazywania umów ubezpieczenia reprezentował jego brat. Nie było zatem przeszkód, aby to S. A. zawarł umowę ubezpieczenia we wcześniejszym terminie, skoro sam, jak twierdzi, wypowiedział wcześniej obowiązującą umowę ubezpieczenia. W ocenie Sądu nie było przeszkód, aby S. A. nową umowę ubezpieczenia zawarł bezpośrednio po wypowiedzeniu poprzedniej, skoro poprzednie stawki oferowane przez ubezpieczyciela nie były satysfakcjonujące, nie zaś dopiero po upływie prawie pół roku. Zwłoka ta była zdaniem Sądu nieuzasadniona, tym bardziej że zawarcie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej jest dla posiadaczy pojazdów mechanicznych obowiązkowe. Gdyby zaś przyjąć, że faktycznie doszło do wypowiedzenia umowy ubezpieczenia stronie powodowej, pojazd marki F. (...) nie byłby ubezpieczony od końca kwietnia do początku października 2020 roku.

Ogólnikowość zeznań świadka, mimo że według zasad logiki powinien on dobrze orientować się w kwestiach ubezpieczenia pojazdu pozwanego oraz fakt późnego zawarcia umowy ubezpieczenia z (...) S.A., w ocenie Sądu uzasadniają uznanie zeznań S. A. w wyżej wskazanym zakresie za niewiarygodne.

Zdaniem Sądu dowodem wypowiedzenia umowy ubezpieczenia stronie powodowej nie jest również dołączona do sprzeciwu od nakazu zapłaty informacja z (...). Należy zwrócić uwagę, że informacja ta została wystawiona 26.07.2021 r., a zatem w okresie kiedy sporny okres ubezpieczenia, tj. 30.04.2020-29.04.2021 r. już minął i rzeczywiście od 30.04.2021 r. do 30.09.2021 r. obowiązywała jedynie polisa (...) wystawiona przez (...) S.A. Przedstawiona przez pozwanego informacja z (...) nie potwierdza zatem w żadnym stopniu, że doszło do wypowiedzenia umowy ubezpieczenia stronie powodowej.

Dowodem nieistnienia ochrony ubezpieczeniowej strony powodowej w spornym okresie nie jest również zamieszczona w polisie nr 2020-1026011058 informacja, że historia ubezpieczeń została zweryfikowana w (...). W ocenie Sądu, zamieszczenie takiej wzmianki w treści polisy nie jest równoznaczne z tym, że nowy ubezpieczyciel zweryfikował, iż w czasie zawieranie umowy nie obowiązywała żadna inna umowa ubezpieczenia pojazdu marki F. (...). Po pierwsze, z treści zamieszczonej w polisie informacji taka okoliczność w żaden sposób nie wynika, po drugie nie jest niedopuszczalne czy niemożliwe posiadanie w tym samym czasie dwóch ubezpieczeń oc. Podwójne ubezpieczenie nie jest zakazane, a obowiązywanie umowy ubezpieczenia pojazdu nie umożliwia zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia u innego ubezpieczyciela.

Mając na uwadze powyższe Sąd ustalił, że I. A. ani osobiście, ani za pośrednictwem swojego brata nie wypowiedział stronie powodowej umowy ubezpieczenia.

Bezsporne było to, że w 2021 roku doszło do przekształceń podmiotowych w wyniku których (...) S.A. przejęła spółkę akcyjną (...). Nie podlegało również sporowi, że następnie przejmująca spółka zmieniła firmę na (...) Towarzystwo (...). Okoliczność ta skutkowała koniecznością wystawienia nowego pełnomocnictwa przez stronę powodową, która przed zainicjowaniem postępowania przed tut. Sądem wniosła pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym, co miało miejsce przed połączeniem się ww. spółek (pełnomocnictwo z 01.06.2016 r.).

Bezsporne było również to, że pozwany nie otrzymał od strony powodowej informacji o możliwości wypowiedzenia umowy, terminie i sposobie wypowiedzenia oraz skutkach braku wypowiedzenia umowy ani potwierdzenia zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia. Strona powodowa okoliczności tej, podniesionej w sprzeciwie od nakazu zapłaty, nie kwestionowała, a jedynie argumentowała, że niedopełnienia obowiązków informacyjnych nie wpływa na ważność umowy ubezpieczenia.

Bezsporne jest wreszcie to, że pozwany nie uiścił kwoty 1.263 zł tytułem składki ubezpieczeniowej za sporny okres.

Wskazać w tym miejscu należy, że Sąd nie podzielił zarzutów stron odnośnie niedopuszczalności wykorzystania dowodów strony przeciwnej. Pozwany wskazywał, że pominięciu powinny podlegać dokumenty przedłożone przez stronę powodową niepoświadczone za zgodność z oryginałem. Strona powodowa z kolei domagała się pominięcia dowodu z zeznań świadka, wskazując, że wypowiedzenie umowy winno przede wszystkim być wykazane dowodami z dokumentów.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu pozwanego, należy wskazać, że wydruki mają określoną moc dowodową, stanowią legalny środek dowodowy w postępowaniu i mogą stanowić podstawę ustaleń w sprawie. Sama okoliczność, że część załączonych do pozwu dokumentów nie była poświadczona za zgodność z oryginałem nie sprawia, że na ich podstawie nie można było uwzględnić powództwa i dokonać ustaleń faktycznych (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 08.04.2019 r., sygnatura akt V ACa 613/18, LEX nr 2702645). Ponadto należy skazać, że do zawarcia umowy ubezpieczenia nie jest wymagana forma pisemna. Zawarcie umowy ubezpieczenia następuje w chwili złożenia przez ubezpieczającego oferty i jej przyjęcia przez ubezpieczyciela, przy czym wola tych podmiotów może być wyrażona przez każde takie ich zachowanie, które ujawnia ich wolę w sposób dostateczny (art. 60 k.c.). Ponadto dokumenty związane z zawieraniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia mogą być sporządzane w postaci elektronicznej, jeżeli będą w sposób należyty utworzone, utrwalone, przechowywane i zabezpieczone, co wynika z art. 43 ust. 1 ustawy z 11.09.2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U.2021.1130, t.j. z 2021.06.24). Wreszcie należy wskazać, że pozwany nie kwestionował, że przed spornym okresem korzystał z usług ubezpieczeniowych strony powodowej. Okoliczność istnienia umowy ubezpieczenia w okresie wynikających z polis nr (...), (...), (...), (...) i (...) została zatem przyznana. Z zapisów ustawy o ubezpieczeniu obowiązkowym – art. 28 ust. 1 – wynika zaś, że przedłużenie umowy ubezpieczenia następuje automatycznie w przypadku braku jej wypowiedzenia. Uznając, że do wypowiedzenia nie doszło należało zatem uznać, że ubezpieczenie uległo prolongacji. Nie było zatem również podstaw aby odmówić wiarygodności polisie nr (...) – mimo jej niepoświadczenia za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika i w świetle pozostałego materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Zarzut strony powodowej odnośnie braku podstaw do dopuszczenia dowodu z zeznań świadka również należało uznać za bezpodstawny. Zgodnie z art. 246 k.p.c. dowód z zeznań świadków jest co do zasady niedopuszczalny jeżeli ustawa lub umowa stron wymaga dla ważności tej czynności formy pisemnej. Zgodnie z art. 28 ust. 1 o ubezpieczeniach obowiązkowych, wypowiedzenie umowy ubezpieczenia powinno przybrać formę pisemną. Jednakże dowód z przesłuchania świadków można dopuścić w przypadkach wskazanych w k.c., jeżeli forma pisemna była zastrzeżona tylko dla celów dowodowych (art. 246 in fine k.p.c.). Zgodnie z art. 74 § 1 zd. 1 k.p.c. zastrzeżenie formy pisemnej bez rygoru nieważności ma ten skutek, że w razie niezachowania zastrzeżonej formy nie jest w sporze dopuszczalny dowód z zeznań świadków lub z przesłuchania stron na fakt dokonania czynności ( ad probationem). Jak z kolei wynika z § 2 ww. artykułu mimo niezachowania formy pisemnej przewidzianej dla celów dowodowych dowód z zeznań świadków jest dopuszczalny, jeżeli żąda tego konsument w sporze z przedsiębiorcą. Uznając, że opisany w powołanym przepisie przypadek miał w niniejszej sprawie miejsce, Sąd dopuścił wnioskowany przez pozwanego dowód z zeznań świadka.

Biorąc pod uwagę powyższe należało uznać, że żądanie pozwu było uzasadnione. Zgodnie z art. 805 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Umowa ubezpieczenia jest umową dwustronnie zobowiązującą, na ubezpieczającym ciąży obowiązek zapłaty składki (art. 813 § 1 k.c.).

Jak wynika z cytowanego już wyżej art. 28 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych została zawarta, nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się, że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy. Jak wyżej już wykazano, Sąd ustalił, że pozwany nie wypowiedział umowy ubezpieczenia stronie powodowej, umowa ta została zatem przedłużona na następny okres, tj. do 29.04.2021 r., z jednoczesnym obowiązkiem uiszczenia składki w kwocie 1.263 zł do 30.05.2020 r. W wyznaczonym terminie pozwany składki nie uiścił. Jednocześnie nie zaszedł żaden z przypadków określonych w art. 28 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniu obowiązkowym, który uniemożliwiłby przedłożenie umowy ubezpieczenia na następny okres. Pozwany bowiem nie wskazywał, aby nie opłacił wcześniejszych polis, jednocześnie nie doszło do upadłości zakładu ubezpieczeń, ogłoszenia lub zarządzenia likwidacji zakładu ubezpieczeń albo oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości lub umorzenia postępowania upadłościowego.

Należy również wskazać, że nieuczynienie zadość obowiązkom informacyjnym określonym w art. 28 ust. 1a-1e ustawy o ubezpieczeniu obowiązkowym przez zakład ubezpieczeń nie uniemożliwiało zawarcia umowy ubezpieczenia na dalszy okres. N. ww. informacji ani też ewentualny brak wysłania polisy ubezpieczeniowej pozwanemu nie ma znaczenia dla skuteczności umowy ubezpieczenia i w konsekwencji obowiązku uiszczenia przez pozwanego składki na ubezpieczenie. Przedłużenie umowy następuje zaś na podstawie przepisu ustawy w sposób automatyczny i nie wymaga spełnienia żadnych dodatkowych przesłanek.

Za niezasadny Sąd uznał również zarzut nadużycia prawa przez stronę powodową. Nie można go wyprowadzić w ocenie Sądu z faktu, że spółka będąca stroną spornej umowy oraz spółka, z którą pozwany zawarł umowę w październiku 2020 roku połączyły się i obecnie wierzytelność wynikająca z obu wskazanych wyżej umów przysługuje jednemu podmiotowi. Należy wskazać, że powołane wyżej umowy zawarte zostały przed połączeniem się spółek i pierwotnie przysługiwały różnym podmiotom. Skoro w wyniku przekształceń strona powodowa stała się następcą prawnym podmiotu, który wystawił polisę nr (...), pozbawienie jej uprawnień z tego tytułu byłoby zbyt daleko idące i nieuzasadnione, także w kontekście art. 5 k.c. Podmiot, który wystawił polisę poniósł bowiem koszty ubezpieczenia pojazdu pozwanego, podobnie jak poniesione zostały koszty ubezpieczenia na podstawie polisy z 01.10.2020 r. przez (...) S.A. (obecnie (...) S.A.). Połączenie się spółek nie sprawiło, że koszty te można uznać za niebyłe.

Nie jest wystarczającą podstawą uznania działania strony powodowej za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego to, że strona powodowa uchybiła obowiązkom informacyjnym przewidzianym w art. 28 ust. 1a-1e ustawy o ubezpieczeniu obowiązkowym mimo, że w informacji prasowej deklaruje wsparcie klientów oraz indywidualne podejście do każdego z nich. Informacja ta zawiera jedynie ogólne wytyczne, którymi kieruje się strona powodowa przy prowadzeniu swojej działalności. Ocena czy rzeczywiście postulaty są realizowane jest kwestią indywidualnej oceny klientów. Wskazana informacja nie dowodziła zdaniem Sądu, aby działania strony powodowej były niezgodne z zasadami współżycia społecznego, dlatego też Sąd nie oparł się na tym dokumencie przy konstruowaniu stanu faktycznego. Z kolei nieprzesłanie kompletu informacji pozwanemu nie zmienia faktu, że strona powodowa udzieliła I. A. faktycznej ochrony ubezpieczeniowej w okresie od 30.04.2020 r. do 29.04.2021 r., w tym wyłącznej ochrony w okresie od 30.04.2020 r. do 30.09.2020 r., wobec tego żądanie uzyskania świadczenia wzajemnego znajduje podstawę nie tylko w ustawie ale i w zasadach współżycia społecznego. Instytucja automatycznego przedłużenia umowy ubezpieczenia oc, które ma charakter obowiązkowy, ma na celu zapobiegnięcie sytuacji, w której dochodzi w posiadaniu ochrony ubezpieczeniowej przez posiadacza pojazdu mechanicznego. W omawianym stanie faktycznym, zasada wyrażona w art. 28 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu obowiązkowym spełniła zatem swoją rolę.

Sąd uznał również za nietrafiony zarzut pozwanego odnośnie braku prawidłowego umocowania pełnomocnika strony powodowej w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Do pozwu załączone zostało aktualne pełnomocnictwo, zaś w dalszym toku postępowania, w odpowiedzi na zarzuty pozwanego, strona powodowa przedłożyła wcześniejsze pełnomocnictwo wystawione w 2016 roku. Jednocześnie strona powodowa wskazała, że wystawienie nowego dokumentu było konieczne z uwagi na przekształcenie spółki. Mimo że spółka występująca jako powód w niniejszej sprawie ostatecznie przyjęła firmę spółki przejmowanej – tj. spółki z którą zawarta została sporna umowa ubezpieczenia, to jednak nie jest to podmiot tożsamy z pierwotnym ubezpieczycielem, a jedynie wstąpił on w prawa poprzedniego ubezpieczyciela. Mając na uwadze powyższe należało uznać, że wystawienie nowego pełnomocnictwa było uzasadnione i nie ma podstaw, aby podważać prawidłowość umocowania pełnomocnika strony powodowej.

Wobec powyższego, Sąd zasądził na rzecz strony powodowej od pozwanego kwotę 1.312,22 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 08.02.2021 r. do dnia zapłaty, zgodnie z żądaniem pozwu (pkt I. wyroku). Na zasadzoną kwotę złożyła się kwota 1.263 zł odpowiadająca wysokości nieuiszczonej składki oraz kwota 49,22 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek za okres od 31.05.2020 r. do 07.02.2021 r. Jako że termin zapłaty składki minął 30.05.2020 r. strona pozwana mogła dochodzić odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia następnego, zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. Strona powodowa mogła również skapitalizować przysługujące jej odsetki i, zgodnie z art. 482 § 1 k.c. dochodzić dalszych odsetek od dnia wytoczenia powództwa w elektronicznym postępowaniu upominawczym, tj. od 08.02.2021 r. Sposób wyliczenia odsetek nie był kwestionowany przez pozwanego.

W pkt II. wyroku Sąd orzekł o kosztach procesu, stosownie do treści art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz art. 98 § 1(1) k.p.c. Powództwo zostało uwzględnione w całości dlatego obowiązkiem kosztów został obciążony pozwany. Na koszty procesu poniesione przez stronę powodową złożyły się: 100 zł z tytułu opłaty sądowej od pozwu (w tym 30 zł uiszczone w elektronicznym postępowaniu upominawczym, zgodnie z art. 505(37) §2 k.p.c.), 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 270 zł (zgodnie z § 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych; Dz.U.2018.265, t.j. z 2018.01.3), łącznie 387 zł. Zgodnie z art. 98 § 1(1) k.p.c. Sąd naliczył odsetki ustawowe za opóźnienie za czas od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

asesor sądowy J. O.

(...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

G., (...)

(...) J. O.