Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 127/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. M. (2)

W dniu 7 grudnia 2020 roku w mieszkaniu przy ul. (...) w K. woj. (...) nieumyślnie naraziła na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu A. J. oraz T. M. w ten sposób, że wbrew zaleceniom pokontrolnym z dnia 6 października 2020 roku mistrza kominiarskiego F. G. dopuściła do dalszego użytkowania piec gazowy centralnego ogrzewania zamontowany w łazience, ponadto nie dokonała usunięcia usterek wskazanych w wyżej wymienionym protokole, wskutek czego A. J. uległa średnio ciężkiemu zatruciu tlenkiem węgla, co spowodowało rozstrój jej zdrowia i naruszenie czynności narządów ciała na czas powyżej dni 7 trwający, w rozumieniu art. 157 § 1 kodeksu karnego, natomiast T. M. uległ lekkiemu zatruciu tlenkiem węgla, co spowodowało rozstrój jego zdrowia i naruszenie czynności narządów ciała na czas do dni 7 trwający, w rozumieniu art. 157 § 2 kodeksu karnego,

tj. przestępstwo z art. 160 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k .

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżona M. M. (2) jest właścicielką mieszkania tzw. kawalerki mieszczącej się w K. przy ul. (...). Mieszkanie to wyposażone było w piec gazowy centralnego ogrzewania, który zamontowany był łazience. Piec ten służył podgrzewania wody, a w okresie zimowym także do ogrzewania mieszkania.

W dniu 1 września 2020 r. oskarżona wynajęła to mieszkanie pokrzywdzonej A. J., zapewniając ją przy tym, iż wszystkie urządzenia i sprzęty znajdujące się na wyposażeniu tego lokalu są sprawne. Początkowo pokrzywdzona używała w/w pieca tylko do podgrzewania wody, nie było natomiast potrzeby ogrzewania mieszkania. W dniu 06.10.2020 r. w mieszkaniu miała miejsce rutynowa kontrola kominiarska, przeprowadzana przez mistrza kominiarskiego F. G.. W czasie tej kontroli stwierdzona została nieprawidłowość i usterka w zakresie zastosowania w dolnym odcinku drzwi wejściowych łazienki kratki nawiewu, która nie posiadała odpowiedniej wielkości pola przekroju (wymóg według przepisów 220 cm ² ) oraz pomieszczenie z piecem centralnego ogrzewania nie posiadało nawiewu powietrza z zewnątrz. Nieprawidłowości te uniemożliwiały korzystanie z przedmiotowego pieca o czym poinformował mistrz kominiarski pokrzywdzoną i wyznaczył 14 dniowy termin na ich usunięcie. A. J. tego samego dnia poinformowała oskarżoną o wynikach kontroli kominiarskiej i przesłała jej zdjęcie protokołu. M. M. (2) zakazała wówczas stosowania pieca do ogrzewania mieszkania, a jedynie zezwoliła na jego wykorzystywanie do podgrzewania wody - co już pozostawało w sprzeczności z zaleceniami kominiarza. Gdy z czasem warunki atmosferyczne ulegały pogorszeniu i w związku z tym konieczne było ogrzewanie mieszkanie, oskarżona dostarczyła pokrzywdzonej grzejnik elektryczny. Sytuacja taka trwała przez cały listopad 2020 r. Grzejnik elektryczny wraz ze spadkiem temperatur był jednak niewystarczający. W dniu 1 grudnia 2020 r. oskarżona przyjechała do mieszkania wraz z mężem i poinformowała pokrzywdzoną o tym, że wszystko już jest sprawne, a ona kontaktowała się z kominiarzami, którzy zapewnili ją, że nie ma konieczności dokonywania żadnych przewierceń na kratkę wentylacyjną. W. M. uruchomił piec i mieszkanie od tej pory było ogrzewane centralnie. Oskarżona postąpiła w ten sposób pomimo tego, że nie wykonała żadnych prac naprawczych i nie wypełniła zaleceń wskazanych w protokole z kontroli kominiarskiej.

Pokrzywdzona ogrzewała mieszkanie w/w piecem gazowym do dnia 7 grudnia 2020 r. W tym dniu A. J. przebywała cały dzień w mieszkaniu wraz ze swoim ówczesnym partnerem T. M.. Około godz. 18:00 pokrzywdzona udała się do łazienki, gdzie brała prysznic. Po chwili T. M. usłyszał jej krzyk, a gdy wszedł do łazienki zastał A. J. nieprzytomną, nagą, siedzącą po turecku pod prysznicem. Mężczyzna wyniósł ją na korytarz, po czym wezwał służby ratunkowe. Przybyły na miejsce (...) zabrał pokrzywdzoną do szpitala, a funkcjonariusze Straży Pożarnej wyłączyli piecyk - posiadane przez nich detektory wykryły bowiem obecność tlenku węgla w mieszkaniu oraz zakazali jego dalszego użytkowania. Po zakończeniu czynności przez służby pokrzywdzony T. M. poinformował o całej sytuacji oskarżoną i sam udał się również do szpitala.

Zaledwie kilka dni po przedmiotowym oskarżona wraz z zamówioną ekipą wymieniła piec na nowy.

zeznania pokrzywdzonej A. J.

9-11, 16, 152-153

zeznania pokrzywdzonego T. M.

39-40, 153-154

zeznania świadka S. J.

35-36, 163-164

zeznania świadka F. G.

45-46, 164

zeznania świadka M. W.

49-50, 65

protokół kontroli kominiarskiej

22

dokumentacja z (...) K.

54-55

pismo z TBS K.

108-110

Wydzielenie tlenku węgla w pomieszczeniu wynikło z braku zapewnienia dostarczenia do pomieszczenia odpowiedniej ilości powietrza wymaganej do całkowitego spalania gazu poprzez zainstalowaną kratkę nawiewu powietrza, która nie spełniała wymogu w odniesieniu do obowiązującego w tym zakresie przepisu.

Przy braku zapewniania i wystąpienia ograniczonego dostępu niezbędnej ilości powietrza do pomieszczenia oraz zwiększonej ilości spalanego gazu ziemnego (zasilającego obwód instalacji Co oraz ciepłej wody użytkowej) wystąpił niecałkowity proces spalania gazu ziemnego z wytworzeniem w postaci tlenku węgla, który przemieścił się do kubatury pomieszczenia.

Niedostosowanie wielkości dostarczanego powietrza do pomieszczenia poprzez pozostawienie pierwotnie zainstalowanej kratki wentylacyjnej- nawiewu powietrza (brak wykonania zalecenia mistrza kominiarskiego) w okolicznościach zdarzenia miało wpływ na wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego z zatruciem tlenkiem węgla osoby przebywającej w pomieszczeniu z narażeniem jej bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

opinia biegłego z zakresu pożarnictwa

62-72

A. J. w dniu 7 grudnia 2020 r. uległa średnio ciężkiemu zatruciu tlenkiem węgla, co spowodowało rozstrój jej zdrowia i naruszenie czynności narządów ciała na czas powyżej 7 trwający w rozumieniu art. 157 § 1 k.k.

T. M. w dniu 7 grudnia 2020 r. uległ lekkiemu zatruciu tlenkiem węgla, co spowodowało rozstrój jego zdrowia i naruszenie czynności narządów ciała na czas trwający do dni 7 trwający, w rozumieniu art. 157 § 2 k.k.

A. J. oraz T. M. przebywając w mieszkaniu przy ul. (...) i korzystając z łazienki, zostali narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 160 § 1 k.k.

opinia sądowo-lekarska

32, 78-81

dokumentacja medyczna pokrzywdzonych

4-8, 17-21, 58

Oskarżona M. M. (2) ma 62 lata, legitymuje się wykształceniem wyższym, zawód nauczyciel. Jest emerytką i z tego tytułu uzyskuje świadczenie w wysokości 1.800 zł miesięcznie. Jest wdową, nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. Oskarżona nie była karana.

dane osobowo-poznawcze

151

karta karna

98

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. M. (2)

jak w pkt 1.1.1

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżona nie popełniła zarzucanego jej czynu. Winę za zaistniałą sytuację ponosi tylko i wyłącznie pokrzywdzona A. J., ponieważ wiedziała, że piec jest uszkodzony a mimo to zdecydowała się na korzystanie z niego. Ona zabroniła w/w korzystać z pieca - pokrzywdzona miała ogrzewać mieszkanie dostarczonym przez nią kaloryferem elektrycznym, a myć się w domu rodzinnym. Ani ona ani jej mąż nie dali pozwolenia na korzystanie z pieca i nie pokazywali pokrzywdzonej jak z niego korzystać.

wyjaśnienia oskarżonej

89, 100, 151

zeznania świadka W. M.

92-93, 165

2.  OCena DOWOdów

1.3.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania pokrzywdzonej A. J. i pokrzywdzonego T. M.

Zeznania pokrzywdzonych są w pełni wiarygodne, spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniające. Oczywistym jest, iż z uwagi na upływ czasu oraz ogromne emocje towarzyszące im w dniu zdarzenia, pewne drobne szczegóły mogły ulec zatarciu, jednakże nie ma to wpływu na wartość dowodową ich depozycji. A. J. i T. M. przedstawili przebieg zdarzenia z dnia 7.12.2020 r., a także zachowanie oskarżonej zarówno przed i po wypadku. Zeznania pokrzywdzonych wolne są od jakichkolwiek nadużyć, czy celowego świadczenia na niekorzyść oskarżonej.

zeznania świadka S. J.

Za całkowicie wiarygodne Sąd uznał także zeznania matki pokrzywdzonej. Jej wypowiedzi znajdują odzwierciedlenie w pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym i brak jest podstaw by odmówić im przymiotu wiarygodności.

zeznania świadków M. W. i F. G.

Zeznania świadków funkcjonariusza Straży Pożarnej wykonującego w dniu 7 grudnia 2020 r. czynności ratunkowe na miejscu zdarzenia oraz mistrza kominiarskiego przeprowadzającego kontrolę w dniu 6 października 2020 r. Sąd ocenił jako w pełni wiarygodne. Świadkowie są osobami bezstronnymi, obcymi, którzy wykonywali swoje czynności służbowe. Mężczyźni przekazali wszystkie posiadane przez siebie informacje, niczego przy tym nie zatajając. Brak jest zatem powodów by odmówić im przymiotu wiarygodności.

protokół kontroli kominiarskiej

Sąd dał w pełni wiarę temu dokumentowi, a dla sprawy ma on niezwykle istotne znaczenie. Nie był on kwestionowany przez żadną ze stron i jednoznacznie świadczy o tym, iż od dnia 1 października 2020 r. oskarżona wiedziała o stwierdzonych nieprawidłowościach i krokach jakie należy podjąć by je usunąć oraz o terminie na wykonanie zaleceń, a mimo to nic nie zrobiła.

dokumentacja z (...) K.

Dowód bezsporny, sporządzony przez funkcjonariuszy Straży Pożarnej wykonujących czynności na miejscu zdarzenia.

pismo z TBS K.

Dowód w pełni wiarygodny, niekwestionowany. Oskarżona w dniu 11 grudnia 2020 r., a więc zaledwie 3 dni po zdarzeniu wymieniła znajdujący się w łazience piec gazowy. Świadczy to o tym, iż wykonanie tych prac nie było ani trudne, ani skomplikowane - wystarczyło zaledwie kilka dni by zorganizować fachowców, zakupić urządzenie i wykonać naprawę.

opinia biegłego z zakresu pożarnictwa

Opinia ta nie była w toku postępowania kwestionowana przez żadną ze stron, została sporządzone przez osobę posiadające odpowiednią wiedzę i umiejętności, odpowiada czytelnie i dokładnie na zadane pytania, nie pozostawiając jakichkolwiek wątpliwości. Biegły wskazał m.in. co było przyczyną awarii pieca gazowego i czy niezastosowanie się przez M. M. (2) do zaleceń mistrza kominiarskiego stało w związku przyczynowo-skutkowym z zatruciem tlenkiem węgla przez pokrzywdzonych. Dowód ten ma istotne znaczenie dla sprawy.

opinie sądowo-lekarska

Dowody bezsporne, nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Wszystkie zawarte w nich informacje są spójne i logiczne. Zostały sporządzone przez osoby ku temu uprawnione, posiadające specjalistyczną widzę i umiejętności. Opinie sporządzone przez biegłych są dokładne, odpowiadają na wszystkie zadane pytania dokładnie wskazując jakich obrażeń doznali pokrzywdzeni i jakie ryzyko wiązało się z przedmiotową sytuacją.

dane osobowo-poznawcze, karta karna

Dowody bezsporne.

1.4.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

wyjaśnienia oskarżonej

Oceniając wyjaśnienia oskarżonej Sąd uznał je za całkowicie niewiarygodne i stanowiące jej linię obrony. M. M. (2) w swoich twierdzeniach zrzuca całą odpowiedzialność na pokrzywdzoną, która sama i bez jej zgody zaczęła używać pieca gazowego. Słowa oskarżonej w żadnym wypadku nie zasługują na uwzględnienie i są w ocenie Sadu dalece niestosowne. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia bowiem żadnych wątpliwości, iż oskarżona była w pełni świadoma o nieprawidłowościach wykrytych podczas kontroli kominiarskiej i krokach koniecznych do podjęcia aby móc bezpiecznie korzystać z pieca. Mimo to oskarżona nie wykonała żadnych czynności, nie wykonała zaleceń mistrza kominiarskiego. Sam fakt, że M. M. (2) dostarczyła do mieszkania kaloryfer elektryczny bezsprzecznie świadczy o tym, iż nie tylko wiedziała o usterkach, ale także zdawała sobie sprawę z ryzyka jakie niesie ze sobą korzystanie z wadliwego pieca gazowego. Tylko z sobie znanych powodów - najprawdopodobniej ekonomicznych - nie wykonała zaleceń kominiarskich. Tłumaczenia, że pokrzywdzona obiecała wietrzyć mieszkanie i kąpać się w domu rodzinnym są naiwne. Oczywistym jest, iż w okresie zimowym, nie jest możliwym ciągle wietrzenie mieszkania. Tym bardziej sprzeczne z zasadami logiki byłoby codzienne jeżdżenie pokrzywdzonej do domu rodzinnego oddalonego od K. o 20 km tylko po to by się wykąpać. W takim wypadku wynajmowanie mieszkania przez A. J. mijałoby się z sensem. Pokrzywdzona jest dorosłą, świadomą osobą i z całą pewnością, sama bez zapewnień oskarżonej, iż może bezpiecznie korzystać z pieca i ogrzewać nim mieszkanie oraz wodę nie zdecydowałaby się na użytkowanie go. Jeśli bowiem pokrzywdzona do 1 grudnia 2020 r. nie włączała centralnego ogrzewania - ponieważ oskarżona jej tego zakazała - to jedynym powodem dla którego się na to zdecydowała, a dokładniej mówiąc piec uruchomił je mąż oskarżonej, było przekonanie, że jest to bezpieczne. Sąd miała także na uwadze, iż zaledwie w kilka dni po przedmiotowym zdarzeniu oskarżona dokonała wymiany pieca gazowego na odpowiedni, spełniający wszystkie wymogi, chociaż wcześniej przez ponad 2 miesiące nie zrobiła zupełnie nic by zapewnić bezpieczne korzystanie ze znajdującego się pieca.

Oskarżona swoim zachowaniem zarówno przed wypadkiem jak i po nim zaprzecza swoim słowom. W tym miejscu wyraźnie należy podkreślić, iż postawa i bierność M. M. (2) były skrajnie nieodpowiedzialne. Oskarżona może mówić o dużym szczęściu, ponieważ swoim zachowaniem mogła doprowadzić nawet do śmierci dwójki młodych ludzi. Zamiast zrzucać odpowiedzialność na pokrzywdzoną, powinna być wdzięczna, iż w czasie zdarzenia na miejscu był T. M., który z całą pewnością (...).

zeznania świadka W. M.

Zeznania świadka W. M. - męża oskarżonej - Sąd co do meritum sprawy uznał również za niewiarygodne. Mężczyzna ten stara się bronić oskarżoną i podobnie jak M. M. (2) zrzuca odpowiedzialność na pokrzywdzoną. Podstawy odrzucenia takiej wersji wydarzeń zostały przez Sąd wskazane i ocenione wyżej.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

M. M. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W myśl art. 160 § 1 k.k. odpowiedzialności karnej podlega ten, kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu podlega on karze pozbawienia wolności do 3 lat. Przepis art. 160 § 1k.k. przewiduje odpowiedzialność karną za takie działanie lub zaniechanie, które wywołuje realny stan takiego zagrożenia. Występek ten ma umyślny charakter, co oznacza, że sprawca odpowiada, gdy ma zamiar wywołania stanu zagrożenia albo przewidując możliwość jego wywołania, godzi się na to. Jak słusznie podnosi się w doktrynie przestępstwo skutkowe, dokonane jest z chwilą wywołania stanu bezpośredniego niebezpieczeństwa dla człowieka utraty życia lub spowodowania ciężkiego uszczerbku na jego zdrowiu. Osobną kwestią jest to, gdy w wyniku tego dochodzi do skutków dalej idących, a zatem śmierci, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, albo też naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia trwającego dłużej lub krócej niż 7 dni i gdy te dalej idące następstwa objęte są akceptacją sprawcy. Charakter strony przedmiotowej tego przestępstwa wyjaśnił Sąd Najwyższy, wskazując, że: "istotą strony przedmiotowej czynu określonego w art. 160 § 1 k.k. jest stworzenie przez sprawcę takiej sytuacji faktycznej, w której istnieje bezpośrednie niebezpieczeństwo, grożące realnie nastąpieniem skutku w postaci śmierci, ciężkiego uszkodzenia ciała względnie ciężkiego rozstroju zdrowia człowieka. Bezpośredniość realnie grożącego niebezpieczeństwa oznacza, iż w sytuacji przez sprawcę już stworzonej, a więc bez dalszej akcji z jego strony, istnieje duże prawdopodobieństwo nastąpienia w najbliższej chwili wymienionych skutków" (zob. wyrok SN z dnia 29 listopada 1973 r., Rw 902/73, OSNPG 1974, Nr 2, poz. 24).

Strona podmiotowa przestępstwa z art. 160 § 1 k.k. polega na umyślności w postaci zamiaru bezpośredniego (sprawca chce) lub ewentualnego (sprawca przewiduje możliwość narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i godzi się na takie narażenie).

Art. 157 § 1 k.k. kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2 cytowanego przepisu stanowi, iż kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Przenosząc powyższe rozważania prawne na grunt niniejszej sprawy oraz mając na uwadze materiał dowodowy Sąd nie miał żadnych wątpliwości, iż oskarżona swoim zachowaniem wypełniła znamiona zarzucanego jej czynu. M. M. (2) była w pełni świadoma, iż piec gazowy centralnego ogrzewania zamontowany w łazience należącego do niej mieszkania jest niesprawny i nie powinien być używany. Oskarżona posiadała taką wiedzę od wykfalifikowanego fachowcy, który podczas kontroli w dniu 6 października 2020 r. ujawnił nieprawidłowości i w protokole pokontrolnym wskazał jakie prace trzeba wykonać i co naprawić by móc bezpiecznie korzystać z tego pieca. Oskarżona całkowicie zignorowała te wytyczne, przez 2 miesiące nie zleciła wykonania żadnych prac naprawczych, czy też nie wymieniła tego pieca na nowy. Natomiast po przedmiotowym zdarzeniu w zaledwie kilka dnia M. M. (2) dała radę zorganizować środki na nowy piec, ekipę do jego wymiany i szybkie przeprowadzenie prac. Zachowanie oskarżonej było skrajnie nieodpowiedzialne, M. M. (2) ryzykowała zdrowiem i życiem pokrzywdzonych. Z całą bowiem pewnością zdawała sobie sprawę z tego jak bardzo niebezpieczne jest nieprawidłowe funkcjonowanie pieca gazowego i powstawanie czadu. O ogromnym szczęściu może mówić pokrzywdzona A. J., ponieważ gdyby w dniu 7 grudnia 2020 r. przebywała sama w mieszkaniu najprawdopodobniej jej życia nie udałoby się uratować. Tylko obecność jej ówczesnego partnera T. M. zapobiegła najtragiczniejszym skutkom. Zachowanie oskarżonej było zupełnie bezmyślne i niewytłumaczalne, nie dość, że dopuściła do dalszego użytkowania przedmiotowy piec gazowy i nie dokonała usunięcia usterek wskazanych przez mistrza kominiarskiego, to jeszcze zapewniała pokrzywdzoną o jego prawidłowym działaniu i wyraziła zgodę na jego używanie nie tylko do podgrzewania wody (chociaż i to już było niebezpieczne), ale także do ogrzewania mieszkania. Oskarżona kierując się pobudkami finansowymi - M. M. (2) nie chciała wydawać środków na wymianę lub naprawę pieca gazowego - naraziła na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu A. J. i T. M.. Pokrzywdzona ze skutkami przedmiotowego zdarzenia zmaga się do dnia dzisiejszego, jej zdrowie fizyczne jak i kondycja psychiczna wymagają wsparcia lekarskiego.

Mając na uwadze powyższe Sąd nie miał żadnych wątpliwości, iż oskarżona wypełniła znamiona zarzucanych jej czynów, a stanowiących przestępstwo z art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Sąd jednocześnie doprecyzował opis czynu i uzupełnił go o stwierdzenie, iż oskarżona "ponadto nie dokonała usunięcia usterek wskazanych w wyżej wymienionym protokole". Jest to w pełni zasadne, ponieważ taka sytuacja faktycznie miała miejsce oraz ukazuje stopień zaniedbania po stronie M. M. (2).

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

------

---------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-----------

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

-------

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---------

☐

3.4. Umorzenie postępowania

-------

-------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

------------

☐

3.5. Uniewinnienie

---------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-------------------

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. M. (2)

I

Sąd uznał oskarżoną M. M. (2) za winną popełnienia przestępstwa z art. 160 § 1 k.k. i art. 157 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. skazał ją na karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych, ustalając jedną stawkę dzienną za równoważną 10 zł.

Zdaniem Sądu orzeczona kara jest adekwatna do bardzo wysokiego stopnia winy oskarżonej oraz uwzględnia równie wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, jego rodzaj, właściwości i warunki osobiste oskarżonej oraz jej dotychczasowy sposób życia, a więc uwzględnia wszystkie dyrektywy wymiaru kary o jakich mowa w art. 53 § 1 k.k.

Oskarżona ponosi pełną winę za przedmiotowe przestępstwo, gdyż jest osobą dojrzałą, poczytalną, a tym samymi zdolną do kierowania swoim postępowaniem.

Wymierzając grzywnę w takiej wysokości Sąd wziął pod uwagę znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, godzenie w istotne dobro prawne w postaci życia i zdrowia człowieka. Dotychczasowy sposób życia oskarżonej, daleki od przestępnego to, że nie była karana, a przestępstwo nieumyślne, którego się dopuściła niewątpliwie było incydentem w jej życiu umożliwiają zastosowanie wobec niej instytucji z art. 37a § 1 k.k. i wymierzenie jej kary grzywny. Postawa oskarżonej i jej dotychczasowy sposób życia wskazują bowiem, że pomimo takiej decyzji będzie przestrzegała porządku prawnego (wymierzona jej kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku) i orzeczenie takie osiągnie cel wychowawczy i zapobiegawczy, ale też w zakresie kształtowania świadomości prawnej.

M. M. (2)

II

Na mocy art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonej M. M. (2) na rzecz pokrzywdzonej A. J. kwotę 5.000 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Zgodnie z art. 46 § 1 k.k. w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; przepisów prawa cywilnego o możliwości zasądzenia renty nie stosuje się.

Mając na uwadze złożony przez pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej wniosek Sąd zobligowany był do ustalenia faktu istnienia krzywdy i jej rozmiaru.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymagał kompensacyjny charakter zadośćuczynienia jako sposobu naprawienia szkody niemajątkowej, wyrażającej się krzywdą w postaci doznanych cierpień fizycznych i psychicznych.

Decydującym kryterium przy ustalaniu sumy zasądzonego zadośćuczynienia jest rozmiar krzywdy i ekonomicznie odczuwalna wartość, adekwatna do warunków gospodarki rynkowej. Okoliczności wpływające na określenie wysokości zadośćuczynienia, jak i kryteria ich oceny, muszą być zawsze rozważane indywidualnie w związku z konkretną osobą poszkodowanego i sytuacją życiową, w której się znalazł. Wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne. Stopa życiowa poszkodowanego nie ma wpływu na wysokość zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W ocenie Sądu, ustalony w niniejszej sprawie rozmiar krzywdy uzasadniał zasądzenie kwoty niższej niż żądane 10.000 zł. Zdaniem Sądu zasądzona kwota 5.000 zł jest kwotą adekwatną do rozmiaru krzywdy, jaką poniosła pokrzywdzona, która do dziś dnia zmaga się ze skutkami przedmiotowego zdarzenia oraz faktu, że zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, zatem musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Kwota ta w minimalnym stopniu złagodzi doznane przez pokrzywdzoną cierpienia psychiczne i fizyczne. Zdarzenie z dnia 07.12.2020 r. odbiło się bezspornie na zdrowiu fizycznym i psychicznym pokrzywdzonej A. J. szczególnie na jej komforcie życia. Kwota zadośćuczynienia zasądzona w wyroku nie jest wygórowana i mieści się z całą pewnością w rozsądnych granicach, odpowiadających rozmiarowi doznanych cierpień.

Należy w tym miejscu podkreślić, że oczywiście doceniając walor kompensacyjny zadośćuczynienia nie sposób zaprzeczyć, że jednak głównym źródłem naprawienia szkód i krzywd winny być środki dochodzone w drodze postępowania cywilnego, które w przedmiotowej sprawie bezspornie pokrzywdzonej się należą i winna ona dochodzić swoich praw w ramach procedury cywilnej.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

---

---------

----------

-----------

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---------------------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie przepisów powołanych w pkt III wyroku Sąd zasądził od oskarżonej:

-koszty sądowe w wysokości 1.466,43 zł w tym opłatę w kwocie 100 zł na rzecz Skarbu Państwa,

- na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. J. kwotę 3.600 zł tytułem kosztów związanych z udziałem pełnomocnika w sprawie.

Zasadą jest, iż koszty postępowania oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego ponosi skazany. W przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do tego zwolnić M. M. (2) od ich ponoszenia - oskarżona posiada bowiem środki na pokrycie tych kosztów.

7.  Podpis

Sędzia Paweł Gonet