Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 31 stycznia 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XI Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Małgorzata Dasiewicz - Kowalczyk

Protokolant:Agnieszka Nowakowska

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2014 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. J.

przeciwko (...) Towarzystwo (...) S.A. w W.

- o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. na rzecz powoda J. J. kwotę 40 005,18 zł (czterdzieści tysięcy pięć złotych osiemnaście groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 24 lipca 2013 r. do dnia zapłaty;

II.  umarza postępowania co do żądania zasądzenia odsetek ustawowych od kwoty 40 005,18 zł od dnia 17 kwietnia 2013 r. do dnia 16 maja 2013 r.;

III.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

IV.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 4418 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

sygn. akt XI C 1808/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 listopada 2013 roku J. J. wniósł o zasądzenie od (...) Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 40.005,18 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 17 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty i kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż jego matka – M. J. miała wykupione kapitałowe ubezpieczenie na życie wraz z umowami dodatkowymi w (...) Towarzystwo (...) S.A. W skład polisy o numerze (...) wchodziła między innymi umowa dodatkowa dotycząca śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku. Zgodnie z postanowieniami polisy, uposażonym z tytułu niniejszej umowy był J. J.. Powód podniósł, że M. J. zmarła 16 kwietnia 2013 roku, jak wynika z opinii uzyskanej z Zakładu Medycyny Sądowej, w wyniku wykrwawienia spowodowanego przecięciem lewej tętnicy promieniowej lewego nadgarstka. Na ciele M. J. biegli stwierdzili także podeschniętą ranę tłuczoną na lewym łuku brwiowym oraz skąpe podbiegnięcie krwawe i dwa niewielkie otarcie naskórka na prawym kolanie. Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2013 roku Prokuratura umorzyła śledztwo stwierdzając, iż uraz nadgarstka mógł nastąpić w wyniku nieszczęśliwego obchodzenia się z ostrymi narzędziami lub na skutek działania samobójczego. Powód podniósł, iż (...) Towarzystwo (...) S.A. tytułem odszkodowania wyraziło zgodę jedynie na wypłatę kwoty 41.437, 44 złotych wynikającej z umowy głównej, odmówiło natomiast wypłaty zobowiązania wynikającego z umowy dodatkowej ADR0 w kwocie 40,005,18 złotych. Ubezpieczyciel argumentował, iż nie można jednoznacznie stwierdzić, że przyczyną śmierci M. J. był nieszczęśliwy wypadek. Powód podniósł, iż nie można zgodzić się z tym stwierdzeniem ponieważ M. J. była osobą pogodną, pełną życia i nic nie wskazywałoby na to, iż miała myśli samobójcze, nigdy nie próbowała się także targnąć na swoje życie. Powód wskazał, iż na to, że był to nieszczęśliwy wypadek przemawiają także okoliczności śmierci matki. W mieszkaniu widoczne były ślady krwi co wskazywać by mogło na próbę poszukiwania opatrunku aby zatamować krwawiącą ranę. Ponadto wskazane w uzasadnieniu umorzenia śledztwa dodatkowe obrażenia na ciele M. J. także mogą świadczyć o tym, że walczyła ona o zachowanie swojego życia. Powód podniósł ponadto, iż biegli z Zakładu (...) stwierdzili, iż rana powstała w wyniku działania z dużą siłą narzędzia ostrego o ząbkowanym ostrzu, fakt ten może świadczyć o tym, iż do wypadku doszło w trakcie przygotowywania posiłku.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. ( k. 42 ) uznała powództwo w części, tzn. w zakresie zapłaty świadczenia z tytułu umowy dodatkowej dotyczącej nieszczęśliwego wypadku w kwocie 40.005,18 złotych. Jednocześnie wniosła o oddalenie powództwa w części dotyczącej zasądzenia odsetek od dnia 17 kwietnia 2013 roku oraz o nieobciążanie strony pozwanej kosztami postępowania.

W uzasadnieniu swojego stanowiska strona pozwana przyznała, iż M. J. w dniu 17 października 1997 roku złożyła wniosek o zawarcie umowy kapitałowego ubezpieczenia na życie (wariant E1R0), na podstawie którego została objęta umową ubezpieczeniową. Umowa ubezpieczenia obejmowała również umowy dodatkowe, m. in. umowę dodatkową dotyczącą śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku (ADR0).

Strona pozwana podała, że z uwagi na śmierć M. J. Towarzystwo wypłaciło J. J. świadczenie ubezpieczeniowe z tytułu śmierci ubezpieczonej w kwocie 41.437,44 złotych. Następnie po otrzymaniu kopii postanowienia o umorzeniu śledztwa w sprawie śmierci M. J., Towarzystwo odmówiło wypłaty świadczenia z tytułu umowy dodatkowej dotyczącej śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku. Strona pozwana podniosła, iż powód J. J. w trakcie postępowania szkodowego nie udowodnił wbrew art. 6 kc, iż śmierć ubezpieczonej nastąpiła na skutek nieszczęśliwego wypadku. Pozwane Towarzystwo podniosło, iż wystąpiło do Prokuratury Rejonowej W. we W. o przesłanie kopii postanowienia kończącego postępowanie przygotowawcze, które zostały doręczone stronie pozwanej w dniu 9 lipca 2013 roku. W ocenie strony pozwanej przedmiotowy dokument nie przesądzał o charakterze zdarzenia, na skutek którego doszło do śmierci ubezpieczonej, a zatem, iż śmierć nastąpiła wskutek nieszczęśliwego wypadku. W momencie podjęcia więc decyzji o odmowie przyznania powodowi odszkodowania, strona pozwana dysponowała jedynie kopią postanowienia o umorzeniu śledztwa. Strona pozwana potwierdziła fakt, iż w dniu 7 sierpnia 2013 r. powód przesłał ostateczne wezwanie do zapłaty. Strona pozwana podniosła, iż po doręczeniu pozwu w niniejszej sprawie, wystąpiła o udostępnienie akt sprawy dotyczących śmierci M. J. i na ich podstawie, po ich analizie tj. w szczególności w oparciu o protokół oględzin zewnętrznych ciała zmarłej oraz sekcji zwłok, protokołów oględzin miejsca zdarzenia strona pozwana uznała, że prawdopodobną przyczyną śmierci ubezpieczonej był nieszczęśliwy wypadek.

Odnośnie żądania zasądzenia odsetek, strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w tym zakresie wskazując, iż zgodnie z art. 817 kc ubezpieczyciel jest zobowiązany spełnić świadczenie w terminie 30 dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Okoliczności śmierci M. J. były przedmiotem śledztwa prowadzonego przez policję pod nadzorem Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Psie Pole. Postępowanie to zostało zakończone postanowieniem o umorzeniu postępowania, które ubezpieczyciel otrzymał w dniu 9 lipca 2013 r. Niniejsze postanowienie stwierdza, iż do śmierć M. J. mogła nastąpić na skutek nieszczęśliwego wypadku bądź samobójstwa. Na tej podstawie Towarzystwo odmówiło powodowi wypłaty świadczenia pismem z dnia 15 lipca 2013 r. W odpowiedzi na powyższe pismo, wpłynęło do strony pozwanej kolejne wezwanie do zapłaty. Do momentu otrzymania protokołów oględzin i sekcji zwłok oraz protokołów miejsca zdarzenia strona pozwana nie dysponowała odpowiednimi dokumentami uzasadniającymi żądanie wypłaty odszkodowania, co w ocenie strony pozwanej czyni żądanie powoda zasądzenia odsetek bezzasadnym. Strona pozwana odnosząc się od kwestii żądania zasądzenia kosztów postępowania podała, że nie dała powodów do wytoczenia powództwa i z tego względu uzasadnione jest nieobciążanie strony pozwanej kosztami postępowania.

Na rozprawie w dniu 31 stycznia 2014 roku pełnomocnik powoda wniósł o zasądzenie kwoty dochodzonej pozwem wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 maja 2013 roku i kosztami postępowania i cofnął pozew w pozostałym zakresie ze zrzeczeniem się roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. J. zawarła z (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. umowę na ubezpieczenie kapitałowe na życie nr (...), opiewającą na sumę ubezpieczenia w wysokości 25 000 złotych (E1R0). M. J. zawarła również umowy dodatkowe, między innymi umowę dotyczącą śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku ( (...)). Osobą uposażoną z tytułu przedmiotowych umów był J. J.. Gwarantowana suma ubezpieczenia na dzień 19. 10. 2012 roku wynosiła z tytułu umowy dodatkowej (...) - 40. 005, 18 złotych.

Dowód: wniosek M. J. o ubezpieczenie na życie k. 51-53;

pismo - najważniejsze informacje o ubezpieczeniu k. 15-16;

potwierdzenie zawarcia umowy kapitałowej oraz umów dodatkowych k. 11-12;

ogólne warunki kapitałowego ubezpieczenia na życie nr OWU/ (...) k. 26-

35;

ogólne warunki umowy dodatkowej dotyczącej śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku k. 23-25;

a nadto okoliczności przyznane przez stronę pozwaną

M. J. regularnie uiszczała składki na ubezpieczenie.

Dowód: dowody wpłaty składek k. 19-22;

a nadto okoliczności przyznane przez stronę pozwaną

M. J. zmarła w dniu 15 kwietnia 2013 roku we W..

Dowód: odpis skrócony aktu zgonu M. J. nr (...) k. 58;

a nadto okoliczności przyznane przez stronę pozwaną;

Wnioskiem z dnia 22 kwietnia 2013 roku J. J. wystąpił do (...) Towarzystwo (...) S.A. z uwagi na śmierć osoby objętej ubezpieczeniem- M. J. o wypłatę z tego tytułu świadczenia.

W piśmie z dnia 28 kwietnia 2013 roku wniosek złożony przez J. J. został zaakceptowany i (...) Towarzystwo (...) S.A. potwierdziło wypłatę świadczenia wynikającego z umowy głównej w wysokości 41.437, 44 złotych. Pozwane Towarzystwo poinformowało jednocześnie o wystąpieniu do Prokuratury Rejonowej W. we W. o przesłanie dodatkowych informacji dotyczących okoliczności śmierci M. J..

Dowód: wniosek J. J. o wypłatę świadczenia k. 55-56,

pismo (...) do J. J. z dnia 28 kwietnia 2013 roku k. 17,

pismo (...) do Prokuratury Rejonowej W. we W. z dnia 24 kwietnia 2013 roku k. 59;

a nadto okoliczności przyznane przez stronę pozwaną

Pismem z dnia 7 maja 2013 roku Prokuratura Rejonowa W. we W. poinformowała (...) Towarzystwo (...) S.A., że na obecnym etapie postępowania w sprawie o sygn. akt 1 Ds. (...) brak jest przesłanek do stwierdzenia udziału w zdarzeniu osób trzecich.

Postanowieniem z dnia 20 czerwca 2013 roku w sprawie o sygn. 1 Ds. (...) umorzono postępowanie w sprawie nieumyślnego spowodowania śmierci M. J. w dniu 16 kwietnia 2013 roku wobec braku znamion czynu zabronionego. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazano, że „przeprowadzone czynności nie dały podstaw do przyjęcia, aby do śmierci M. J. przyczyniły się osoby drugie, a zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że powyższy uraz nadgarstka mógł nastąpić w wyniku nieszczęśliwego obchodzenia się z ostrym narzędziem lub na skutek działania samobójczego”.

Postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie 1 Ds. (...) zostało doręczone (...) Towarzystwu (...) w dniu 9 lipca 2013 roku.

Dowód: Pismo Prokuratury Rejonowej W. we W. z dnia 7 maja 2013 roku k. 61;

postanowienie o umorzeniu postępowania z dnia 20 czerwca 2013 roku, sygn. akt 1 Ds. (...) k. 63-64;

pismo Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Psie Pole z dnia 4 lipca 2013 r. k. 62;

a nadto okoliczności przyznane przez stronę pozwaną

Pismem z dnia 15 lipca 2013 roku J. J. został poinformowany, iż informacje uzyskane z Prokuratury Rejonowej W. we W. nie wskazują jednoznacznie na nieszczęśliwy wypadek jako przyczynę śmierci ubezpieczonej. Z tego względu wniosek J. J. o wypłatę świadczenia z tytułu umowy dodatkowej dotyczącej śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku ( (...)) nie został zaakceptowany. J. J. został pouczony o przysługującym mu trybie odwoławczym.

Dowód: pismo (...) do J. J. z dnia 15 lipca 2013 roku k. 18 i k. 66;

Pismem z dnia 7 sierpnia 2013 roku J. J. wezwał (...) Towarzystwo (...) S.A. do zapłaty kwoty 41.437, 44 złotych tytułem wypłacenia świadczenia należnego z umowy dodatkowej (...).

Dowód: ostateczne przesądowe wezwanie do zapłaty k. 67;

pismo strony pozwanej z dnia 21.08.2013 r. k. 69;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w przeważającej części zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie okolicznościami bezspornymi było, iż M. J. zawarła ze stroną pozwaną umowę o ubezpieczenie na życie oraz szereg umów dodatkowych, m.in. umowę dodatkową dotyczącą śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku. Z tytułu przedmiotowych umów uprawnionym do wypłaty ubezpieczenia był powód J. J.. Poza sporem pozostawały również okoliczności związane z wypłatą powodowi kwoty 41 437,44 złotych ubezpieczenia z tytułu umowy głównej. Ponadto strona pozwana w odpowiedzi na pozew, po uwzględnieniu okoliczności wynikających z akt postępowania przygotowawczego w sprawie o sygn. 1 Ds. (...) uznała powództwo w zakresie zasądzenia należności głównej w kwocie 40.005,18 zł, przyznając, iż śmierć uprawnionej z tytułu umowy ubezpieczenia M. J. była następstwem nieszczęśliwego wypadku, wobec czego roszczenie powoda o zapłatę kwoty 40. 005,18 złotych było zasadne.

Należy mieć na uwadze, że Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba, że jest ono sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa (art. 213 § 2 k.p.c.). Uznanie może dotyczyć całego powództwa, a może też być uznaniem częściowym, odnoszącym się tylko do części roszczenia lub niektórych żądań pozwu. Ocena, czy zachodzi jedna z wymienionych przesłanek niedopuszczalności uznania powództwa, powinna nastąpić w zasadzie wyłącznie w świetle materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy. Jeżeli z materiału zebranego w sprawie wynika, że uznanie powództwa jest sprzeczne z wyżej wymienionymi przesłankami, ale okoliczności te nie były dostatecznie wyjaśnione, sąd mógłby przejawić inicjatywę w celu ich ustalenia zgodnie z prawdą (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 21.01.1999, I ACa 890/98, publ. Pr. Gosp. 1999/9/45).

Na gruncie niniejszej sprawy Sąd uznał, że uznanie powództwa przez stronę pozwaną nie było sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego, ani nie zmierzało do obejścia prawa. Strona pozwana jest przedsiębiorcą, wobec czego należało uznać, iż konsekwencje ewentualnego uznania powództwa są jej znane. Co więcej przyznane przez stronę pozwaną okoliczności faktyczne znalazły potwierdzenie w znajdujących się w aktach sprawy dowodach: wniosku o ubezpieczenie na życie, umowach ubezpieczenia zawartych przez M. J., korespondencji pomiędzy (...) Towarzystwem (...) S.A., a J. J. oraz Prokuraturą Rejonową W. we W., a nadto postanowieniu o umorzeniu postępowania w sprawie o sygn. akt 1 Ds.(...).

Sąd zatem, ustalając stan faktyczny przedmiotowej sprawy w zakresie, w jakim dotyczył on zasadności żądania głównego pozwu, oparł się na wyżej wymienionych dowodach, które uznał za wiarygodne oraz na przyznaniu strony pozwanej.

Stosownie do treści art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Zgodnie z art. 9 pkt 1. ogólnych warunków umowy dodatkowej dotyczącej śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku (k.23-25) z chwilą śmierci ubezpieczonego wskutek nieszczęśliwego wypadku, który nastąpił w czasie trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela uposażony nabywa prawo do świadczenia chyba że odpowiedzialność ubezpieczyciela jest wyłączona. Art. 9 pkt 2 tejże umowy przewiduje natomiast, że ubezpieczyciel wypłaci świadczenie równe sumie ubezpieczenia obowiązującej w dniu zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego, z wyłączeniem przypadku, gdy zdarzenie ubezpieczeniowe nastąpi po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy dodatkowej. Zgodnie natomiast z art. 1 przedmiotowej umowy poprzez nieszczęśliwy wypadek rozumie się nagłe, zewnętrzne, niezależne od woli ubezpieczonego zdarzenie, będące bezpośrednią i wyłączną przyczyną śmierci ubezpieczonego, które miało miejsce w czasie, w którym ubezpieczyciel udzielał ochrony ubezpieczeniowej.

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do przekonania, iż śmierć ubezpieczonej M. J. nastąpiła na skutek nieszczęśliwego wypadku. Jak przyznała w odpowiedzi na pozew strona pozwana, dokumenty zgromadzone w aktach postępowania przygotowawczego o sygn. 1 Ds. (...), a zwłaszcza protokół oględzin zewnętrznych ciała i sekcji zwłok M. J. oraz protokół oględzin miejsca zdarzenia uzasadniały przyjęcie, że najbardziej prawdopodobną przyczyną śmierci M. J. był nieszczęśliwy wypadek. Z tego względu należało uznać, iż zaktualizował się obowiązek wypłaty przez ubezpieczyciela – (...) Towarzystwa (...) S. A. w W., określony w art. 9 pkt 2 ogólnych warunków umowy dodatkowej dotyczącej śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku, kwoty gwarantowanej sumy ubezpieczenia w wysokości 40.005,18 złotych.

Na gruncie przedmiotowej sprawy spornym było określenie daty wymagalności roszczenia dochodzonego przez powoda J. J. i w konsekwencji terminu, od którego miały zostać naliczone odsetki od kwoty głównej.

Powód domagał się w pozwie zasądzenia odsetek ustawowych od należności głównej od dnia 17 kwietnia 2013 roku. Na rozprawie w dniu 31 stycznia 2014 r. powód zmodyfikował żądanie w zakresie zasądzenia odsetek domagając się ich zasądzenia od dnia 17 maja 2013 r. i cofając pozew w pozostałym zakresie ze zrzeczeniem się roszczenia.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew podnosiła natomiast, że z uwagi na bierne zachowanie powoda J. J., który nie udowodnił podnoszonych przez siebie okoliczności dotyczących śmierci ubezpieczonej, Towarzystwo do momentu otrzymania protokołów oględzin i sekcji zwłok nie dysponowało dokumentami uzasadniającymi wypłatę świadczenia z tytułu umowy dodatkowej. Zdaniem pozwanego okoliczność ta uzasadnia naliczenie odsetek od momentu wydania wyroku.

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę nie podzielił w całości argumentacji strony pozwanej zasądzając odsetki od daty wcześniejszej niż data wydania wyroku z tym, że nie była to także data od której zasądzenia odsetek domagał się powód.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Natomiast stosownie do treści § 2 w/w przepisu gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1.

Strona pozwana pismem z dnia 4 lipca 2013 r. Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Psie Pole ( k. 62 ) została poinformowana o wydaniu w sprawie 1 Ds. (...) postanowienia o umorzeniu śledztwa, które jak wynikało z treści uzasadnienia odpowiedzi na pozew zostało doręczone pozwanemu Towarzystwu - (...) na (...) S.A. w dniu 9 lipca 2013 roku. Zdaniem Sądu w tej dacie, z uwagi na treść uzasadnienia przedmiotowego postanowienia, które wskazywało prawdopodobną przyczynę śmierci ubezpieczonej M. J., ustalenie okoliczności zdarzenia było możliwe. Z tego względu okres 14 dni, o którym mowa w art. 817 § 2 k.c. rozpoczął bieg w dniu 10 lipca 2013 roku i upłynął z końcem 23 lipca 2013. Wskazać bowiem w tym miejscu należy, iż to na ubezpieczycielu spoczywa obowiązek ustalenia swojej odpowiedzialności, a w przypadku niemożliwości spełnienia świadczenia w terminie 30 dni o którym mowa w art. 817 par. 1 kc, ubezpieczyciel powinien spełnić świadczenie w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. W ocenie Sądu taki momentem było doręczenie stronie pozwanej odpisu postanowienia o umorzeniu śledztwa, już wówczas strona pozwana powinna była zapoznać się z aktami śledztwa, aby ustalić, czy ponosi odpowiedzialność, czy też nie, co strona pozwana uczyniła dopiero po doręczeniu odpisu pozwu.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż świadczenie pieniężne, do którego spełnienia była zobowiązana strona pozwana, stało się zatem wymagalne w dniu 24 lipca 2013 roku i od tej daty powód mógł domagać się zapłaty odsetek. Sąd w punkcie I wyroku zasądził zatem od strony pozwanej (...) Towarzystwa (...) S. A. w W. na rzecz powoda J. J. kwotę 40.005, 18 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 24 lipca 2013 roku do dnia zapłaty.

W pkt II wyroku Sąd umorzył postępowanie. Na rozprawie w dniu 31 stycznia 2014 roku powód ograniczył żądanie pozwu w zakresie odsetek i wniósł o ich zasądzenie od dnia 17 maja 2013 roku cofając pozew w pozostałym zakresie ze zrzeczeniem się roszczenia. Sąd w oparciu o art. 355 § 1 k.p.c. umorzył zatem postępowanie co do żądania zasądzenia odsetek ustawowych od kwoty 40 005, 18 złotych od dnia 17 kwietnia 2013 roku do dnia 16 maja 2013 roku.

Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. Art. 203 § 4 k.p.c. przewiduje natomiast, że sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa. Natomiast stosownie do treści art. 355 § 1 k.p.c. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

W ocenie Sądu na gruncie przedmiotowej sprawy nie zachodziły żadne okoliczności, które przemawiałyby za uznaniem częściowego cofnięcia pozwu połączonego ze zrzeczeniem się roszczenia za niedopuszczalnie. Powód reprezentowany był przez profesjonalnego pełnomocnika, niewątpliwie miał zatem świadomość skutków prawnych złożenia oświadczenia w tym zakresie.

Mając na względzie wcześniejsze rozważania poczynione przez Sąd w przedmiocie wymagalności świadczenia powoda oraz fakt częściowego cofnięcia pozwu, połączonego ze zrzeczeniem się roszczenia w tym zakresie, w punkcie III wyroku Sąd oddalił powództwo w zakresie żądania zasądzenia odsetek ustawowych od kwoty 40 005,18 złotych od dnia 17 maja 2013 roku do dnia 23 lipca 2013 roku, uznając je za niezasadne.

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł o treść przepisu art. 98 kpc zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony ( § 1 ). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony ( § 3 ). Powyższy przepis ustanawia zatem dwie zasady rozstrzygania o kosztach procesu zasadę odpowiedzialności za wynik procesu oraz zasadę kosztów niezbędnych i celowych. Zasada odpowiedzialności za wynik procesu, oznacza, że strona, która przegrała sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi poniesione przez nią koszty procesu. Z kolei z zasady kosztów niezbędnych i celowych wynika, że strona przegrywająca zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi tylko te poniesione koszty procesu, które były niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony.

Na koszty procesu po stronie powodowej złożyły się: opłata stosunkowa od pozwu w kwocie 2001, 00 złotych, ustalona w oparciu o art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm,), opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych oraz minimalne wynagrodzenie pełnomocnika strony powodowej w kwocie 2400 złotych, ustalone na podstawie § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej u dzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).

W tym miejscu wskazać należy, iż Sąd nie podzielił argumentacji strony pozwanej zawartej w odpowiedzi na pozew, iż żądanie zasądzenia kosztów procesu jest niezasadne bowiem strona pozwana nie dała powodu do wytoczenia powództwa. Jak Sąd wskazał w powyższej części uzasadnienia, strona pozwana pomimo wniosku powoda o wypłatę odszkodowania, kierowanych do strony pozwanej wezwań do zapłaty, możliwości poczynienia ustaleń co do swojej odpowiedzialności od momentu doręczenia odpisu postanowienia o umorzeniu śledztwa, nie uczyniła tego, czym dała powód do wytoczenia powództwa i ponosi odpowiedzialność za wynik tego postępowania.

Zarządzenie:

1.  odnotować;

2.  odpis doręczyć pełnomocnikowi strony pozwanej;

3.  kal. 14 dni.