Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 465/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie o sygn. akt III K 1111/21.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

R. M. (1)

Uprzednia karalność

Sytuacja majątkowa

Karta karna

Informacja e - (...)

k. 219-222

k.218

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Karta karna

Informacja e - (...)

Dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione podmioty, nie były kwestionowana i nie budziły żadnych wątpliwości.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść wyroku, polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżony posiadał środki psychotropowe w znacznej ilości, podczas gdy posiadanie substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o łącznej wadze 75,16 grama netto oraz 4-chlorometkatynonu o łącznej wadze 1,12 grama netto, należało zakwalifikować jako typ podstawowy przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, co w konsekwencji spowodowało orzeczenie wobec oskarżonego rażąco surowej kary za ten czyn.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut był bezzasadny. Raz, że uchybienie, które podnosi obrońca oskarżonego nie jest błędem w ustaleniach faktycznych, albowiem rodzaj i ilość zabezpieczonych substancji nie były kwestionowane i nie budziły żadnych wątpliwości. Dwa, że nie zaistniało to naruszenie prawa materialnego poprzez błędne przyjęcie, że zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona czynu z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, a nie czynu z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, do którego de facto zmierzał obrońca oskarżonego.

Wbrew jego twierdzeniom Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że oskarżony posiadał znaczną ilość substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o łącznej wadze 75,16 grama netto oraz 4-chlorometkatynonu o łącznej wadze 1,12 grama netto. Powyższe wynika z ugruntowanych poglądów doktryny i orzecznictwa, w tym Sądu Najwyższego. Jak słusznie stwierdził Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 7 lipca 2020 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 353/19 „znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się, co najmniej kilkudziesięciu osób, to jest co najmniej 20 osób”. Tymczasem w opinii wydanej na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań chemicznych stwierdzono, że amfetamina, którą posiadał oskarżony odpowiada około 626-939 porcjom, a 4-chlorometkatynonu około 11 porcjom (k.46-49). Tym samym przyjęta kwalifikacja była oczywiście prawidłowa ze wszystkimi wynikającymi z tego faktu konsekwencjami.

Wprawdzie obrońca oskarżonego powołał się na wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 25 października 2006 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 205/06, w którym wskazał, że „znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do sporządzenia co najmniej kilkunastu tysięcy porcji, ilość hurtowa. Nadmierne rozszerzanie pojęcia "znaczna ilość" środka odurzającego powoduje, że jednakowo kwalifikuje się zachowania sprawców, którzy przechowują stosunkowo niewielkie ilości narkotyku i osób, które dysponują znacznymi zasobami”. Tymczasem raz, że jest to pogląd odosobniony, z którym Sąd Okręgowy się nie zgadza. Dwa, że jest ilość porcji, którą można byłoby uzyskać z substancji psychotropowych posiadanych przez oskarżonego znacznie przekraczała kilkadziesiąt, stanowiąc kilkaset. Czym innym było to jak nie „znacznymi zasobami”, o których wspomniał Sąd Apelacyjny?

Do powyższego odniósł się też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 lutego 2018 r. w sprawie o sygn. akt V KK 309/17 stwierdzając, że „nie ma żadnych podstaw do twierdzenia, że dopiero ilość narkotyku pozwalająca na jednorazowe odurzenie kilkudziesięciu tysięcy osób - jest ilością znaczną i spełnia kryterium kwalifikujące przestępstwa z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii”. Sąd Okręgowy całkowicie ten pogląd podziela, nie mając najmniejszych wątpliwości co do przyjętej kwalifikacji prawnej. Jednocześnie zastrzeżeń nie budziły też pozostałe rozstrzygnięcia, w tym w szczególności wymierzona oskarżonemu kara 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest zagrożony karą pozbawienia wolności, której dolna granica wynosi rok, a górna 10 lat. Zważywszy na rodzaj i ilość posiadanych substancji psychotropowych, znaczny stopień winy i społecznej szkodliwości, jak również uprzednią wielokrotną karalność, w tym za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, orzeczona kara była ze wszech miar zasłużona i sprawiedliwa. Wprawdzie oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jednak w zaistniałych okolicznościach, kiedy popełnienie przez niego tego przestępstwa było oczywiste, nie miało to większego znaczenia. Oskarżony musi ponieść konsekwencje swojego postępowania. Jedynie ponowny pobyt w zakładzie karnym może przynieść zmianę jego postępowania w przyszłości.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez ustalenie, że zarzucany oskarżonemu czyn stanowi przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i orzeczenie wobec oskarżonego łagodnej kary za ten czyn.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec bezzasadności podniesionego zarzutu, także związany z nim wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie o sygn. akt III K 1111/21.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Ilość substancji psychotropowych posiadanych przez oskarżonego była znaczna, a co za tym idzie słusznie zakwalifikowano popełniony przez niego czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ze wszystkimi wynikającymi z tego faktu konsekwencjami. Z tych względów Sąd Okręgowy utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, zasądzono od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi -Północ w Warszawie na rzecz adw. R. M. (2) kwotę 516,60 złotych, w tym podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu w instancji odwoławczej. Biorąc pod uwagę, że obrońca stawił się na rozprawie i złożył wniosek w tym zakresie orzeczenie w tym zakresie było konieczne i uzasadnione.

III

Na podstawie art. 624 kpk w zw. z art. 634 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych w całości, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

7.  PODPIS

SSR (del.) Tomasz Morycz SSO Jacek Matusik SSO Anna Zawadka

0.1.1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżanego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie o sygn. akt III K 1111/21.

0.1.1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana