Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 621/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi- Południe w Warszawie z dnia 3 marca 2021r. sygn. III K 284/20

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.

K. Z.

W dniu 30.07.2019r. ok. godz. 13 do Dyżurnego KRP W. (...) stawiła się I. Z.- matka oskarżonego i oświadczyła, to ona potrąciła rowerzystę.

Czyn 1

Zeznania świadka A. S..

270- 270 V

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.1.1.

Zeznania świadka A. S..

Dowód ten jest wiarygodny. Świadek jest policjantem i jego zeznania dotyczą okoliczności, o której dowiedział się w związku ze służbą. Świadek potwierdził, że sporządził notatkę urzędową znajdującą się na k.12 akt sprawy a zdarzenie opisane w notatce odpowiada prawdzie. Matka oskarżonego- I. Z. oświadczyła, że to ona potrąciła rowerzystę.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

3.2.

obraza przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie:

a) art. 5 § 2 k.p.k. poprzez niezastosowanie tego przepisu i rozstrzygnięcie na niekorzyść oskarżonego nie dających się usunąć wątpliwości w sytuacji, gdy w niniejszej sprawie nie można ustalić, kto był kierowcą samochodu H. (...) w chwili zdarzenia będącego przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie;

b) art. 4 k.p.k. poprzez pominięcie przy orzekaniu okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego;

c) art.174 k.p.k. poprzez zastąpienie zeznań funkcjonariusza policji A. S. treścią jego notatki urzędowej z dnia 30.07.2019 znajdującej się na k.12;

d) art 193 § 1 k.p.k. w zw. z art. 170 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku obrońcy z dnia 28. 03. 2020 (k. 161) o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków, podczas gdy dowód ten miał istotne znaczenie dla ustalenia przebiegu i przyczyn zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego postepowania oraz brak wskazania w uzasadnieniu postanowienia z dnia 3.03.2021r. podstawy określonej w art. 170 k.p.k. do oddalenia wniosku (k. 192);

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Sąd nie naruszył art. 5 § 2 k.p.k. ani art. 4 k.p.k.

Sprawstwo oskarżonego zostało ustalone w oparciu o całokształt materiału dowodowego poddanego wnikliwej analizie, zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 k.p.k. Przepis ten stanowi, iż oceny dowodów należy dokonać w oparciu o zasady logicznego rozumowania, wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego. Pokrzywdzony zapamiętał nr rej. samochodu, którego kierowca potracił go na przejeździe rowerowym w dniu 30 lipca 2019r. przy ul. (...) w W..

Pokrzywdzony nie rozpoznał oskarżonego jako sprawcy potrącenia, a proces miał charakter poszlakowy. Jednak, co wykazał sąd I instancji, poszlaki zebrane w niniejszej sprawie układają się w zamknięty łańcuch i przy zastosowaniu zasad logicznego rozumowania prowadzą do wniosku, że tym kierowcą był oskarżony. Wnioskowanie opiera się na następujących przesłankach:

-w dniu zdarzenia oskarżony miał dostęp do warsztatu, w którym naprawiany był samochód H. (...) nr rej. (...) należący do świadka M. K. i dysponował kluczykami do tego pojazdu; wniosek ten wynika z zeznań świadków M. M. i M. K.;

- oskarżony posiada na szyi i na nodze liczne tatuaże, które zapamiętał pokrzywdzony u kierowcy samochodu, który go potrącił na przejeździe rowerowym. Pomyłka pokrzywdzonego dotyczące strony ciała objętej tatuażami nie ma znaczenia gdyż zależy od kierunku obserwacji. Pokrzywdzony był ranny w wyniku wypadku i mógł się pomylić opisując umiejscowienie tatuaży na ciele sprawcy potrącenia. Natomiast pokrzywdzony wskazał, że kierowcą samochodu, który go potrącił był mężczyzna , który wysiadł z miejsca kierowcy, a w samochodzie nie było innych osób k- 181; świadek S. N. potwierdził, że kierowca samochodu, który potrącił pokrzywdzonego odjechał z miejsca zdarzenia. Zeznał, że osobą, która stała przy rowerzyście w pobliżu samochodu był mężczyzna.( k- 96 )

- oskarżony podjął próby zacierania śladów przestępstwa bowiem, jak wynika z zeznań świadka M. K., właścicielki pojazdu, oskarżony w dniu 30.07.2019r. poinformował ją telefonicznie, iż to jego matka potrąciła rowerzystę prowadząc przedmiotowy pojazd. Sąd odwoławczy przesłuchał w charakterze świadka policjanta A. S. na okoliczność sporządzonej przez niego notatki k- 12. Świadek potwierdził jej treść wskazując, że to matka oskarżonego stawiła się do komisariatu policji i podała, że potraciła rowerzystę jadąc samochodem z oskarżonym jako pasażerem. Jednocześnie podała okoliczności tego zdarzenia takie jak : data, miejsce, godzina, zgodne z zeznaniami pokrzywdzonego, poza wskazaniem sprawcy potrącenia. Według zeznań pokrzywdzonego był to mężczyzna a nie kobieta. Cel tego działania, czyli chęć ochrony syna przed konsekwencjami prawnymi, jest w tej sytuacji ewidentny. Należy wskazać, iż z doświadczenia życiowego wynika, że matka nie narażałaby się na odpowiedzialność karną gdyby miała chronić inną osobę niż jej dziecko. Podane przez I. Z. okoliczności tego zdarzenia świadczą o tym, że uzyskała je od osoby, która była na miejscu zdarzenia i znała jego przebieg. Należy więc wyprowadzić wniosek, że o przebiegu tego zdarzenia dowiedziała się od oskarżonego- swojego syna, co koresponduje z zeznaniami M. K., którą oskarżony telefonicznie powiadomił, o tym że to jego matka prowadząc samochód świadka potraciła rowerzystę. Całość wskazanych okoliczności potwierdza wniosek sądu I instancji o sprawstwie oskarżonego.

Należy wskazać, że oparcie ustaleń faktycznych przez sąd I instancji na treści notatki urzędowej k- 12 narusza treść art. 174 k.p.k. Jednak ten błąd został naprawiony w toku postępowania odwoławczego gdyż na okoliczności treści tej notatki został przesłuchany świadek A. S., który potwierdził informacje tam opisane. Natomiast oddalenie przez sąd I instancji wniosku dowodowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego na okoliczność przebiegu zdarzenia na podstawie art. 193 k.k. nie było prawidłowe lecz błąd ten nie miał wpływu na treść wyroku. Istotnie, nie zachowały się żadne ślady materialne na drodze pozwalające na odtworzenie wypadku. Tak więc oddalenie tego wniosku dowodowego powinno także nastąpić na podstawie art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k. gdyż dowód z opinii biegłego jest nieprzydatny do stwierdzenia okoliczności wypadku drogowego a ustalenie jego przebiegu opiera się na ocenie źródeł osobowych oraz dokumentów zebranych w niniejszej sprawie.

Zarzut

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, że:

a) K. Z. był kierowcą samochodu biorącego udział w zdarzeniu drogowym będącym przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie, podczas gdy w aktach sprawy brak jednoznacznego dowodu wskazującego na sprawstwo oskarżonego i wbrew twierdzeniu sądu w niniejszej sprawie nie istnieje logiczny ciąg poszlak wskazujących na jego sprawstwo;

b) kierowca samochodu H. (...) był sprawcą zdarzenia drogowego, podczas gdy w niniejszej sprawie nie przeprowadzono opinii z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i techniki jazdy i nie wyjaśniono, czy rowerzysta wtargnął na jezdnię i w ten sposób przyczynił się do wypadku, z jaką prędkością poruszały się oba pojazdy, jaka była technika jazdy obu kierujących, czy widoczności kierującego samochodem była ograniczona przez żywopłot przy jezdni, czy rowerzysta przyczynił się do wypadku i w jakim stopniu, a zatem kto jest sprawcą wypadku – kierowca samochodu czy rowerzysta;

c) uszkodzenia samochodu H. (...) stanowiącego własność M. K. zostały dokonane w chwili zderzenia z rowerzystą, podczas gdy z zeznania świadka K. wynika, że jej samochód nie miał nowych uszkodzeń po zdarzeniu;

d) I. Z. matka oskarżonego przyszła do komisariatu policji w dniu 30.07. 2019r. podczas gdy ustalenie to zostało błędnie poczynione wyłącznie w oparciu o treść notatki urzędowej A. S. a nie o jego zeznania;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Naruszenie przez sąd I instancji art. 174 k.p.k. nie miało wpływu na treść wyroku bowiem sąd odwoławczy przesłuchał w charakterze świadka A. S., autora notatki urzędowej, na której oparł się sąd I instancji dokonując ustaleń faktycznych zaś świadek potwierdził jej treść.

Przebieg wypadku został ustalony przez sąd I instancji na podstawie zeznań pokrzywdzonego K. K. (2), który dokładnie opisał, co się wydarzyło. Jechał rowerem z prędkością 15-20 km/h . Przed przejazdem rowerowym zwolnił. (k- 180v) Widział, że samochód stał przed przejazdem gdy jadąc na rowerze był niecałe 10 metrów od tego przejazdu. Samochód ruszył gdy rowerzysta był na przejeździe. Uderzenie nastąpiło przodem samochodu w lewą stronę roweru . Samochód zatrzymał się w tym miejscu, w którym go uderzył. Auto stało w połowie szerokości przejazdu. Pokrzywdzonego podbiło do góry, wypadł z roweru, który przewrócił się na prawą stronę. Zeznania pokrzywdzonego znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym w postaci oględzin roweru (k- 9) bowiem lewy pedał był pogięty za zewnątrz. Uszkodzenia roweru koncentrują się po jego lewej stronie. Podczas oględzin samochodu (k – 10) stwierdzono otarcie brudu w górnej części przedniej tablicy rejestracyjnej na wysokości cyfry 77 i litery P oraz pękniętą ramkę tablicy przedniej. Tak więc, zeznania pokrzywdzonego znajdują potwierdzenie w dowodach w postaci oględzin obu pojazdów. Należy dojść do wniosku, że uszkodzenie ramki mogło powstać na skutek uderzenia w rower gdyż wypadła tablica rejestracyjna samochodu zaś pęknięcie ramki odpowiada uszkodzeniu lewego pedału roweru. W wyniku zdarzenia pokrzywdzony doznał obrażeń ciała stwierdzonych opinią biegłego.

Prędkości samochodu była prędkością minimalną gdyż pojazd ten dopiero ruszał przejeżdżając przez przejazd rowerowy po to aby włączyć się do ruchu na Al. (...) skręcając w prawo. Przejazd rowerowy jest dobrze oznakowany znakiem drogowymi, co wynika z materiału poglądowego. Naruszenie przez kierującego samochodem przepisów ruchu drogowego polegało na nieustąpieniu pierwszeństwa rowerzyście na przejeździe rowerowym. Oskarżony nieprawidłowo obserwował przejazd rowerowy gdyż jak wynika z zeznań pokrzywdzonego tuż przed zderzeniem zorientował się, że kierowca patrzy w lewo a rowerzysta nadjeżdżał z prawej jego strony, co potwierdza szkic miejsca zdarzenia.

Istnieje związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy naruszeniem przepisów ruchu drogowego przez oskarżonego a obrażeniami pokrzywdzonego gdyż gdyby prawidłowo obserwował przejazd rowerowy i patrzył także w prawo czyli w kierunku, z którego nadjeżdżał rowerzysta, to musiałby go zauważyć i poczekałby do czasu gdy pokrzywdzony opuści przejazd. Tymczasem uderzył w rower, rowerzysta upadł i doznał obrażeń ciała opisanych w opinii biegłego. Widoczny na zdjęciach z materiału poglądowego żywopłot jest na tyle niski, że sylwetka rowerzysty wystaje ponad zarośla i jest widoczna dla kierowcy. Rowerzysta powinien zwolnić przed przejazdem aby upewnić się, że kierowca go widzi i tak też zachował się pokrzywdzony - zwalniając prędkość. Gdy pokrzywdzony dojeżdżał do przejazdu widział stojący przed przejazdem samochód. Jednak oskarżony ruszył dość gwałtownie gdy rowerzysta był już na przejeździe. Pokrzywdzony nie wtargnął więc na przejazd rowerowy. To oskarżony nieprawidłowo obserwował drogę i nagle ruszył nie upewniając się czy nie nadjeżdża rowerzysta korzystający z pierwszeństwa przejazdu. Tak więc, zeznania pokrzywdzonego, znajdujące potwierdzenie w materiale poglądowym stanowią wiarygodny dowód, co do przebiegu wypadku. Brak jest śladów hamowania na drodze, śladów rozmieszczenia części roweru na drodze, miejsce zdarzenie nie jest objęte monitoringiem a więc brak jest danych, które podlegałby interpretacji przez biegłego z zakresu ruchu drogowego w celu ustalenia przebiegu wypadku. Zasadnie więc sąd I instancji zaniechał dopuszczenia dowodu z opinii biegłego i swoje ustalenia oparł na analizie osobowych źródeł dowodowych.

Okoliczności takie jak zbiegniecie oskarżonego z miejsca wypadku są ustalone prawidłowo. Oskarżony tuż po tym, jak pokrzywdzony powiedział, że wezwie Policję udał się do samochodu i pod pretekstem przeparkowania pojazdu odjechał z miejsca zdarzenia, bo to aby utrudnić ustalenie swojego sprawstwa.

Okoliczność prowadzenia samochodu pomimo orzeczonego zakazu wynika z treści wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi- Południe w Warszawie z dnia 17. 02. 2017r. sygn. IV K 63/17. Oskarżony zdawał sobie sprawę, że złamał zakaz prowadzenia pojazdów gdyż nie godził się na wezwanie policjantów, a miejsce zdarzenia opuścił wtedy gdy zorientował się, że pokrzywdzony jest zdecydowany ich wezwać. Pozostałe zarzuty zostały omówione w punkcie 3.1.

Należy stwierdzić, że ustalenia faktyczne dokonane przez sąd I instancji są prawidłowe i znajdują potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonego, materiale poglądowym, protokołach oględzin obu pojazdów. Z tych powodów zarzut obrońcy nie jest zasadny.

Wniosek

1. o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu;

2. uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski nie są zasadne. Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony materiał dowodowy i wyprowadził z niego wnioski zgodne z zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Materiał dowodowy jest kompletny i nie wymaga uzupełnienia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Materiał dowodowy w postaci zeznań pokrzywdzonego, zeznań świadków M. K. i A. S. w powiązaniu z danymi wynikającymi z protokołów oględzin miejsca zdarzenia oraz obu pojazdów wskazuje jednoznacznie, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu. Kwalifikacja prawna jest prawidłowa. Kara wymierzona oskarżonemu jest adekwatna do zawinienia gdyż: oskarżony był wielokrotnie karany, zbiegł z miejsca zdarzenia gdy zorientował się, że pokrzywdzony chce zawiadomić Policję, nie wezwał pogotowia ratunkowego pomimo, że pokrzywdzony skarżył się na ból ciała po wypadku, prowadził samochód w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, co znajduje uzasadnienie w treści art. 624 § 1 k.p.k. z uwagi na dane uzyskane z platformy e- puap o niskich dochodach oskarżonego .

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana