Pełny tekst orzeczenia

Dnia 31 maja 2022 r.

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 78/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

S. M.

z uwagi na fakt, że wniosek o uzasadnienie dotyczy jedynie rozstrzygnięcia o karze, ograniczono uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3-8 formularza

1.2.1

J. S.

z uwagi na fakt, że wniosek o uzasadnienie dotyczy jedynie rozstrzygnięcia o karze, ograniczono uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3-8 formularza

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

S. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 286 § 1 kk przestępstwo oszustwa popełnia ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Czynność sprawcza polega zatem na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Doprowadzenie należy tu rozumieć jako wywołanie niekorzystnej dla pokrzywdzonego decyzji rozporządzającej w odniesieniu do jego mienia (Oczkowski, Oszustwo, s. 9 i n.; Oczkowski [w:] System, t. 9 s. 128 i n.).Wprowadzenie w błąd polega zaś na podjęciu przez sprawcę podstępnych zabiegów prowadzących do wywołania u pokrzywdzonego mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Wyzyskanie błędu zachodzi wtedy, kiedy pokrzywdzony już ma błędne wyobrażenie o rzeczywistości, sprawca zaś wyobrażenie to wykorzystuje. Należy ponadto wskazać, że niekorzystne rozporządzenie mieniem to takie, które powoduje uszczerbek w istniejącym majątku pokrzywdzonego lub umniejszenie przyszłych zysków Oszustwo określone w art. 286 § 1 jest przestępstwem materialnym. Skutek stanowi niekorzystne rozporządzenie mieniem.

Mając na uwadze brzmienie wskazanego przepisu należało przyjąć, że oskarżony S. M. swoim zachowaniem obejmował zamiar popełnienia właśnie oszustwa. Działając bowiem w dniu 19.11.2021 roku w G. ok. godz. 11:30 wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd M. P. w ten sposób, że na numer stacjonarny (...) należący do pokrzywdzonej zadzwoniła nieznana kobieta podająca się za pracownika poczty twierdząc, że dzwoni w celu potwierdzenia adresu miejsca zamieszkania pokrzywdzonej, a następnie po zakończonej rozmowie na ten sam numer telefonu stacjonarnego zadzwonił mężczyzna podający się za policjanta kom. M. Ż. z Komendy Miejskiej Policji w G., który poinformował pokrzywdzoną o tym, że prowadzi sprawę przeciwko oszustom podającym się za pracowników poczty i wyłudzającym w ten sposób pieniądze z kont bankowych, po czym polecił aby pokrzywdzona wypłaciła pieniądze ze swojego konta bankowego i zaniosła w bezpieczne miejsce bo inaczej je straci, następnie gdy pokrzywdzona podała rozmówcy numer swojego numeru komórkowego (...) skontaktował się z nią pod wskazanym numerem telefonu i przekazywał w ten sposób polecenia pokrzywdzonej, która będąc cały czas z nim w kontakcie telefonicznym udała się do Banku Spółdzielczego w B., gdzie wypłaciła pieniądze w kwocie 20.000 złotych, które następnie zaniosła na ulicę (...) w G. i pozostawiła pod wskazaną przez rozmówce ławce, po czym udała się do swojego mieszkania, z którego wzięła kolejne 5000 złotych i pozostawiła je w skrzynce na ulotki koloru siwego przy ul. (...) po czym pozostawione pieniądze oskarżony zabrał czym doprowadził M. O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 25000 złotych.

Z kolei w dniu (...) grudnia 2021 roku w W. ok. godz. 15.00 działając również wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd I. H. (1) w ten sposób, że na numer stacjonarny (...) należący do pokrzywdzonej zadzwonił nieznany mężczyzna podający się za policjanta o nazwisku B. twierdząc, że w celu potwierdzenia jego danych ma zadzwonić na numer 111, co pokrzywdzona uczyniła i w rozmowie z innym mężczyzną ten potwierdził dane B., następnie połączył pokrzywdzoną z mężczyzną podającym się za B. który z kolei zapytał ją czy ma w banku oszczędności ponieważ pracownicy banku współpracują z oszustami i ma udać się do banku wypłacić pieniądze, dzwoniąc w tym samym czasie na jej numer telefonu komórkowego (...) instruował co do sposobu dalszego jej postepowania, gdzie dalej pokrzywdzona udała się do banku i wypłaciła ze swojego konta pieniądze w kwocie 10.000 zł i 2500 USD, które zostały zawinięte w pokwitowanie wypłaty i zawinięte tzw. gumką recepturką, po czym udała się do miejsca zamieszkania. Podczas pobytu w mieszkaniu na telefon komórkowy ponownie zadzwonił ten sam mężczyzna i powiedział, aby pokrzywdzona udała się ponownie od Banku (...) przy ul. (...) ponieważ tam też jest „kret”, co pokrzywdzona uczyniła i w Banku dokonała wypłaty pieniędzy w kwocie 3.900 złotych i 2500 USD, które pracownica banku zawinęła w potwierdzenie odbioru i spięła gumką recepturką a następnie udała się do miejsca zamieszkania i zaniosła wypłacone pieniądze na ul. (...), gdzie następnie pozostawiła je we wskazanym miejscu, po czym pozostawione pieniądze oskarżony zabrał, czym doprowadził I. H. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 34.250 złotych

W świetle art. 91 § 1 kk jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Zaliczenie ciągu przestępstw do instytucji regulującej zagadnienie wymiaru kary w przypadkach szczególnej odmiany realnego wieloczynowego zbiegu przestępstw o wyraźnych powiązaniach między poszczególnymi przestępstwami podkreśla zachowany na gruncie art. 91 § 1 warunek nieprzedzielenia przestępstw chociażby nieprawomocnym wyrokiem co do któregokolwiek z nich. Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw w sytuacji nieprzedzielenia ich chociażby nieprawomocnym wyrokiem skazującym pozwala przyjąć istnienie szczególnych więzi między tymi przestępstwami, zarówno przedmiotowych, bliżej charakteryzowanych przez art. 91 § 1, jak i podmiotowych, związanych ze sprawcą, które stanowić mogą podstawę do łącznej oceny wszystkich spiętych klamrą ciągłości przestępstwa na płaszczyźnie wymiaru kary.

Obydwa czyny zarzucane oskarżonemu zostały popełnione właśnie w krótkich odstępach czasu i z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dlatego w konsekwencji oskarżonemu Sąd przypisał popełnienie ciągu przestępstw z art. 286 § 1 kk.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2

J. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 286 § 1 kk przestępstwo oszustwa popełnia ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Czynność sprawcza polega zatem na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Doprowadzenie należy tu rozumieć jako wywołanie niekorzystnej dla pokrzywdzonego decyzji rozporządzającej w odniesieniu do jego mienia (Oczkowski, Oszustwo, s. 9 i n.; Oczkowski [w:] System, t. 9 s. 128 i n.).Wprowadzenie w błąd polega zaś na podjęciu przez sprawcę podstępnych zabiegów prowadzących do wywołania u pokrzywdzonego mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Wyzyskanie błędu zachodzi wtedy, kiedy pokrzywdzony już ma błędne wyobrażenie o rzeczywistości, sprawca zaś wyobrażenie to wykorzystuje. Należy ponadto wskazać, że niekorzystne rozporządzenie mieniem to takie, które powoduje uszczerbek w istniejącym majątku pokrzywdzonego lub umniejszenie przyszłych zysków Oszustwo określone w art. 286 § 1 jest przestępstwem materialnym. Skutek stanowi niekorzystne rozporządzenie mieniem.

Mając na uwadze brzmienie wskazanego przepisu należało przyjąć, że oskarżony J. S. swoim zachowaniem obejmował zamiar popełnienia właśnie oszustwa. Działając bowiem w dniu 19.11.2021 roku w G. ok. godz. 11:30 działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd M. P. w ten sposób, że na numer stacjonarny (...) należący do pokrzywdzonej zadzwoniła nieznana kobieta podająca się za pracownika poczty twierdząc, że dzwoni w celu potwierdzenia adresu miejsca zamieszkania pokrzywdzonej, a następnie po zakończonej rozmowie na ten sam numer telefonu stacjonarnego zadzwonił mężczyzna podający się za policjanta kom. M. Ż. z Komendy Miejskiej Policji w G., który poinformował pokrzywdzoną o tym, że prowadzi sprawę przeciwko oszustom podającym się za pracowników poczty i wyłudzającym w ten sposób pieniądze z kont bankowych, po czym polecił aby pokrzywdzona wypłaciła pieniądze ze swojego konta bakowego i zaniosła w bezpieczne miejsce bo inaczej je straci, następnie gdy pokrzywdzona podała rozmówcy numer swojego numeru komórkowego (...) skontaktował się z nią pod wskazanym numerem telefonu i przekazywał w ten sposób polecenia pokrzywdzonej, która będąc cały czas z nim w kontakcie telefonicznym udała się do Banku Spółdzielczego w B., gdzie wypłaciła pieniądze w kwocie 20.000 złotych, które następnie zaniosła na ulicę (...) w G. i pozostawiła pod wskazaną przez rozmówce ławką, po czym udała się do swojego mieszkania, z którego wzięła kolejne 5000 złotych i pozostawiła je w skrzynce na ulotki koloru siwego przy ul. (...) po czym pozostawione pieniądze zabrał czym doprowadził M. O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 25000 złotych.

Z kolei w dniu 18 listopada 2021 roku w I. w godz. 10.00-14.25 działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd G. M. w ten sposób, że na numer stacjonarny (...) należący do pokrzywdzonej zadzwonił nieznany mężczyzna podający się za pracownika poczty twierdząc, że na poczcie są dla niej do odbioru listy polecone i do godz. 14.00 nie ma wychodzić z domu ponieważ w tym czasie listy zostaną dostarczone do niej, a następnie po zakończonej rozmowie na numer komórkowy (...) należący do pokrzywdzonej z zastrzeżonego numeru zadzwonił mężczyzna, który przedstawił się jako A. P. i powiedział, że jest policjantem CBŚ w I. z ulicy (...) oraz że prowadzona jest w tej chwili akcja policyjna przeciwko przestępcom, którzy przekupili pracowników banku, po czym mężczyzna ten poinformował pokrzywdzoną o tym, że połączy ją z Prokuratorem (...) który wyjaśni jej całą sytuację, gdzie następnie inny mężczyzna podczas tej rozmowy podający się za Prokuratora (...) powiedział pokrzywdzonej, że wszystko odbywa się zgodnie z prawem, nie ma się rozłączać oraz ma wykonywać wszystkie polecenia bo w innym przypadku zepsuje całą akcję i ma iść do banku, wypłacić pieniądze w kwocie 20.000 zł, pieniądze włożyć w kopertę, którą następnie ma położyć obok żywopłotu przy bloku numer (...) przy ul. (...) od strony bloku numer (...) co pokrzywdzona uczyniła, po czym pozostawione pieniądze zabrał, czy, doprowadził G. M. do niekorzystanego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 20.000 zł.

W świetle art. 91 § 1 kk jeżeli sprawca popełnia w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Zaliczenie ciągu przestępstw do instytucji regulującej zagadnienie wymiaru kary w przypadkach szczególnej odmiany realnego wieloczynowego zbiegu przestępstw o wyraźnych powiązaniach między poszczególnymi przestępstwami podkreśla zachowany na gruncie art. 91 § 1 warunek nieprzedzielenia przestępstw chociażby nieprawomocnym wyrokiem co do któregokolwiek z nich. Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw w sytuacji nieprzedzielenia ich chociażby nieprawomocnym wyrokiem skazującym pozwala przyjąć istnienie szczególnych więzi między tymi przestępstwami, zarówno przedmiotowych, bliżej charakteryzowanych przez art. 91 § 1, jak i podmiotowych, związanych ze sprawcą, które stanowić mogą podstawę do łącznej oceny wszystkich spiętych klamrą ciągłości przestępstwa na płaszczyźnie wymiaru kary.

Obydwa czyny zarzucane oskarżonemu zostały popełnione właśnie w krótkich odstępach czasu i z wykorzystaniem takiej samej sposobności, dlatego w konsekwencji oskarżonemu Sąd przypisał popełnienie ciągu przestępstw z art. 286 § 1 kk.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. M.

1

1

Przestępstwo stypizowane w art. 286 § 1 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od (...) miesięcy do lat (...). Zgodnie z art. 91 § 1 kk w przypadku ciągu przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Wymierzając oskarżonemu S. M. karę (...) miesięcy pozbawienia wolności za ciąg przestępstw z art. 286 § 1 kk Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 § 1-3 kk.
W ocenie Sądu orzeczona kara pozbawienia wolności jest współmierna do stopnia winy oraz uwzględnia stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu przestępnego. Zdaniem Sądu rodzaj i wymiar tej kary odpowiada pozostałym dyrektywom wymiaru kary, w szczególności dyrektywie prewencji indywidualnej, ogólnej oraz uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Należy bowiem stanowczo napiętnować bardzo często popełniane przestępstwa oszustwa metodą na tzw. policjanta czy na wnuczka. Przestępstwa te popełniane są najczęściej na szkodę osób starszych, nieporadnych i w rezultacie doprowadzają do utraty przez te osoby oszczędności całego życia. Reakcja organów wymiaru sprawiedliwości winna być w takiej sytuacji zdecydowana, aby zarówno w świadomości oskarżonego jak i społeczeństwa wypracować przekonanie, że takie postępowanie spotykać się będzie z surową reakcją karną.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił wysokość szkody wyrządzonej tym przestępstwem. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony nie był dotychczas karany sądownie, jest młodą osobą, ostatecznie na rozprawie przyznał się do popełniania zarzucanego mu czynu i wyraził szczerą skruchę oraz zadeklarował naprawienie szkody wyrządzonej pokrzywdzonym. Nadto jego rola w przestępstwie ograniczała się do odbioru paczek z pieniędzmi, niejako do roli gońca, zaś to inne nieustalone dotychczas osoby były pomysłodawcami tego procederu, wykonywały telefony do pokrzywdzonych i to do innych osób trafiała zdecydowana większość pieniędzy pokrzywdzonych.

Jednocześnie Sąd nie zdecydował się na zastosowanie wobec oskarżonego instytucji przewidzianej w art. 37 b kk uznając, że kara mieszana byłaby w realiach niniejszej sprawy karą zbyt łagodną. Wprawdzie okoliczności łagodzące przeważały nad okolicznościami obciążającymi, to jednak Sąd doszedł do przekonania, że wzgląd na prewencję zarówno indywidualną jak i ogólną nie pozwalał na złagodzenie odpowiedzialności oskarżonego we wnioskowanym przez obrońcę zakresie. Sąd wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności zbliżoną do dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

J. S.

2

2

Przestępstwo stypizowane w art. 286 § 1 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od (...) miesięcy do lat (...). Zgodnie z art. 91 § 1 kk w przypadku ciągu przestępstw, sąd orzeka jedną karę określoną w przepisie stanowiącym podstawę jej wymiaru dla każdego z tych przestępstw, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Wymierzając oskarżonemu J. S. karę (...) miesięcy pozbawienia wolności za ciąg przestępstw z art. 286 § 1 kk Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 § 1-3 kk jak również treść przepisu art. 54 § 1 kk, z którego wynika, że wymierzając karę nieletniemu albo młodocianemu, sąd kieruje się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować.

Należy wskazać, że z przywołanego wyżej art. 54 § 1 kk nie wynika oczywiście nakaz łagodzenia kar wymierzanych młodocianym ani też nakaz łagodnego bądź pobłażliwego traktowania takich sprawców wbrew zwykłym zasadom wymiaru kary. W karaniu młodocianych nie chodzi bowiem o jakiekolwiek pozaustawowe ograniczanie wysokości kar, ale o dobranie takich, którymi osiągnie się ów cel wychowawczy. Osiąga się to przez wnikliwe rozpoznaniu osobowości sprawcy, w tym i posłużenie się cechami ujawnionymi przestępstwem, motywacją działania i okolicznościami tyczącymi czynu.

Regułą zatem jest, że w przypadku sprawców młodocianych pierwszeństwo mają dyrektywy wychowawczego oddziaływania kary, jednak gdy rozważając je w realiach konkretnej sprawy, sąd dochodzi do przekonania o wysokiej demoralizacji sprawcy, zasady te ustępują celom ogólnym, wynikającym z art. 53 § 1-3 k.k. Kara nadmiernie łagodna, wymierzona sprawcy już zdemoralizowanemu, nie osiąga celów wychowawczych i nie wdraża go do przestrzegania porządku prawnego, przeciwnie, kara taka pogłębia u młodocianego poczucie bezkarności, a przez to przyczynia się do jego dalszej deprawacji.

W ocenie Sądu orzeczona kara pozbawienia wolności jest współmierna do stopnia winy oraz uwzględnia stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu przestępnego. Zdaniem Sądu rodzaj i wymiar tej kary odpowiada pozostałym dyrektywom wymiaru kary, w szczególności dyrektywie prewencji indywidualnej, ogólnej oraz uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Należy bowiem stanowczo napiętnować bardzo często popełniane przestępstwa oszustwa metodą na tzw. policjanta czy na wnuczka. Przestępstwa te popełniane są najczęściej na szkodę osób starszych, nieporadnych i w rezultacie doprowadzają do utraty przez te osoby oszczędności całego życia. Reakcja organów wymiaru sprawiedliwości winna być w takiej sytuacji zdecydowana, aby zarówno w świadomości oskarżonego jak i społeczeństwa wypracować przekonanie, że takie postępowanie spotykać się będzie z surową reakcją karną.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił wysokość szkody wyrządzonej tym przestępstwem a także uprzednią karalność oskarżonego. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił fakt, że jest sprawcą młodocianym, ostatecznie na rozprawie przyznał się do popełniania zarzucanego mu czynu i wyraził szczerą skruchę oraz zadeklarował naprawienie szkody wyrządzonej pokrzywdzonym. Nadto jego rola w przestępstwie ograniczała się do odbioru paczek z pieniędzmi, niejako do roli gońca, zaś to inne nieustalone dotychczas osoby były pomysłodawcami tego procederu. wykonywały telefony do pokrzywdzonych i to do innych osób trafiała zdecydowana większość pieniędzy pokrzywdzonych.

Jednocześnie Sąd nie zdecydował się na zastosowanie wobec oskarżonego instytucji przewidzianej w art. 37 b kk uznając, że kara mieszana byłaby w realiach niniejszej sprawy karą zbyt łagodną. Wprawdzie okoliczności łagodzące przeważały nad okolicznościami obciążającymi, to jednak Sąd doszedł do przekonania, że wzgląd na prewencję zarówno indywidualną jak i ogólną nie pozwalał na złagodzenie odpowiedzialności oskarżonego we wnioskowanym przez obrońcę zakresie. Sąd wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności zbliżoną do dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

S. M., J. S.

3

1 i 2

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 kk w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Istota tego środka opiera się na założeniu, że jednym z celów procesu karnego jest rozwiązanie konfliktu pomiędzy sprawcą a pokrzywdzonym a sposobem rozwiązania lub złagodzenia tego konfliktu jest m.in. naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem (kompensacyjna funkcja prawa karnego) (Buchała [w:] Buchała, Zoll, s. 358–359).

Mając powyższe na uwadze, Sąd
w punkcie 3 wyroku zasądził od oskarżonych solidarnie na rzecz pokrzywdzonej M. P. kwotę 25 000 zł (dwadzieścia pięć tysięcy złotych) , od oskarżonego S. M. na rzecz pokrzywdzonej I. H. (1) kwotę 13 900 zł (trzynaście tysięcy dziewięćset złotych) zaś od oskarżonego J. S. na rzecz pokrzywdzonej G. M. kwotę 20 000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych).tytułem naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem. Pokrzywdzona I. H. (2) odzyskała bowiem pełną kwotę 5000 dolarów, którą utraciła w wyniku przestępnego czynu popełnionego przez tego oskarżonego.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. M.

4

1

Na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności orzeczonej w pkt 1 wyroku zaliczono oskarżonemu S. M. okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia (...) grudnia 2021r. do nadal.

J. S.

5

2

Na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności orzeczonej w pkt 2 wyroku zaliczono oskarżonemu J. S. okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia (...) grudnia 2021r. do nadal.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

(...)

Sąd na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 z 1983r. poz. 223 ze zm.) zasądził od każdego z oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 180 zł, zaś na podstawie art. 627 kpk obciążył ich wydatkami postępowania po połowie to jest każdego z oskarżonych w kwocie 1 965,64 zł. Na kwotę wydatków składały się wydatki postępowania przygotowawczego, tj. wynagrodzenie biegłego z dziedziny informatyki, koszty przechowywania zajętych przedmiotów, koszty konwojowania oraz ryczałt za doręczenia korespondencji, a także wydatki postępowania sądowego w postaci ryczałtu za ze doręczenie korespondencji. Zdaniem sądu oskarżeni, którzy korzystali w niniejszym postępowaniu z pomocy dwóch obrońców ustanowionych z wyboru, powinni i są w stanie ponieść koszty postępowania w sprawie o czyn zabroniony, którego się dopuścili. Oskarżeni są młodymi i zdrowymi osobami, zdolnymi do podjęcia pracy.

Podpis