Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1342/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

S. J.

w dniu 5 kwietnia 2020 r w miejscowości B. S. gm. Ż., woj. (...) na wysokości posesji oznaczonej nr 29a, groził pokrzywdzonemu M. M. (1) uszkodzeniem ciała, przy czym groźba ta wzbudziła u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona, tj. czyn z art. 190 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pokrzywdzony M. M. (1) jest dzierżawcą gruntu działki (...) położonej w miejscowości B. S. 29a gm. Ż.. Część dzierżawionego gruntu została zagospodarowana przez pokrzywdzonego jako droga dojazdowa do posesji.

zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa

k. 1-4

notatka urzędowa

k. 24-26

zeznania pokrzywdzonego M. M. (1)

k. 15, 158-159

częściowe zeznania M. M. (2)

k. 56-57,

Właścicielką sąsiedniej nieruchomości jest M. M. (2), która korzystała z drogi dojazdowej znajdującej się na terenie wydzierżawionym przez M. M. (3).

zeznania pokrzywdzonego M. M. (1)

k. 15, 158-159

zeznania świadka M. M. (2)

k. 56-57, 164-164v

Pismem z dnia 16 marca 2020 roku Wydział Gospodarowania Mieniem Starostwa Powiatowego w K. poinformował pokrzywdzonego, że aktem notarialnym Nr Rep. A: (...) z dnia 3 marca 2020 r. Powiat K. przekazał Gminie Ż. prawo użytkowania wieczystego działki nr (...) o powierzchni 0,1323 ha położonej w miejscowości B. S.,
gm. Ż. z przeznaczeniem na cel publiczny – budowę drogi gminnej.

Pokrzywdzony pismem z dnia 27 marca 2020 roku wskazał, że umowę zawarto na okres lat 3 w związku z czym czynność ta jest nieskuteczna.

pismo z dnia 16 marca 2020 r.

k. 17-18

notatka urzędowa

k. 34

pismo z dnia 27 marca 2020 r.

k. 19-20

korespondencja wraz z mapą

k.21- 23

Na drodze wjazdowej do posesji M. M. (1) pokrzywdzony ustawił tablicę informacyjną o terenie prywatnym. W dniu 5 kwietna 2020 r. S. J. udał się przed posesję M. M. (1). Oskarżony znajdował się w towarzystwie innych osób. Dołączyła do nich także M. M. (2). Oskarżony używał wulgarnych słów, wyzwisk w stosunku do pokrzywdzonego, groził mu uszkodzeniem ciała. Po pewnym czasie

Oskarżony kopał i szarpał tablicę informacyjną, po czym ją przewrócił.

zeznania pokrzywdzonego M. M. (1)

k. 15, 158-159

materiał poglądowy

k.27-31

opinia laboratorium kryminalistycznego z dnia 16 lipca2020 r.

k. 69-72

kserokopia notatnika służbowego

k. 36-47

zaznania świadka M. M. (4)

k. 163v

częściowe zeznania świadka J. M.

k. 166v

częściowe zeznania M. M. (2)

k. 56-57, 164

Oskarżony S. J. ma 62 lata. Jest żonaty, posiada troje dzieci, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Posiada wykształcenie wyższe, z zawodu jest inżynierem mechanikiem. Aktualnie oskarżony pełni funkcję Wójta Gminy Ż.. Z tytułu zajmowanego stanowiska osiąga miesięczny dochód w wysokości 7200,00 zł netto miesięcznie. Uprzednio karany z art. 222§1 k.k., według oświadczenia nie leczony psychiatrycznie. Oskarżony jest osobą uzależnioną od alkoholu.

dane osobopoznawcze, karta karna, opinia sądowo-psychiatryczna

k. 64v-65, 140, 90-93

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania świadka M. M. (3)

Sąd w pełni obdarzył wiarą zeznania M. M. (1) uznając je za spontaniczne, szczere, szczegółowe, rzeczowe i konsekwentne a nadto korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym a w szczególności w postaci dokumentacji fotograficznej.

Pokrzywdzony w sposób rzetelny i spójny opisał sposób zachowania się S. J. w stosunku do niego, szczegółowo podając jakie formy gróź przybierało zachowanie oskarżonego. wskazał, że S. J. znajdował się pod wpływem alkoholu. W dniu 5 kwietnia 2020 roku pojawił się przed posesją pokrzywdzonego wyrwał tablicę informacyjną o terenie będącym w jego dzierżawie. Sąd uznał zeznania pokrzywdzonego za logiczne i wewnętrznie spójne. Zdaniem Sądu nie ma podstaw do podważania wiarygodności tych zeznań poprzez przyjęcie, że pokrzywdzonym kierowała chęć odwetu lub dokuczenia oskarżonemu z innych przyczyn. Zeznania te były spójne i szczegółowe, a pokrzywdzony w sposób konsekwentny przedstawiał sytuacje, której doświadczył przez okres, którego dotyczy zarzut. Mimo przykrych doświadczeń pokrzywdzony opisywał wydarzenia rzeczowo i konkretnie.

zeznania świadka M. M. (4)

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania świadka. Zeznania te są logiczne, spójne i konsekwentne. Świadek w sposób wyczerpujący i logiczny opisał przebieg zdarzeń, których był obserwatorem. Zeznania te znajdują potwierdzenie w treści materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w postaci protokołów oględzin rzeczy, oględzin pojazdu, notatki i karty zdarzenia drogowego, materiału poglądowego oraz wyjaśnień oskarżonego. W ocenie sądu zeznania świadka, w połączeniu z wymienionymi dowodami z dokumentów, tworzą spójną, logiczną całość.

Zeznania jasne, spójne i logiczne, świadek opisał zachowanie oskarżonego czerpiąc wiedzę zarówno z własnych obserwacji jak i relacji przekazywanych przez pokrzywdzonego, zeznania zgodne z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. Z relacji tego świadka wynika, że stroną agresywną była oskarżony, który często przebywał w stanie nietrzeźwości.

notatki urzędowe, materiał poglądowy,

opinia laboratorium kryminalistycznego z dnia 16 lipca2020 r.,

kserokopia notatnika służbowego

opinia sądowo-psychiatryczna

Niniejsza adnotacja dotyczy wszystkich dowodów z dokumentów wymienionych w rubryce obok - Sąd oparł się na całej zgromadzonej w toku postępowania dokumentacji, uznając ją za w pełni wiarygodną. Dokumenty w postaci notatek oraz materiałów poglądowych zostały sporządzone przez funkcjonariuszy policji wykonujących czynności na miejscu, gdzie znajdował się pojazd, którym podróżował oskarżony i oskarżony, w ramach ich obowiązków służbowych i służących im kompetencji. Sąd również nie znalazł podstaw, aby dokumentom tym wiarygodności odmówić.

Sąd w pełni dał wiarę i oparł się na opinii biegłego wskazanej w rubryce obok. Została ona sporządzona przez biegłego dysponującego wiadomościami specjalnymi w celu stwierdzenia danej okoliczności, na jaką dowód ten został dopuszczony i przeprowadzony. Opinia jest zupełna, jasna i nie zawiera wniosków wewnętrznie sprzecznych. Żadna ze stron nie kwestionowała opinii, sąd również nie dopatrzył się powodów, aby odmówić jej waloru wiarygodności.

pismo z dnia 16 marca 2020 r.

pismo z dnia 27 marca 2020 r.

korespondencja wraz z mapą

Sąd oparł się na nim w całości, żadna ze stron nie podważała rzetelności z dokumentacji i korespondencji pomiędzy pokrzywdzonym a Starostwem Powiatowym w K..

informacja z K.

Żadna ze stron nie podważała prawdziwości danych uzyskanych z K., sąd również nie miał wątpliwości, iż dane te są prawdziwe, pochodzą one od podmiotu uprawnionego do sporządzenia dokument i profesjonalnego.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego S. J.

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. W postępowaniu jurysdykcyjnym nie złożył wyjaśnień, gdyż nie stawił się na żadnym z wyznaczonych terminów rozprawy.

zeznania M. M. (2)

Brak jest wiarygodności zeznań tego świadka w ocenie Sądu. Dotyczy to zarówno jej zeznań o rzekomym braku konfliktu między pokrzywdzonym a oskarżonym. Wiarygodność tego świadka kwestionowana przez Sąd z uwagi na fakt jej skonfliktowania z pokrzywdzonym na tle przejazdu przez drogę będącą w jego dzierżawie. W ocenie Sądu świadek ten jest zainteresowany w określonym rozstrzygnięciu sprawy.

zeznania świadka J. M.

Sąd odmówił wiarygodności zeznań tego świadka. Jakkolwiek zeznania J. M. potwierdzają sytuację, w której oskarżony przebywał w towarzystwie innych osób na działce wydzierżawionej przez pokrzywdzonego, w pozostałym zakresie zeznania były zupełnie odmiennej treści, od tych złożonych przez pokrzywdzonego czy M. M. (4). Świadek wskazał, że tego dnia był kierowcą S. J.. Jednakże stanowczo zaprzeczył uszkodzeniu tablicy, wskazał również, że tego dnia nie doszło do nerwowej wymiany zdań. Co istotne, świadek ten jest osobą pozostającą w bezpośredniej podległości służbowej wobec oskarżonego.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

S. J.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony jest sprawcą zarzucanego mu czynu. Czyn ten jest czynem zabronionym, bezprawnym i karalnym. Sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną. Miał pełną możliwość rozpoznania bezprawności czynu i owej bezprawności był świadomy. Dokonując czynu oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, Sąd wykluczył możliwość zaistnienia któregoś z kontratypów. Oskarżony miał możliwość zachować się w zgodzie z panującym porządkiem prawnym, a jednak nie zrobił tego. Z uwagi na to Sąd uznał oskarżonego za winnego wskazanego czynu.

Przestępstwo określone w art. 190 § 1 k.k. ma charakter umyślny – można je popełnić zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. W ocenie Sądu wypowiadane przez oskarżonego słowa w kierunku pokrzywdzonego świadczą o działaniu z zamiarem bezpośrednim. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że wypowiadane groźby nie muszą co do słowa odpowiadać przesłankom przepisów ustawy karnej, aby uznać je za groźby popełnienia przestępstwa. Jednocześnie groźby werbalne nie mogą być zbyt ogólne, aby uznać, że realizują znamiona z art. 190 § 1 k.k., jak np.: jeszcze mnie popamiętasz/ja ci jeszcze pokażę”. W ocenie Sądu jednak wypowiadane przez oskarżonego słowa, iż uszkodzi ciało pokrzywdzonego jak na karcie 15 stanowią groźbę karalną w rozumieniu art. 190 § 1 k.k. Oskarżony zwracał się do pokrzywdzonego również w sposób wulgarny, wprost wypowiadając słowa, świadczące o tym, iż pokrzywdzony powinien obawiać się o swoje życie i zdrowie. Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, iż okoliczności w jakich zostały wypowiedziane groźby mogły wzbudzić u oskarżonego obawę, że zostaną spełnione.

Prawnie irrelewantne jest czy sprawca miał zamiar spełnienia groźby, istotne jest aby towarzyszył mu jednak zamiar wywołania obawy jej spełnienia i taki zamiar, w ocenie Sądu, oskarżonemu towarzyszył. Przemawiają za tym okoliczności sprawy oraz konkretne zachowania oskarżonego.

Groźby wypowiadane były w nerwowej atmosferze na tle konfliktu o przejazd. Jednocześnie zdaniem Sądu brak było podstaw by przyjąć, że oskarżony nie dopuścił się zarzucanego mu czynu. Wszyscy świadkowie wskazali, że rozmowa pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym miała miejsce. Rozbieżności dotyczyły zachowania samego oskarżonego i przebiegu rozmowy.

Powyższe okoliczności popełnienia czynu przy braku jakichkolwiek szczególnych okoliczności obciążających, dotyczących ściśle analizowanego, konkretnego przypadku, w ocenie Sądu pozwalają przyjąć, że zarówno wina oskarżonego jak i szkodliwość społeczna jego czynu nie były znaczne. W tym miejscu podkreślić trzeba, że określenie "nie jest znaczny" nie ma tego samego znaczenia co termin "nieznaczny" i obejmuje swoim zakresem także wypadki o "średnim" stopniu społecznej szkodliwości czy winy – podobnie jest oczywiste, że może istnieć zbiór „średnich” przedmiotów, o których można powiedzieć, że „nie są wielkie”, mieszczących się pomiędzy „niewielkimi” a „wielkimi”. Sąd Rejonowy podziela w tym zakresie poglądy wyrażone przez SA w K. wyrokiem z dnia 30 marca 2005 r. (II AKa 50/05, KZS 2005, z. 5, poz. 33).

Okoliczności czynu oskarżonego nie budzą wątpliwości, zostały wyjaśnione w toku postępowania, powyższego nie zmienia fakt, że oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Na podstawie okoliczności sprawy, Sąd nabrał przekonania, iż rozpoznawany czyn nie był odosobnionym incydentem w życiu oskarżonego i nie można założyć, że w przyszłości podobna sytuacja nie będzie miała miejsca. Oskarżony jest osobą uzależniona od alkoholu, a przyjęta przez niego linia obrony świadczy o pełnym rozeznaniu w charakterze czynu i świadomości jego niezgodności z prawem.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. J.

1

1

W ocenie Sądu karą adekwatną do wagi popełnionego czynu, stopnia społecznej szkodliwości oraz stopnia winy jest kara 100 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20,00 złotych. Powyższe uzasadnione jest rodzajem popełnionego przez oskarżonego przestępstwa.

W myśl art. 53 k.k. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Miarkując karę w stosunku do oskarżonego Sąd kierował się wskazanymi wyżej dyrektywami wymiaru kary.

Jako okoliczność obciążającą Sąd przyjął postawę oskarżonego, który nie okazał żadnej skruchy. Powyższa postawa nie daje bowiem żadnej gwarancji, iż w przyszłości ponownie nie popełni przestępstwa tego samego rodzaju na szkodę M. M. (1). Ponadto oskarżony był wcześniej karany. Stopień winy oraz społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu czynu należy ocenić jako znaczny. Przemawia za tym charakter oraz okoliczności popełnienia czynu, oskarżony jest wójtem gminy, podobne zachowania nie licują z powaga i autorytetem zajmowanego stanowiska . Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował również karalność oskarżonego.

W ocenie Sądu kara grzywny jawi się jako kara odpowiednia, zarówno przez wzgląd na popełniony czyn, towarzyszące temu okoliczności, ale i postawę sprawcy już po jego popełnieniu. Zdaniem Sądu wymierzona kara będzie dla oskarżonego odczuwalna, nie tylko w sposób dostateczny, ale będzie również dolegliwa w stopniu odpowiadającym wadze popełnionego przez oskarżonego czynu.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Wymierzając opłatę kary grzywny Sąd określił opłatę od kary grzywny zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych w kwocie 200,00 zł, sumę wydatków z postępowania przygotowawczego w kwocie 1.252,39 zł, opłatę od doręczeń korespondencji w kwocie 20,00 zł.

6.  1Podpis

sędzia Agnieszka Wachłaczenko