Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 254/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. K.

I. w okresie od 1 stycznia 2019 do 24 lipca 2020 roku w miejscowości Z. Cukrownia gm. S., znęcał się fizycznie i psychicznie nad swoją żoną I. K. w ten sposób, że wielokrotnie będąc w stanie nietrzeźwości wszczynał awantury domowe w trakcie trwania których zachowywał się agresywnie, używał słów potocznie uznawanych za wulgarne i obelżywe, znieważał i ubliżał pokrzywdzonej, szarpał i popychał pokrzywdzoną, rzucał przedmiotami, niszczył mienie należące do pokrzywdzonej, zakłócał spokój nocny, zamykał w domu, ograniczał kontakty, a także groził pozbawieniem życia i zdrowia przy czym groźby te wzbudziły u zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona

- tj. o czyn z art. 207 § 1 kk

II. w dniu 23 lipca 2020 w miejscowości Z. Cukrownia gm. S., w trakcie rozmowy telefonicznej groził słownie pozbawieniem życia i zdrowia W. P., przy czym wypowiedziana groźba wzbudziła u zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona

- tj. o czyn z art. 190 § 1 kk

III. w dniu 24 lipca 2020 w miejscowości Z. Cukrownia gm. S. wbrew przepisom ustawy posiadał środki odurzające w postaci marihuany w ilości 0,255 grama netto, przy czym czyn ten stanowi wpadek mniejszej wagi

- tj. o czyn z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. D. K. i I. K. zawarli związek małżeński w dniu 27 grudnia 2014 roku. Relacje małżonków były na początku dobre. Zdarzały się kłótnie, jednak kończyły się porozumieniem. Nie posiadali wspólnych dzieci. Wspólnie zamieszkiwali w miejscowości Z. Cukrownia. Problemy w małżeństwie rozpoczęły się od stycznia 2019 roku, gdy oskarżony zaczął nadużywać alkoholu. D. K. od 1 stycznia 2019 roku będąc zazwyczaj pod wpływem alkoholu wszczynał awantury domowe. Pokrzywdzona nie zgłaszała tego faktu na Policję. Jednak oskarżony z czasem stał się agresywny, krzyczał na I. K., ubliżał jej, wyzywał słowami obelżywymi, podejrzewał o zdrady, groził jej, że jeśli go zdradzi, to zabije siebie i ją. Mężczyzna pod wpływem alkoholu zaczął zamykać pokrzywdzoną w domu, bezpodstawnie w miejscu zamieszkania, spalił jej sukienki oraz wspólne zdjęcia. Oskarżony stał się bardzo apodyktyczny. Zabronił żonie wychodzić z domu ze znajomymi. Gdy udało jej się wyjść z mieszkania dzwonił do niej i groził, że zniszczy wszystkie jej rzeczy. Mężczyzna oskarżał żonę o zdradę. Zdarzały się również sytuacje, gdy rzucał różnymi przedmiotami, takimi jak krzesła, kwiaty, telefon. Nadto rzucił w pokrzywdzoną poduszką oraz uderzył ją pięścią w brzuch. Pewnego razu, gdy kobieta leżała w łóżku wskoczył na nią, złapał za ręce i zacisnął pięść, po czym uderzył pięścią w poduszkę obok jej głowy.

2. Pierwsza interwencja Policji w domu małżeństwa miała miejsce w dniu 17 czerwca 2020 roku około godziny 5:15. Powodem zgłoszenia był fakt, że oskarżony zaczął popychać pokrzywdzoną oraz porozrzucał jej rzeczy w domu. Chciała wtedy wyjść z domu, a oskarżony popchnął ją na ścianę, zaczął szarpać i ściskać za nadgarstki. W trakcie interwencji również zachowywał się nerwowo wobec funkcjonariuszy Policji. Jeden z policjantów zwrócił mu uwagę, że zachowuje się nieprawidłowo i kazał opuścić mu mieszkanie, co oskarżony uczynił.

3. W dniu 26 czerwca 2020 roku I. K. była gościem na weselu W. D.. Pokrzywdzona była świadkiem i na wesele przyjechała sama. D. K. przybył na miejsce dopiero około godziny 22:00. Oskarżony wszczął awanturę będąc pod wpływem alkoholu, zarzucił żonie zdradę, po czym krzyczał i awanturował się wobec S. Z. oraz M. R.. Na weselu pokazał również tym mężczyzną przedmiot przypominający broń, który leżał na siedzeniu jego samochodu.

4. W dniu 23 lipca 2020 roku D. K. będąc pod wpływem alkoholu wszczął awanturę w domu, w trakcie której ubliżał pokrzywdzonej i zamknął ją w domu. Kobiecie udało się uciec z domu i pobiegła do swojej matki. Oskarżony pobiegł za nią i w dalszym ciągu wszczynał awanturę. Na miejsce został wezwany patrol Policji, który nakazał D. K. wrócić do domu. I. K. została w domu swojej matki. Mężczyzna ponownie przyszedł do domu matki pokrzywdzonej. Rozmawiał z nią oraz z bratem żony. Chciał rozmawiać z pokrzywdzoną, jednak ona nie chciała. Po jakimś czasie udał się najprawdopodobniej do domu. Ponownie wrócił kiedy było już ciemno, wszedł na drabinę i pukał w okno pokoju, w którym znajdowała się I. K., krzyczał i świecił latarką. Po jakimś czasie poszedł. Zadzwonił później do I. S., mamy pokrzywdzonej i powiedział, że chce rozmawiać ze swoją żoną. Kobieta nie wyraziła zgody, powiedziała, że I. K. jest zmęczona i chce spać, ponieważ następnego dnia idzie do pracy.

5. W tym samym dniu 23 lipca 2020 roku oskarżony zadzwonił do bliskiej koleżanki swojej żony W. D., której I. K. wielokrotnie się skarżyła na zachowanie męża. Sama również była świadkiem jego wielu negatywnych zachowań wobec żony. Oskarżony nie akceptował jej. Gdy kobieta odebrała telefon, D. K. powiedział m.in., że wraz z I. za jego plecami knują jakąś intrygę, dodając na koniec rozmowy, że „ją zajebie”. W tym czasie pokrzywdzona była sama w domu. Po tej rozmowie oskarżony wielokrotnie ponownie próbował się do niej dodzwonić, jednak nie odbierała telefonu. Około godziny 19:00 I. K. zadzwoniła do W. D. mówiąc jej, żeby na siebie uważała, ponieważ oskarżony powiedział jej, że coś jej zrobi. W. D. obawiała się, że D. K. może jej faktycznie wyrządzić krzywdę.

6. W związku z zaistniałymi zdarzeniami oskarżony D. K. został zatrzymany, a po zatrzymaniu w dniu 24 lipca 2020 roku dokonano przeszukania jego miejsca zamieszkania oraz odzieży i podręcznych przedmiotów. W trakcie tych czynności ujawniono zakręcony słoik z zawartością zielonego suszu roślinnego, który przy użyciu testera KN Reagent dał wynik pozytywny na (...) Marihuanę. Nadto zabezpieczono telefon należący do oskarżonego. Zatrzymano oskarżonego i osadzono w (...) K. w K.. Sprawdzono również jego stan trzeźwości z wynikiem 0,00 m/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

7. Wobec rodziny została wszczęta procedura Niebieskiej Karty. I. K. została wskazana jako osoba, co do której istnieje podejrzenie, że jest dotknięta przemocą w rodzinie, natomiast D. K. został wskazany jako osoba, wobec której istnieje podejrzenie, że stosuje przemoc w rodzinie.

8. W dniu 27 lipca 2020 roku rodzice oskarżonego skontaktowali się z pokrzywdzoną w celem odbioru rzeczy oskarżonego ze wspólnie zajmowanego mieszkania. Pokrzywdzona pojechała ze swoim bratem. Z uwagi na obawę o swoje życie i zdrowie poprosiła o asystę Policję. Na miejscu był oskarżony i jego rodzice, B. i J. K.. Rozmawiali oni z pokrzywdzoną i mówili, że zrobiła krzywdę oskarżonemu. W dniu 1 sierpnia 2020 roku w godzinach wieczornych D. K. pomimo zakazu kontaktowania się z pokrzywdzoną wykonywał do niej wielokrotnie połączenia telefoniczne.

9. Oskarżony w dniu 27 listopada 2020 roku odebrał z Policji słoik szklany z zieloną zakrętką z napisem STOCZEK oraz uszkodzony telefon komórkowy marki M. koloru czarnego wraz z dwoma kartami SIM operatora sieci (...).

10 W sprawie powołano dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu informatyki mgr inż. K. P., który w wyniku analizy telefonu komórkowego marki M. o numerze imei: (...) wraz z kartą SIM operator (...) o numerze seryjnym (...) oraz kartą SIM operator (...) o numerze seryjnym (...) ujawnił i wykonał ekstrakcje danych oraz ujawnił i wykonał dane pomiędzy D. K., a I. K. w okresie od 1 stycznia 2019 roku do 24 lipca 2020 roku oraz pomiędzy D. K., a W. D. w dniu 23 lipca 2020 roku. Biegły dołączył do opinii dwie płyty. W wyniku ich analizy uzyskano informację, iż w dniu 23 lipca 2020 roku oskarżony kontaktował się z W. D. dwukrotnie o godz. 8:29:31 oraz o godz. 8:33:19, lecz pokrzywdzona nie odebrała telefonu. Oddzwoniła do oskarżonego o godz. 8:34:59. Rozmowa trwała 00:02:29. D. K. ponownie zadzwonił do W. D. o godz. 13:28:36, ich rozmowa trwała 00:01:23.

11. W toku postępowania przygotowawczego przeprowadzono dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu przestępczości narkotykowej mgr G. M. z uwagi na zabezpieczony w dniu 24 lipca 2020 roku słoik z zawartością zielonego suszu roślinnego. Biegły stwierdził, że dowód rzeczowy stanowi woreczek foliowy z zawartością 0,255g netto suszu konopi siewnych innych niż włókniste popularnie zwane marihuaną oraz liści i drobnych łodyżek zawierających w swym składzie delta-9 - (...) nazywanych marihuaną zawierający 9,1% sumy delta-9-tetrahydrokannabinolu w suchej masie ziela. Zabezpieczona ilość marihuany po przeliczeniu zawiera w suchej masie ziela 23 mg delta-9 - (...). Taką ilość można uznać za co najmniej jedną porcję niezbędną do wywołania skutku typowego, charakterystycznego dla działania tego środka odurzającego dla osoby przyjmującej po raz pierwszy.

12. W trakcie postępowania przeprowadzono dowód z pisemnej opinii sądowo-psychiatrycznej. U oskarżonego nie stwierdzono objawów upośledzenia umysłowego i choroby psychicznej oraz organicznego uszkodzenia o.u.n. Stwierdzono uzależnienie mieszane od substancji psychoaktywnych i powstałe w przebiegu uzależnienia zaburzenia osobowości. Wskazano, iż D. K. dotychczas nie utrzymywał dłuższej abstynencji, a leczenie odwykowe nie przyniosło istotnej zmiany jego funkcjonowania. W chwili popełnienia zarzucanych mu czynów, miał on zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Jeśli oskarżony zarzucanych czynów dokonał pod wpływem substancji psychoaktywnych, to zachodzą przesłanki opisane w art. 31 § 3 k.k.

13. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 2 marca 2021 roku w sprawie o sygn. akt I C 1383/20 rozwiązano przez rozwód małżeństwo I. K. z D. K. z winy obu stron. W uzasadnieniu do wyroku sąd wskazał, że zachowanie D. K. polegające na nadużywaniu przez niego alkoholu i narkotyków, wszczynanie awantur z I. K., przejawianie wobec niej agresji, miło destrukcyjny wpływ na istnienie więzi małżeńskich miedzy stronami. D. K. był bezkrytyczny wobec swego nałogu, który miał negatywne przełożenie na każdą sferę życia małżonków i rodziny. Sąd orzekający w sprawie o rozwód podał również, iż jego zdaniem D. K. nie może tłumaczyć swojego postępowania reakcją na zachowanie żony w późniejszym czasie, kiedy zaistniały bliższe relacje I. K. z innym mężczyzną. Jeśli chodzi o I. K. sąd ten wskazał, że ona również przyczyniła się do rozpadu małżeństwa, ponieważ co najmniej od czerwca 2020r. zdecydowanie wykroczyła poza zwykłe relacje koleżeńskie między kobietą i mężczyzną. A następnie bezpośrednio po opuszczeniu domu przez D. K. na początku sierpnia 2020r. zażyłość I. K. z innym mężczyzna pogłębiła się, by ostatecznie najpóźniej we wrześniu 2020r. nabrać również charakteru intymnych relacji i w konsekwencji nieformalnego związku.

14. Oskarżony w chwili zdarzenia miał 31 lat. Nie posiadał nikogo na swoim utrzymaniu i prowadził własną działalność gospodarczą z dochodem około 5.000,00 zł netto miesięcznie. Posiadał samochód osobowy o wartości 80.000,00 zł oraz koparkę o wartości 40.000,00 zł. W postępowaniu sądowym podał, że utrzymuje się jedynie z prac dorywczych uzyskując dochód w wysokości 2000,- złotych, nie posiada majątku. Jest rozwiedziony i nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. Nie leczył się psychiatrycznie, leczył się odwykowo. Nie był dotychczas karany.

zeznania świadka I. K. k. 7-11, 89-92, 252-252v

zeznania świadka M. P. k. 26-27, 260 – 260v

zeznania świadka W. K. k. 105-106v, 251v

zeznania świadka B. T. k. 108-109

zeznania świadka W. D. k. 16-18, 249-250

zeznania świadka I. S. k. 22-24, 250v- 251v

notatka urzędowa k. 103

zeznania świadka I. K. k. 7-11,89-92, 252-252v

zeznania świadka B. N. k. 101-102, 151v

zeznania świadka S. J. k. 120-122, 262

zeznania świadka I. K. k. 7-11, 89-92, 252-252v

zeznania świadka M. R. k. 112-113v, 260v-261v

zeznania świadka S. Z. k. 115-116, 261v- 262

zeznania świadka I. K. k. 7-11, 89-92, 252-252v

zeznania świadka I. S. k. 22-24, 250v- 251v

krótki raport działań k. 45

raport k. 147

zeznania świadka W. D. k. 16-18, 249-250

notatka urzędowa k. 1, k. 212

protokół badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania k. 28-29v

protokół przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów k. 47-48v

spis i opis rzeczy k. 49-50

protokół zatrzymania osoby k. 51-52

spis i opis rzeczy k. 53

protokół przeszukania pomieszczenia mieszkalnego k. 54-55v

protokół użycia testera narkotykowego k. 56-57

protokół oględzin rzeczy wraz ze świadectwem legalizacji ponownej k. 58-60

postanowienie o zatwierdzeniu przesłuchania k. 81

zeznania świadka B. N. k. 101-102, 151v

zeznania świadka S. J. k. 120-122, 262

niebieska karta – k. 30-36, k. 37-43

zeznania świadka I. K. k. 7-11, 89-92, 252-252v

notatka urzędowa k. 88

protokół oględzin k. 93-96

pokwitowanie k. 166

opinia nr (...) k. 130-140

analiza płyt k. 144-146

opinia (...) k. 149-155

opinia sądowo-psychiatryczna k. 183-187

wyrok Sądu Okręgowego w Kaliszu I C 1383/20 wraz z uzasadnieniem k. 235-243

notatka urzędowa k. 67

dane osobopoznawcze k. 69-70, 248

oświadczenie o stanie majątkowym k. 73

karta karna k. 157

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadków

dokumenty

opinia

Oskarżony D. K. w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do zarzucanych mu czynów przyznając w swoich pierwszych wyjaśnieniach, że pod wpływem emocji mógł podnieść głos na swoją żonę a ona na niego, ale nigdy nie byłby w stanie podnieść na nią ręki. Składając kolejne wyjaśnienia przed sądem podał, że nie przyznaje się do zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że ta sprawa była zgłoszona pod rozwód, a w sprawie rozwodowej świadkowi mówili, że się kłócili ale nie twierdzili, że to on wszczynał awantury. Podał, że to wszystko zaczęło się od momentu gdy wyszło na jaw, że jego żona spotyka się z innym mężczyzną. Przyznał, że nakrzyczał na W. P. ponieważ go nerwy poniosły, ale dodał, że poszedł ją później przeprosić i wpuściła go wtedy do domu na herbatę, i wtedy się go nie bała. Podał, że święty nigdy nie był ale bez przesady. Zdarzało się, że się kłócili i używał wtedy wobec żony słów wulgarnych i obelżywych ale to był wzajemnie. Zdarzyło się, że złapał ją za ręce ale nigdy nie uderzył. Nie rzucał w nią przedmiotami tylko raz poduszką. Podał przy tym, że te obelżywe słowa i to rzucenie poduszką miały miejsce pod koniec ich związku. Według niego zarzut jest absurdalny, że od 1 stycznia 2019r. znęcał się nad żoną, bo oni wzajemnie się kłócili. Przyznał, że spalił jej sukienkę w kominku, ale to była jednorazowa sytuacja. Odnośnie zakłócania spokoju nocnego wskazał, że emocje mu puściły i dokładnie nie pamięta co się wydarzyło ale nic strasznego. Wyjaśnił również, że czasami ze znajomymi wypił alkohol, a jeśli chodzi o marihuanę to razem z zona z niej korzystał.

Sąd uznał za mało wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego albowiem są one sprzeczne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Stanowią one jedynie przyjętą przez oskarżonego linię obrony. Są one sprzeczne przed wszystkim z zeznaniami obu pokrzywdzonych tj. I. K. oraz W. D., których zeznaniom sąd ocenił jako w pełni wiarygodne. Ich zeznania są spójne z zeznaniami pozostałych świadków, którzy również byli świadkami pojedynczych negatywnych zachowań oskarżonego wobec żony. Sąd doszedł do przekonania, że zeznania pokrzywdzonych są spójne z pozostałym materiałem zebranym w przedmiotowej sprawie, zarówno osobowym, jak i materiałem w postaci zebranych w sprawie dokumentów min. w postaci policyjnych notatek urzędowych, kserokopii niebieskiej karty, raportów działań i wydruku z bazy (...). Zostały min. wsparte zeznaniami świadków: I. S., B. N., W. K., M. P., B. T., M. R. S. Z. oraz S. J.. Zeznania tych świadków sąd uznał za polegające na prawdzie, albowiem świadkowie ci nie mieli żadnego interesu w składaniu fałszywych zeznań przed sądem. W ocenie sądu w/w świadkowie opisywali jedynie zaobserwowane przez siebie sytuacje i zachowania oskarżonego w stosunku do żony, które oceniali negatywnie. Zeznania tych świadków są logiczne, konsekwentne i spójne pomiędzy sobą i pozostałym materiałem dowodowym zebranym w niniejszej sprawie. Korespondują one z zeznaniami pokrzywdzonych i razem tworzą spójny stan faktyczny.

Warto wskazać, że W. D. jest koleżanką I. K.. Kobiety często ze sobą rozmawiają, spotykają się. W trakcie tych rozmów I. K. opowiada o nagannych zrachowaniach męża. W. D. również sama tego typu zachowania widziała. D. K. nie akceptował koleżanki zony i w sytuacji, kiedy jego związek się rozpadał zadzwonił do niej i wypowiedział w stosunku do niej groźby, które wywołały u niej obawę spełnienia. W tym zakresie sąd daje w pełni wiarę pokrzywdzonej W. D. albowiem brak jest podstaw, by odmówić jej wiarygodności w tym zakresie. Jej zeznania zostały potwierdzone przez biegłego informatyka, który dokonując analizy telefonu komórkowego ujawnił, że w dniu 23 lipca 2020 roku oskarżony kontaktował się z W. D.. Wprawdzie oskarżony temu nie zaprzecza, twierdzi jednak, że nie wypowiedział wtedy gróźb karalnych. Warto jednak wskazać, że przyznał że był wzburzony i mógł na nia nakrzyczeć. Oczywiście nie pamięta, żeby padły jakieś groźby, a swoje zachowanie wobec koleżanki żony usprawiedliwił w ten sposób, że przecież pokrzywdzona wpuściła go później na herbatę więc na pewno jej nie groził. Zauważyć należy, że W. D., znając oskarżonego od wielu lat, faktycznie chciała później z nim porozmawiać kiedy przeszedł ją przeprosić, ale nie oznacza jednak, że w momencie wypowiadania wobec niej gróźb nie odczuwała lęku i staruchu przed ich spełnieniem. Tym bardziej, że miała tego samego dnia informacje od I. K., że oskarżony zachowuje się nieracjonalnie i również mówił jej, że coś zrobi W. D..

Warto wskazać, iż wyjaśnienia oskarżonego tym bardziej wydają się nieprawdziwe, że wyjaśnił, iż w sprawie o rozwód świadkowie mówili o kłótniach pomiędzy nim a I. K., a nie o tym, że to on wszczynał awantury. Z ustaleń Sądu Okręgowego w Kaliszu wskazanych w uzasadnieniu wyroku rozwodowego wynika jednoznacznie, że to D. K. nadużywał alkoholu i był agresywny wobec żony. Jeśli chodzi o I. K. to sąd wskazał, ze od około czerwca 2020r. zaczęła spotykać się z innym mężczyzna, dlatego również zawiniła w kwestii rozpadu związku małżeńskiego.

W tym miejscu należy podkreślić, iż oskarżony w swoich wyjaśnieniach przyjął taką postawę, że tak naprawdę „nic się nie stało”. Powiedział „kiedy było zgłoszenie to już wszystko było jasne i emocje mu puściły i dokładnie nie pamiętam co się wydarzyło ale nic strasznego się nie wydarzyło”. Sąd meritti zgadza się z oceną Sądu Okręgowego w Kaliszu dokonaną w związku z toczącą się sprawą rozwodową, że zachowanie D. K. polegające na nadużywaniu przez niego alkoholu i narkotyków, wszczynanie awantur z I. K., przejawianie wobec niej agresji, miło destrukcyjny wpływ na istnienie więzi małżeńskich między stronami. D. K. był bezkrytyczny wobec swego nałogu, który miał negatywne przełożenie na każdą sferę życia małżonków i rodziny. Swoje naganne zachowanie wobec żony, które trwało od stycznia 2019r. do 24 lipca 2020r. tłumaczy tym, że pod koniec ich związku faktycznie I. K. nawiązała relacje z innym mężczyzną. Jego naganne zachowania przybrały wtedy jedynie na sile i wtedy właśnie I. K. musiała już prosić o pomoc policję. Jeśli chodzi o znalezione u oskarżonego środki odurzające, to oskarżony również tłumaczy się tym, że one należały zarówno do niego, jak i do jego żony. Zauważyć jednak należy, że to oskarżony, a nie jego żona odebrał z Policji słoik szklany z zieloną zakrętką z napisem STOCZEK, w którym ujawniono nielegalne środki, a świadkowie wskazują (w tym matka oskarżonego), że był uzależniony od alkoholu i zażywał środki odurzające.

Jeśli chodzi o zeznania matki i siostry oskarżonego tj. B. K. i K. K., to sąd nie wziął ich pod uwagę ustalając stan faktyczny w przedmiotowej sprawie, bowiem osoby te są negatywnie nastawione do byłej żony oskarżonego mając do niej pretensje, że odwróciła się od D. K., nie przekonała męża żeby poszedł na leczenie, tylko znalazła sobie innego mężczyznę. Słyszały od pokrzywdzonej jak mówiła, że D. K. ma problem z alkoholem i narkotykami ale nie mówiła im, że się nad nią znęca. Matka oskarżonego słyszała od nie o tym, że ją szarpał ale według niej to nie jest pobicie i znęcanie.

Sąd dał wiarę zaliczonym w poczet materiału dowodowego dokumentom oraz opiniom sporządzonym na potrzeby niniejszego postępowania. Żadna ze stron nie podważała rzetelności ich sporządzenia.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadka T. K.

j.w

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

D. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art. 207 § 1 k.k. penalizuje zachowanie polegające na świadomym wyrządzaniu cierpień fizycznych lub psychicznych min. osobie najbliższej. Oznacza działanie albo zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych, powtarzających się albo jednorazowym lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie. (por wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 1982 II KR 5/82 opubl. OSNPG 1982/8/114). Istota znęcania polega na jedno- lub wielorodzajowych pojedynczych czynnościach sprawcy, naruszających różne dobra pokrzywdzonego i systematycznie powtarzających się, a odznaczających się intensywnością w zadawaniu dolegliwości fizycznych lub psychicznych.

Pojęcie „znęcanie się” na gruncie art. 207 k.k. zawiera w sobie istnienie przewagi sprawcy nad osobą pokrzywdzoną, której nie może się ona przeciwstawić lub może to uczynić w niewielkim stopniu. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2003 r. IV KKN 312/99 opubl. LEX nr 77436). Ochroną tego przepisu objęte są nie tylko osoby najbliższe ale również osoby pozostające wobec sprawcy w stosunku zależności oraz osoby nieporadne z uwagi na starszy wiek czy kalectwo.

Przestępstwo groźby karalnej opisane w art. 190 § 1 kk godzi natomiast w wolność człowieka w sferze psychicznej (wolności od strachu, zastraszenia). Jego treścią jest grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa (zbrodni lub występku) na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej. Przedmiotem ochrony w określeniu czynu zabronionego z art. 190 § 1 kk jest wolność człowieka przed obawą popełnienia przestępstwa na jego szkodę lub szkodę osoby mu najbliższej. W przepisie tym chronione jest więc poczucie bezpieczeństwa jednostki. Groźba jest oddziaływaniem na psychikę drugiej osoby przez przedstawienie zagrożonemu zła, które go spotka ze strony grożącego. Aby przestępstwo mogło być dokonane, groźba musi dotrzeć do pokrzywdzonego i wywołać u niego określony stan psychiczny Pokrzywdzony musi więc potraktować groźbę poważnie i uważając jej spełnienie za prawdopodobne. Treścią groźby musi być zapowiedź popełnienia czynu bezprawnego. Może być ona wyrażona za pomocą wszystkich środków mogących przekazać do świadomości odbiorcy jej treść. Może być dokonana ustnie, a także za pomocą gestu, czy też innego zachowania np. wyjęcia niebezpiecznego narzędzia i pokazania jaki zostanie zrobiony z niego użytek.

Działanie przestępcze, o którym stanowi art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2005 r., Nr 179, poz. 1485) polega natomiast na niezgodnym z ustawą posiadaniu substancji środków odurzających lub substancji psychotropowych do których zaliczana jest amfetamina. Czyn ten zagrożony jest karą do 3 lat pozbawienia wolności. Jeśli jednak ilość posiadanych środków nie jest znaczna to dopuszczalna jest kwalifikacja z ust. 3 w/w artykułu, który stanowi, że w wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. K.

pkt. 1-6

pkt. 8

Odnosząc powyższe rozważania prawne do stanu faktycznego ustalonego w niniejszej sprawie należy stwierdzić, iż oskarżony swoim zachowaniem w okresie od 1 stycznia 2019 do 24 lipca 2020 roku w miejscowości Z. Cukrownia gm. S., znęcał się fizycznie i psychicznie nad swoją żoną I. K. w ten sposób, że wielokrotnie będąc w stanie nietrzeźwości wszczynał awantury domowe w trakcie trwania których zachowywał się agresywnie, używał słów potocznie uznawanych za wulgarne i obelżywe, znieważał i ubliżał pokrzywdzonej, szarpał i popychał pokrzywdzoną, rzucał przedmiotami, niszczył mienie należące do pokrzywdzonej, zakłócał spokój nocny, zamykał w domu, ograniczał kontakty, a także groził pozbawieniem życia i zdrowia przy czym groźby te wzbudziły u zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona. Swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 207 § 1 kk. Cechą podmiotową znęcania się jest jego umyślność, wyrażająca się w chęci wyrządzenia krzywdy fizycznej lub moralnej, dokuczania, poniżania – obojętnie z jakich pobudek. Bez znaczenia dla odpowiedzialności oskarżonego pozostaje zatem, co skłoniło go do tego rodzaju zachowań wobec pokrzywdzonej. Nic bowiem nie stanowi usprawiedliwienia dla psychicznego i fizycznego dręczenia drugiej osoby.

Ponadto sąd uznał, iż D. K. w dniu 23 lipca 2020 w miejscowości Z. Cukrownia gm. S., w trakcie rozmowy telefonicznej groził słownie pozbawieniem życia i zdrowia W. P. obecnie D., przy czym wypowiedziana groźba wzbudziła u zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona. Swoim zachowaniem oskarżony wypełnił zatem znamiona przestępstwa z art. 190 § 1 kk.

Oskarżony D. K. w dniu 24 lipca 2020 w miejscowości Z. Cukrownia gm. S. wbrew przepisom ustawy posiadał środki odurzające w postaci marihuany w ilości 0,255 grama netto, wobec czego sąd uznał również, że zrealizował dyspozycję art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Sąd za Prokuratorem przyjął, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi.

Zarzucane oskarżonemu czyny były przez niego zawinione, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę oskarżonego. Oskarżony w chwili dokonania zarzucanych mu czynów rozumiał ich znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. D. K. miał zdolność rozpoznania bezprawności czynu i zachodziła normalna sytuacja motywacyjna. Fakt, iż działał pod wpływem alkoholu, czy środków odurzających nie jest przesłanką wyłączającą bezprawność jego zachowania wobec pokrzywdzonej.

Stopień społecznej szkodliwości czynu należy ocenić jako znaczny, z uwagi na działanie oskarżonego w stosunku do najbliższej osoby oraz intensywność negatywnych zachowań oskarżonego.

Przy wymiarze kary sąd wziął pod uwagę jako okoliczności obciążające elementy rzutujące na stopień społecznej szkodliwości czynu oraz nagminność tego typu przestępstw w skali ogólnokrajowej i działanie w stanie nietrzeźwości oraz rodzaj i rozmiar ujemnych następstw wywołanych zachowaniem oskarżonego. Wspomnieć tu należy, iż przestępstwo znęcania stanowi rażące naruszenie obowiązków rodzinnych i prowadzi do rozbicia rodziny. Jako okoliczność łagodzącą sąd potraktował uprzednią niekaralność oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze w korelacji z określonymi w art. 53 k.k. dyrektywami wymiaru kary sąd wymierzył oskarżonemu za I czyn karę 5 miesięcy pozbawienia wolności (czyn z art. 207 § 1 kk zagrożony jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności), a za II czyn karę 3 miesięcy pozbawienia wolności (czyn z art. 190 § 1 kk zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności oraz pozbawienia wolności do lat 2). Za III czyn wymierzył karę również 3 miesięcy pozbawienia wolności. W pkt. 4 wyroku wymierzył D. K. karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem sądu orzeczona kara jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym, spełniając tym samym wymogi prewencji generalnej, jak również stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr. W stosunku do oskarżonego Sąd skorzystał z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia kary biorąc pod uwagę fakt, iż w momencie popełnienia czynów przestępnych D. K. nie był uprzednio karany. Warunkowo zawieszając wobec oskarżonego wykonanie wymierzonej kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności sąd wyznaczył oskarżonemu okres próby w wymiarze 1 roku, który pozwoli zweryfikować przyjętą wobec niego pozytywną prognozę, iż mimo nie wykonania kary pozbawienia wolności oskarżony będzie poprawnie funkcjonował w warunkach kary probacyjnej, nie popełni w przyszłości ponownie przestępstwa.

W pkt. 6 wyroku na podstawie art. 72 § 1 pkt. 5 i 6 kk zobowiązał oskarżonego D. K. do powstrzymania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków odurzających oraz poddania się terapii uzależnień. Z opinii biegłych psychiatrów jednoznacznie wynika, że stwierdzono u oskarżonego uzależnienie mieszane od substancji psychoaktywnych i powstałe w przebiegu uzależnienia zaburzenia osobowości. Wskazano, iż D. K. dotychczas nie utrzymywał dłuższej abstynencji, a leczenie odwykowe nie przyniosło istotnej zmiany jego funkcjonowania. Wobec powyższego zobowiązanie oskarżonego do poddania się terapii uzależnień jest jak najbardziej zasadne.

Biorąc pod uwagę naganne i przestępcze działania oskarżonego wobec najbliższej mu osoby, która powinna w spokoju żyć w własnym mieszkaniu nie bojąc się własnego męża, sąd na podstawie na podstawie art. 46 § 2 kk orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej I. K. nawiązkę w kwocie 3000,00 /trzy tysiące 00/100/ złotych.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. K.

pkt.7

pkt.10

Na poczet wymierzonej kary pozbawienia wolności sąd w pkt. 5 wyroku zaliczył oskarżonemu na podstawie art. 63 § 1 kk okres aresztowania w sprawie od dnia 16.06.2020r. godz. 3:30 do dnia 06.11.2020r. godz. 14:20 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 44 § 2 kk orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci pustego woreczka strunowego po suszu roślinnym przechowywanego w aktach sprawy, poprzez pozostawienie w aktach sprawy.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt. 9

pkt. 11

Biorąc pod uwagę sytuację materialną oskarżonego, sąd uznał, iż oskarżony jest w stanie ponieść koszty sądowe wygenerowane podczas procesu. Dlatego zasądził od oskarżonego D. K. na rzecz oskarżycielki posiłkowej I. K. kwotę 1008,00 złotych tytułem zwrotu kosztów udzielonej oskarżycielce posiłkowej pomocy prawnej, a na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1903,79 złotych tytułem kosztów sądowych. Na kwotę tą składają się koszty postępowania przygotowawczego w wysokości 1733,79 zł, opłata od doręczeń w wysokości 20,- zł, opłata od aktualnej karty karnej w kwocie 30,- zł oraz 120,- zł opłaty od wymierzonej kary.

1Podpis