Pełny tekst orzeczenia

1Przewodniczący:

1SSO Ewa Rusin (spr.)

1Sędziowie:

1SO Tomasz Uszpulewicz

2SO Tomasz Wysocki

1Protokolant:

1 Ewa Ślemp

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 707/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich z dnia 15 czerwca 2022r.

sygn. akt II K 561/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ obrońca

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

K. N.

Aktualnie 22 –letni oskarżony był już 8 - krotnie karany sądownie za różnego rodzaju występki pospolite, głównie przeciwko mieniu, przeciwko zdrowiu z art. 157 § 2 kk i tzw. narkotykowe.

Dane o karalności

725-726

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dane o karalności

Niekwestionowane.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

I. mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania tj. art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. w zw. z art. 5 § 2 k.p.k., polegającą na dowolnej a nie swobodnej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności zeznań świadka D. B. i przyjęcie, że wina oraz sprawstwo oskarżonego nie budzą wątpliwości, podczas gdy z zeznań świadka wprost wynika, że pokrzywdzona w momencie jego przyjazdu nie wyglądała na wystraszoną zapłakaną, a wręcz na podekscytowaną, co stanowi wątpliwość, która winna być rozstrzygana na korzyść oskarżonego;

II. mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania tj. art. 410 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. polegającą dowolnej a nie swobodnej ocenie zeznań świadka J.

J. skutkującej ich nieuwzględnieniem, podczas gdy wskazywały one istotne dla postępowania informację;

w przypadku nieuznania zasadności powyższych zarzutów:

III. na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 § 4 k.p.k. rażącą niewspółmierność orzeczonej kary pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 7 miesięcy, w stosunku do celów, jakie kara ta winna spełnić w zakresie prewencji szczególnej i społecznego oddziaływania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. I, II.

Jak należy wnioskować z treści apelacji, bo tego nie wyrażono wprost, jej przedmiotem w tym zakresie jest uznanie sprawstwa i zawinienia oskarżonego co do czynów I- go ( zgwałcenia pokrzywdzonej W. S.) i II – go ( gróźb kwalifikowanych z art. 245 kk).

Uznanie przy zastosowaniu kryteriów art. 7 kpk za wiarygodne jednych dowodów i odrzucenie wiarygodności innych to prawidłowy proces ocenny, zaś następcze oparcie ustaleń faktycznych na dowodach ocenionych jako wiarygodne nie może zostać potraktowane jako obrazą art. 7 kpk czy powoływanego dalej w apelacji art. 5 § 2 kpk tylko dlatego, iż ustalenia te nie są akceptowane przez oskarżonego. W szczególności nie stanowi naruszenia tego przepisu dokonanie oceny materiału dowodowego w sposób odmienny od subiektywnych oczekiwań jednej ze stron procesu, w tym przypadku oskarżonego, jak chce tego apelujący.

Przeciwnie oczekiwaniom oskarżonego zaprezentowana przez sąd I instancji ocena dowodów pozostaje prawidłowa, bo obejmuje całokształt ujawnionych okoliczności sprawy, jest wszechstronna i pozbawiona błędów logicznych. Przypomnieć wypada, iż przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 kpk wtedy, gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), stanowi wyraz rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego(art. 4 kpk ), jest wyczerpujące i logiczne - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 kpk).

Kontrola odwoławcza wykazała, że sąd I instancji nienagannie wypełnił te wymogi, dlatego ustalenia faktyczne i wnioskowania zaskarżonego wyroku zostały w postępowaniu apelacyjnym zaakceptowane.

Apelujący nawet nie podjął próby wykazania, aby w rozumowaniu sądu rejonowego w zakresie oceny dowodów wystąpiły jakieś istotne błędy czy wadliwości. Dotyczy to zwłaszcza najważniejszego dowodu, na którym oparto ustalenia wyroku w postaci zeznań pokrzywdzonej 18 – letniej W. S.. Pokrzywdzona ( która oskarżonego poznała w dniu zdarzenia) konsekwentnie i obszernie opisała zastosowaną wobec niej przez oskarżonego przemoc w postaci bicia po całym ciele, trzymania za włosy, doprowadzenie jej w ten sposób do stosunku oralnego i waginalnego a następnie wyartykułowane groźby oskarżonego popełnienia kolejnego przestępstwa w razie zawiadomienia o zgwałceniu organów ścigania. Przekonanie o miarodajności tych zeznań słusznie sąd oparł nie tylko na analizie tego dowodu ale także innych niepodważonych i nawet nie wymienionych w apelacji dowodach, tj. dokumentacji fotograficznej i lekarskiej dotyczącej doznanych przez pokrzywdzoną obrażeń ciała, opinii medycznej i psychologicznych, zeznań świadków wspierających relację pokrzywdzonej w osobach S. M., M. P. (1)i A. P..

Natomiast wyjaśnieniom oskarżonego sąd ten słusznie dał wiarę tylko w ograniczonym zakresie, tj. że oskarżony krytycznego wieczoru miał kontakt seksualny z pokrzywdzoną, odmawiając wiary depozycjom o wyrażonej przez pokrzywdzoną zgodzie na współżycie, czułym pożegnaniu z oskarżonym i następnie utrzymywaniu z nią kontaktów, zaś próbę zdeprecjonowania pokrzywdzonej jako osoby zdemoralizowanej trafnie uznał za nieskuteczną linię obrony.

Przywołane w apelacji zeznania świadka D. B., który już po dokonanych czynach I i II przyjechał na miejsce, by odwieźć oskarżonego i pokrzywdzoną do domów, także nie wspierają linii obrony oskarżonego, w tym nawet nie prowadzą do potrzeby podejmowania rozważań w aspekcie art. 5 § 2 kpk. Ów świadek wprost wskazał, iż po przyjeździe na miejsce spotkania, uznał, że pokrzywdzona cyt.”nie wyglądała na wystraszoną … odniosłem wrażenie, że była podekscytowana, miała wypieki na twarzy…”, ale też zaznaczył, że domyślił się, że mogło dojść między oskarżonym i pokrzywdzoną do zbliżenia, pokrzywdzona nie okazywała zainteresowania oskarżonym, świadek też dostrzegł na jej twarzy duży ślad zaczerwienienia pod lewym okiem (k. 39 akt). Zatem opisane wyżej subiektywne spostrzeżenia świadka o „podekscytowaniu” pokrzywdzonej nie są korzystne dla linii obrony oskarżonego, tym bardziej, że jak to także dalej wyraził świadek B., pokrzywdzona w trakcie jazdy do domu wręcz ignorowała oskarżonego.

Bezskutecznie apelujący buduje rzekome uchybienia sądu I instancji w odniesieniu do oceny zeznań świadka J. J.. Które to informacje świadka apelujący uznał za istotne, tego jej autor nie wyartykułował, przez co nie sposób się do tego zarzutu odnieść merytorycznie. Wypada tylko wskazać, że J. J. oskarżony poznał tydzień przed inkryminowanymi czynami, wiedząc że ma chłopaka narzucał się oświadczeniami, że ją kocha i by dla niego zostawiła swojego wieloletniego chłopaka ( k. 110 akt). J. J. nie była świadkiem inkryminowanych czynów, a jej własna opinia o pokrzywdzonej w lokalnym środowisku nie ma żadnego znaczenia dla ustaleń wyroku, dlatego słusznie sąd I instancji zeznania świadka uznał za dowód nieprzydatny.

Ad. III.

Równie nietrafiony okazał się alternatywny zarzut rażącej niewspółmierności kary łącznej.

Apelujący nie wykazał, by kara łączna w zaskarżonym wymiarze nosiła cechy surowości, a już tym bardziej rażącej w rozumieniu art. 438 pkt. 4 kpk.

Suma kar podlegających łączeniu to 4 lata pozbawienia wolności, w tym relatywnie niska kara 3-ch lat pozbawienia wolności za występek zgwałcenia, kwalifikowany z art. 197 § 1kk i art. 157 § 2 k k w zw. z art. 11 § 2 kk, zatem łączna 3-ch lat i 7-miu miesięcy pozbawienia wolności, zważywszy na nieskuteczność licznych uprzednich skazań i powrót oskarżonego na drogę przestępstwa jawi się wręcz łagodną. Jej wykonanie powinno stanowić rozstrzygnięcie wychowawcze i zapobiegawcze dla oskarżonego oraz zrealizować wymogi prewencji ogólnej w rozumieniu art. 85 a kk.

Wniosek

o uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, ewentualnie o zmianę orzeczenia poprzez wymierzenie oskarżonemu łagodniejszej kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec prawidłowych ustaleń faktycznych zaskarżonego wyroku brak jakichkolwiek podstaw dla zmiany wyroku przez uniewinnienie oskarżonego, tym bardziej, ze do czynu III-go z art. 278 § 1 kk oskarżony się przyznał.

Alternatywny wniosek o obniżenie wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności także nie znajduje uzasadnionych podstaw, o czym wskazano w sekcji 3.1 wyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Uznanie sprawstwa i zawinienia oskarżonego co do obu zarzucanych mu czynów z akceptacją wymiaru kar jednostkowych i łącznej pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji zebrał pełny materiał dowodowy, następnie prawidłowo ocenił, stosując się ściśle do kryteriów art. 7 kpk ( oceniając dowody we wzajemnym powiązaniu, wywodząc słuszne i logiczne wnioski końcowe), w następstwie czego poczynił trafne ustalenia faktyczne, a prawidłowa ich subsumpcja skutkowała słusznym skazaniem oskarżonego za zarzucane mu występki.

Ponadto w sprawie nie wystąpiły także podstawy bezwzględne z art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów apelacyjnych.

Nie wystąpiły również w sprawie okoliczności o jakich mowa w art. 440 kpk, uzasadniające zmianę wyroku na korzyść oskarżonego czy uchylenie wyroku w trybie art. 437 § 2 kpk.

Skoro ponadto wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe dotykają dolnego progu zagrożenia zwłaszcza w art. 197 § 1 kk, a karę łączną wymierzono z zastosowaniem zasady asperacji, to nie występują jakiekolwiek przesłanki do łagodzenia tej kary.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II. III.

II. O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie § 4 ust. 1 i 3 w zw. z § 17 ust. 2 pkt 4) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2016.1714).

III. O zwolnieniu oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 624 § 1 kpk, co uzasadnia brak po jego stronie majątku i realnych dochodów oraz wymierzenie kary izolacyjnej.

7.  PODPIS

SSO Tomasz Uszpulewicz SSO Ewa Rusin SSO Tomasz Wysocki

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

orzeczenie o winie i karze

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana