Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Aleksander Ostrowski

Sędziowie SSO Grzegorz Szepelak

SSR del. do SO Anna Borkowska (spr.)

Protokolant Justyna Gdula

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Tomasza Fedyka

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r.

sprawy P. G. (1)

oskarżonego o przestępstwa z art . 279 § 1 k.k., z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art.279§1 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej

z dnia 21 października 2013 r. sygn. akt XII K 336/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając obie apelacje za oczywiście bezzasadne;

II.  zasądza od Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej) na rzecz adwokat K. K. kwotę 516,60 złotych (pięciuset szesnastu i ⁶⁰ / 100 , w tym VAT), tytułem nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IV Ka 260/14

UZASADNIENIE

P. G. (1) oraz prawomocnie skazany w tym samym postępowaniu P. G. (2) zostali oskarżeni o to, że:

I. w okresie od 31 października 2012 roku do 3 listopada 2012 roku we W. działając wspólnie i w porozumieniu włamali się do boksu piwnicznego przy ul. (...), poprzez przecięcie kłódki zabezpieczającej drzwi wejściowe przy użyciu nieokreślonego narzędzia, po czym z wnętrza dokonali kradzieży nieokreślonej ilości słoików z przetworami o nieustalonej wartości strat w wysokości 30 złotych działając na szkodę W. S.

- to jest o czyn z art. 279 § 1 k.k.

II. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu włamali się w ten
sam sposób do boksu piwnicznego przy ul. (...), po czym z wnętrza
dokonali kradzieży nieokreślonej ilości słoików z przetworami o nieustalonej wartości
strat nie mniejszej niż 30 złotych działając na szkodę M. M.,

- to jest o czyn z art. 279 § 1 k.k.

III. W tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu włamali się w
ten sam sposób do boksu piwnicznego przy ul. (...), po czym z wnętrza
dokonali kradzieży odkurzacza m-ki Z. i dwóch par męskiego obuwia typu
(...) o łącznej wartości 360 złotych działając na szkodę D. B.,

- tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

IV. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu, włamali się do
boksu piwnicznego przy ul. (...), po czym z wnętrza usiłowali dokonać
kradzieży mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnęli z uwagi na brak nadających się
do tego przedmiotów, czym działali na szkodę D. G.,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

V. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu usiłowali włamać
się do boksu piwnicznego przy ul. (...), po czym z wnętrza usiłowali
dokonać kradzieży mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnęli z uwagi na brak
nadających się do tego przedmiotów, działając na szkodę I. W.,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

VI. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu usiłowali
włamać się do boksu piwnicznego przy ul. (...), poprzez przecięcie łańcucha
od kłódki zabezpieczającej drzwi wejściowe, po czym z wnętrza usiłowali dokonać
kradzieży mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnęli z uwagi na brak nadających się
do tego przedmiotów, czym działał na szkodę M. W.,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

VII. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu, usiłowali
włamać się do boksu piwnicznego przy ul. (...), po czym z wnętrza usiłowali
dokonać kradzieży mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnęli z uwagi na brak
nadających się do tego przedmiotów, działając na szkodę J. P.,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

VIII. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu, usiłowali
włamać się do boksu piwnicznego przy ul. (...), poprzez przecięcie kłódki
zabezpieczającej drzwi wejściowe, po czym z wnętrza usiłowali dokonać kradzieży
mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnęli z uwagi na brak nadających się do tego
przedmiotów, działając na szkodę I. P.,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

IX. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu usiłowali
włamać się w ten sam sposób do boksu piwnicznego przy ul. (...), po czym
z wnętrza usiłowali dokonać kradzieży mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnęli z
uwagi na brak nadających się do tego przedmiotów, działając na szkodę T. Z.,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

X. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu usiłowali
włamać się do boksu piwnicznego przy ul. (...), poprzez przecięcie kabłąka
zabezpieczającego drzwi, po czym z wnętrza usiłowali dokonać kradzieży mienia, lecz
zamierzonego czynu nie osiągnęli z uwagi na brak nadających się do tego przedmiotów,
działając na szkodę T. W.,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

XI. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu usiłowali
włamać się do boksu piwnicznego przy ul. (...), poprzez przecięcie kłódki
zabezpieczającej drzwi wejściowe, po czym z wnętrza usiłowali dokonać kradzieży
mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnęli z uwagi na brak nadających się do tego
przedmiotów, działając na szkodę J. B. (1),

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

XII. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu, usiłowali włamać się do boksu piwnicznego przy ul. (...), poprzez ukręcenie metalowego uchwytu oraz poluzowanie ucha skobla zabezpieczającego drzwi wejściowe, po czym z wnętrza usiłowali dokonać kradzieży mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnęli z uwagi na brak nadających się do tego przedmiotów, działając na szkodę J. C.,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

XIII. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu, usiłowali włamać się do boksu piwnicznego przy ul. (...), poprzez przecięcie kłódki zabezpieczającej drzwi wejściowe, po czym z wnętrza usiłowali dokonać kradzieży mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnęli z uwagi na brak nadających się do tego przedmiotów, działając na szkodę M. B.,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

XIV. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu, usiłowali włamać się do boksu piwnicznego przy ul. (...), poprzez zerwanie skobla, po czym z wnętrza usiłowali dokonać kradzieży mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnęli z uwagi na brak nadających się do tego przedmiotów, działając na szkodę A. P.,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

XV. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu, usiłowali włamać się do boksu piwnicznego przy ul. (...), poprzez zerwanie kłódki w drzwiach wejściowych, po czym z wnętrza usiłowali dokonać kradzieży mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnęli z uwagi na brak nadających się do tego przedmiotów, działając na szkodę A. B.,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

XVI. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu, usiłowali włamać się do boksu piwnicznego przy ul. (...), poprzez zerwanie kłódki w drzwiach i łańcucha zabezpieczającego drzwi, po czym z wnętrza usiłowali dokonać kradzieży mienia, lecz zamierzonego czynu nie osiągnęli z uwagi na brak nadających się do tego przedmiotów, działając na szkodę M. O.,

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

XVII. w okresie od 12 listopada 2012 roku do 13 listopada 2012 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu, włamali się do boksu piwnicznego przy ul. (...) skąd po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia w postaci wyłamania wkładki zamka i wybiciu otworu w drzwiach wejściowych zabrali w celu przywłaszczenia trzydzieści sztuk papieru toaletowego, wiertła marki H., płyn do spryskiwaczy, czym spowodowali straty w wysokości 300 złotych na szkodę P. K.,

- tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

XVIII. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu włamali się do boksu piwnicznego nr 23 przy ul. (...), skąd po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia w postaci wybicia zamka drzwi zabrali w celu przywłaszczenia rower górski marki A., odkurzacz marki R., antenę (...), szlifierkę kątową marki E. (...) wraz z walizką, wiertarkę marki E. (...) wraz z walizką, miernik elektryczny, walizkę podróżną marki C., podwójny bagażnik dachowy, trzy pary butów narciarskich marki N., wkrętarkę marki E. (...) wraz z kluczami, stacją do ładowania i dwoma akumulatorami, walizkę z zawartością kompletu narzędzi różnego rodzaju, dwa komplety kijów narciarskich marki R. i dwóch kompletów kijów do nording walking marki E. (...) czym spowodowali straty w wysokości 5985 złotych na szkodę G. G.,

- tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

XIX. w okresie od 15 listopada 2012 roku do 16 listopada 2012 roku we W.,
działając wspólnie i w porozumieniu włamali się do boksu piwnicznego przy ulicy
(...) 132-144 skąd po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia w postaci
wyłamania zamka drzwi wejściowych zabrali w celu-przywłaszczenia dwie walizki
podróżne marki S., grę interaktywną, monitor (...) marki P. czym
spowodowali straty w wysokości 780 złotych na szkodę B. P. (1),

- tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

XX. w tym samym miejscu i czasie, działając wspólnie i w porozumieniu dokonali
włamania do boksu piwnicznego przy ulicy (...) skąd po uprzednim
pokonaniu zabezpieczenia w postaci wyłamania zamka drzwi wejściowych zabrali w celu
przywłaszczenia transformator bezpieczeństwa(...), śrubokręt, pistolet do kleju, vorkę
cyny do lutowania, trzy noże do tapet, szlifierkę kątową wyrzynarkę, wkrętarkę
akumulatorową zestaw śrubokrętów elektrycznych, zestaw wkrętaków ślusarskich,
zestaw kombinerek i obcinaczek elektrycznych czym spowodowali straty w wysokości
535 złotych na szkodę B. J.,

- tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

XXI. w okresie od 22 listopada 2012 roku do 28 listopada 2012 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu włamali się do boksu piwnicznego w budynku przy ulicy (...) skąd po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia w postaci przecięcia skobla zabrali w celu przywłaszczenia cztery felg stalowych wraz z oponami letnimi marki B. czym spowodowali straty w wysokości 2000 złotych na szkodę L.
H. ,

- tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

XXII. w okresie od 12 grudnia 2012 roku do 14 grudnia 2012 roku we W.,
działając wspólnie i w porozumieniu włamali się do boksu piwnicznego w budynku
przy ulicy (...) po uprzednim zerwaniu kłódki zabezpieczającej drzwi
wejściowe a następnie zabrali w celu przywłaszczenia ozdoby choinkowe, wędki i
kołowrotki czym spowodowali straty w wysokości 2000 złotych na szkodę B. P. (2),

- tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

XXIII. w okresie od 11 grudnia 2012 roku do 13 grudnia 2012 roku we W.,
działając wspólnie i w porozumieniu włamali się do boksu piwnicznego w budynku
przy ulicy (...) po uprzednim odgięciu zawiasów zabezpieczających
drzwi wejściowe a następnie zabrali w celu przywłaszczenia kamerę J., laptopa
m-ki D. czym spowodowali straty w wysokości 600 złotych na szkodę
R. S., .

- tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

XXIV. w dniu 18 grudnia 2012 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu
włamali się do boksu piwnicznego przy ulicy (...) skąd po uprzednim
pokonaniu zabezpieczenia w postaci wyłamania skobla drzwi wejściowych zabrali w celu
przywłaszczenia cztery opony marki P. czym spowodowali straty w wysokości 800
złotych na szkodę M. G.,

- tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

Nadto P. G. (1) został oskarżony o to, że:

XXV. w okresie od 13 do 14 stycznia 2013r. we W. przy ul. (...)
działając wspólnie i w porozumieniu z nn mężczyzną po uprzednim pokonaniu
zabezpieczeń fabrycznych zabrał w celu przywłaszczenia samochód osobowy m-ki V.
P. nr rej. (...) o wartości 2000 zł na szkodę A. R.,

- tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 21 października 2013 r. sygn. akt XII K 336/13 Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej:

I.  uznał oskarżonych P. G. (1) i P. G. (2) za winnych popełnienia zarzucanych im czynów opisanych w pkt I-XXIV części wstępnej wyroku, a nadto oskarżonego P. G. (1) za winnego zarzucanego mu czynu opisanego w pkt XXV części wstępnej wyroku, przy czym ustalił, że czyny te stanowią wypadki mniejszej wagi w rozumieniu art. 283 k.k., a nadto, że zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. i za te czyny na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył oskarżonym kary po 10 miesięcy pozbawienia wolności

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonych oskarżonym P. G. (1) i P. G. (2) kar pozbawienia wolności zaliczył okres ich zatrzymania:

- oskarżonemu P. G. (1) od dnia 28 lutego 2013 r. do 2 marca 2013 r.

- oskarżonemu P. G. (2) od dnia 23 do 24 kwietnia 2013 r.

III.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/347/12 pod poz. 1-17 na karcie 148 akt sprawy

IV.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. B. (2) kwotę 531,36 zł (w tym VAT) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu P. G. (2) z urzędu

V.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. G. kwotę 442,80 zł (w tym VAT) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu P. G. (1) z urzędu

VI.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. zwolnił oskarżonych od ponoszenia przypadających na nich kosztów procesu.

Od powyższego wyroku apelację wywiedli oskarżony P. G. (1) oraz jego obrońca, którzy zaskarżyli rozstrzygnięcie w części dotyczącej orzeczenia o karze.

W osobistej apelacji oskarżony P. G. (1) wniósł o zmianę wyroku poprzez warunkowe zawieszenie orzeczonej kary pozbawienia wolności. Oskarżony podniósł, że od dnia wydania ostatniego wyroku skazującego, tj. od dnia 29 listopada 2012 r., nie popełnił kolejnych przestępstw. Powodem popełniania czynów zabronionych była trudna sytuacja materialna i życiowa oskarżonego, który obecnie zrozumiał niewłaściwość swojego postępowania, znalazł pracę i zamierza kontynuować naukę.

Obrońca oskarżonego zarzucił orzeczeniu rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec P. G. (1) polegającą na wymierzeniu mu kary 10 miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, bez należytego uwzględnienia wszystkich okoliczności łagodzących, tj. warunków osobistych, faktu przyznania się do winy, a nadto młodego wieku, które uzasadniały orzeczenie wobec niego kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Podnosząc przytoczony powyżej zarzut obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Obie apelacje jako bezzasadne nie zasługiwały na uwzględnienie. Kontrola odwoławcza akt przedmiotowej sprawy, a zwłaszcza argumentów zawartych w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia, pozwoliła Sądowi Okręgowemu na stwierdzenie, iż zarzut podniesiony przez obrońcę oskarżonego oraz wnioski o zmianę wyroku zawarte w obu apelacjach nie mogą zostać uwzględnione. Nie sposób bowiem przychylić się do stanowiska obrony, iż orzeczona przez Sąd I instancji kara jest rażąco niewspółmiernie surowa, zaś sam P. G. (1) w niniejszej sprawie winien być potraktowany w sposób łagodniejszy.

Na wstępie podnieść należy, iż analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji przeprowadził postępowanie w sposób prawidłowy i trafnie przypisał oskarżonemu sprawstwo i winę w zakresie zarzuconych mu czynów. Wydając wyrok Sąd uwzględnił w całości złożony przez oskarżonego P. G. (1) – w trybie art. 387 § 1 kpk - wniosek o wydanie wyroku skazującego bez prowadzenia postępowania dowodowego. Zawarte w pisemnym uzasadnieniu wyroku argumenty, które zadecydowały o wymierzeniu P. G. (1) bezwzględnej kary 10 miesięcy pozbawienia wolności są dla Sądu II instancji w pełni przekonujące.

Podkreślić należy, iż zasadność zarzutu rażącej niewspółmierności kary, opartego na treści art. 438 pkt 4 k.p.k., musi znajdować oparcie w takich okolicznościach, które sprawiają, że pomimo tego, iż kara mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, to jednak nie uwzględnia w sposób właściwy stopnia społecznej szkodliwości czynu i celów kary, czyniąc ją karą niesprawiedliwą w społecznym odczuciu (vide: wyrok Sądu Najwyższego z 11.04.1985 r. V KRN 178/85 OSNKW 1985/7-8/60, wyrok Sądu Najwyższego z 30.11.1990 r. WR 363/90, OSNKW 1991/7-9/39).

Za przypisane oskarżonemu czyny Sąd mógł wymierzyć oskarżonemu karę od 3 miesięcy do 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności (przepis art. 91 § 1 k.k. umożliwia bowiem wymierzenie kary w wysokości do górnej granicy zagrożenia zwiększonego o połowę). W ocenie Sądu Okręgowego wymierzona oskarżonemu kara nie nosi cech nadmiernej surowości, gdyż pomimo wielości przypisanych oskarżonemu czynów (oskarżony został skazany za 25 występków) orzeczona została w wymiarze nieznacznie tylko przekraczającym dolną granicę ustawowego zagrożenia za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. Wymierzając P. G. (1) bezwzględną karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, Sąd Rejonowy nie dopuścił się również sprzeniewierzenia dyrektywie wskazanej w art. 53 kk. Sąd ten biorąc pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynów, warunki osobiste oskarżonego, jego postawę, w tym przyznanie się przez P. G. (1) do winy, wymierzył oskarżonemu taką karę, która w ocenie tegoż Sądu jest niezbędna dla spełnienia celów zapobiegawczych i wychowawczych wobec oskarżonego, a także potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Za trafne i w pełni przekonujące należy uznać argumenty Sądu I instancji dotyczące braku podstaw do zastosowania względem oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary. Do takiego wniosku uprawnia lektura pisemnych motywów zaskarżonego wyroku, w których Sąd I instancji czytelnie wskazał z jakich powodów orzekł wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności o charakterze izolacyjnym. Argumentację przemawiającą za ukształtowaniem wymierzonej oskarżonemu kary w sposób zawarty w zaskarżonym wyroku Sąd Okręgowy podziela w pełni podziela. W ocenie Sądu Okręgowego fakt, iż P. G. (1) jest osobą młodą, która chce kontynuować naukę i - jak twierdzą apelujący - w pełni zrozumiała naganność swojego postępowania nie oznacza, iż przy wymiarze kary należy traktować oskarżonego pobłażliwie. Wyrok o charakterze nieizolacyjnym z całą pewnością nie uzmysłowi oskarżonemu naganności jego postępowania, a wręcz przeciwnie – może wywołać w oskarżonym oraz w opinii publicznej przekonanie o nadmiernie łagodnym podejściu wymiaru sprawiedliwości co sprawców przestępstw kradzieży z włamaniem, stanowiących czyny nagminne i wysoce uciążliwe dla innych członków społeczeństwa.

Dane o karalności P. G. (1) pozwalają stwierdzić, iż popełnienie przez oskarżonego czynów przypisanych mu w sprawie o sygn. akt XII K 336/13 nie było incydentem w nienagannym życiu oskarżonego. Wręcz przeciwnie - P. G. (1) już wcześniej naruszał normy obowiązującego porządku prawnego, popełniając przestępstwa podobne do czynu z art. 279 § 1 k.k. Jednoznacznie świadczy o tym treść wyroków Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 8 kwietnia 2011 r. sygn. akt XII K 65/11 i z dnia 29.11.2012 r. sygn. akt XII K 721/12 (k. 334-337 i k. 338-339). Okres próby wyznaczony w pierwszym wydanym wobec P. G. (1) wyroku skazującym nie powstrzymał oskarżonego od popełnienia szeregu kolejnych występków przeciwko mieniu. Po wydaniu orzeczenia z dnia 29.11.2012 r. sygn. akt XII K 721/12 P. G. (1) dopuścił się (wbrew swoim twierdzeniom) kolejnych występków – opisanych w pkt XXII-XXV części wstępnej zaskarżonego wyroku. Pozwala to na wysnucie wniosku o lekceważącym stosunku oskarżonego do obowiązujących norm prawnych oraz o niechęci do ich respektowania. Sąd I instancji trafnie uznał, że właściwości osobiste P. G. (1) nie pozwalały na wysnucie wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej i skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności. Z powyższych względów Sąd Odwoławczy w pełni podzielił zapatrywanie Sądu Rejonowego, iż pomimo tego, że oskarżony jest osobą młodą, która przyznała się do popełnienia zarzuconych jej czynów, jedyną słuszną i spełniającą cele wychowawcze i zapobiegawcze karą w stosunku do oskarżonego jest kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Reasumując powyższe rozważania, stwierdzić należy, że kara orzeczona wobec P. G. (1) musi zostać uznana za wyważoną i wręcz umiarkowaną, o ile nie łagodną, w żadnym zaś wypadku nie może zostać poczytana za rażąco niewspółmiernie surową. Z uwagi na prawidłowe rozstrzygnięcie przez Sąd I instancji kwestii kary orzeczonej wobec P. G. (1) brak było podstaw do uwzględnienia wniesionych apelacji, a w konsekwencji zaskarżony wyrok, jako trafny, został utrzymany w mocy.

Wysokość wynagrodzenia dla obrońcy z urzędu ustalono na podstawie § 14 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Z uwagi na trudną sytuację materialną oskarżonego, Sąd Okręgowy zwolnił P. G. (1) od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.