Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 498 / 22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 21 lutego 2022 roku sygn. akt II K 498 / 21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  podniesione w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zarzuty mogącej mieć wpływ na treść wyroku obrazy przepisów prawa procesowego, tj. art. 4 kpk w zw. z art. z art. 410 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, w szczególności w postaci ugody zawartej pomiędzy oskarżonym, a pokrzywdzonym, następstwem czego były błędne ustalenia co do wysokości szkody wyrządzonej przypisanym oskarżonemu czynem;

2.  podniesione w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zarzuty obrazy prawa materialnego – tj. art. 46 § 1 kk oraz procesowego, tj. art. 2 § 2 pkt 3 kpk w zw. z art. 415 § 1 kpk poprzez niewłaściwe i nieprecyzyjne orzeczenie obowiązku naprawienia szkody, uniemożliwiające jej dochodzenie w postępowaniu egzekucyjnym wskutek braku wskazania, czy obowiązek ten został orzeczony w całości, czy też w części, co prowadziło również do nieuwzględnienia prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rację przyznać należało skarżącemu, że choćby tylko z takich dowodów, jak dokument ugody zawartej pomiędzy oskarżonym, a pokrzywdzonym ( wraz z jej załącznikiem – k. 425 – 427 ), czy pisemne oświadczenie oskarżonego odnoszące się do pochodzenia i wysokości kwot otrzymywanych od pokrzywdzonego ( k. 9 ), czy w końcu z zeznań pokrzywdzonego wynikało, iż szkodę wyliczać należało z uwzględnieniem 190000 złotych, wygospodarowanych i przekazanych oskarżonemu przez pokrzywdzonego z jego oszczędności, sumowanych z kwotami pozyskiwanymi przez D. K. – a następnie przekazywanymi oskarżonemu – od banków oraz innego rodzaju instytucji finansowych tytułem pożyczek o łącznej wysokości ok. 105703 złotych ( co do tej ostatniej kwoty – por. wyliczenie z k. 429 w oparciu o zgromadzoną w aktach sprawy dokumentację ).

Zgodzić się również należało ze skarżącym, iż rozstrzygnięcie odnoszące się do obowiązku odszkodowawczego zredagowane zostało w zaskarżonym wyroku w sposób nie oddający jego realnego rozmiaru. Zamiast bowiem wskazania z tego tytułu konkretnej kwoty z dookreśleniem, czy oskarżony miałby obowiązek jej uiszczenia tytułem naprawienia szkody w całości, czy tylko w części, sąd I instancji posłużył się opisowym sposobem ujęcia charakteru tego obowiązku, polegającym na odwołaniu się do opisu czynu z aktu oskarżenia, w którym prokurator posłużył się niedookreślonym de facto rozmiarem szkody, jako „ nie mniejszej niż 141550 złotych ”.

Wniosek

Wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez nałożenie na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody w wysokości 331 500 złotych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia omówionej poniżej tzw. bezwzględnej przyczyny odwoławczej, niedopuszczalnym było wydanie orzeczenia reformatoryjnego w kierunku postulowanym przez skarżącego, albowiem w takim przypadku ustawodawca nakazuje wyłącznie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do rozpoznania sądowi właściwemu rzeczowo w I instancji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Jak wyżej stwierdzono, zasadnym okazał się zarzut błędnych ustaleń faktycznych w odniesieniu do wysokości szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu przypisanym oskarżonemu czynem. Poza zakresem zaskarżenia i podniesionych przez skarżącego zarzutów już jednak zostało, że przy określeniu szkody oscylującej wokół kwoty 295703 złotych ( suma przekazanych oskarżonemu kwot pochodzących z oszczędności pokrzywdzonego oraz zaciągniętych na jego rzecz pożyczek ) kwalifikacja prawna tego czynu winna uwzględniać, iż jest to wysokość szkody uzasadniająca przypisanie oskarżonemu występku z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 kk. Podkreślić należy, iż zarówno zeznań pokrzywdzonego, jak i pisemnych oświadczeń oskarżonego o uznaniach długu ( por. k. 4, k. 6, k. 7, k. 8, k. 9 ) oraz przedstawianych pokrzywdzonemu przez oskarżonego, a nie oddających prawdy dokumentów ( k. 5, k. 35, k. 3659 - 62 ) wynika, że pokrzywdzony był przez oskarżonego sukcesywnie wprowadzany w błąd co do posiadania przez tego ostatniego na rachunku bankowym kwot w wysokościach pozwalających mu na niezagrożoną możliwość spłaty zaciągniętych wobec pokrzywdzonego zobowiązań oraz, że dzięki „ odblokowaniu ” rachunku oskarżony zobowiązania te niezwłocznie ureguluje. Pozostając pod wpływem tegoż błędu pokrzywdzony podejmował decyzję o sukcesywnym przekazywaniu oskarżonemu kolejnych kwot na łączną sumę, o jakiej mowa powyżej. Przy założeniu, że oskarżony działał w warunkach czynu ciągłego, czyn ten oceniać należało w kategoriach niekorzystnego rozporządzenia mieniem o znacznej wartości w rozumieniu art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 kk. W konsekwencji, odpowiedzialność karna oskarżonego winna opierać się przy zakwalifikowaniu jego zachowania w oparciu o obydwa pozostające ze sobą w związku przepisy, w tym również przy uwzględnieniu surowszej sankcji karnej z nich wynikającej. Mając na uwadze, iż wyrok został zaskarżony na niekorzyść oskarżonego oraz, że z w/w powodów uznać go należało go za rażąco niesprawiedliwy, jak również, że wobec stwierdzenia tzw. bezwzględnej przyczyny odwoławczej zaistniał określony w art. 437 § 2 zd. 2 kpk powód do jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, okoliczności te należało uwzględnić z urzędu w oparciu o przepis art. 440 kpk.

Skoro przy prawidłowo poczynionych ustaleniach zarzucony oskarżonemu czyn winien być kwalifikowany z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk to do jego rozpoznania w I instancji właściwym rzeczowo jest sąd okręgowy ( art. 25 § 1 pkt 2 kpk ). Jeżeli jednak w sprawie należącej do właściwości sądu wyższego rzędu orzekał sąd niższego rzędu, to niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy może już tylko uchylić zaskarżone orzeczenie i sprawę przekazać do rozpoznania sądowi właściwemu rzeczowo ( art. 439 § 1 pkt 4 kpk ).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☒ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

omówiono powyżej

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS